|
การละเล่นของพระพรหม สัณฐานของมันเป็นลูกแก้วขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสิบนิ้วเหมือนลูกแก้วของหมอดู สิ่งเดียวที่ทำให้มันต่างจากลูกแก้วหมอดูคือสายระโยงระยางที่เชื่อมมันเข้ากับสมองกลที่กินพื้นที่ทั้งห้องและประโยคที่ไม่น่าหลุดออกจากปากของเขา คุณสามารถมองเห็นอนาคตได้จากลูกแก้วนี้ ผู้พูดเป็นชายวัยห้าสิบนามปณิธาน สวมแว่นสายตาหนาเตอะร่างเล็กของเขาที่เคลื่อนไหวไปมาทำให้ห้องทำงานที่ดูใหญ่อยู่แล้วดูใหญ่ขึ้นไปอีกห้องทดลองเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังใหญ่นอกเมือง พื้นที่ที่ไม่มีใครมายุ่มย่าม สิ่งที่คณิศรได้ยินทำให้เขางงไปครู่หนึ่งก่อนโพร่งหัวเราะออกมาคณิศรคงไม่แปลกใจสักนิดหากปณิธานไม่ใช่นักฟิสิกส์ชั้นเยี่ยมคนหนึ่ง เรียนจบฟิสิกส์ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเป็นศาสตราจารย์ตั้งแต่อายุยี่สิบสี่ ก่อนอายุสามสิบเขามีผลงานทางฟิสิกส์มากกว่าผลงานทั้งชีวิตของนักฟิสิกส์ทั่วไปสามสิบคนรวมกันอีกประการหนึ่ง คณิศรคงจะไม่ประหลาดใจหากไม่ได้คบหาปณิธานมานานกว่าสามสิบปี ปณิธานไม่เคยเชื่อเรื่องโหราศาสตร์ คณิศรหัวเราะคุณเปลี่ยนอาชีพจากนักวิทยาศาสตร์มาเป็นหมอดูตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมว่าบางทีพวกนักวิทยาศาสตร์อย่างเราก็มักจะมองอะไรๆสุดขั้วไปหน่อย หากไม่มีหลักฐานตรงหน้า ก็สรุปว่ามันเชื่อถือไม่ได้ทั้งที่ความจริงหลักฐานตรงหน้าก็ไม่ได้บอกอะไร คุณเปลี่ยนไปนะ ผมตาสว่างขึ้นต่างหาก ให้ตายเถอะด้วยโหราศาสตร์นี่เหรอ อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่ามันคืออะไรผมกำลังจะบอกคุณว่าหลังจากผมคลุกคลีกับการทดลองทางวิทยาศาสตร์ของผมมากว่าครึ่งชีวิตผมพบว่ามันนำทางผมไปสู่โหราศาสตร์ คุณไม่เคยคิดอย่างนี้มาก่อนอะไรเปลี่ยนคุณจากหน้ามือเป็นหลังมือ ในฐานะนักวิทยาศาสตร์เราต้องใจกว้าง วิเคราะห์ทุกสิ่งอย่างมีเหตุผล เห็นด้วยนั่นคือสิ่งที่เรามองไม่เห็นในโหราศาสตร์ คุณกำลังติดกับดักของวิทยาศาสตร์จนไม่กล้าคิดต่าง คณิศรหัวเราะเบาๆคุณกำลังบอกว่าโหราศาสตร์มีจริง และอนาคตของเราถูกกำหนดไว้แล้ว อะไรทำนองนั้นแต่ด้วยกรรมวิธีของวิทยาศาสตร์ ผมตามคุณไม่ทันคุณกำลังจะตั้งตัวเป็นนอสตราดามุสคนที่สองเหรอ เปล่าเลยสานุศิษย์ของนอสตราดามุสพากันอ้างว่าเขาสามารถมองเห็นอนาคตที่ห่างออกไปเป็นร้อยๆปีได้อย่างแม่นยำ แต่ความจริงพวกนั้นตีความเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วต่างหาก คุณจึงไม่ใช่นอสตราดามุสคนที่สอง งานของผมเป็นการมองไปในอนาคต... ...ด้วยเครื่องมือวิทยาศาสตร์ ใช่ไม่เชื่ออย่าลบหลู่... ปณิธานหัวเราะ...