Beautiful life : แด่ ชูจิ และ เคียวโกะ แด่ความรัก ... อันเป็นนิรันดร์

นานมากแล้วที่อยากจะเขียนถึงละครเรื่องนี้ แต่ก็ไม่สามารถซะที ... เขียนไปแล้วมักรู้สึกว่าบรรยายออกไปไม่ได้ครบถ้วนตามที่ต้องการ และ รู้สึก เดี๋ยวเขียนเดี๋ยวลบเป็นประจำ แต่อย่างไรก็ดีววันนี้ตัดสินใจว่าจะเอาให้จบให้ได้ล่ะ เขียนไปตามที่ใจคิดก็แล้วกัน

พอดูเรื่องนี้ทำให้รู้สึกว่า ถ้าจะมีความรักล่ะก็ ..... ขอเจอรักแท้  ขอรักแท้แค่เพียงครั้งเดียวก็เพียงพอ

ละครเรื่องนี้เกี่ยวกับความรัก พล็อตเรื่องละครอาจจะคุ้นเคยกันดี นางเอกซึ่งเป็นโรคร้าย กับ ผู้ชายที่ดูแข็ง ๆ แต่ละครเรื่องนี้มีดีที่บทสนทนา และ การแสดงค่ะ การันตีได้จากรางวัลที่ได้รับได้รางวัลตั้งแต่เพลงนำยันละครยอดเยี่ยม เรียกว่าแทบจะทุกอณูเนื้อหาที่เขาแจกรางวัลเรื่องนี้เป็นอันได้หมด นอกจากได้กล่อง ก็ยังได้รับความนิยมเป็นอย่างมากด้วยเรตติ้ง 31 % กว่า ๆ ตอนจบนั้นถึงกับแตะที่ 40 % เลยทีเดียว

บทบาทสำคัญในเรื่องนี้อยู่ที่ "ชูจิ" และ "เคียวโกะ"

โอคิชิมะ ชูจิ เป็นผู้ชายเข้มแข็ง และ เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจคนหนึ่ง ผู้ชายที่มองโลกแบบ barrier free จะเรียกว่าขวางโลกได้รึเปล่านะ อาชีพของชูจิเป็นช่างผม หรือ ที่เราเรียกกันว่า hair stylist ชูจิจึงมีลักษณะเป็นศิลปินอยู่สักหน่อย แต่หากจะเทียบกันกับที่คิมุเคยเจอแล้วดูเหมือนความเป็นศิลปินของชูจิจะผสมกลมกลืนกับความมีวุฒิภาวะอยู่มากทีเดียว เป็นลักษณะนิสัยที่เห็นแล้วรู้สึกว่า .... พึ่งพาได้

มาชิดะ เคียวโกะ หญิงสาววัยต้น ที่ดูสดชื่น และ แข็งแรง รอยยิ้มของเคียวโกะพาให้โลกพลันสดใส แต่ใครจะรู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเคียวโกะป่วยมาก แต่ก็เพราะความมองโลกในแง่ดีของเธอ เธอจึงยังตั้งใจทำงานบรรณารักษ์ที่ห้องสมุดทุกวัน ไม่ทำตัวเป็นภาระของใครมากนัก ใบหน้าก็แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มอันเป็นสุขเสมอ แม้จะเดินไม่ได้ วิ่งไม่ได้ เหมือนคนปกติ แต่เคียวโกะก็มีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าเป็นประจำ

ทั้งสองคนพบกันบนถนนในยามเช้าที่แดดสดใสวันหนึ่ง และมีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย แต่จุดหมายปลายทางของทั้งคู่ก็บรรจบกันตั้งแต่ครั้งแรกที่พบก็คือ ห้องสมุด ที่ชูจิไปค้นหาตำราสารเคมี(โอ้โหลงรายละเอียดกันถึงเพียงนี้)ส่วนเคียวโกะเป็นบรรณารักษ์ ซึ่ง ณ เวลานั้นก็เป็นครั้งแรกเช่นเดียวกันที่ชูจิพบว่าเคียวโกะต้องนั่งบนรถเข็น อย่างไรก็ตามเป็นที่น่าสังเกตว่า .... แทนที่จะเห็นใจ หรือ สงสาร หรือ ปฏิบัติกับเคียวโกะเป็นพิเศษ ชูจิกับกระทำต่อเคียวโกะดังเช่นเคียวโกะเป็นผู้หญิง ผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่บนรถเข็น คงเป็นสิ่งนี้กระมังที่กระทบจิตใจเคียวโกะอย่างแรง

