วันนี้น้องแน็กซ์ อายุ  2 ขวบ 3 เดือน 24 วัน



แม่รักลูกน่ะคับ เงินเดือนแค่เนี้ย ต้องเลี้ยงยายกับแน็กซ์ด้วย ถ้าพูดกันตามตรงมันไม่พอหรอก เดี๋ยวปีหน้าแน็กซ์ก็เข้าโรงเรียนแล้ว ไหนจะต้องเตรียมรับมือกับปัญหาเรื่องชื่อบิดา และยังต้องคอยตอบคำถามลูกเรื่องพ่อของลูก เพราะคาดว่าเพื่อนๆ ที่โรงเรียนก็ต้องพูดถึงบ้าง ไม่วันนี้ก็วันหน้า





ไหนจะต้องหาวิธีให้รายได้ที่แม่หามา ให้มันใช้ได้พอดีกับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นทุกๆ วัน 

และแม่ต้องเซฟเงินบางส่วนไว้เผื่อค่าน้ำมันรถด้วย เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า จำไม่ได้ว่าซื้อใหม่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่




หนี้เก่าๆ จากปีก่อนๆ ก็ยังคงอยู่ ถึงจะไม่มาก แต่ก็ต้องชำระทุกเดือน

ให้ยายเดือนละ 3,000 บาท  แต่พอถึงกลางๆ เดือนเราก็ต้องไปขอคืน 500 บ้าง 1,000 บ้าง  ไม่ได้ขอมาเป็นค่าอาหารหรอก ขอมาเติมน้ำมันรถต่างหาก เราอดข้าวได้ แต่รถขาดน้ำมันไม่ได้

ยายก็เข้าใจน่ะ แต่ทำไงได้ ยายอยู่บ้านเลี้ยงหลาน ไม่มีรายได้  ดังนั้นทุกอย่างมันเลยตกอยู่ที่แม่คนเดียว มันท้อ.. มันเหนื่อย..




แต่พอกลับบ้านไป ได้ยินเสียงเล็ก "แม่จิ๊บค๊าบบบบ"  แค่นั้น.. เพียงเท่านั้น แม่ก็ยิ้มออกได้ทันที หัวใจที่แห้งเหี่ยวของแม่ เหมือนได้น้ำทิพย์ชะโลมหัวใจของแม่ให้สดชื่นขึ้นอีกครั้ง










รักที่สุด**หัวใจของแม่