ต๊อกแต๊ก เตาะแตะ ไปด้วยกัน

<<
มิถุนายน 2555
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
7 มิถุนายน 2555
 

ห่างกันแค่นี้/ห่างกันตั้งเท่านี้

"ผมยื่นดินสอในมือให้เธอ เธอมองที่ดินสอสลับกับมองผม ก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆอย่างเข้าใจดี ถ้าสิ่งมีชีวิตอย่างผมถูกเรียกว่าอาร์ตตัวพ่อ ผมว่าสิ่งมีชีวิตอย่างเธอก็คงจะเป็นอาร์ตตัวแม่นั่นแหละ เราต่างก็มีโลกส่วนตัวสูง เข้าใจยาก แต่โคตรจะขี้เหงา เพราะฉะนั้นผมเลยเชื่อว่าเธอเข้าใจว่าดินสอที่ผมยื่นให้เธอไปนั้น หมายถึงอะไร

ในทุกๆการเริ่มต้นความสัมพันธ์ ผมมักจะยื่นดินสอหนึ่งแท่งให้คนแปลกหน้า และเก็บอีกหนึ่งแท่งไว้กับตัวผมเอง ผมคิดอยู่เสมอว่าคนเราควรมีระยะห่างที่พอดีต่อกัน มากบ้าง น้อยบ้าง ก็แล้วแต่ว่าทั้งผม และคนคนนั้นจะขีดระยะห่างระหว่างเราไว้เท่าไหร่ และคราวนี้ก็เช่นกัน ผมยื่นดินสอให้เธอ และเธอเองก็รับมันไป

วันเวลาผ่านไป ในขณะที่ผมมีใครอีกคนเข้ามาในชีวิต ระยะห่างระหว่างผมกับเธอก็เหมือนจะถูกขีดขึ้นทีละน้อย ทีละน้อย เรายังพบเจอกันอยู่เป็นประจำ ทานข้าว ดูหนัง ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน แต่ผมเองก็รู้สึกว่าเธอคงใช้ดินสอของเธอบ้างแล้วหละ

หลายครั้งที่มองไป ผมมักจะเกิดคำถามกับตัวเองอยู่เสมอ ว่าระยะห่างที่เธอกำลังสร้างขึ้นนั้น  มันมากน้อย กว้างยาว หรือสูงใหญ่เพียงใด เป็นเพียงเส้นบางๆบ่งบอกโลกของเธอ และกั้นโลกของผม หรือเป็นกำแพงหนาๆที่แบ่งแยกโลกของเราสองคน หลายครั้งที่ผมนึกสงสัย จะเป็นอะไรมั้ยถ้าผมจะก้าวข้ามมันไป กลับไปเป็นเหมือนวันแรกก่อนที่ผมจะยื่นดินสอให้เธอ แต่ทุกครั้งคำถามเหล่านั้นก็จะจบลงกับความรู้สึกของผมที่ว่า “ไม่เป็นไรหรอก ห่างกันแค่นี้เอง” ใช่ ผมเชื่อเสมอว่าเส้นที่เธอเริ่มขีด มันเป็นเพียงเส้นบางๆเท่านั้น หากผมคิดจะข้ามไปเมื่อไหร่ผมก็คงจะเท่าได้ไม่ยากเย็น

แต่ผมอาจจะคิดผิด เมื่อวันหนึ่งที่เธอมีใครอีกคนเข้ามาในชีวิตเช่นเดียวกัน ผมเพิ่งจะได้มีโอกาสมองดูดินสอของเธอชัดๆ และพบว่าเธอใช้มันไปเกือบหมดแท่งแล้ว เช่นเดียวกับเส้นกั้นระหว่างเราที่ดูช่างกว้างใหญ่เหลือเกิน ผมก็ไม่แน่ใจว่าเธอเริ่มขีดความกว้างของเส้นเหล่านี้เมื่อไหร่ อาจจะตั้งแต่วันแรกที่ผมยื่นดินสอให้เธอ อาจจะตั้งแต่วันที่ผมมีใครในชีวิต อาจจะตั้งแต่วันที่เธอมีใครในชีวิต หรืออาจจะเป็นทุกๆวันที่เธอค่อยๆขีดมันทีละน้อย ผมรู้เพียงแต่ว่า...วันนี้ระยะห่างระหว่างเรามันกว้าง”ตั้งเท่านี้” และผมเองคงไม่มีโอกาสได้ข้ามไปอีกแล้ว

สิ่งหนึ่งที่ผมไม่แน่ใจคือในสายตาของเธอ ระยะห่างระหว่างเรามันห่างกันแค่นี้เอง หรือ มันห่างกันตั้งเท่านี้...

แล้วผมควรจะพอใจแค่ไหน"




Create Date : 07 มิถุนายน 2555
Last Update : 7 มิถุนายน 2555 11:20:25 น. 3 comments
Counter : 976 Pageviews.  
 
 
 
 
ห่างกันแค่นี้ มองโลกแง่ดี
ห่างกันตั้งเท่านี้ มองโลกด้วยความหมดหวัง
 
 

โดย: ก้องบ้า วันที่: 7 มิถุนายน 2555 เวลา:11:47:47 น.  

 
 
 
 
 

โดย: ellejajub วันที่: 7 มิถุนายน 2555 เวลา:12:00:52 น.  

 
 
 
อันที่จริง...ความรักไม่น่ามีกติกา

เพราะไม่เคยมีใครสามารถสรุปได้เลย

ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ไม่รู้จักจบสิ้น

คนแต่ละคน ไม่ใช่จะพบความรักในแบบเดียวกัน

มันแตกต่างนับร้อยนับพันแบบ

คุณพบความรักในแบบไหนกัน ^^

ยังไงก็ขอให้ดูแลและทำความเข้าใจในรูปแบบให้ดี ๆ

มีความสุขกับความรักนะคะ
 
 

โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 7 มิถุนายน 2555 เวลา:12:18:02 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

ปอมเปื้อนโคลน
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




หนึ่งความฝัน สองมือ สองเท้า
เดินต่อไป เขียนเข้าไป
ซักวันฝันคงเป็นจริง
New Comments
[Add ปอมเปื้อนโคลน's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com