BlogGang.com : : khorbfaa : ระหว่างทางสู่ปรารถนา

ระหว่างทางสู่ปรารถนา

จะมีใครที่จำสำนึกแรกแห่งการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้...

จะมีสักกี่คนกันหนอที่พยายามตามหาอารมณ์แรกนั้น เราเองให้จำได้ก็คงเป็นภาพตัวเองกำลังติดกระดุมเสื้อให้ติดกับกระโปรงนักเรียนตัวเล็กๆ สมัยอนุบาล

ชีวิตเป็นเหมือนกระดาษทิชชู่ผืนใหญ่มั้ง ซึมซับทุกสิ่งที่ผ่านพบ บ้างแห้งหายไปแล้ว บ้างยังเปียกชุ่มอยู่จนรู้สึก

และต่อให้แห้งหายไป ทิชชู่แผ่นนี้ก็ใช่ว่าจะใหม่เอี่ยมเหมือนเดิม มันย่อมปรากฎร่องรอยแห่งวันเวลาที่ได้ซึมซับสิ่งใดๆไว้มากมาย

จากวัยเด็กที่แสนจะอ่อนแอและขาดความเชื่อมั่น จนถึงวันที่กลายเป็นสาวมั่นเกินความต้องการ

วันนี้ชั้นต้องวิ่งตามหาจุดเปลี่ยนแห่งตน เพื่อกอบกู้ หักลบให้ได้ความสมดุลคืนมา จะได้ยืนหยัดอยู่บนโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุขแบบพอดี

ด้วยว่า...

ฉันคนนี้ช่างดื้อรั้น ชอบเอาชนะ และบ่อยครั้งที่ไม่ยอมรับผิดเมื่อบวกกับความขี้ขลาดในตนเอง

ฉันนี่ช่างเอาตนเองไปเกี่ยวข้องกับผู้อื่นอยู่ตลอดเวลาจนตนเองต้องเดือดร้อน ด้วยนิสัยชอบช่วยเหลือแต่มันกลายเป็นก้าวล้ำเส้นมากเกินไป จนไม่สามารถก้าวออกมาจากจุดนั้นๆได้ ในเมื่อคนเหล่านั้นยังต้องการฉันอยู่ ขณะที่ฉันเริ่มหมดแรงลงไปเรื่อยๆ

ฉัน ผู้มองโลกอย่างที่ตัวเองเชื่อว่ายุติธรรม จึงมักต้องคอยถกเถียงกับผู้อื่นอยู่เสมอ เพราะนิสัยชอบถกประเด็นต่างๆ

ฉันมองว่าโลกนี้ต้องมีทั้งดีและเลว เพื่อความสมดุล เนื่องจาก ดีและเลวที่สังคมตั้งมาตรฐานเอาไว้นั้น มันใช่แน่หรือ..

หรือว่านั่นคือสิ่งที่ถูกกระบวนการทางความคดขัดเกลาออกมาแล้วว่า นั่นเลว นี่ดี..

แต่ไฉนกระบวนการดังกล่าวจึงมีบ้างที่ไม่ตรงกับบางสังคมบนโลกใบเดียวกัน

ทำไมชาวเอสกิโมจึงให้ภรรยาของตนไปนอนกับแขก...ขณะที่สังคมส่วนใหญ่มองว่าเป็นเรื่องผิดศีลธรรมและน่าอาย

การฆ่าชู้และภรรยาเป็นเรื่องที่สังคมประณาม...แต่การมีชู้ก็เป็นสิ่งที่สังคมประณาม....และมนุษย์ที่เป็นธรรมชาติอันหนึ่งซึ่งย่อมตกอยู่ภายในอิทธิพลของธรรมชาติ รัก โลภ โกรธ หลง มีใครตอบได้อย่างยุติธรรมบ้างว่าสิ่งใดที่ผิดมากไปกว่ากัน...โดยไม่มีใครจดจำความดีงามอื่นใดของพวกเขาได้เลยก่อนที่จะกระทำความผิดอันนี้

การขโมยนั้นผิดกฎหมายและศีลธรรม รวมถึงการกลายเป็นสิ่งเลวร้ายในสายตาของสังคม และเช่นกัน มีใครเคยเห็นคนๆนี้ลุกให้เด็กนั่งบนรถเมล์ จูงคนแก่ขึ้นสะพานลอย และพาลูกไปเที่ยววันเด็ก

เมื่อมีเรื่องใดๆอันเลวร้ายสะเทือนใจเกิดขึ้นในสังคม เรามักจะได้ยินคำว่า น่าจะประหารชีวิต กฎหมายไม่เด็ดขาด...

