ผู้กล้า : นักรบแห่งสัจจะ
..... ..... ผู้กล้า ...... ......* วางศาสตรา ฝังกลบดิน หันเดินจากเกราะกายา ป้องยามยาก เปลื้องออกสิ้นสู้ศึกเหนือ พิชิตใต้ เป็นอาจินต์จำละทิ้ง ถิ่นฐาน อยู่เดียวดาย* เคยอาจหาญ เหินสู่ฟ้า ทายท้าจันทร์เย้ยสุริยัน ควั่นดาวราย ร้อยเป็นสายพบความจริง ทุกสิ่ง ล้วนงมงายใจสลาย เศร้ารันทด โศกระทม** โหยหวนหา สัจจะ ดับทุกข์หมอง กู่ร้องก้อง ค้นเจ็ดสมุทร หวังใจสมรื้อทั่วฟ้า พลิกทั่วหล้า ล้าแทบล้มฤๅเพียงผม ธุลีน้อย บดบังตา* จากผู้กล้า สู่นักรบ แห่งสัจจะหยาดน้ำตา แห่งปิติ รินรดหน้าจิตร้อนรุ่ม คลายสงบ เย็นอุราจิตเมตตา เอ่อล้น สิ้นตัวตน* สิ้นอดีต สิ้นอนาคต ครองปัจจุบันผองสมมุติ ดีชั่วพลัน ก้าวข้ามพ้นลมหายใจ กลมกลืน ทั่วสากลไร้แห่งหน ไร้สิ้น กาลเวลา** โหยหวนหา สัจจะ ดับทุกข์หมอง กู่ร้องก้อง ค้นเจ็ดสมุทร หวังใจสมรื้อทั่วฟ้า พลิกทั่วหล้า ล้าแทบล้มฤๅเพียงผม ธุลีน้อย บดบังตา*** ผองผู้กล้า ผู้เดินทาง เพียงลำพัง มิเคยเดียวดาย.....ด้วยแรงบันดาลใจจาก ชัมบาลา - หนทางอันศักดิ์สิทธิ์ของนักรบ โดย เชอเกียม ตรุงปะ....ผู้กล้า....(ฉบับเต็ม) วางศาสตรา ฝังกลบดิน หันเดินจากเกราะกายา ป้องยามยาก เปลื้องออกสิ้นสู้ศึกเหนือ พิชิตใต้ เป็นอาจินต์จำละทิ้ง ถิ่นฐาน อยู่เดียวดายเคยอาจหาญ เหินสู่ฟ้า ทายท้าจันทร์เย้ยสุริยัน ควั่นดาวราย ร้อยเป็นสายพบความจริง ทุกสิ่ง ล้วนงมงายใจสลาย เศร้ารันทด โศกระทมโหยหวนหา สัจจะ ดับทุกข์หมอง กู่ร้องก้อง ค้นเจ็ดสมุทร หวังใจสมรื้อทั่วฟ้า พลิกทั่วหล้า ล้าแทบล้มฤๅเพียงผม ธุลีน้อย บดบังตาจากผู้กล้า สู่นักรบ แห่งสัจจะหยาดน้ำตา แห่งปิติ รินรดหน้าจิตร้อนรุ่ม คลายสงบ เย็นอุราจิตเมตตา เอ่อล้น สิ้นตัวตนสิ้นอดีต สิ้นอนาคต ครองปัจจุบันผองสมมุติ ดีชั่วพลัน ก้าวข้ามพ้นลมหายใจ กลมกลืน ทั่วสากลไร้แห่งหน ไร้สิ้น กาลเวลาผองผู้กล้า ผู้เดินทาง เพียงลำพัง มิเคยเดียวดาย.....*ที่มาของภาพประกอบ*หน่วยพิทักษ์พันธุ์สัตว์ป่า ถ้ำผาทิพย์ ในสังกัดของ อุทยานแห่งชาติ ระเบาะ-ห้วยใหญ่แห่งนี้ ตั้งอยู่ บ.บ่อทอง บริเวณเขาพญาฟ่อ อ.หนองบัวแดง จ.ชัยภูมิ จากทางหลวงหมายเลข 2359 ทางแยก ต.โนนเม่า ตรงเข้าสู่ บ.บ่อทอง สุดทาง ระหว่างเส้นทางเข้าบ.บ่อทอง จะพบป่าโคกดงเล็กที่ยังมีความสมบูรณ์บ้าง และเป็นเขตห่างไกลผู้คนพลุกพล่าน พอมีไม้ใหญ๋ให้เห็นเขาพญาฟ่อที่เป็นจุดที่ตั้งเขตพิทักษ์ฯแห่งนี้ มีน้ำเจียงไหลผ่าน เขาแห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของดงพญาเย็นซีกตะวันออก ซึ่งก็คือภูเขียวซีกตะวันตก น้ำลำธารทั้งหลายจะไปบรรจบลง ม.ป่าสัก หากเป็นอีกด้านของภูเขียว(ตะวันออก) สายน้ำจะลงน้ำชี น้ำโขง ที่น่าสนใจคือเขาในบริเวณแถบนี้ (รวมทั้งเขาพังเหย) จะเห็นชะง่อนหน้าผา และทุกปีจะมีหน้าผาถล่มไม่มากก็น้อยในช่วงหน้าฝน สาเหตุสำคัญเนื่องจาก เขาต่างๆ ในบริเวณนี้เกิดจากการเกยกันของแผ่นดิน และจะสูงขึ้นทุกๆ ปี ปีละ 2-3 ซม. สภาพหินปูนก็เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้การพังทลายง่ายขึ้น ดังนั้นหน้าผาจะชัน และชุมชนจะหลีกเลี่ยงตั้งบ้านเรือนใกล้เชิงเขาป่าโคกที่ล้อมรอบเขาแห่งนี้ แม้จะกันดานแล้ง ดินแดงร้อนระอุ แต่ก็งดงามแข็งแกร่ง ท้าดินท้าแดดท้ายฝนมานมนาน ไม้เต็งไม้รังไม้แดงยังพอให้เห็นหลงเหลือบ้าง ผู้คนยังมาตั้งรกรากกันไม่มากนัก แต่เชื่อว่าภายในปีสองปีต่อไป ไม้ใหญ่ที่เหลือแต่เท่าต้นขาคงจะสูญหายหมด คงเหลือแต่ประมาณเท่าข้อมือหวังแต่ว่าจะได้รับการอนุรักษ์ต่อๆไป ให้ได้เห็นกันชั่วลูกชั่วหลานและหวังเช่นนั้นจริงๆ*******