ไม่รู้เพราะเหตุอันใดเหมือนกัน "ความรัก" ของชูจิได้ก่อตัวขึ้น คิมุมองไม่เห็นสาเหตุว่าทำไมชูจิถึงรักเคียวโกะ แต่ความไม่รู้สาเหตุนี้ ไม่ได้โยงไม่ถึงความไม่เชื่อ ถึงมองสาเหตุไม่ออกแต่การแสดงออกของ ชูจิ ทำให้ "ผู้ชม" อย่างคิมุเกิดความเชื่อว่าชูจิ "รัก" เคียวโกะ ชูจิดูเป็นผู้ชายที่อ่านยาก แต่คิมุคิดว่าความรักของชูจิคงเป็นเหมือนเพลง "เพราะอะไร" ของพี่ป้างละมัง สำหรับชูจิการอยู่กับเคียวโกะคง "แค่ตัวฉันเพียงรู้ว่าเป็นสุขใจเมื่ออยู่เคียงกัน" อย่างนั้นกระมัง  ^ ^ เพลง "เพราะอะไร" นี่แหละ เหมาะกับความรักแบบชูจิที่สุด

และเมื่อลงว่ารักแล้ว ผู้หญิงที่ชูจิรัก จะอยู่ในแผนการดำเนินชีวิตของเขาทุกย่างก้าว ไม่ว่าการงาน ชีวิตความเป็นอยู่ และ ถ้าจะให้พูดกันจริง ๆ ผู้หญิงในชีวิตชูจิ จะเป็น first priority ของเขาเสมอ (ก็เพราะเหตุนี้ถึงบอกว่าอยากเจอรักแท้แค่ครั้งเดียวก็พอ ถ้าเจอแบบชูจิน่ะนะ) และยิ่งกว่านั้นชูจิก็พร้อม .... ที่จะลงนรกขึ้นสวรรค์ไปกับผู้หญิงที่เขารัก ไม่ร้อนรน ไม่ฟูมฟาย ไม่ทุรนทุราย มีเพียงความหนักแน่น และ จริงจังเท่านั้น ซึ่ง คิมุระ ทาคุยะ สวมบทบาทตรงนี้ของชูจิได้แนบสนิทจริง ๆ โดยเพาะฉากที่ริมน้ำ .... เป็นอะไรที่เจ็บปวด แต่ก็สวยงาม "รักที่แท้" คงเป็นแบบนี้เอง

สำหรับเคียวโกะเองเมื่อรู้ว่าตัวเองมีรักแท้อยู่ในมือก็รู้ค่า ไม่ทอดทิ้งหรือทำลาย ดูแหมือนเคียวโกะจะเติบโตขึ้น เพราะ ความรักครั้งนี้เช่นเดียวกัน ความรักที่แท้แม้ได้ประสบพบพานเป็นเวลาเพียงไม่นาน แต่เคียวโกะเองก็เปี่ยมไปด้วยความสุขกับรักครั้งนี้ รักแท้ที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอ

ส่วนชูจิเองก็เลือกที่จำภาพของเคียวโกะไว้ในใจ และ ดำเนินชีวิตของตัวเองไปคล้ายกับว่าเคียวโกะยังคงอยู่ใกล้ ๆ ร้านตัดผมเล็ก ๆ ริมทะเล มุมหนังสือ และ เก้าอี้สีน้ำเงินติดกระจก ประดับด้วย Dream Catcher เสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊ง เด็กหญิงตัวน้อยเดินเข้ามาตัดผมเป็นครั้งแรก .... ถึงชูจิมองไม่เห็นเคียวโกะ แต่เธอก็เป็นเหมือนลม มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้

รักของชูจิ และ เคียวโกะก็เป็นเช่นนี้ มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้

ขอตบท้ายด้วยเพลงนี้แล้วกันค่ะ มอบแด่ชูจิ และ เคียวโกะ

เธอเคยถามกับฉันว่าฉันรักเธอ ว่าอยากจะรู้รักเพราะอะไร...
กลับไปคิด ไปค้นใคร่ครวญมากมาย ไม่เจอคำตอบ...
ที่ผ่านมานั้นไม่คิดอยากรู้ที่มา และไม่เคยหาเหตุผลใด ๆ...
แค่ตัวฉันเพียงรู้ว่าเป็นสุขใจเมื่ออยู่เคียงกัน...

อาจจะฟังแล้วไร้เหตุผล ว่าสิ่งที่ทำให้คนรักกัน...
หรือเป็นเพียงรอยยิ้มรอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ...
หากจะหาเหตุผลสักคำ ว่าสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอ...
นั่นเป็นเพราะตัวฉันมาเจอ...เจอสิ่งดีงาม...

Create Date : 22 มิถุนายน 2551		4 comments
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 16:09:13 น.
Counter : 654 Pageviews.
Share Tweet