|
|||
ที่ๆ มันอยู่อย่างโดดเดี่ยว สมัยเด็กๆ ฉันมักจะมาที่นี่ เวลามีเรื่องไม่สบายใจ แล้วเหม่อมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนนี้ จากนั้นจิตใจมันก็จะ รู้สึกสบายขึ้นมา ................................ ภายใต้แสงสว่างนี่ มีผู้คนมากหน้าหลายตาอยู่ แต่ล่ะคนเองก็มีประสบการณ์ที่เจ็บปวด เหมือนกับฉันในตอนนั้นล่ะมั้ง? .................................. พอคิดแบบนั้นแล้ว ก็รู้สึกว่า เจ้าพวกที่อยู่ภายใต้แสงสว่างนี่ ทุกคนต่างก็เป็นพวกพ้องของเราน่ะ? .................................. นึกขึ้นมาได้ว่า เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ดังนั้นฉันจะยกที่นี่ ให้กับเธอ ................................... ภายใต้แสงสว่างนี่ จะต้องมีคนที่ มีความรู้สึกแบบเดียวกับเธอ อยู่อย่างแน่นอน
จาก GTO SHONAN 14DAYS เล่ม 02 ขอบใจโอนิซึกะ อืมม์...
เวลาไม่สบายใจ ชอบไปมองทะเลค่ะ เหมือนว่าเราจะตัวเล็ก และทะเลโอบเราไว้รอบดี ปัญหาของเรา ก็จะกลายเป็นปัญหาเล็กๆ แต่..ก็ยังมีกำลังใจ.. โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:11:26:00 น.
ท่าทางจขบ.จะสลดหดหู่
อย่าเป็นไรมากนะจ๊า พรุ่งนี้ก็เช้าแระ โอ๋ๆๆๆ โดย: ป้าโซ วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:14:17:35 น.
โอ๊ะโอ๋ นิ่งเตะๆ
ตึกสูงน่ากระโดดมากเลย อิอิ "ดังนั้นฉันจะยกที่นี่ ให้กับเธอ" ยกที่นี่คืออะไรเหรอ ยกตึก หรือยกความเหงา ความรันทด ความร้าวราน หรือ...ไอ้นั่น โดย: zianyee IP: 203.150.200.213 วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:16:49:42 น.
ที่นี่คือ สถานที่สูงๆ ที่มองลงมาเห็นเบื้องล่างทั้งหมดอ่ะ
โดย: เ จ้ า ช า ย น้ อ ย วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:19:49:39 น.
มีใครจำเพลงนี้ได้ไหม
... อ้่างว้าง มืดมิดทางเดินไป หันหน้าหาใคร ยิ่งพาใจว้าเหว่ อัดอั้นตันใจ สุดระบายถ่ายเท ผันผวนรวนเร จำเจอยู่ไปให้พ้นวัน... อ่านบล๊อกนี้ แล้ว นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาได้ พอดี ไม่มีไรหรอก ท้อแท้ได้ แต่อย่าท้อถอย เป็นกำลังใจให้เจ้าชายน้อยนะ จงก้าวเดินไปข้างหน้า ด้วยความมั่นใจ เรื่องไม่ดี ที่ผ่านมาในชีวิต อีกหน่อยก็จะจางหายไปกับกาลเวลาเอง. สุขทุกข์ อยู่ที่ใจเราเน้อ โดย: บังเอิญสวย(ช่วยไม่ได้) วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:23:55:12 น.
|
เ จ้ า ช า ย น้ อ ย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [?] Group Blog All Blog Friends Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
จริงๆ แล้วสถานที่นั้นไม่ได้อยู่ไกลจากตัวเราเลย แถมมันอยู่กับเราทุกวัน ทุกเวลา ทุกที่ ทุกนาทีซะด้วยซ้ำ
ลองพักกาย แล้วอยู่กับสถานที่นั้น ที่เรียกว่า "ใจ" เราเองดูสิ แล้วเราจะ "เข้าใจ" ตัวเองมากขึ้น