ดีจังค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจดีดีและรู้สึกว่า ทุกข์ของเราช่างเล็กมาก ความเข้มแข็งของผู้หญิงตัวเล็กๆที่หัวใจช่างยิ่งใหญ่และแกร่งมากเลย ขอบคุณดอยด้วย ที่นำเรื่องดีดีในวันที่กำลังใจพี่กำลังถดถอย

มารับยิ้มดอย ไว้นอนกอดฝันดีค่ะ

อ่านแล้ว รู้สึกว่าเราโชคดีกว่าเยอะเลย เพื่อนเรายังไปแค่เยอรมัน ก็แค่อยู่กันคนละทวีป ยังมีโอกาสได้พบกันอีก

แค่เพียงกล้าที่จะก้าวออกมา
จากห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ทีมีแต่ตัวเอง...

เปิ้ลชอบประโยคนี้จังเรยอ่ะพี่ดอย

น่าเห็นใจเค้าจังค่ะ

เรียนโทที่นู่นคึกคักเนอะ...

มีเรื่องดีๆมาให้อ่านได้ตลอดเลยนะจ๊ะหนุ่มดอย *-*

เห็นอย่างนี้แล้ว แผลในใจคุณน้องกลิ่นดอยคงหายในเร็ว.ไนวันนะคับ.......

ใส่ส้นสูงเดินบนเขา
เป็นผนังหรือพื้นก็ยอมหมดล่ะครับเวลานั้น

ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆนะครับ
ผมอ่านแล้วอบอุ่นหัวใจจังเลย

สวัสดียามเช้าครับน้องดอย

พี่ก๋าชอบเรื่องนี้จังครับ

อ่านแล้วนึกถึงเพื่อนคนนึง เจออุบัติเหตุ ต้องเสียแขนข้างนึงไป แต่เพื่อนอันเข้มแข็งมาก เค้าสามารถใช้ชีวิตได้ปกติตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล แต่เราไม่รู้ว่าภายในใจเค้าเป็นยังไงบ้าง....

ถ้าคนส่วนใหญ่มีความสุขที่ได้ทำอะไรเพื่อคนอื่น

ผมว่า บ้านเมืองเราจะน่าอยู่ยิ่งขึ้นกว่านี้มากนะ

บางครั้งสิ่งที่เราทำนะ มันแสนง่าย ไม่ต้องออกแรงเลย

...

.

Thxs ที่คุณให้อะไรกับพวกเรา

อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกดีจัง

อ่านแล้วชอบ...ค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ นะคะ ^^

มาทักทาย หลังหายไปนานค่ะ

มาทักทาย หลังหายไปนานค่ะ

ผมเป็นคนใจดีครับ
แต่บางเวลาก็ใจร้ายนะครับ 555

หนูเคยเป็นนางห้องค่ะ เหตุผลเพราะว่า..หนูชอบหน้าคอมมากกว่าหน้าคน...แอบ งง มั้ยค่ะ

อาจเป็นเพราะโลกแห่งความจริงมันโหดร้าย
หนูเลยสร้างโลกของตัวเองขึ้นมา...
มันจะเกิดโลกใบนี้ทุกครั้งที่หนูเจอปัญหา
ไม่ใช่วิ่งหนีปัญหานะค่ะ...เพียงแค่หาที่พักใจ

บางทีหนูก็อยู่นานไปหน่อย...แต่บางทีหนูก็อยู่ไม่นาน
ล่าสุดที่เป็นนางห้องก็ 8 เดือนกว่าๆค่ะ
ไม่พบเจอสังคม ไม่สุงสิงกะใคร แต่อยู่กับคอม...

กลายเป็นคนโรคส่วนตัวสูง (โลกของตัวเอง๕๕๕)
อ่า...บ่นเพลิน
นิทราสวัสดิ์นะค่ะ

แวะมาบอกว่า กุ๊ดไนท์ หลับฝันดีจ้า *-*