แม้นกลับชาติเกิดใหม่เป็นกายคน ชื่อว่าจนแล้วจงจากกำจัดไกล [วันสุนทรภู่] สวัสดีค่ะ อันเนื่องมาจากวันที่ 26 มิถุนายน 2550 นี้ เป็น "วันสุนทรภู่" นะคะ “สุนทรภู่” เป็นกวีแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ที่มีมีผลงานมากมาย ผลงานของท่านมีทั้งประเภทนิราศ นิทาน สุภาษิต เสภา และบทเห่กล่อม ซึ่งผลงานเหล่านี้ทำให้ องค์การยูเนสโก ได้ประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติให้ท่านเป็น บุคคลผู้มีผลงานดีเด่นทางวัฒนธรรมระดับโลก ในวาระครบรอบ 200 ปีเกิดของท่านเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน 2529 ซึ่งถือได้ว่าท่านเป็นสามัญชนคนแรกของไทยที่ได้รับเกียรตินี้ค่ะ เราในฐานะคนชอบกลอนของท่าน มีหนังสือรวมผลงานนิราศของท่านเล่มหนึ่ง เมื่อใดที่ไม่มีหนังสือใหม่ๆ อื่นๆ อ่าน ก็จะหยิบเล่มนี้มาอ่านเล่นเรื่อยๆ นะคะ บางประโยคบางท่อน ก็จำขึ้นใจไว้ เมื่อถึงโอกาสเหมาะสม ก็หยิบยกบทกลอนนั้นมาใช้ได้ทันท่วงที มาวันนี้วันสุนทรภู่ เลยขอเขียนบล๊อกนี้ถึงงานของท่านสักหน่อยค่ะ ในจำนวนนิราศของท่านทั้งหมด เราชอบอยู่ 3 นิราศค่ะ ก็คือ นิราศพระบาท นิราศเมืองเพชร และ นิราศภูเขาทอง เหตุผลที่เราชอบ 3 นิราศนี้ก็เพราะเราชอบเที่ยว 3 จังหวัดนี้ แห่ะแห่ะ เลยขอเจริญรอยตามท่านอ่ะ วันนี้เราขอยกมานิราศหนึ่งแล้วกันนะคะ คือ นิราศพระบาท เพราะเราก็ชอบไปเที่ยวที่พระพุทธบาท สระบุรี ไปกับเพื่อนๆ หลายต่อหลายครั้งค่ะ ในนิราศพระบาทนี้มีหลายท่อนที่คนมักจะท่องจำมาไว้ เช่นตอนที่เดินทางถึงสามเสน... ๏ ถึงสามเสนแจ้งความตามสำเหนียก เมื่อแรกเรียกสามแสนทั้งกรุงศรี ประชุมฉุดพุทธรูปในวารี ไม่เคลื่อนที่ชลธารบาดาลดิน จึงสาปนามสามแสนเป็นชื่อคุ้ง เออชาวกรุงกลับเรียกสามเสนสิ้น นี่หรือรักจะมิน่าเป็นราคิน แต่ชื่อดินเจียวยังกลายเป็นหลายคำ ขอใจนุชที่ฉันสุจริตรัก ให้แน่นหนักเหมือนพุทธรูปเลขาขำ ถึงแสนคนจะมาวอนชะอ้อนนำ สักแสนคำอย่าให้เคลื่อนจงเหมือนใจฯ หรือตอนที่เดินทางถึงวัดเทียนถวาย ต.