Day 5 ฝันร้ายจบลงพร้อมกับอนาคตที่สดใส วันนี้ตื่นเช้ามาเป็นวันที่รู้สึกสบายใจที่สุด ได้นอนเต็มอิ่มมาก ตื่นมา 6 โมงอาบน้ำแต่งตัวและยังคงทำตัวเหมือนวันปกติ 7 โมงก็ไปช่วยเตรียมอาหารเช้า แต่โฮสล็อคบ้าน เลยกลับบ้านมารอโฮสเปิดบ้าน ซักพักเห็นโฮสแด๊ดลงมาเตรียมอาหารเช้า เลยเดินไปเคาะประตู โฮสเปิดประตูมาถึงก็บอกว่า คุณไม่ต้องมาก็ได้ ไปนอนต่อ คุณไม่ต้องทำงานแล้ว แต่ยังคงหน้าด้าน เป็นคนดีพอ อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เตรียมอะไรเสร็จมานั่งกินขนมปัง พอหมด โฮสมัมก็บอกให้ไปช่วยปิ้งให้อีก โฮสแด๊ดบอกไม่ต้อง เค้าต้องการทำอะไรด้วยตัวเอง โฮสมัมมาย่ำว่า ต่อไปไม่มีใครช่วย เค้าก็เลยต้องการทำอะไรด้วยตัวเอง เออ รู้แล้ว... เลยขอจิกกลับไปหน่อยๆ ว่า ก่อนหน้านี้คุณก็ไม่มีใครช่วย ยังทำกันได้เลย หาเรื่องมาก! พอกินอะไรเสร็จก็จะช่วยเก็บจาน โฮสแด๊ดบอกไม่ต้อง ก็เลยไม่เก็ย เดินกลับบ้าน แต่พอโฮสแด๊ดออกไป ก็เดินมาช่วยเก็บ เห็นแล้วทนไม่ได้ บ้านอะไร ไม่เหมือนบ้านเลย กินได้เละกันมาก คนโตอายุตั้ง 20 แล้ว ยังกินได้เน่าที่สุด มันทำแซนวิช เปิดตู้เย็นมา ทำสลัดหกหมด แต่ไม่เก็บ ทิ้งไว้กับพื้นอย่างงั้น พ่อ แม่มันก็ไม่ว่าอะไร แม่มันมาบอกให้เราช่วยเก็บ เราก็เก็บให้ พร้อมพูดว่า ทำไมคุณไม่สอนลูกให้ทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง เค้าก็เงียบๆ ไป แต่เพราะคนไทยหรอกนะ คนไทยอยู่ที่ไหนก็ไม่อายใคร เราก็ไม่ใช่คนสะอาดมากมาย อยู่เมืองไทย แม่ว่าประจำ ฮาฮาฮา แต่พอไปอยู่นู้นทำตัวปกติ แต่เค้าบอกว่าสะอาดมาก มากจนเค้างง เราเลยบอกว่าพ่อแม่สอนไว้ว่า เราทำอะไรที่สกปรกแล้ว เราก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่เราทำลงไป ไม่ไปสร้างภาระให้คนอื่น โฮสมัมอึ้งไป เหมือนชกเข้าเป้า ยังไงอย่างงั้น ฮาฮา ซะใจ พอเก็บอะไรเสร็จ ก็ขอตัวไปเก็บกระเป๋า ซักพัก โฮสโทรไปหาเจ้าหน้าที่ คุยเสร็จเจ้าหน้าที่ก็ขอคุยด้วย มาถึงก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น เค้าไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ แล้วเค้าบอกว่า จริงๆ ควรบอกเค้าก่อนจะตัดสินใจ แต่ก็บอกเค้าไปว่า เราตัดสินใจไปแล้ว อีกอย่างเราว่าเราตัดสินใจดีแล้ว เค้าเลยบอกว่าตอนนี้ที่เค้ารู้คือ เราต้องกลับไทยอย่างเดียว ตอนนี้เปลี่ยนครอบครัวไม่ได้เพราะยังไม่มี ออแพร์ไอดี ตอนที่รู้เรื่อง ถึงกับเครียด แบบว่า เตรียมตัวมาเป็นออแพร์เป็นปี แต่มาอยู่ไม่ถึงสัปดาห์ จะต้องกลับแล้วเหรอเนี้ย ช็อคมาก คิดเลยว่า เราหน้าจะทนมากกว่านี้ วางสายจากเจ้าหน้าที่ รีบโทรหาแม่ บอกเลยว่าต้องกลับไทย แม่ก็ช็อค เสียเป็นแสนแล้ว ไม่คุ้มอย่างแรง แต่ก็ทำไงได้ ตัดสินใจแล้ว ตอนนั้นยอมรับว่าเครียดกว่าเดิมเยอะ แต่คิดว่ามันต้องมีทางออกที่ดี ออกจากที่นี่ให้ได้ก่อน แล้วค่อยว่ากัน เกือบสี่โมง เจ้าหน้าที่ก็มา มานั่งคุยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ตอนที่เจ้าหน้าที่มา ดีใจมาก เพราะตอนที่นั่งรอ มันทรมานมาก แบบว่าเมื่อไรจะมา ดีที่เค้ามาเวลานั้น นั่งคุยซักพัก น้องก็มาเดินมาทักทายเค้า แต่เค้ามองออกว่าแสบ มาถึงปกติเด็กจะวิ่งหนีออกนอกบ้าน แต่คราวนี้โฮสพูดกับลูกดีมากแบบไปเล่นดีๆ นะลูก แบบว่าต่างกับตอนอยู่กับเรามากมาย เราว่าเค้าให้ลูกไปเพราะไม่อยากให้เจ้าหน้าที่เห็นอะไรแย่ๆ อ่ะ เรารับรู้ได้ทันที ว่าโฮสตอได้อีก แบบทำเป็นคนดีมากมาย โทษว่าตูผิด แต่ไม่อยากแก้ตัวเพราะเราไม่ผิด ไม่ร้อนตัว ตอนเดินออกมาจากบ้าน ลากกระเป๋าใบโต และเล็กๆ อีก 3 ใบ โดยมีแค่เจ้าหน้าที่ช่วยยก โฮสแด๊ดโกรธมากเลยไม่มาส่ง โฮสมัมเดินมาส่ง แต่เดินออกมาพอได้ขึ้นรถ ก็ลัลล้าทันที ลืมความทุกข์ไปหมดเลย เจ้าหน้าที่(โฮสคุณย่า) น่ารักมากเช่นกัน เค้าไม่พูดเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น ไม่ถามอะไรเลย มีแต่ชวนคุย แต่ระหว่างทางมันก็เห็นอะไรใหม่ๆ เยอะ ได้เห็นเนเธอร์แลนด์จริงๆ จนลืมเรื่องต้องกลับไทยไปเลย กว่าจะไปถึงบ้านพักก็ใช้เวลาไปชั่วโมงกว่า ถึงบ้านแล้วแฮปปี้มาก  บ้านน่าอยู่มาก ธรรมชาติสุดๆ แถมโฮสคุณปู่ ก็น่ารักมาก ใจดีมาก เจอครั้งแรกก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่มีให้ แปลกใจมากที่อยู่ๆ ก็ให้มาพักที่บ้านส่วนตัวได้แบบนี้ ทั้งๆ ที่เค้ายังไม่เคยเจอเรามาก่อน แต่ใช้เวลาอยู่ที่นั้นถึง 2 อาทิตย์เต็มๆ เราก็ไม่ใช้คนที่เลวร้ายอยู่แล้ว เราสนิทกับโฮสคุณปู่มาก เล่นซูโดคุในหนังสือพิมพ์กับคุณปู่ทุกวัน แถมช่วงนั้น บอลโลกกำลังฟีเวอร์นั่งดูบอลกับปู่ที่วัน ทุกแมช อาหารก็ทำให้คุณปู่ทานทุกวัน คุณปู่เลยรักมาก เช่นเดียวกันรักคุณปู่เช่นกัน  2 สัปดาห์ที่อยู่บ้านพักนี้ได้เที่ยวเยอะมาก และได้เรียนรู้อะไรเยอะมากเช่นกัน เคยเดินผ่านฝูงคน คุณปู่กลัวเราหาย ก็ยังจูงมือเราไปด้วย คิดถึงปู่ตัวเองเลย คุณย่าจะออกไปทำธุระที่เมืองไหน ก็มักจะถามว่าไปด้วยกันมั้ย ถึงเค้าจะไปทิ้งเราไว้ให้เที่ยวคนเดียว แต่เค้าก็มีน้ำใจพาไปไหนด้วยตลอด  ซึ้งมากจริงๆ วันที่ได้โฮสใหม่คุณย่าอุส่าห์ขับรถไปให้จาก Laren ถึง Breda ไม่ใช่ใกล้ๆ เลย ออกจากบ้าน 4 โมงเย็น คุยเสร็จกว่าจะกลับถึงบ้านก็ตี 1 รู้สึกว่าหลังจากเจออะไรที่แย่ๆ ก็ยังมีสิ่งที่สดใสรอเราอยู่เสมอจริงๆ เพราะโฮสใหม่ที่ได้ไปเจอมา ก็น่ารักมาก ถึงบ้านจะเล็กไปหน่อย อิอิ แต่เด็กๆ ก็น่ารัก 3 สาวน้อย มาริท 1 ขวบ ลิซานเน่ 3 ขวบ และคาไลน์ 4 ขวบครึ่ง เป็นเด็กที่อารมณ์ดีตลอดเวลา โดยเฉพาะลิซานเน่ สาวน้อยคนกลาง เธอหัวเราะกลิ้งไปกลิ้งมาตลอด เหมือนกับพ่อของพวกเค้าไม่มีผิด ตั้งแต่เจอกันจนกลับ เค้ายิ้มไม่หุบ แถมหัวเราะตลอดเวลา ส่วนมาริทน้อยก็ไม่ร้องเลย เราช่วยอุ้มน้องขึ้นไปนอน ก็นิ่ง แถมพอหอมก็ยังหัวเราะอีก ไม่คิดว่าเจอเด็กๆ ครั้งแรกแล้วเด็กจะน่ารักขนาดนี้ คิดว่าเด็กๆ จะกลัวซะอีก ถึงบ้านนี้ห้องนอนจะเล็ก ถึงจะไม่มีห้องน้ำส่วนตัว แต่ก็เป็นบ้านที่รับรู้ได้ถึงรังศีความอบอุ่นมากมาย ที่สำคัญ เค้าเคยมาฮันนีมูนกันที่เมืองไทย เค้าชอบประเทศไทยและคนไทยมาก ยังไงออแพร์ไทยคนนี้จะทำให้เค้ารู้สึกดีๆ กับประเทศไทยและคนไทยมากขึ้นเองค่ะ
ว้าววว แฮปปี้มากอ่ะ ชอบอ่ะ จอยยย ^^
โดย: ส้มจ้าาาา IP: 194.121.36.98 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:51:49 น.