กฎหมายคือสิ่งที่คนกลุ่มหนึ่งสร้างขึ้นมา โดยไม่เคยถามว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมต้องการอะไรกันแน่

การตายตกไปตามกันนั้น ช่วยให้สังคมดีขึ้นจริงหรือ และดีขึ้นในลักษณะไหน...

การจับคนๆหนึ่งไปขังไว้ในคุก ช่วยให้โลกงดงามขึ้นอย่างไรบ้าง ในเมื่อมนุษย์ยังคงเป็นมนุษย์ ที่บางคนขณะนี้เป็นคนดี แต่เราต่างก็มีความเป็นธรรมชาติ มีส่วนหนึ่งที่พร้อมจะเป็นฆาตรกรหรือหัวขโมย .... และเมื่อพร้อมจะกระทำ กฎหมายอาจแทบไม่ได้เข้ามาในความคิดเลยด้วยซ้ำ

พวกเรากว่าครึ่งอาจต้องเข้าไปอยู่ในคุก หากมีระบบแบบในหนังเรื่อง Minority Reports

ขโมย โสเภณี นักฉวยโอกาส ฆาตรกร....เป็นสิ่งที่ถูกวางไว้อีกมุมหนึ่งของโลก ถูกทาทับด้วยสีดำ เป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากจะเป็น...แต่เป็นสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในเราหลายๆคน และอาจกำลังดิ้นรนเพื่อออกมาแสดงตน

เราคงทำไม่ได้หรอก ที่จะให้โลกใบนี้วิ่งไปตามใจ ตามอารมณ์ ใครอยากฆ่าใครก็ฆ่าไป ใครอยากขโมยก็ทำ ใครอยากขายตัวก็เชิญ

แต่...จะทำยังไงล่ะ ให้คนๆนึงไม่สนใจจะต้องไปฆ่าคนอื่น ทำยังไงให้ขโมยกลายเป็นผู้ให้แทน และโสเภณีกลายเป็นแม่บ้านแม่เรือน...

ต่อให้ทำได้ก็ทำได้ไม่ทั้งหมด...หรือเปล่า...

เพราะนี่คือโลกทั้งใบที่มีทั้งดีและเลว...

และคนเลวจะกลายเป็นคนธรรมดาสำหรับตัวเราได้ก็ต่อเมื่อเรารู้จัก การให้อภัย....

Create Date : 08 ตุลาคม 2548

Last Update : 8 ตุลาคม 2548 14:28:55 น.

11 comments

Counter : 751 Pageviews.

ถูกต้องแล้วค่ะ จะดีหรือเลว อย่าฆ่ากันได้ไหม ความยุติธรรมมีให้สำหรับพวกอยุติธรรมเสมอ

โดย: เทพินทร์

วันที่: 8 ตุลาคม 2548 เวลา:21:50:37 น.

หวัดดีจ้า
แวะมาทักทายยามดึกคะ

โดย: ตะวันสีชมพู

วันที่: 8 ตุลาคม 2548 เวลา:22:17:11 น.

สวัสดีค่ะตามมาจากพันทิพ เข้ามาขอบคุณคำแนะนำเรื่องsarikantang ค่ะ

โดย: jakkatee IP: 84.30.157.235 วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:2:14:12 น.

ทำไมชาวเอสกิโมจึงให้ภรรยาของตนไปนอนกับแขก...ขณะที่สังคมส่วนใหญ่มองว่าเป็นเรื่องผิดศีลธรรมและน่าอาย
************************************จริงหรือ .... สงสัยนะ

โดย: ใครบางคน

วันที่: 19 ธันวาคม 2548 เวลา:21:17:52 น.