บ้านใหม่ อำเภอเมืองปทุมธานี เจ้าของตาลรักหวานขึ้นปีนต้น ระวังตนตีนมือระมัดมั่น เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน ถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาล หรือตอนที่ถึงเกาะราชคราม ต.บ้านกระบือ โอ้กระแสแควเดียวทีเดียวหนอ มาเกิดก่อเกาะถนัดสกัดหน้า ต้องแยกคลองออกเป็นสองทางคงคา นี่หรือคนจะมิน่าเป็นสองใจ และตอนที่ถึงคลองสระปทุม จ.พระนครศรีอยุธยา กำแพงรอบขอบคูก็ดูลึก ไม่น่าศึกอ้ายพม่าจะมาได้ ยังให้มันข้ามเข้าเอาเวียงชัย โอ้อย่างไรเหมือนบุรีไม่มีชาย แต่ท่อนที่ติดหูติดตามากที่สุดของนิราศพระบาท ก็คือท่อนที่เป็นคำอธิฐานของท่าน ซึ่งพอเราไปกราบพระพุทธบาททีไร หูก็แว่วกลอนคำอธิฐานนี้ของท่านทุ๊กที อิอิ มาคำรพพบพุทธบาทแล้ว ขอคุณแก้วสามประการช่วยอุปถัมภ์ ฉันเกิดมาชาตินี้ก็มีกรรม แสนระยำยุบยับด้วยอับจน ได้เคืองแค้นแสนยากลำบากบอบ ไม่สมประกอบทรัพย์สินก็ขัดสน แม้นกลับชาติเกิดใหม่เป็นกายคน ชื่อว่าจนแล้วจงจากกำจัดไกล สตรีหึงหนึ่งแพศยาหญิง ทั้งสองสิ่งอย่าได้ชิดพิสมัย สัญชาติชายทรชนที่คนใด ให้หลีกไกลร้อยโยชน์อย่าร่วมทาง ถ้ารักใครขอให้ได้คนนั้นด้วย บุญจงช่วยปฏิบัติอย่าขัดขวาง อย่ารู้มีโรคาในสารพางค์ ทั้งรูปร่างขอให้ราวกับองค์อินทร์ หนึ่งบิดรมารดาคณาญาติ ให้ผุดผาดผาสุกเป็นนิจสิน ความระยำคำใดอย่าได้ยิน ให้สุดสิ้นสูญหายละลายเอง ทั้งหวายตรวจล้วนเครื่องที่ลำบาก ให้ปราศจากทั้งคนเขาข่มเหง ใครปองร้ายขอให้กายมันเป็นเอง ให้ครื้นเครงเกียรติยศปรากฎครันฯ จวบจนทุกวันนี้ เป็นวันครบรอบ 221 ปีของท่านแล้ว แต่คำกลอนของท่านไม่ได้หลุดพ้นกาลเวลาไปเลย ทั้งความไพเราะและคติสอนใจ สมกับเป็นกวีเอกของโลกจริงๆ ค่ะ กลอน สุนทรภู่ - นิราศพระบาท (พ.ศ.2350) ภาพโดย กำปงพิราเทวี ที่พระพุทธบาท สระบุรี (พ.ศ.2548) กล้อง ฟูจิ s5500   Create Date : 26 มิถุนายน 2550 15 comments Last Update : 26 มิถุนายน 2551 6:04:54 น. Counter : 4341 Pageviews. Share Tweet

