Bloggang.com : ความคิดถึงมันหอมหวาน : ตลาดโบราณนครเนื่องเขต จ.ฉะเชิงเทรา

ตลาดโบราณนครเนื่องเขต จ.ฉะเชิงเทรา

เมื่อสองวันก่อนค่ะ
ได้ไปงานแต่งงานน้องคนหนึ่งที่ จ.ฉะเชิงเทรา
การ์ดงานแต่งก็ไม่ได้ แผนที่ก็ไม่ได้อย่างเป็นทางการ
ก็เดาสุ่มๆเอา สุ่มเหมือนสุ่มปลาในคลองนี่แหล่ะ
สุ่มดีก็ได้ สุ่มร้ายก็หลง..ก็หลงสมใจอยาก
HERE DRIVE บายโนเกียลูเมีย 925
ความเร็วของอินเตอร์เนตระบบวันทูคอล
สปีดอย่างเชี่ยยย..เชี่ยยมากๆๆ
พาไปลงคลอง เข้าถนนลูกรัง ชื่นชมธรรมชาติ ทางลัด
ลัดพ่องงงงงง....ถ้าตัดสินใจความเข้าใจของตัวเอง
โดยเลือกที่จะเข้าเส้นถนน 331 คงจบข่าวถึงนานแล้ว
นี่เกินสี่ชั่วโมงในการโอ้เอ้ หยุดๆ หลงๆ รีเซตเครื่อง
สิบล้อเกือบสอยเอาไปกินก็หลายครั้งมาก

ภาพจริงไม่ใช้สแตนด์อิน...ฝุ่นตลบอบอวล
โคตรสงสารรถตัวเองเลย เพิ่งล้างอัดฉีดแท้ๆ

นี่คือเชี่ยอัลไรของมัน???

ก็ไปถึงจนได้
ไปถึงตอนที่แขกคนอื่นเค้ากลับหมดแล้ว
เอิ่มม...ดีนะยังมีรูปไว้เป็นหลักฐานว่ากุไปจริงๆนะ
ไม่งั้นแฟนจะโกรธมาก เพราะให้ตังค์มาสะเยอะ
สรุปคือขับรถไปสี่ชั่วโมง ไปอยู่ในงานประมาณ 10นาทีได้
เซนต์อะไรต่ออะไร ขอตัวกลับบ้าน
เค้าเรียกกินข้าวแต่ก็กินไม่ลงล่ะ
ขอตัวไปงานสัปาดาห์หนังสือที่กทม.
ขับรถออกมาถนนใหญ่เห็นซุ้มป้านใหญ่โต

"ตลาดโบราณนครเนื่องเขต"
เห้ยยย น่าสนใจจะตาย..คงมีของกินมากมายก่ายกอง
มีวิถีริมน้ำแบบคลองลัดมะยมงี้ ชอบๆๆๆๆ
เข้าไปเกือบถืงล่ะ เจอปล่องควันไฟจากโรงงานตรงทางเข้า
เห้ย อันซีนๆๆ ไม่ได้ถ่ายรูปมา แต่โคตรแปลกใจเลย
นี่ในเมืองมีการเผาอะไรเป็นล่ำเป็นสันขนาดนี้
อากาศแถวนี้จะเป็นยังไงนะ ไม่อยากจะคิดเลย
หาที่จอดรถก่อน เจ้าหน้าที่ให้จอดทางเข้าแล้วจะมีรถรางมารับเรา
มีรถยนต์อยู่คันนึงถอยไปไกลมากข้างหน้าเรา
เราก็คิดว่าจะออกไป เราเลยเสียบที่จอด
ปรากฎว่าฝรั่งผิวดำคนนึง หน้าตาเป็นส้นตึกมาก โบกไม้โบกมือ
ปรมาณว่าเห้ย กุจองตรงนี้แล้วนะ..เรื่องของมึงสิ 55555
เลยถอยเข้าซองยาวๆ แล้วทำท่าแบบ มึงก็ตามกุมาสิ..อย่าโง่ๆๆ
หน้าตาไม่เป็นมิตรกะเราตั้งแต่แรกพบเลยนะเธอ
ขึ้นมาบนรถรางคันเดียวกันแล้ว พี่คนขับจะสื่อสารอะไรกะเค้าไม่รู้
ซึ่งก็พยายามจะคุยดีๆกับนักท่องเที่ยวคนนี้กับครอบครัว
ปรากฎว่านางเชิดหน้า หน้าบึ้ง แทบอยากดักตบตอนขาลง

ลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในตลาดโบราณแบบใจจรดใจจ่อ
เจออีคนนี้อีก ไปก่อนเลย ไม่ชอบกันก็อย่าเจอกัน5555

ความรู้สึกแรกคือ...นี่ตลาดร้างไหมนะ??????
นี่วันอาทิตย์นะ กุไม่ได้จำวันผิดใช่มั้ยยยยย????
batt มือถือ หมด กำ กล้องก็ไม่ได้เอามา ทำไงดีๆๆๆ
จะเก็บภาพยังไงล่ะทีนี้ ถ่ายเท่าที่ถ่ายได้แล้วกัน

สภาพความเก่าของตึกว่าเหงาแล้ว
มาเจอความเงียบยิ่งไปกันใหญ่เลทีนี้
แต่คาดว่าเมื่อก่อนเปิดตัวใหม่ๆคงคึกคักดีนะ
หรือถูกพิษเศรษฐกิจเล่นงานเอานะ
แต่ไม่หรอก..ความคิดภายในเถียงไปมา
จริงๆนักท่องเที่ยวพอได้มาแล้ว
ครั้งต่อไปก็ไม่มาแล้ว ก็ไปที่อื่นกัน ที่ใหม่
นี่คิอธรรมชาติการเห่อของใหม่

เจอแร่ะจุดขาย ขนมโบราณหากินยาก
ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่ยังมีขาย
ขนมด่าง หรือ จ๋ยก้วย
ที่นี่แป้งนุ่มมากๆเลย

ขนมถ้วย

ขนมกล้วย

เมี่ยงคำโบราณทีเด็ดตรงน้ำตาลเคี่ยวหนืดๆ 20 บาท
ยายคนขายจะได้กำไรกี่บาทล่ะนี่

ภาพขนมทั้งหมดนี่คือกินทุกอย่าง
ท้องจะแตกตายแล้ว หยุดก่อนๆๆ
เดินไปเจอมะม่วงเกวน น้ำพริกตาแดงกระปุกละ 40 บาท
ก็อุดหนุนเค้าแล้วรบกวนเค้าชาร์ตมือถือให้ที
พี่ๆใจดี ไม่คิดตังค์เพิ่ม บอกเดี๋ยวมาเอา
ขอเดินข้ามสะพานไปดูอีกฝั่งมีอะไรบ้าง
โดยที่ไม่ได้ถ่ายรูปอะไรมาเลยยยยย
แต่อยู่ในหัวนะ...เพราะมันไม่มีอะไร
มีร้านขายของบ้างแต่คงร้างกันแล้ว
ผู้คนที่นี่คงใช้เป็นที่อยู่อาศัยมากกว่าทำร้านรวงเหมือนที่อัมพวานะ
คนมาเที่ยวไม่มาเที่ยวคงไม่มีอิทธิพลอะไรต่อการดำรงชีพที่นี่
ไม่แคลลลลล55555555555555555555555

ผ่านไปร้านข้าวแกง มีกับข้าวโบราณหลายอย่าง
เจอแกงขี้เหล็กก็อุดหนุนป้าแกจานนึง
เป็นแกงขี้เหล็กที่โคตรพ่อโคตรแม่ "ขม'
ป้าแกเอาบอระเพ็ดใส่ลงไปด้วยรึป่าวนะ 5555
กินไป 5 คำ ถ้วน พอเถอะ ขมเป็นยาๆๆๆ
กินยาเยอะไปก็ไม่ดี อันตรายยยยยยยยยยย

