|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ศาลายา..คิดถึงนะ2
ก็แปลกดี การที่เราชอบใครซักคน (ถึงจะแค่ข้างเดียวก็เถอะ) มันทำให้มีพลังอย่างประหลาด สามารถทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะทำได้ ทุกวันที่เป็นไปมันดูมีความหมาย..มีชีวิตชีวา นึกถึงทีไร เย็นซ่าจับใจ ยังกะแป้งตรางู
กลับมาเรียนเทอม2 ก็ยังคิดถึงบ้านอยู่ แต่ไม่เหงาแล้วล่ะ มีเพื่อนดีๆ มีโปรเจคให้คิดถึง... แอบชอบ (เป็นถำ้มอง)อยู่นาน วันนึงเกิดคิดอยากจะมีตัวตนในสายตาเค้าขึ้นมา..อยากบอกเค้าว่างั้น คืนนี้มีงานไนท์ คณะไรจำมะได้ เค้ามีประกวด Mr.Popularศาลายา ได้ยินมาว่าเค้าจะเข้าประกวด เราก็เตรียมดอกกุหลาบสีชมพูจำนวนไม่น้อยเลยนะน่ะ (เป็นการ vote) เอาวะ..เต็มที่ เป็นไงเป็นกัน ผลปรากฏว่าข่าวลือฮ่ะ คุณโปรไม่ได้ขึ้นเวที..แป่ว แต่ยังไงก็ต้องให้ล่ะ เอาความกล้ามาจากไหนไม่รู้ เพื่อนสนิทเรารู้จักเค้า(พอดีเลย)ช่วยเรียกให้ โห! เดินมาเป็นกลุมเลยอ่ะ Oh No!,I'm not ready for this จะถอยก็ไม่ทันแล้ว คุณเพื่อนช่วยแนะนำตัว เรา "หวัดดี" แล้วก็ยื่นดอกไม้ให้ คุณโปร "หวัดดี" เรา "อะ เราให้...เห็นว่าเธอจะประกวดน่ะ ..แต่มันเหี่ยวหมดแล้วล่ะ" จาพูดทามมมายเนี่ย คุณโปร.. ยิ้ม "แต๊งกิ้ว" กร๊าก..ก จะเป็นลม อายสุด สุด ถึงไม่ได้พูดมันออกมา แต่ก็เหมือน เราบอกรักไปแล้ว เพื่อนๆเค้าคงอึ้ง ดูจากหน้าแต่ละคน แบบว่า..ยัยนี่มาจากไหนเนึ่ย สวยก็ไม่สวย ช่างกล้าาา เออ เราก็ไม่เชื่อตัวเองเหมือนกัน ตรู... ทำไปได้ ( จนวันนี้ เค้ายังเป็นคนแรกและคนเดียวที่ทำให้เราทำอะไรประหลาดแบบนี้ได้..ทุกวันที่ผ่านไป เราก็กลับมาอยู่ modeเรียบร้อยเหมือนเดิม )
ปล.ตอนนั้น นาฬิกาหยุดเดินพอดี เวลา สองทุ่มสี่สิบห้า เว่อร์ซ้า (จริงๆถ่านหมด)
จากนั้นเราก็ชอบเค้าเพิ่มขึ้นทุกที พอไม่เจอก็คอยมองหา เมื่อไหร่จะลงมากินข้าวน๊า ตอนเช้าไปเรียนยังน๊า เมื่อไร่จะออกมาที่ระเบียงน๊า (ออกแนวโรคจิตนะเนี่ย)เห็นแล้วก็ยิ้มไปทั้งวัน แต่พอเจอเค้าจังๆ เราดันวิ่งหนี เอ่อ คือว่า คนที่ควรวิ่งน่าจะเป็นอีกคนนะ ส่วนเค้าก็ทักทายเราดีนะ ใจดีจัง ..หารู้ไม่ เราบ้าไปแล้ว
Create Date : 31 มกราคม 2551 |
|
2 comments |
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2552 1:21:20 น. |
Counter : 395 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: วิ (blimey ) 4 กุมภาพันธ์ 2551 1:46:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Thailand/ United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ต้องมาอยู่ใกลบ้าน( มั่ก มั่ก )ตั้งแต่เรียนจบ เผลอแป๊บเดียว 7 ปีเข้าไปแล้ว กร๊าก..งั้นเราก็จะสามสิบแล้วอ่ะจิ ไม่รู้่เมื่อไหร่สมองจะโตทันอายุซักกะที เฮ้อ!อยากกลับบ้านจริงจริงแล้ว เหนื่อยง่ะ แต่ตอนนี้ขอทำมาหากินก่อนนะ :) เสี่ยวเอ้อ! ...ผัดไท จานนึงงงง -_-'
|
|
|
|
|
|
|
จนบัดนี้ก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน แยกย้ายกันไปตามทางแล้ว..แต่นั่นก็น๊าน นานมาแล้วค่ะ