นอกจากถ่ายภาพสวยแล้ว เจ้าป้าของเรายังเจ้าบทเจ้ากลอนอีกด้วยนะนี่ อ่านบทกลอนของท่านสุนทรภู่เป็นแบบทำนองเสนาะ เด็กๆ นั่งหัวเราะกลิ้งเลยนะป้า อิอิ   โดย: filmgus 26 มิถุนายน 2550 11:26:52 น.

เมื่อก่อนนี้ตอนอยู่ประถม มีเพื่อนคนหนึ่งชอบแต่งกลอนมาก และสอนให้เราอยากแต่งกลอนเพราะๆ แบบสุนทรภู่ค่ะ ... แต่มิสามารถด้วยเพราะว่าไม่ถนัดเรื่องละเมียดแบบนี้ ... แต่วันนี้ได้แวะมาบ้านเจ้าป้า ... ก็ทำให้รำลึกถึงบทกลอนดีๆ ไพเราะ ... แล้วก็ยังนึกถึงเพื่อนด้วยค่ะ   โดย: JewNid 26 มิถุนายน 2550 17:44:27 น.

แวะมาจก ตัวเคาน์เตอร์จ้ะป้า อิอิ   โดย: filmgus IP: 203.156.48.36 26 มิถุนายน 2550 18:17:12 น.

I like the one he wrote about food ka   โดย: PinkLotus 26 มิถุนายน 2550 20:34:30 น.

ฝีมือยังคงความสวยงามได้เสมอเลยนะ คุณกำปงฯ   โดย: เขาพนม 2 กรกฎาคม 2550 12:32:38 น.

แอบแวะมาทักทายป้ากำปงด้วยความคิดถึงเจ้าค่ะ   โดย: ป้าปูเป้ IP: 58.8.170.243 6 กรกฎาคม 2550 13:34:03 น.

ผมเป็นคนนึงหล่ะ...ที่เรื่องบทเรื่องกลอนไม่ได้เรื่อง เคยตั่งใจเรียนมันก็ได้แค่นิดหน่อย หลังๆมาไปหาหนังสือเกี่ยวกับการแต่งกลอนมาอ่าน ก็เหมือนไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้เอาซะเลย ไร้ซึ่งอรรถรส.... ผมจึงชื่นชมท่านสุนทรภู่มาก....ท่านเป็นบุคคลที่ มีพรสวรรค์จริงๆ....หาได้น้อยคนที่จะมาเทียม ว่าแต่เจ้าป้าช่วงนี้ไม่ไปทริปที่ไหนรือ? อยากเห็นภาพงามๆอีกน่ะครับ   โดย: Dr.Manta 7 กรกฎาคม 2550 7:07:32 น.

แวะมาทักทานพี่.... ครับ อิอิ   โดย: 16เมษา 9 กรกฎาคม 2550 12:42:11 น.

แวะมาทักทายค่ะ   โดย: มณีไตรรงค์ 9 กรกฎาคม 2550 15:49:29 น.

คิดถึงพี่ต้นจังจ้ะ   โดย: แพนด้ามหาภัย 15 กรกฎาคม 2550 23:01:47 น.

รูปสวยนะเจ๊.. เห็นแล้วอยากไปเที่ยวพระบาทน้ำพุ เอ๊ย.. วัดพระพุทธบาทเลยอ่ะ..   โดย: smartman หล่อสุดๆ 17 กรกฎาคม 2550 15:25:13 น.

โห...นิราศพระบาทแล้วเกิดอาการมึนๆ แบบว่าเรื่องบทเรื่องกลอนเนี่ย.. ผมก็เข็นไม่ขึ้นเหมือนกัน แต่ขออวดอย่างนึงครับ สมัยเรียนมัธยม.บทกลอนของผมเคยได้รับการยอมรับ ให้ไปอ่านหน้าเสาธงตอนเข้าแถวตอนเช้าด้วย... แต่ว่า..... ผมไม่ได้แต่งเองนะซิครับ มีเพื่อนแต่งให้บังเอิญมันชนะ เลยต้องไปประจานตัวเองตอนเช้าซะเลย คงนึกภาพออกนะครับ คนที่ไม่เป็นเอาซะเลย ไปทำอะไรเปิ่นๆต่อหน้าผู้คนทั้งโรงเรียน   โดย: Little Knight 20 กรกฎาคม 2550 7:15:33 น.

ตามมาชมภาพสวยๆ และเรื่องราวค่ะ   โดย: เจ้าป้ามหาภัย 13 พฤษภาคม 2551 1:20:25 น.

อัพบล็อกได้ใจตรงกันจิ๊ง อย่าลืมtagนะ   โดย: คนทุ่งบางเขน 26 มิถุนายน 2551 10:06:03 น.

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ สำหรับคำอวยพรวันเกิด ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ   โดย: คุณนายเหรียญบาท 26 มิถุนายน 2551 17:40:37 น.