คุณเชื่อในเรื่องพรหมลิขิตไหม ถามทำไมคุณก็รู้ว่าผมไม่เชื่อ งั้นถามอีกทีทำไมไม่เชื่อ จักรวาลกว้างใหญ่ไพศาลเกินไปที่อะไรบางสิ่งไม่ว่าเราจะเรียกว่าพรหมหรือพระเจ้าจะมาเจ้ากี้เจ้าการวุ่นวายยุ่งเกี่ยวกับมนุษย์ในโลกเล็กๆในแกแล็กซี่ทางช้างเผือกนี้ เปรียบเหมือนคุณอุตสาห์ดั้นด้นข้ามน้ำข้ามทะเลไปยังถ้ำลึกกลางป่าอะเมซอนเพื่อเฝ้าดูมดฝูงหนึ่งให้รางวัลแก่มดตัวที่ทำดี และลงโทษตัวที่ทำไม่ดีเป็นต้นว่ามดตัวใดกัดกับมดตัวอื่นเป็นมดเลว ต้องลงโทษมันสักหน่อยทั้งที่การกัดกันเป็นสัญชาติญาณที่ฝังในยีนของมด ปณิธานมองหน้าคณิศรด้วยรอยยิ้มและยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เขา กระดาษแผ่นนั้นเขียนคำว่า จักรวาล พรหม พระเจ้า ป่าอะเมซอน มดดี มดเลว รางวัล การลงโทษ คณิศรตะลึงนิ่งขึงไปครู่ใหญ่ และกระซิบว่า คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าผมจะพูดคำพวกนี้ จากการวิเคราะห์ความน่าจะเป็นของเหตุการณ์ด้วยฐานข้อมูลจำนวนมาก หมายความว่ายังไง หมายความว่าเราสามารถอ่านและกำหนดอนาคตได้หากเรามีข้อมูลมากพอ ข้อมูล ใช่ก็เหมือนการศึกษาความน่าจะเป็น นี่เป็นผลรวมของงานที่ผมทำมาทั้งชีวิตงานของผมเป็นการรวมวิทยาศาสตร์สายต่างๆ เข้าด้วยกัน ด้วยการเชื่อมทุกศาสตร์ในโลกเข้าด้วยกันกับฐานข้อมูลจำนวนมหาศาลต้องขอบคุณฐานข้อมูลกลางซึ่งโลกของเราเก็บมาหลายร้อยปีที่ทำให้โครงการนี้เป็นไปได้ เขาชี้ไปที่เครื่องคอมพิวเตอร์รอบห้อง คอมพิวเตอร์ในห้องนี้เชื่อมกับห้องสมุดโลกฐานข้อมูลที่ใหญ่ที่สุดในโลกมันแปลงข้อมูลทุกชาติทุกภาษาเป็นภาษาสากลด้วยโปรแกรมที่ผมสร้างขึ้นเราจะบอกได้ว่าใครคนหนึ่งจะทำอะไร ตายเมื่อไหร่ คณิศรส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มคุณรู้มาก่อนว่าผมมีความฝังใจกับป่าอะเมซอนและมด แต่โอกาสที่คุณจะพูดถึงเรื่องจักรวาลพรหม พระเจ้า ป่าอะเมซอน รางวัล และการลงโทษ พร้อมๆกันมีความน่าจะเป็นน้อยกว่าการถูกฟ้าผ่าติดต่อกันสองวันซ้อนเสียอีก คณิศรกรณีของคุณเป็นตัวอย่างเล็กๆ เท่านั้น เมื่อเราสามารถเชื่อมข้อมูลทุกอย่างในโลกเราก็จะอ่านอนาคตได้ แล้วยังไงต่อคุณก็จะกลายเป็นหมอดูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกเหรอผมมองไม่เห็นว่าจะมีประโยชน์อะไรขึ้นมา ผมไม่ใช่หมอดูคณิศร ผมเกิดมาในสังคมที่ผู้คนเชื่อเรื่องอำนาจเหนือธรรมชาติผมไปเล่าเรื่องวิทยาศาสตร์มาอย่างลึกซึ้ง ผมเคยมองเรื่องหมอดูเป็นเรื่องไร้สาระแต่แปลก... ยิ่งผมเรียนมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเห็นความเป็นไปได้ของโหราศาสตร์ที่แฝงในวิถีของสรรพสิ่ง คุณเชื่อว่าสรรพสิ่งถูกกำหนดมาก่อนล่วงหน้าแล้วเหรอ ปณิธานสั่นศีรษะ การอ่านอนาคตของผมต่างจากการอ่านอนาคตของหมอดูผมไม่เชื่อว่าสรรพสิ่งถูกกำหนดมาแล้วในแง่นั้น ผมสามารถไปไกลกว่านั้นนั่นคือกำหนดวิถีของสรรพสิ่งได้ นี่คืออำนาจของวิชาพรหมศาสตร์ ผมตามคุณไม่ทัน สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในอนาคตเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ของเหตุการณ์ในปัจจุบันซึ่งเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ของเหตุการณ์ในอดีต แต่ละการกระทำเป็นตัวแปรหนึ่งตัว ซึ่งส่งผลต่อเหตุการณ์หนึ่งในระดับหนึ่งตัวแปรนี้มีมากมายมหาศาล ทุกๆ ตัวแปรก็เหมือนอิเล็กตรอนที่วิ่งอยู่ในอะตอมเราไม่มีทางที่จะรู้ว่ามันจะวิ่งไปทางไหนนั่นทำให้เรามีตัวแปรในการก่อให้เกิดเหตุการณ์จำนวนล้านๆ หนทาง นั่นคือทางเลือกใช่ไหม ถูกแล้วชีวิตมีทางเลือกเต็มไปหมด อดีต ปัจจุบัน และอนาคตสัมพันธ์กันอย่างแยกไม่ออกสิ่งที่เราคิด เรากระทำ ณ วินาทีนี้ล้วนสามารถเปลี่ยนอนาคตให้แตกต่างกันถ้าหากเรากระทำอย่างหนึ่ง อนาคตก็จะถูกบันทึกไว้ในรูปแบบหนึ่ง ถ้าทำอีกอย่างหนึ่งอนาคตก็จะถูกบันทึกไว้อีกอย่างหนึ่ง แน่นอนนี่เป็นเพียงเรื่องของความน่าจะเป็น ไม่ง่ายอย่างนั้น งั้นเหรอ วิชานิติเวชวิทยาอาจแกะรอยออกว่าเกิดอะไรขึ้นบนโลกเมื่อหนึ่งพันล้านปีก่อนแต่วิชาใหม่นี้นอกจากจะบอกว่าอนาคตเป็นอย่างไร ยังทำให้เรากลายเป็นพระพรหม พระพรหมเป็นผู้สร้างโลกและจักรวาล เทคโนโลยีของเราตอนนี้มาถึงขั้นควบคุมสภาพดินฟ้าอากาศเราควบคุมตัวแปรได้มากมาย เมื่อเราสามารถเปลี่ยนตัวแปรแต่ละตัวได้เราก็สามารถกำหนดวิถีชีวิตของสรรพสิ่งได้ นี่เป็นแค่ทฤษฎี ไม่ใช่ทฤษฎี ไม่ใช่เหรอ ปณิธานเขียนสมการบนกระดาษให้คณิศรดู ภาพที่ลูกแก้วสร้างขึ้นมานี้เป็นภาพจริงเสมือนเหตุการณ์ที่มีความน่าจะเป็นสูงเกินเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เพราะเป็นการรวบรวมทุกอย่างของทั้งโลก สภาพกายภาพ ภูมิอากาศ สภาพสังคมในรอบหลายหมื่นปีข้อมูลทางวิวัฒนาการในด้านดีเอ็นเอ ยีนต่างๆ โรคต่างๆ ทุกชีวิต นี่คือวิชาประวัติศาสตร์อนาคตที่วางบนฐานข้อมูลที่มีทางเลือกมากมาย ปณิธานมองหน้าเพื่อนนี่จะเป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์มนุษยชาติที่โหราศาสตร์จะกลายเป็นวิทยาศาสตร์ คณิศรส่ายหน้าคุณบ้ากว่าที่ผมคาด คุณก็รู้ว่างานของผมไม่เคยเป็นเรื่องบ้า ปณิธานชี้ไปที่ลูกแก้วบนโต๊ะนี่คือผลลัพธ์ของการศึกษาของผม คณิศรยิ้มวิทยาศาสตร์ย่อมพิสูจน์ด้วยการพิสูจน์ คณภณยิ้มแน่นอน ในกรณีนี้การพิสูจน์คือการรอให้อนาคตกลายเป็นปัจจุบัน ผมรู้น่า ปณิธานพิมพ์ข้อความลงไปในเครื่องครู่หนึ่งเขาชี้ให้คณิศรดูภาพในลูกแก้ว ภาพที่ปรากฏในลูกแก้วเป็นภาพไฟไหม้โรงงานแห่งหนึ่งป้ายในกองไฟเห็นชัดว่าเป็นโรงงานทำตุ๊กตา คณิศรหัวเราะนี่เป็นภาพในอนาคตเหรอ อย่าเพิ่งหัวเราะนี่เป็นภาพเหตุการณ์ในอีกยี่สิบนาทีข้างหน้า ทำไมไม่มีเสียง เครื่องลูกแก้วนี้สร้างได้แต่ภาพเรายังไปไม่ถึงขั้นสามารถฟังเสียงคนพูดกันในอนาคตได้ คณิศรหัวเราะร่วนคุณเล่นตลกอะไร เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณเป็นพระพรหม สามารถเปลี่ยนตัวแปร ทำให้อนาคตไม่เกิดได้ ใช่แต่ไม่ใช่ในเวลากระชั้นเช่นนี้ผมเลือกเหตุการณ์ที่ใกล้ที่สุดซึ่งไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้เป็นตัวอย่างให้คุณเห็นไฟไหม้โรงงานจะเกิดขึ้นในอีกยี่สิบนาทีข้างหน้าเร็วเกินกว่าที่ผมสามารถเปลี่ยนตัวแปรตัวอื่นๆ ให้เปลี่ยนเหตุการณ์นี้ ครู่ถัดมาปณิธานเดินไปเปิดเครื่องโทรทัศน์ที่มุมห้องภาพบนจอทำให้คณิศรชะงักค้าง เมื่อเห็นคำว่า ข่าวด่วน บนจอ คนอ่านข่าวรายงานการเกิดไฟไหม้ที่โรงงานทำตุ๊กตาแห่งหนึ่งภาพตรงตามที่ปรากฏบนลูกแก้วไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว คณิศรขนลุกนี่ไม่ใข่เรื่องตลกใช่ไหม หมายความว่าที่ผมเห็นไม่ใช่การสะกดจิตใช่ไหม คุณไม่ได้สร้างเรื่องขึ้นมาหลอกผมใช่ไหม ผมไม่ว่างพอเล่นตลกร้ายอย่างนี้ ผมยังไม่อยากปักใจเชื่อ ผมรู้ว่าการโน้มน้าวนักวิทยาศาสตร์ให้เชื่อในเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ยากเย็นยิ่งผมจะยกอีกตัวอย่างหนึ่ง... ปณิธานพิมพ์ข้อความใหม่เข้าไปในเครื่องคอมพิวเตอร์ครั้งนี้เขาถูมือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อีกสองชั่วโมงนักการเมืองที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของประเทศเราจะเกิดอุบัติเหตุถูกรถชนตาย ภาพจริงเสมืองบนลูกแก้วปรากฏชัดรถยนต์ของรัฐมนตรีฝ่าไฟแดงและถูกรถบรรทุกขยะคันหนึ่งเสยเข้ากลางคัน เลือดเปรอะไปทั่วซากรถ ปณิธานเอ่ยว่าความจริงในกรณีนี้ผมพอจะแก้ตัวแปรของเหตุการณ์นี้ได้ แต่ผมไม่อยากแก้เพราะเขาเป็นนักการเมืองเลวมากเขาหลอกลวงชาวบ้านตอนเลือกตั้งและไม่เคยทำตามสัญญาที่ให้ไว้ ข่าวบนจอโทรทัศน์ยืนยันความแม่นยำของลูกแก้วสองชั่วโมงถัดมานักการเมืองคนนั้นถูกรถชนเสียชีวิตตรงตามภาพในลูกแก้วทุกประการ พอก่อน...คณิศรร้องอย่างตกใจ ...รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากคนข้างนอกรู้ว่ามีไอ้นี่ รู้ แล้วให้ผมดูทำไม แน่นอนผมมีเหตุผล คณิศรมองหน้าเพื่อนมีใครรู้เรื่องสิ่งประดิษฐ์นี้บ้าง มีแต่ผมกับคุณเท่านั้น แม้แต่เมียคุณก็ไม่รู้เหรอ ปณิธานพยักหน้า คุณสร้างเครื่องนี้สำเร็จมาตั้งแต่เมื่อไหร่ สามอาทิตย์ก่อนผมอยากบอกคุณตั้งแต่ตอนนั้น แต่คุณอยู่ต่างประเทศ คุณรู้เองว่าผมอยู่ต่างประเทศหรือคุณมองเห็นจากลูกแก้ว เปล่ารัชชนันท์บอกผม อา! ใช่ ผมจำได้แล้ว ก่อนผมไปต่างประเทศผมโทร.บอกคุณ เมียของคุณเป็นคนรับสาย รัชชนันท์บอกว่าคุณกำลังนอนกลางวัน ปณิธานนอนกลางวันมาตั้งแต่เด็กไม่ว่างานยุ่งเพียงใด เมื่อถึงเวลาบ่ายสองโมงตรงเขาจะเข้านอนทันทีนานสองชั่วโมงสามสิบห้านาทีไม่ขาดไม่เกิน ราวกับว่าร่างกายของเขาเป็นหุ่นยนต์ที่ตั้งเวลาได้ คณิศรนิ่งไปครู่ใหญ่ เครื่องนี้มองอดีตได้ไหม ไม่ได้มันถูกออกแบบมาให้มองอนาคตเท่านั้น แล้วมันมองอนาคตได้ไกลแค่ไหน แค่ยี่สิบวันเพราะเครื่องวิเคราะห์จำนวนข้อมูลได้แค่นั้นแน่นอนมันมีศักยภาพที่จะมองไกลออกไปหลายๆ ปีแต่คงต้องใช้เครื่องที่ใหญ่เท่าเมืองหรือประเทศ คณิศรจ้องตาปณิธานคุณบอกให้ผมรู้เรื่องนี้ทำไม นัยน์ตาของปณิธานมีแววเศร้าวูบหนึ่งผมต้องการมอบโครงการนี้ต่อให้คุณ มอบต่อผมไม่เข้าใจ ผมอยากให้คุณดำเนินงานนี้ต่อไปคุณเป็นนักฟิสิกส์มือดี หากงานนี้อยู่ในมือคุณ ผมก็วางใจ คุณพูดเหมือนว่าคุณกำลังจะตายอย่างงั้นแหละ ปณิธานยิ้มบางๆใช่ ผมจะไม่มีชีวิตยืนยาวพอที่จะเดินหน้าโครงการนี้ต่อไป ผมจะตายในอาทิตย์หน้า คณิศรสะดุ้งคุณ... มองเห็น... จากลูกแก้วเหรอ ถูกแล้วเพื่อนรัก คุณจะตายยังไง เมื่อสามอาทิตย์ก่อนเครื่องนี้บอกทางเลือกการตายของผมอยู่สี่ทางหนึ่ง ตายจากอุบัติเหตุ สอง ตายจากโรคร้าย สาม ฆ่าตัวตาย สี่ถูกฆ่าตาย ผมไม่เข้าใจคุณบอกว่าคุณสามารถเป็นพระพรหมแก้ไขอนาคตได้โดยการเปลี่ยน... น่าเสียดายแต่ทำไม่ได้ในกรณีนี้เครื่องบอกชัดว่าทางเลือกที่น่าจะเป็นสูงที่สุดในสี่ทางเลือกนี้คือป่วยตายซึ่งตรงกับข้อมูลของผมมากที่สุด ตัวแปรที่จะต่อชีวิตของผมถูกกำจัดไปนานแล้ว คณิศรผมเป็นโรคร้ายชนิดหนึ่งตั้งแต่เกิดเป็นโรคทางพันธุกรรมที่เกิดจากยีนที่ถูกกำหนดมาแล้วตั้งแต่แรกปฏิสนธิ ทำไมคุณไม่เคยบอกเรื่องนี้กับผม ผมไม่ต้องการความเห็นใจจากใครแม้แต่จากเพื่อน นี่คือเหตุผลที่คุณต้องนอนมากกว่าคนอื่น... ใช่นั่นคือเหตุผลที่ผมต้องนอนกลางวัน เมื่อถึงเวลานั้นร่างกายของผมก็หมดสภาพหากนอนไม่พอ ผมจะปวดหัวปวดกระดูกอย่างแรง ตั้งแต่ผมรู้ว่าผมเป็นโรคนี้ผมก็ดูแลตัวเองอย่างดี โรคจึงไม่กำเริบ ความจริงผมอยู่เกินเวลามานานหลายปีแล้ว ผมเสียใจด้วย อย่าห่วงข้อนั้นผมไม่กลัวตายหรอก คณิศร ผมเพียงแต่ต้องการให้โครงการของผมสามารถก้าวหน้าต่อไป แล้วคุณจะรู้ได้อย่างไรว่าผมจะอยู่นานกว่าคุณ ฐานข้อมูลเกี่ยวกับคุณแสดงความน่าจะเป็นสูงมากว่าคุณจะมีชีวิตยืนยาว... ปณิธานหัวเราะ...อย่างน้อยก็ยาวกว่าของผมแน่ๆ เอาล่ะ ผมขอตัวไปนอนก่อน เมื่อตื่นแล้ว ผมจะอธิบายรายละเอียดทั้งหมดของเครื่องลูกแก้วนี้ให้คุณ คณิศรเดินไปที่ด้านหลังบ้าน เขาเห็นรัชชนันท์ภรรยาของคณภณในห้องครัว หล่อนกำลังเตรียมอาหาร รัชชนันท์ยิ้มให้เขา ทำอาหารให้เขาเหรอ ค่ะคุณมาหาปณิธานเหรอ ปณิธานเชิญผมมาดูงานของเขา แปลกปกติเขาไม่ค่อยยอมให้ใครเข้าไปในห้องทดลองของเขา แม้แต่ฉันก็เถอะ เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมผมคบกับเขามานานมาก แต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมพบว่าผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย เขาเป็นคนที่เก็บทุกอย่างไว้ภายใน ผมรู้สึกว่าผมทำผิดต่อเขา หล่อนสบตาเขาทำไมคะ ผมเพิ่งรู้ว่าทำไมเขาต้องนอนมากกว่าคนทั่วไป ก็เขาต้องใช้ความคิดมากกว่าคนทั่วไปนี่คะอีกอย่างเขาไม่เคยบ่นถึงความไม่สะดวกนี้ เขาจ้องหน้าหล่อนปณิธานเคยพูดเรื่องงานกับคุณไหม ไม่เคยค่ะคุณก็รู้ว่าเขาแต่งงานกับงาน ไม่ใช่ฉัน เกิดอะไรขึ้นคะ วันนี้คุณถามเรื่องแปลกๆ เปล่าไม่มีอะไร สองอาทิตย์นั้นคณภณถ่ายทอดความรู้เรื่องงานของเขาทั้งหมดให้คณิศรในฐานะนักฟิสิกส์ที่มีพื้นฐานคล้ายปณิธานคณิศรเข้าใจระบบการทำงานของเครื่องลูกแก้วในเวลาอันสั้น ตลอดหลายวันนั้นคณิศรตรวจสอบการทำงานของเครื่องอย่างละเอียดปรากฏว่าลูกแก้วทำนายเหตุการณ์ทุกอย่างถูกต้องหมด เขามาถึงขั้นที่จำต้องเชื่อคุณสมบัติของเครื่องลูกแก้ว เมื่อเข้าใจระบบการทำงานของสิ่งประดิษฐ์ใหม่ดีแล้วคณิศรหันไปศึกษาความตายที่ยังมาไม่ถึงของเพื่อนรัก ปณิธานเอ่ยยิ้มๆอย่าเสียเวลากับเรื่องนี้เลย ผมศึกษามาแล้วก่อนหน้านี้เครื่องอ่านทางเลือกความตายของผมไว้สี่ทางถึงวันนี้มันเหลือสามทางเลือก แต่ยิ่งใกล้วันตาย ทางเลือกจะเหลือน้อยลงเรื่อยๆจนเหลือทางเลือกเดียว เหลือสามทางไหน หนึ่งตายจากโรคร้าย สอง ฆ่าตัวตาย สาม ถูกฆ่าตาย ทุกทางบอกว่าผมต้องตายในวันที่ 1กันยายนนี้ เวลา 14.21 น.ข้อดีเกี่ยวกับความตายของผมก็คือในทุกทางเลือกผมจะนอนตายบนเตียงผมไม่อยากตายนอกบ้าน คณิศรพิมพ์ข้อความใส่เข้าไปในเครื่อง ภาพจริงเสมือนบนลูกแก้วฉายให้เห็นหนทางแรกของความตายของปณิธานปณิธานนอนตายไปขณะหลับในห้องนอนของตนเอง รัชชนันท์เป็นคนมาพบศพของเขาหล่อนร้องไห้เงียบๆ คณิศรว่าทางเลือกที่หนึ่งมีความเป็นไปได้ แต่ทางเลือกที่สอง... ก็เป็นไปได้หลายวันนี้ผมรู้สึกปวดทั้งตัว ปวดกระดูกมากขึ้นเหมือนเส้นประสาทกำลังจะระเบิดจากภายใน บางทีผมอาจเลือกยิงตัวตายเพื่อให้พ้นความทรมาน ปณิธานเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานหยิบปืนสั้นกระบอกหนึ่งขึ้นมา อย่านะคุณคงไม่เลือกทางนี้ ปณิธานวางปืนกลับที่เดิม มาดูทางเลือกที่สามดีกว่า ภาพจริงเสมือนบนลูกแก้วฉายให้เห็นทางเลือกที่สามของความตายของปณิธาน เงาร่างหนึ่งเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียงที่ปณิธานนอนหลับอยู่หยิบหมอนขึ้นมาและลั่นไกผ่านหมอนใส่ร่างปณิธานบนเตียงความสลัวของห้องนอนทำให้ไม่เห็นหน้าร่างนั้น เห็นเพียงว่าเขาสวมชุดดำ คณิศรเม้มปากใครจะฆ่าคุณ คุณไม่มีศัตรู จริง คงเป็นโจรที่เข้ามาปล้นผมจะพิสูจน์ว่ามันผิด คณิศรง่วนอยู่กับลูกแก้วทั้งคืน เหลืออีกวันเดียวจะถึงวันตายของคณภณ เขานั่งครุ่นคิดนานชีวิตเต็มไปด้วยทางเลือก การกระทำหนึ่งกระทบต่อเหตุการณ์หนึ่งเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่แต่ชีวิตประกอบด้วยอนุภาคที่คาดเดาทิศทางไม่ได้ ในฐานะนักฟิสิกส์เขารู้ดีว่าทิศทางของอนุภาคเช่นอิเล็กตรอนไม่สามารถถูกกำหนดหรือเฝ้าสังเกตหรือคาดเดาได้อนาคตอาจมีหลายทางเลือกตามตัวแปรในปัจจุบัน แต่กฎของฟิสิกส์ย่อมเหมือนกันหมดทุกที่ ภาพทุกทางเลือกแสดงชัดว่าปณิธานนอนตายบนเตียงของเขาแต่สมมุติว่าปณิธานเลือกไม่อยู่ในเมืองนี้เล่า