ตามฟัง k-pop มาจะสิบปี เหมือนถึงจุดอิ่มตัวในการฟังK-popของเรา เหมือนหยุดไว้แค่ปี2012 หลังจากนั้นก็ไม่ได้ตามอะไรมากมายแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกที่จะตื่นตัว หรืออัพเดทอะไรใหม่ๆ อะไรผ่านมาก็ฟังผ่านหูไป แต่ก็มีซื้อซีดีวงที่ตามมาแต่แรกอยู่บ้าง

ที่สำคัญช่วง 2012-2013 เคป๊อบวงออกใหม่เยอะมากๆ มากจนไม่รู้แล้วว่าใครเป็นใคร .....

แต่เมื่อไม่นานมานี้มีโอกาสได้ดูรายการ Weekly idol ตอนที่ฮีชอลเป็นพิธีกร แล้วแขกรับเชิญเป็นบังทัน รู้แค่ว่าเป็นวงฮิปฮอป แล้วเพลงโปรโมทช่วงแรกๆก็ไม่ได้ดึงดูดให้เราติดตามฟัง(ช่วงนั้นวงใหม่เยอะจริงๆแล้วซ้ำๆกันไปหมดในสายตาเรา) ดูรายการแล้วก็แบบ เออ ตลกธรรมชาติกันดีเนอะ ดูสกิลวาไรตี้สูงกันดีจัง คุ้นๆว่าชนะรายการเพลงช่วงที่โปรโมทพร้อมกับวงใหญ่ ไหนลองหาเพลงฟังหน่อยสิ๊

เลยไปหาอัลบัมล่าสุดมาฟัง คือ In The Mood For Love pt.2 (ชื่อว่า Mini Album แต่มีตั้ง 9 เพลง ยอมใจค่ายมากๆ)

คุณพระ!!! มือทาบอก เป็นอัลบัมที่ร้ายกาจมากๆ ไม่ธรรมดาเลย ทุกเพลงสามารถเป็นเพลงไตเติ้ลได้หมด

แล้วพอมารู้ว่าแต่ละเพลงสมาชิกในวงมีส่วนร่วมในการทำเพลง ยิ่งรู้สึกถึงความสดใหม่ นี่แหละคือสิ่งที่ K-pop ขาดหายไป ทุกเพลงในอัลบัมโดดเด่นมาก พุ่งมาก ดนตรีที่แน่น เก็บทุกเม็ด ความกลมกลืนของท่อนแร็ป และท่อนร้อง ทำออกมาได้ดี มันให้ความรู้สึกกลมกล่อม ไม่ได้รู้สึกว่าอะไรเด่นกว่าอะไร 

ที่สำคัญคือเรียงลำดับเพลงในอัลบัมดี ลำดับเพลงเราว่าเป็นสิ่งสำคัญนะ เวลาเราเปิดฟังทั้งอัลบัมมันจะต้องรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงถัดไป

เพลงในอัลบัมนี้มันบียอนด์คำว่าไอดอลไปไกลมากๆ ...

ยิ่งแร็ปเปอร์ทั้ง3คนทำได้ดีมากๆ ฟังลื่นหู เหมือนฟังเพลงHiphop ที่ไม่ใช่แค่เอาคนๆนึงมาแร็ป(ซึ่งจะเห็นได้บ่อยในวงการเคป๊อป) แต่เค้าคือแร็ปเปอร์ ไม่เคอะเขิน หรือลำบากใจที่จะฟัง ท่อนแรปที่แบ่งกันดี มันทำให้เพลงโดดเด่น โดยที่ไม่มีใครข่มใคร 

ชอบเสียงทุ้มต่ำของแร็ปม่อน ที่ฟังแล้วเหมือนคนผิวสี ชูก้ากับเจโฮ๊ปก็ทำได้ดีมาก เวลาท่อนแร็ปของทั้ง3คนโผล่มาในเพลง จะรู้สึกสตั๊นทุกครั้ง(ให้ความรู้สึกแบบ ต้องหยุดกึกอ่า อธิบายไม่ถูก...)

ถ้าเป็นสายร้องเราค่อนข้างที่จะสนใจในเนื้อเสียง R&B ของจีมินมากๆ รู้สึกว่าน้องน่าจะไปได้ไกล เป็นเนื้อเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ คม ฟังแล้วชัดเจน.... กับเสียงของจิน จินร้องได้ดีเลยนะ แต่ท่อนร้องไม่เยอะ แอบเสียดายความสามารถอยู่เหมือนกัน .... จองกุกน้องมีเสียงที่หวานอยู่แล้ว เวลาอยู่ในเพลงแล้วฟังดูละมุน....วีเป็นคนที่เราเซอร์ไพรซ์มาก(จริงๆก็เซอร์ไพรซ์จินเหมือนกัน) ดูจากภายนอกไม่คิดว่าจะร้องเพลงได้ดี คือน้องดูเป็นลุคอิมเมจของวง เสียงทุ้มต่ำทำให้เพลงของบังทันดูมีมิติขึ้น เพราะอีก3คน จะมีเสียงโทนสูง มันเบลนกันได้ดีมากๆ