ฟ้าหลังพายุอ่ะ มันต้องแจ่มใสแฮปปี้ลัลลากันบ้างอ่ะส้ม ไม่มีใครอยู่ในพายุตลอดทั้งชีวิตหรอก แบบว่าพอเราเจออะไรที่หนัก ยิ่งหนักมากเท่าไร หลังจากนั้นเราก็จะมีความสุขมากเท่านั้นอ่ะ ส้มก็สู้สู้นะ ถึงบ้านใหญ่ไปหน่อย แฮะแฮะ
โดย: จอยเอง IP: 124.121.115.207 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:12:02 น.
ดีใจด้วยนะคะ แอบมาอ่านตั้งนาน 555
เพิ่งออนไลน์ไปเดือนที่แล้ว เฮ้อ ยังไม่มีวี่แวว แต่ก็รอต่อไป สู้ๆนะคะ โดย: เปียจ้า IP: 117.47.128.98 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:2:24:45 น.
สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
โดย: jasssilp IP: 125.24.247.192 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:21:56 น.
แวะมาให้กำลังใจคนไกลบ้าน กลับไปย้อนอ่านตั้งแต่แต่ต้น เพิ่งรู้ว่า ชีวิตออแพร์ต้องอดทนขนาดนี้เลยเหรอ คุณเข้มแข็งมาก เราทำไม่ได้แน่ชีวิตออแพร์ ดีใจด้วยที่ได้ครอบครัวใหม่ที่ดี
โดย: กรุ๊ปบีราศีสิงห์
 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:07:30 น.จิงๆ ที่หลังจากจบพายุท้องฟ้าย่อมสดใสเสมอ คนดีอยู่ไหนก็ไม่ต้องกัวหรอก คุณพระคุ้มครองอยู่แล้ว ^ ^ มารก็จะพ่ายแพ้ไปเองแหละ 555 สุ้ๆ เบรด้ารอท่านอยู่ แล้วอัมเมอร์สฟอร์ตก็รอท่านอยู่เหมือนกัน อิอิ
โดย: Pooky IP: 124.121.71.244 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:16:05 น.
ดีใจด้วยจริงๆ ถ่ายรูปเด็กๆ มาให้ดูบ้างนะคะ
โดย: รออ่าน IP: 90.224.230.139 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:32:32 น.
สิ่งดี ๆ กำลังเข้ามาแล้วนะคะ ฟ้าหลังฝนสดใสเสมอนะ
 โดย: อารีรัตน์
วันที่: 26 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:44:13 น.อยากไปมั่ง อิจฉาาาาาา
เอารูปมาให้ดูด้วยนะจอย อิอิ โดย: nunny IP: 58.9.123.6 วันที่: 29 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:23:02 น.
สวัสดีคะ
เพิ่งมาอ่านค่าา ขอมาทักทายก่อน อยากจะถามอะไรตั้งหลายอย่างอ่ะคะ ถาว่างยังไงช่วยแอดเมลมาหน่อยได้มั้ยคะ pedpro_veryclean@hotmail.com ขอบคุณมากค่า ^^ โดย: AMY IP: 125.25.196.242 วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:11:44:28 น.
จอยจำได้เราไหม ต่ายที่เรียนสตรีวิทยาอ่ะ จอยเป็นเด็กวงโยทวาธิต เราเป็นนักร้องคลอรัสโรงเรียนอ่ะ จำได้ไหม
เราเพิ่งสนใจจะเป็นออแพร์เหมือนกัน เราสมัครกับ au[pairthailand ทันใดนั้นเราเห็นรูปจอยเราก็นึกขึ้นได้ เป็นไงมั่งๆๆๆๆๆ อยากคุยด้วยอ่ะ เราเเพ่งส่งเอกสารเมื่อต้นเดือนตุลาคม ยังไม่ได้รับการติดต่อจากโฮสเลยอ่ะ เมลมาคุยกับเราได้นะ tai_shingugang@hotmal.com โดย: ต่าย IP: 180.210.216.131 วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:12:55:22 น.
|
joytime
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
Link
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
