สถานีแห่งแรกชื่อหมอชิต
แสนสะกิดหัวใจให้หม่นหมอง
หมอได้ชิดใกล้กันคงสมปอง
แต่พี้ต้องจากน้องแสนเศร้าใจ

หากหมอต้องห่างบ้างอย่างเช่นพี่
หมอจะมีความสุขอยู่ได้ไหม
หากหมอไม่ชิดกันคงช้ำใจ
เหมือนพี่ไม่ได้ชิดใกล้กับฤดี

มาถึงที่สะพานควายยิ่งเศร้าหนัก
เพราะความรักของเราไม่สุขศรี
พี่เหมือนควายจมปลักรักคนดี
แต่เจ้านี้ลาพรากจากพี่ไป

ควายโง่โง่จึงต้องมาอยู่ตรงนี้
ไร้เงาของคนดีอยู่เคียงใกล้
สะพานควายสะพานพี่ช้ำหทัย
เพราะเยื่อใยจากคนดีไม่มีเลย

ถึงอารีย์เจ้าใยไม่อารีพี่
ช่วยบอกทีพี่ผิดใดอย่านิ่งเฉย
ใยตัดใจจากลาละทรามเชย
ช่วยเฉลยถึงเหตุที่เลิกรา

หรือเจ้านั้นหมดอาลัยในตัวพี่
หมดอารีหมดหัวใจหมดห่วงหา
หมดความรักความผูกพันที่สร้างมา
หมดความสิเน่หาในดวงใจ

บอกพี่หน่อยได้ไหมเถิดคนดี
สนามเป้าที่ตรงนี้เหมือนพี่ไหม
ที่เป็นเป้าให้เจ้าขว้างปาตามใจ
เป็นสนามอาลัยใจแหลกราญ

ขอลาทีลาก่อนเถิดที่รัก
คนอกหักช้ำรักน่าสงสาร
สนามเป้าสนามใจพี่ร้าวราญ
ทรมานต่อไปใจระทม

เห็นอนุเสาวรีย์ชัยฯ อยู่ตรงหน้า
หยาดน้ำตาหลั่งไหลใจขื่นขม
พี่มีเพียงอนุเสาวรีย์ความระทม
ต้องตรอมตรมขมขื่นกลืนน้ำตา

เป็นเพียงอนุเสาวรีย์แห่งความช้ำ
ใจระกำหมองไหม้ไร้ห่วงหา
ชัยชนะที่เจ้าได้จากน้ำตา
คงสมค่าที่เจ้าทำร้ายใจคน

พญาไทใจเป็นไทไม่เป็นทาส
อยากตัดขาดความรักที่สับสน
ไม่อยากเป็นทาสหัวใจใครบางคน
อยากจะหลุดจากวังวนคนหลายใจ

ตัดรักได้ใจคงเป็นอิสระ
หมดพันธะที่ทำให้ใจหวั่นไหว
มิต้องทนเป็นทาสของหัวใจ
กลับเป็นไทที่สุขใจไร้รักลวง