สัจจะสัญญาผ่านภพ
ตั้งแต่จำความได้ ประโยค ประโยคหนึ่ง ที่ดังก้องในจิตใจฉันเสมอว่า"รอใครสักคน"ตั้งแต่จำความได้ แม้ฉันพบเจอใครเสียงนี้ก้อเข้ามาตอกย้ำเสมอๆ "รอใครซักคน" แน่นอนยว่่าฉันยังไม่พบเจอใครคนนั้น จนช่วงเวลาที่ฉันทิ้งห่างจากผู้คน ฉันทำงานอย่างนิ่งๆเงียบๆ ฉันไม่เคยรู้สึกพิเศษกับใครเลย นอกจากจะคิดเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน อาจสนิทแต่ไม่รู้สึกลึกซึ้งใดใด จนกระทั่งช่วงเวลาผ่านไปฉันพบเจอใครคนหนึ่งที่ร่่วมงาน แค่แว๊ปแรกที่เพียงพบเจอไกลๆฉันยังนิ่งงัน ... หลังจากนั้นเค้าเริ่มมาวนเวียนในงานที่ฉันทำจนวันที่เค้ามาทำหน้าที่รับผิดชอบตรงนี้ "ผมจะมาดูแลนะ"ในมโนจิดฉันมีเสียงเค้าดังก้อง พร้อมภาพในขณะที่ฉันนั่งทำงาน แล้วเขาก้อมามาทุกวัน มาทำหน้าที่ตรงนี้เราเจอกันทุกวัน เราสนิทสนมหรือเค้าอาจคิดว่าเป็นเพียงหน้าที่ฉันไม่อาจรู้ได้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
