::18:: 01 nov 2018 พ ว ง ด อ ก ไ ม้
::Cr.Photo from Internet::
ลมหนาวพัดกรู เธอเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับการฟุ้งกระจายของกลีบดอกไม้ที่หล่นอยู่บนพื้น
ทะเลพัดพาลมหนาวมาตามถนนหน้าร้าน และพาผู้หญิงใบหน้าเศร้าเดินเข้ามาด้วย
หากเป็นไปได้ฉันไม่อยากรับงานนี้สักเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบเธอ แต่เป็นเพราะฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับคนในแวดล้อมของเธอ หรือกับใครก็ตามบนโลกใบนี้
ความเศร้าไม่ควรทำร้ายใคร แม้บางครั้งมันอาจดูสวยงาม และแม้บางครั้งฉันเพียรพยายามจะเป็นมิตรกับมันให้มากที่สุด แต่สักวันเธอคงเรียนรู้และก้าวข้ามมันไปได้เอง
อาจเป็นฉันเองเสียอีก ที่ยังคงกอดรัดมันเอาไว้
ฉันยื่นพวงดอกไม้ให้เธอ "พวงหรีด" เธอเรียกว่าอย่างนั้น ทั้งที่ฉันพยายามหลีกเลี่ยงการใช้คำนี้
เธอชำระเงินแล้วเดินจากไป
เพิ่งรู้สึกว่าแดดอุ่นก็ต่อเมื่อยืนอยู่ท่ามกลางสายลมหนาว ทะเลกวาดเอาลมแรงไปตามถนนหน้าร้านแล้วพาเธอเดินจากไป แต่ความเศร้ายังคงอยู่ เธอคงลืมเอามันกลับไปด้วย
ดีแล้วล่ะ ฉันอยากเห็นรอยยิ้มสดใสของเธอมากกว่า ทิ้งความเศร้าเอาไว้ในร้านดอกไม้นี้เถอะนะ แล้วพวกดอกไม้จะร้องเพลงให้มันร่าเริงในสักวัน
| 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 51 คน [
อยากให้รางวัลคุณครูผู้นี้จริงๆเลย นี่ไม่ใช่ภาษาไทย
ณ ขณะนี้นะคะ