ถึง ว่าที่ผู้หมวด (ฮิฮิ)
เริ่มวันใหม่แล้วสิ เฮ้อ!! วันนึงๆผ่านไปเร็วจังคุยโทรสับมาเกือบ 3 ชม.แล้ว จิงๆคุยกันชม.ก่าๆเองยังมะได้วางเลย เพราะมีคนหลับไปแล้ว ดีนะเนี่ยที่โทรฟรีเด๋วก้อหลับยาวมะได้ตื่นมาเข้ายามพอดี---แอบมานั่งคิด เฮ้อ!! เวลาอีกยาวไกลจิงๆกว่าเค้าจะเรียนจบ อีก 5 ปี ตัวเองก็ทำงานไปหลายปีแล้วสิเนอะ เป็นหมวดหนุ่ม มะรู้วันนั้นจะเป็นยังไงแต่ที่ผ่านมารู้สึกว่าเราสองคนพยายามปรับตัวเยอะเหมือนกัน ดีจังเลย เราไม่เคยทะเลาะกัน แค่แอบงอนกันนิดหน่อย แต่ถึงเวลานั้นตัวเองจะเบื่อเค้ารึป่าวเบื่อที่ชอบงอน ต้องง้ออยู่เรื่อย ก้อรู้ว่าเราสองคนอยู่ห่างกันแต่เค้าก็พยายามจน รังสิตกะสามพรานจะมาใกล้กันแล้วเนี่ยต่อไปเค้าคงเรียนหนัก ถึงหนักมากที่สุดตอนนั้นตัวเองจะยังเข้าใจเค้ารึป่าวนะยังไงก็แล้วแต่เค้าจะพยายามทำมันให้ดีที่สุด----อย่าลืมที่ตัวเองเคยสัญญากะเค้าไว้ก้อแล้วกัน----จะบอกว่ารูปนี้น่ารัก เหอๆเพื่อรักของเราเนอะps. กฎข้อที่หนึ่ง ตัวเองห้ามบังคับเค้า แต่เค้าสั่งอะไรตัวเองต้องทำตามนั้นนะ (เด๋วจะจวกให้อ้วนเลย เอ๊ะ! งงๆแฮะ จวกแล้วอ้วนได้ไงหว่า ช่างเหอะ ฮี่ๆ)
~ถ้าพระเจ้าปิดทางออกทางหนึ่งไว้ ก็จะมีอีกทางให้เราออกเสมอ~
::หากว่ายังมีรัก ชีวิตยังมีหวังรออยู่ ยังอุ่นหัวใจ โลกหมุนด้วยความร๊ากก::