มาในพาร์ทของดนตรี จริงๆเราก็ไม่ได้มีความรู้อะไรมาก แต่รู้สึกว่าเพลงของบังทันมีรายละเอียดของดนตรีค่อนข้างเยอะ ค่อนข้างละเมียดละไม ถ้าได้ฟังกับหูฟังดีๆ จะเห็นได้ชัดเลย ส่วนใหญ่เพลงจะมีเสียงเปียโนในเพลง และซาวด์อิเล็คทรอนิกกุ๊งกิ๊งๆ เป็นแบล็คกราวน์ ซึ่งเป็นอะไรที่เราชอบมาก มันเป็นการผสมระหว่าง R&B เข้ากับเคป๊อบ(ที่ฟังง่าย) ได้อย่างมีรสนิยม มันทำให้เพลงไม่แบน มีหลายเลเยอร์

พอได้ฟังอัลบัมก็เลยไปฟัง Pt1 โอ้ ดีเช่นกัน ย้อนไปฟังอัลบัมก่อนหน้า โอ้ ดี เราเลยรู้สึกว่าเพลงโปรโมท และลุ๊คของศิลปิน มีผลต่อการฟังเพลงของคนนอกที่ไม่ได้เป็นแฟนคลับมาก เราเลยปล่อยผ่านไปในครั้งแรกที่ได้เห็นบังทัน คือฮิปฮอปไอดอล ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้ถึง แต่สำหรับเราคิดว่าบังทันทำได้ และสามารถไปได้ไกลกว่านี้...เอาจริงๆฟังแค่เพลงในอัลบัม เราก็ไม่ได้คิดแล้วว่าพวกเค้าเป็นไอดอลหรือไม่ใช่ คิดว่ากำลังฟังเพลงดีๆอยู่อัลบัมนึง 

เพิ่งรู้เมื่อไม่นานนี้อีกว่าอัลบัมนี้ยอดขายเยอะมากๆ ทั้งที่มาจากค่ายเล็กๆมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้น งานพรีเมี่ยมเบอร์นี้

แล้วก็เพิ่งรู้อีกว่าบังทันดังมาก(ก็เพิ่งรู้จักT^T) ดูยอดวิวในยูทูป หรือยอดฟอลโลวเวอร์ต่างๆแล้วตกใจ คือขนาดว่าแต่ละคนไม่มีงานเดี่ยวที่ชัดเจนขนาดนั้น ยังทำยอดขายอัลบัมได้ขนาดนี้ ค่อนข้างพิสูจน์ได้แล้วว่า อืมมม ไม่ธรรมดาจริงๆ ขายกันที่ผลงานจริงๆ

ไม่รู้ว่าอนาคตจะมีงานเดี่ยวกันบ้างไหม เพราะสกิลวาไรตี้ดีมาก จะเป็นไอดอลเต็มตัวที่ต้องแสดงละคร มีงานเดี่ยว แบบวงอื่นๆ หรือจะเป็นลูกครึ่งระหว่างไอดอลและศิลปินที่เป็นอย่างทุกวันนี้ ก็ต้องดูกันต่อไป แต่ก็ยังอยากให้เด็กๆแสดงความสามารถทางด้านสายดนตรียิ่งขึ้น เพราะเป็นคนมีของกันทุกคน เราในฐานะแฟนเพลงก็คาดหวังกับอัลบัมต่อไปว่าจะมีของอะไรมาโชว์กันอีก

1.Dead Leave - ดีงาม ทุกอย่างมันกลมกล่อมมากๆ ดนตรี การแบ่งท่อนร้องที่เหมาะกับเสียงของสมาชิก ท่อนแร็ปที่เข้ามาอย่างถูกจังหวะ ถูกจริตเรามาก

2.Ma City - ชอบบีท และท่อนแร็ปของเพลงนี้ เป็นอีกเพลงที่บียอนด์คำว่า K-pop แลดูอินเตอร์ เหมาะกับเปิดคลอฟังเวลาขับรถไปทะเล โยกเบาๆ

3.Butterfly - เจอท่อน Untrue ของจีมินเข้าไป เข่าทรุท อินเนอร์มาเต็ม เสียงพุ่งมาก เพลงนี้ดนตรีแน่นมากๆ ฟุ้งกระจายไปรอบๆ ฟังแล้วล่องลอย

.....ตกใจตัวเอง แค่เขียนถึงอัลบัมนึงยาวอะไรขนาดนี้ เป็นความอัดอั้นที่ต้องระบาย5555 ไว้กลับมาอ่านตอนแก่ คงจะสนุกดี

ปล.1 เป็นอัลบัมที่ฟังซ้ำบ่อยมากๆ ปกติไม่ได้ฟังอะไรซ้ำบ่อยๆขนาดนี้ ฟังอัลบัมนี้ในยูทูปครั้งแรกจบ เข้าเว็บพรีออร์เดอร์เลยจ้า 

ปล.2 ยกให้เป็นอัลบัมอันดับ1 ของฝั่งเกาหลีสำหรับเราเลย ขึ้นหิ้งไปเลยจ้า ยอม

ปล.3 เพิ่งดูMV.run เมื่อไม่กี่วันก่อน เห้ยยย ทำไมเล่นดี เล่นไม่เยอะ ดูเป็นธรรมชาติ นี่มันสายภาพยนตร์แล้ว ไม่ใช่สายซีรีย์(หรือจริงๆผู้กำกับเก่ง555)