18 / 08 / 55

 

 

วันนี้เรามีภารกิจจัดอบรมหนึ่งวันเต็ม  หน้าที่ของเราคือประสานงาน  ถ่ายรูป
ส่วนบูธของโรงเรียนที่เป็นแบบอย่างที่ดีจัดเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

 

 

งานวันนี้ก็มีติดขัดบ้าง  แต่โดยรวมก็โอเค....ผ่านไปได้ด้วยดี

 

 

เสร็จงานช่วยกันขนของขึ้นรถ  คุณครูที่มากับรถตู้เดินทางกลับกันเลย  แต่เราก็นะ....ไหนๆก็
มาแล้ว  ขออยู่เที่ยวต่อรำลึกความหลังอีกวันนึงดีกว่า

 

 

ก่อนเราจะมาแม่สอด  ได้ข่าวจากทีวีว่าแม่สอดน้ำท่วม  น้ำจากแม่น้ำเมยล้นทะลักเข้ามา
แต่ตอนนี้คนที่นี่บอกว่าน้ำลดแล้ว  เราเลยแวะไปตลาดริมเมยเป็นที่แรก

 

 

จอดรถใกล้ๆกับซอยกระเพาะปลา  มาหลายครั้งเพิ่งจะสังเกตเห็นชื่อซอยน่ารักดี

 

 

สะพานมิตรภาพยามเย็น

 

 

คนฝั่งนู้นทยอยเดินกลับบ้านกัน

 

 

ก่อนเดินเที่ยวตลาด  ขอถ่ายรูปกับป้ายสุดประจิมที่ริมเมยก่อน 

 

 

ตามแนวทางเดินที่เป็นเหมือนเส้นแบ่งพรมแดน  มีคนพม่าเดินไปมา  ค้าขายของเยอะทีเดียว
ส่วนใหญ่จะขายบุหรี่กับยาแปลกๆหลายอย่าง  เราก็ไม่ค่อยกล้าจะมองเท่าไหร่

 

 

แม่บ้านมาช้อปปิ้งเลยแวะเม้าธ์กันหน่อย....( รู้กับเค้าอีก )

 

 

ลุงคนนี้มากับอาหารอะไรซักอย่าง  น้ำมันยังเดือดๆอยู่เลย  แกก็รีบเดินผ่านฝูงชน

 

 

พอแกวางลงเท่านั้นแหละ  แฟนเราเลยรีบหันไปถ่ายรูปชุดอุปกรณ์แปลกตาของลุงแก

 

 

 

เดินๆเล่นไป  ฟ้าก็กลับมาคลึ้มอีกแล้ว  เลยกลับเข้าไปในตลาด
เรารู้สึกว่ามาเมยครั้งนี้  มีสินค้าใหม่ๆเพิ่มเข้ามาเยอะมาก  แต่ก่อนเหมือนจะมีคล้ายๆกัน
แทบจะทุกร้าน  สินค้าก็ไม่ค่อยหลากหลาย  แต่เดี๋ยวนี้มีสารพัดเลย  นี่ถ้าเปิดประชาคม
อาเซียนตอนปี 58 ตลาดริมเมยคงบูมกว่านี้ไปอีก

 

 

 

 

พระพุทธรูปไม้แกะสลักสวยๆทั้งนั้นเลย

 

 

ต้นหยกพัฒนาให้ต้นใหญ่และออกแบบได้อลังการกว่าเดิม

 

 

แต่ของที่ยังอยู่คู่ตลาดชายแดนก็ไม่ได้หายไปไหน

 

 

 

 

เดินจนร้านรวงเริ่มทยอยปิดกันแล้ว  บางส่วนก็ยังกวาดน้ำที่หลงเหลือจากการล้างตลาดหลัง
น้ำท่วมอยู่เลย  เราเดินไปตรงที่จอดรถด้านหลัง  คราวที่แล้วมาตรงนี้เหมือนทำการก่อสร้างอยู่
วันนี้ที่ตรงนั้นกลายเป็นห้องน้ำใหญ่โตกับร้านกาแฟ ( ปิด ) เราเลยแอบขึ้นไปชมวิว  ถ่ายรูปเล่น
แบบว่า...ตามติดชีวิตเพื่อนบ้าน

 

 

ซูมกล้องไปฝั่งเพื่อนบ้าน

 

 

ป้ายหน้าห้องน้ำ...อ่านไม่ออก!

 

 

ลองดูร่องรอยสภาพหลังน้ำลด  ขยะเยอะใช่ย่อยเลย

 

 

ขากลับก่อนเดินไปขึ้นรถ  เราเลยขอเดินย้อนชวนกันไปดูแม่น้ำเมยใกล้ๆ  น้ำยังเชี่ยวอยู่เลย

 

อีกสาเหตุุนึงที่เราชอบมาที่เมยก็คือ  เราชอบถ่ายรูปประมาณวิถึชีวิตคน  เราว่ามันถ่ายได้
แค่ครั้งเดียวเท่านั้น  มาอีกครั้งก็จะไม่ได้ภาพเดิมแล้ว  แล้วคนที่นี่ก็น่าสนใจทั้งนั้น

 

 

 

 

 

 

ชอบภาพนี้มากที่สุด  เสียตรงที่ไม่เห็นเท้า

 

 

เดินทางออกจากเมยก็ตรงเข้าไปในตัวเมืองเพื่อหาอาหารมื้อเย็น

 

 

เป็นธรรมดาของที่นี่ที่ทุกอย่างต้องมีภาษาพม่ากำกับไว้ด้วย  เราเลยแอบคิดว่าดีไม่ดีที่นี่
อาจมีคนพม่ามากกว่าคนท้องถิ่นจริงๆซะอีก

 

 

ผ่านร้านนี้เห็นคนเยอะดี  เลยลองแวะดู

 

 

ผัดไทยป้าอ้วนอร่อยทีเดียว  เราไม่ต้องปรุงเพิ่มเลย  รสชาติจะออกหวานนำแต่กลมกล่อมดี

 

 

อิ่มแล้วฝนก็ไล่เราพอดี  เลยต้องรีบกลับที่พักดีกว่า  คืนนี้เราพักที่บ้านไมตรี บูติค  ที่พักขนาด
เล็กที่เราประทับใจอีกที่หนึ่งเลย

 

 

 

พรุ่งนี้เราวางแผนจะไปเที่ยววัดไทยวัฒนาราม  วัดศิลปะแบบพม่า  ที่ยังไม่เคยไปมาก่อนเลย
ไม่น่าเชื่อว่าที่แม่สอดฝนตกตลอดวันตลอดคืน  โดยเฉพาะตอนกลางคืนตกหนักมากจนถึงเช้า
มีคนบอกเราว่าที่นี่ฝนตกแบบนี้มาเป็นเดือนแล้ว  ไม่แปลกใจเลยที่น้ำท่วม...