ยามตะวันใกล้ค่ำ.....สนธยา

มองลิบลิ่วทิวพนา.....ขอบฟ้า

สาวหนุ่มกลุ่มชาวนา...เดินดุ่ม

พ่อและแม่นำหน้า....สุดท้ายแฟนฉัน

เดินผ่านนาบ้านพี่......ทุกวัน

หวานชื่นเคยสัมพันธ์....แน่นแฟ้น

สัญญารักยืนยัน......มั่นเหมาะ

คู่รักหมายมาดแม้น....ตราบม้วยนิรันดร

แต่ไม่นานบ้านนอก.....คอกนา

ชลประทานตัดมา.....ผ่านหน้า

นายช่างหล่อหรูหรา....ชาวพระ.นครเฮย

เดินกรีดโชว์หุ่นท้า....อวดโอ้หมู่สาว

ลางสังหรณ์บ่งชี้.......สับสน

เขาสบสายตายล......ค่ำเช้า

เขามองแม่หน้ามล.....เนื้อผ่อง

เขาหยิกหยอกล้อเจ้า....ยั่วเย้ายิ้มหัว

ชลประทานปิดแค้มป์.....โครงการ

งานเสร็จอยู่ไม่นาน......โยกย้าย

เธอก็ลับหายปาน......เข้ากลีบ เมฆเวย

ป่านฉะนี้ดี-ร้าย......ไม่รู้ข่าวคราว

มองทุ่งนาป่าร้าง......เงียบเหงา

รักเก่าเหลือแค่เงา.....อดีตร้าว

เพียงลมพัดพลิ้วเบา.....ผวาหวั่น

ใจสั่นมองรวงข้าว......เกี่ยวก้อยเคยเคียง

มองทุ่งนารกร้าง.................รุงรัง

ภาพรักผ่านตอซัง...............เจ็บร้าว

คมเคียวเกี่ยวความหวัง...สะบั้นขาด

ลึกบาดขาดรวงข้าว..........กรีดห้วงหัวใจ

หลาวไม้ไผ่เสียบเสี้ยม.......แหลมคม

ศรรักปักระบม......................อกช้ำ

เจ็บปวดพิษระทม................ขมขื่น

ฝาดฝื่นรอยแผลซ้ำ...….......ตอกย้ำทรมาน

ยืนกลางลานนวดข้าว.......เหงาหงอย

หมองหม่นจนเลื่อนลอย.........พลาดพลั้ง

ฟาดกระหน่ำปรายปรอย.......แรงหด หายนา

เหนื่อยหน่ายอยากหยุดยั้ง......เลิกล้มกลางคัน

ข้าวไม่ทันสู่เล้า...............นางจร

ไม่ห่วงหาอาทร..................สักน้อย

ทิ้งผืนป่านาดอน................รักเก่า

ปล่อยพี่คอยละห้อย...........ห่างเร้นกายหนี

กองฟอนเฟืองทับท้น.........ซากฟาง

ซากรักแห้งจืดจาง..............สวาทแล้ง

มิตรภาพเมินหมาง............ไกลจาก

ถางถากกลบเกลื่อนแสร้ง....ซับซ้อนข่าวคราว

สายลมหนาวพัดอู้.................อวลอึง

หอบรักและคิดถึง......................ฝากให้

หักใจคิดคำนึง..........................ยามจาก

เปล่าประโยชน์ค่าไร้................เรียกร้องพลังสูญ