22-12-51 มุทิตา

มุทิตา พลอยยินดีเมื่อเห็นคนอื่นได้ดี
วันนี้ “เดาะ” นำคำพระมาตั้งชื่อกระทู้เชียว เข้าใจเปล่าครับ คำว่า “เดาะ” ไม่รู้ใช่ไหม..
มาเป็นคนคอนหวันสิ..

มุทิตา พลอยยินดีเมื่อเห็นคนอื่นได้ดี..
หนึ่งในหลักธรรมที่ชื่อว่า พรหมวิหาร 4
อันได้แก่ เมตตา กรุณา มุทิตา และก็อุเบกขา..

แค่นี้แหละ เดี๋ยวบวชกันหมด..แต่อ่านแล้วได้บุญนะ พวกหลักธรรมะ เพราะว่าเวลาที่สภาวะใดมันเกิดขึ้นมาในอารมณ์ของเรา เราก็จะได้รู้ว่า สิ่งเหล่านี้มันคืออะไร พระพุทธเจ้าตรัสเรียกอารมณ์เหล่านี้ว่าอะไร?..

หัวข้อมุทิตากับภาพประกอบ มีที่มาจาก คุณครูของมะเฟื่อง ต้องเรียกจารแหละ เพราะสอนตอนอยู่ปวช. ก็ยังสงสัยจนถึงทุกวันนี้ว่าตอนเรียนประถมเรียกครูว่า ครู แต่พอมัธยม กลายเป็นอาจารย์..แล้วก็เหลือแค่จาน แต่ช่างมันเถอะนะ เพราะมีแนวโน้มว่าเด็กจะเรียกครูกับจารว่า........(นั่นแหล่ะ)

วันก่อนจารบุ้งโทรมาหา หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานเกือบปี

“โอ้ย ฉันดีใจกับเธอด้วยนะ พออ่านข่าวแล้วฉันขนลุกเลย ดีใจด้วย น้ำตาไหลเลยนี่ ..สำเร็จไปอีกขั้นแล้วเนอะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะทำได้..”

ฉอด ๆๆๆๆๆ

นั่นแหละที่เรียกมุทิตา..

ครับสำหรับจารบุ้ง..ก็อายุห่างกว่าผม 10 ปีมั้ง สอนตอนผมอายุ 16 ท่านเข้ามาเป็นโฮมรูมห้องที่มีแต่เด็กเรียนเก่งจัด เรียนเก่งจริง ๆ นะ เรียนเก่งกันทั้งห้อง ดีหมดเลย ไม่เคยมีปัญหาอะไร เพราะเด็กดีจัด แต่วันดีคืนดี ดันอยากดีแตก อยากรู้ว่า เหล้ามันกินอย่างไรเนี่ย ก็เลยไปลองกัน อยากรู้ว่า โดดเรียนมันจะตื่นเต้นอย่างไร ก็เลยทดลองกัน นึกแล้วขำตัวเองนะ แบบตั้งอกตั้งใจเรียนกันจริงกันจริง ไม่ขาด ไม่สาย ไม่ลา การบ้านครบ..แต่ในห้องมีผมคนเดียวแหละที่นั่งเรียนบัญชีอยู่แล้ว มันไม่อยากเป็นนักบัญชี ก็เลยขอเบนเข็มตอนมาเรียนป.ตรีที่ราม ขอเลือกสื่อสารมวลชน..เลยมีวันนี้ได้ กว่าจะถึงวันนี้ชีวิตมันก็ผ่านอะไรมาแยะเลย ดังเห็นได้จากกลิ่นอายความยากลำบากของชีวิตที่ติดอยู่ในงานนั่นแหละ จะว่าส่วนน้อย แต่บางทีมันก็เป็นส่วนใหญ่ เพราะฉะนั้น ใครที่ยังไม่ถึงฝั่งฝันในทุก ๆ เรื่อง ก็ต้องสู้กันต่อไป เพราะตราบใจชีวิตมันไม่สิ้น มันก็ต้องดิ้นกันไป....นะเอ้อ..

ไหน ๆ ก็พูดถึงจารบุ้ง มีวีระกรรมจำได้ไม่ลืม ตอนอายุ 20 เพื่อนในห้องมันแต่งงานก็ไปกัน ..ปรากฏว่า ระหว่างนั่งทานเลี้ยง..สติมะเฟื่องก็หายไป มารู้สึกตัวอีกที..ตอนเช้า..ก็งง ๆ ว่า ตรูมานอนที่นี่ได้อย่างไร..แต่ไม่มีเวลาถามใครหรอก เพราะต้องรีบกลับกรุงเทพฯมาทำงาน คำถามนั้นก็ยังคาใจอยู่นาน จนกระทั่งได้มีโอกาสเจือเพื่อนที่ไปงานนั้นด้วยกัน มันก็บอกว่า อาจารย์เขาประคองเมิงมากับเพื่อนอีกคน..เชียะเมาแล้วหลับ โอ้ว จารย์ทำไมถึงได้ดีขนาดนี้..

หลังจากนั้น เวลาที่ดื่มมะเฟื่องก็จะเล็งดูว่า ตรงไหนพอจะซุกหัวนอนได้โดยไม่รบกวนคนอื่น..

Create Date : 22 ธันวาคม 2551		0 comments
Last Update : 22 ธันวาคม 2551 22:15:43 น.
Counter : 778 Pageviews.
Share Tweet