เดินไปข้างหน้าต่อก็เจอแต่ร้านร้างๆ OTOP อะไรก็ร้างๆๆๆๆ
มีศาลเจ้าแต่ไม่ได้เข้าไปไหว้ข้างใน
พนมมืออยู่ข้างนอกแล้วเดินข้ามฝั่งกลับมา
เจอกับร้านขายของเก่าที่เป็นของมือ2
เป็นสินค้าจากญี่ปุ่น....อืมมมม
เห็นนาฬิกาโบราณแล้วอยากได้
ถามราคาแล้ว 700 บาท ทุกเรื่อน
สายขาดก็ 700 บาท อ้าว ทำไมราคาเดียวกัน
คนขายตอบว่าขี้เกียจคิดเลข 555555
เออ งั้นไม่ซื้อ ไม่เอา เราก็ไม่ชอบคิดเลข เก็บตังค์ไว้ดีกว่า
เดินๆไปเจอร้านน้ำแข็งไสโบราณ มีลูกบลูเบอรรี่โบราณ
บลูเบอรี่ปั่นโบราณ...อืมมมม เอิ่มมมม
กลับดีกว่า...ค่อนข้างผิดหวังมากมายก่ายกอง
ดีนะที่หลงเข้ามาแบบเงียบๆ
ไม่ได้โพสต์อะไรในโซเชียล
แต่ก็นั่นล่ะ คนเที่ยวคือ คาดหวังอะไรกัน..จริงๆแล้ว???
อย่างวันนี้สิ่งที่ได้คาดหวังก็ขนมด่างที่ได้กินจนอิ่ม
แค่นี้ก็ดีแล้วล่ะ..กับคำว่า โบราณ
แต่ไม่รู้ป้าจะทนขายได้อีกเท่าไหร่กันนะ ถ้าคนน้อยขนาดนี้????
ได้มือถือที่ชาร์จกลับออกมาพร้อมกับแบตที่ไม่เข้า
ขุ่นพระ...โอ้ยยย พี่คนที่เอาไปชาร์ตนี่หน้าเสียเลย
ขอโทษขอโพยใหญ่เลย ไม่เป็นไรพี่ ไม่ได้ใช้แล้วล่ะ
ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยค่ะ คราวหน้าจะมาอุดหนุนใหม่นะ
(มึงยังจะมาจริงๆเหรอ..ความคิดผุดขึ้นมา)
ใครผ่านไปที่นั่นฝากบอกขอบคุณและอุดหนุน
พี่สองคนผัวเมียที่ขายมะม่วงกวนด้วยค่ะ
มะม่วงกวนอร่อยมากพอคำ น้ำพริกตาแดงโคตรอร่อยเลย

เดินออกมาด้านนอก เจ๊ที่ร้องเพลงกล่อมตลาดร้างยังคงตั้งใจร้อง
บรรยากาศเหมือนที่อัมพวาเป๊ะๆเลย
เพลงลูกกรุง เสียงใส ใส่ใจร้อง
ถ้าไม่มีพี่ๆร้องเพลง ที่นี่เหมือนตลาดน้ำใบ้เลย

เดินไปขึ้นรถราง ลุงบอกตนขับไปกินข้าว
กว่าจะมาอีกชม.นึงนู๋นล่ะ 555555
ซึ่งเดินออกไปนี่กุคงไหม้เกีรยมแน่นวยเลย
แต่ไม่เป็นไรมั้ง เอากระดาษหนังสือพิมพ์คลุมหัวไปก็ได้ ทนๆเอา
เดินไปได้ครึ่งทาง ลุงคนตะกี้ขับมอไซด์มาเรียก
หนูๆๆ ไปๆ ลุงไปส่งให้ที่รถ..โอ้ยยย นี่คือสิ่งดีงามของที่นี่เลยลุง
ตลาดร้าง แต่น้ำใจคนที่นี่ไม่ร้างตาม
คราวหน้ามาจะซื้อขนมมาให้นะลุงงงงงง
ไหว้ขอบคุณลุงแล้วขึ้นรถ

..ขับไปอย่างไร้จุดหมายอีกครั้ง..