สมมุติว่าปณิธานตัดสินใจเดินทางออกจากบ้านไปนอนในโรงแรมสักแห่งแทนจะเกิดเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ปณิธานไม่สามารถเดินทางไปถึงโรงแรมแห่งนั้นกระนั้นเหรอเช่น รถเสีย น้ำท่วมหนัก แผ่นดินไหวหรือว่าเขาเกิดอาการหายใจไม่ออกกะทันหันจนต้องกลับไปนอนบนเตียงเดิมของเขา แต่ฐานข้อมูลเบื้องหน้าเขาบอกว่าโอกาสที่จะเกิดน้ำท่วมแผ่นดินไหว ในวันพรุ่งนี้ต่ำจนไม่มีผลใดๆ ต่อความน่าจะเป็น หากจะมีสักตัวแปรที่จะทำให้เหตุการณ์พรุ่งนี้เปลี่ยนไปก็คือปัจจัยจากคนไม่ใช่ธรรมชาติ ชีวิตไม่มีทางเลือกจริงๆเหรอ ตัวแปรแบบใดที่ทำให้เปลี่ยนวิถีชีวิตคนได้ คณิศรทำงานต่อไปอย่างคร่ำเคร่งเขาร่างสมการบนกระดาษใหม่ถึงเจ็ดครั้ง เมื่อฟ้าสางคณิศรระบายลมหายใจยาว เขาเชื่อว่าเขาพบคำตอบแล้ว ปฏิกิริยาลูกโซ่จะเดินไปในอีกทางหนึ่งแต่ปณิธานจะไม่ตายตามกำหนด นับเป็นข่าวดีแต่พลันอีกความคิดหนึ่งลอยแทรกเข้ามาในหัว ทำให้คณิศรเงียบไปนาน ถ้าเพียงปณิธานตายไปทางเลือกในชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ไม่มีใครรู้เรื่องความคงอยู่ของเครื่องลูกแก้วเขานึกภาพตัวเองได้รับรางวัลสูงสุดทางฟิสิกส์ในการประดิษฐ์เครื่องนี้ชื่อของเขาจะถูกจารึกในประวัติศาสตร์โลกมิพักเอ่ยถึงเงินทองที่เกิดจากสิ่งประดิษฐ์นี้ มันสามารถเป็นธุรกิจใหญ่โตเพราะใครๆ ก็อยากรู้อนาคตของตน มันมีผลต่อนโยบายระหว่างประเทศและการทหารเขาสามารถกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพลมากที่สุดในโลก ถ้าเพียงปณิธานตายไป... แต่เขาก็สลัดความคิดนั้นไปปณิธานให้เขามากเกินไปแล้ว เขาขยำกระดาษแผ่นนั้นทิ้งลงตะกร้าไป นานเท่านานเสียงฝีเท้าเดินมาหยุดข้างหลังเขา เขารู้ว่าเป็นปณิธาน คนใกล้ตายมีสีหน้าอ่อนล้าถามเขาเบาๆ ตกลงคุณพบทางต่อชีวิตผมไหม คณิศรสั่นศีรษะ ปณิธานยิ้มที่มุมปากผมบอกแล้วว่าคุณเสียเวลาเปล่า คุณไปนอนเถอะผมอยากจะเล่นกับเครื่องนี้เป็นครั้งสุดท้าย ปณิธานมองหน้าเพื่อนท่าทางคุณเหมือนมีความในใจ เปล่า แต่ผมมีความในใจคนโบราณบอกว่าสมองของคนใกล้ตายจะแจ่มใสเป็นพิเศษผมคิดเรื่องสมการของคุณมาหลายวันแล้วเมื่อคืนผมคิดว่าผมอาจพบกุญแจของการมองอีกอย่างหนึ่ง มองอนาคตให้ไกลออกไป เปล่ามองอดีต เครื่องนี้จะสมบูรณ์หากสามารถมองทั้งอดีตและอนาคต คณิศรตื่นขึ้นมาตอนบ่ายโมงบางอย่างในใจทำให้เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา เขาไม่เห็นปณิธานป่านนี้อาจนอนหลับอยู่ก็ได้ เขามองไปที่ตะกร้ากระดาษที่เขาขยำทิ้งแผ่นนั้นหายไปแล้ว สายตาของเขาจับไปตัวเลขต่างๆบนจอ พลันพบบางสิ่งที่ทำให้เขาลืมหายใจ เขากดปุ่ม ภาพบนลูกแก้วกำลังเดินย้อนหลังทีละเฟรมแล้วเคลื่อนเร็วขึ้นย้อนถอยหลังไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี เขาแทบไม่เชื่อตาตนเองในวันสุดท้ายของชีวิตปณิธานค้นพบหนทางมองอดีตได้แล้ว คณิศรมองเห็นภาพตนเองเกิดเรียน เล่นดนตรี รับปริญญา