สวัสดีค่ะอันเนื่องมาจากวันที่ 26 มิถุนายน 2550 นี้ เป็น "วันสุนทรภู่" นะคะ“สุนทรภู่” เป็นกวีแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ที่มีมีผลงานมากมาย ผลงานของท่านมีทั้งประเภทนิราศ นิทาน สุภาษิต เสภา และบทเห่กล่อม ซึ่งผลงานเหล่านี้ทำให้ องค์การยูเนสโก ได้ประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติให้ท่านเป็น บุคคลผู้มีผลงานดีเด่นทางวัฒนธรรมระดับโลก ในวาระครบรอบ 200 ปีเกิดของท่านเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน 2529 ซึ่งถือได้ว่าท่านเป็นสามัญชนคนแรกของไทยที่ได้รับเกียรตินี้ค่ะเราในฐานะคนชอบกลอนของท่าน มีหนังสือรวมผลงานนิราศของท่านเล่มหนึ่ง เมื่อใดที่ไม่มีหนังสือใหม่ๆ อื่นๆ อ่าน ก็จะหยิบเล่มนี้มาอ่านเล่นเรื่อยๆ นะคะ บางประโยคบางท่อน ก็จำขึ้นใจไว้ เมื่อถึงโอกาสเหมาะสม ก็หยิบยกบทกลอนนั้นมาใช้ได้ทันท่วงที มาวันนี้วันสุนทรภู่ เลยขอเขียนบล๊อกนี้ถึงงานของท่านสักหน่อยค่ะในจำนวนนิราศของท่านทั้งหมด เราชอบอยู่ 3 นิราศค่ะ ก็คือ นิราศพระบาท นิราศเมืองเพชร และ นิราศภูเขาทอง เหตุผลที่เราชอบ 3 นิราศนี้ก็เพราะเราชอบเที่ยว 3 จังหวัดนี้ แห่ะแห่ะ เลยขอเจริญรอยตามท่านอ่ะวันนี้เราขอยกมานิราศหนึ่งแล้วกันนะคะ คือ นิราศพระบาท เพราะเราก็ชอบไปเที่ยวที่พระพุทธบาท สระบุรี ไปกับเพื่อนๆ หลายต่อหลายครั้งค่ะ ในนิราศพระบาทนี้มีหลายท่อนที่คนมักจะท่องจำมาไว้ เช่นตอนที่เดินทางถึงสามเสน...๏ ถึงสามเสนแจ้งความตามสำเหนียกเมื่อแรกเรียกสามแสนทั้งกรุงศรีประชุมฉุดพุทธรูปในวารีไม่เคลื่อนที่ชลธารบาดาลดินจึงสาปนามสามแสนเป็นชื่อคุ้งเออชาวกรุงกลับเรียกสามเสนสิ้นนี่หรือรักจะมิน่าเป็นราคินแต่ชื่อดินเจียวยังกลายเป็นหลายคำขอใจนุชที่ฉันสุจริตรักให้แน่นหนักเหมือนพุทธรูปเลขาขำถึงแสนคนจะมาวอนชะอ้อนนำสักแสนคำอย่าให้เคลื่อนจงเหมือนใจฯหรือตอนที่เดินทางถึงวัดเทียนถวาย ต.บ้านใหม่ อำเภอเมืองปทุมธานีเจ้าของตาลรักหวานขึ้นปีนต้นระวังตนตีนมือระมัดมั่นเหมือนคบคนคำหวานรำคาญครันถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาลหรือตอนที่ถึงเกาะราชคราม ต.บ้านกระบือโอ้กระแสแควเดียวทีเดียวหนอมาเกิดก่อเกาะถนัดสกัดหน้าต้องแยกคลองออกเป็นสองทางคงคานี่หรือคนจะมิน่าเป็นสองใจและตอนที่ถึงคลองสระปทุม จ.พระนครศรีอยุธยากำแพงรอบขอบคูก็ดูลึกไม่น่าศึกอ้ายพม่าจะมาได้ยังให้มันข้ามเข้าเอาเวียงชัยโอ้อย่างไรเหมือนบุรีไม่มีชาย แต่ท่อนที่ติดหูติดตามากที่สุดของนิราศพระบาท ก็คือท่อนที่เป็นคำอธิฐานของท่าน ซึ่งพอเราไปกราบพระพุทธบาททีไร หูก็แว่วกลอนคำอธิฐานนี้ของท่านทุ๊กที อิอิมาคำรพพบพุทธบาทแล้วขอคุณแก้วสามประการช่วยอุปถัมภ์ฉันเกิดมาชาตินี้ก็มีกรรมแสนระยำยุบยับด้วยอับจนได้เคืองแค้นแสนยากลำบากบอบไม่สมประกอบทรัพย์สินก็ขัดสนแม้นกลับชาติเกิดใหม่เป็นกายคนชื่อว่าจนแล้วจงจากกำจัดไกลสตรีหึงหนึ่งแพศยาหญิงทั้งสองสิ่งอย่าได้ชิดพิสมัยสัญชาติชายทรชนที่คนใดให้หลีกไกลร้อยโยชน์อย่าร่วมทางถ้ารักใครขอให้ได้คนนั้นด้วยบุญจงช่วยปฏิบัติอย่าขัดขวางอย่ารู้มีโรคาในสารพางค์ทั้งรูปร่างขอให้ราวกับองค์อินทร์หนึ่งบิดรมารดาคณาญาติให้ผุดผาดผาสุกเป็นนิจสินความระยำคำใดอย่าได้ยินให้สุดสิ้นสูญหายละลายเองทั้งหวายตรวจล้วนเครื่องที่ลำบากให้ปราศจากทั้งคนเขาข่มเหงใครปองร้ายขอให้กายมันเป็นเองให้ครื้นเครงเกียรติยศปรากฎครันฯ จวบจนทุกวันนี้ เป็นวันครบรอบ 221 ปีของท่านแล้ว แต่คำกลอนของท่านไม่ได้หลุดพ้นกาลเวลาไปเลย ทั้งความไพเราะและคติสอนใจ สมกับเป็นกวีเอกของโลกจริงๆ ค่ะ
เจ้าป้าของเรายังเจ้าบทเจ้ากลอนอีกด้วยนะนี่
อ่านบทกลอนของท่านสุนทรภู่เป็นแบบทำนองเสนาะ
เด็กๆ นั่งหัวเราะกลิ้งเลยนะป้า อิอิ