วันเวลาผ่านไปอย่างช้าช้า
เติบโตมามากมายกับคำถาม
ปล่อยชีวิตหมุนไปไร้นิยาม
ไม่สนใครประณามหยามเหยียดตน

ผิดด้วยหรือที่เกิดมาเป็นเช่นนี้
ทุกนาทีมีแต่ความสับสน
อยากรู้ว่าคุณค่าความเป็นคน
เขาวัดกันที่ผลของอะไร

วัดกันที่เงินทองของมีค่า
หรืออำนาจวาสนาค่ายิ่งใหญ่
วัดกันที่ความดีที่จิตใจ
หรือวัดที่พ่อของใครใหญ่กว่ากัน

ไม่ว่าค่าของคนอยู่ตรงไหน
ฉันพอใจที่ฉันยังเป็นฉัน
จะเป็นฉันแบบนี้ขอยืนยัน
แม้ว่ามันไร้ค่าในสายตาคน