งานฉลองการรับตำแหน่งในมหาวิทยาลัยการเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวในพิธีแต่งงานระหว่างปณิธานกับรัชชนันท์ และภาพที่เขาไม่อยากเห็น... เขากับรัชชนันท์เปลือยกายในห้องนอนของเขา คณิศรเชื่อว่าตอนนี้ปณิธานรู้แล้วว่าเขามีความสัมพันธ์พิเศษกับรัชชนันท์ เขาถอนใจเดินเครื่องลูกแก้วกลับไปอ่านอนาคตเขาเห็นภาพข่าวการประดิษฐ์เครื่องลูกแก้วของคณะฟิสิกส์ ไม่มีชื่อของเขาปณิธานประกาศยกงานของตนให้มหาวิทยาลัย แต่อนาคตยังไม่เกิด เขามองดูนาฬิกาบนผนัง14.11 น. บางตัวแปรอาจเปลี่ยนแปลงได้ คณิศรเดินไปที่โต๊ะทำงานสวมถุงมือแล้วเปิดลิ้นชัก คณิศรย่องไปที่ห้องนอนของปณิธานเขาเพิ่งสังเกตุว่าตนเองสวมชุดดำ เขารู้แล้วว่าตัวเขาเองเป็นตัวแปรในทางเลือกที่สามในความตายของปณิธาน เขาเดินไปหยุดที่หน้าเตียงหมอนใบหนึ่งตกบนพื้น ผ้าม่านหน้าต่างปิด ห้องมืดสลัว ปณิธานนอนหลับสนิทได้ยินเสียงหายใจเป็นจังหวะ เขาหยิบหมอนใบนั้นขึ้นมาจ่อปืน ลั่นไกผ่านหมอน เขามองนาฬิกาเรืองแสงที่หัวเตียง 14.21น. คณิศรเดินกลับไปที่ห้องทำงาน เก็บปืนไว้ที่เดิมถอดถุงมือทิ้ง เขาเปิดเครื่องลูกแก้วมองไปในอนาคต สามสิบนาทีในอนาคตเขาเห็นรถตำรวจและรถพยาบาลจอดในบ้านหลังนี้ เจ้าหน้าที่หลายคนกำลังชันสูตรศพ ยี่สิบสี่ชั่วโมงในอนาคตคณิศรเห็นตัวเองถูกใส่กุญแจมือ ตำรวจพาเขาเข้าไปในคุก คณิศรตะลึง สี่สิบชั่วโมงในอนาคตใครคนหนึ่งมาเยี่ยมเขาที่คุก ปณิธาน! คณิศรไม่ได้รอนาน เมื่อรถตำรวจแล่นเข้ามาในบ้านอึดใจถัดมารถพยาบาลก็ตามมา เขาไม่ได้แปลกใจเมื่อเจ้าหน้าที่พยาบาลเปิดผ้าคลุมศพคนตายคือรัชชนันท์ คณิศรหัวเราะ ทุกอย่างถูกกำหนดไว้หมดแล้วแต่ไม่ใช่โดยพระพรหม ปณิธานนั่งต่อหน้าตำรวจ เขาถอนหายใจยาวผมเพิ่งทราบว่าภรรยาของผมมีความสัมพันธ์พิเศษกับเขาแต่ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องฆ่าเธอด้วย เสียใจด้วย ภรรยาของผมบ่นไม่สบายในวันนี้แต่นอนไม่หลับ ผมจึงให้ยานอนหลับแก่เธอ เธอก็หลับในห้องนอนมาตั้งแต่สายๆ คุณพอทราบไหมว่าทำไมเขาฆ่าเธอ คุณรู้ได้อย่างไรว่าเขาฆ่าเธอ คนใช้ของคุณเห็นเขาฆ่า มิน่าเล่าเธอได้รับคำสั่งจากผมให้ไปปลุกภรรยาของผมตอน 14.15 น. ผมไม่อยากให้ภรรยาของผมนอนหลับนานเกินไป ตำรวจมองเครื่องลูกแก้วและสายระโยงระยางนี่มันเครื่องอะไร หน้าตาเหมือนลูกแก้วหมอดู มันคือลูกแก้วหมอดูแต่อย่าไปสนใจมันเลย มันทายชีวิตของผมผิดไปคนละเรื่องเลยลูกแก้วทายได้แต่ชีวิตของคนที่ลอยไปลอยมาตามยถากรรมเท่านั้น ปณิธานลุกขึ้นยืน นายตำรวจถามคุณเป็นอะไรหรือเปล่า ท่าทางคุณเหมือนไม่สบาย... ผมไม่สบายจริงแต่ไม่เป็นไร ผมยังไม่ยอมตายหรอก ผมตั้งใจจะอยู่บนโลกนี้อีกสักหลายปี แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไป
| Create Date : 13 มกราคม 2562 |
|
0 comments |
| Last Update : 13 มกราคม 2562 16:15:08 น. |
| Counter : 340 Pageviews. |
|
 |
|
