|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
การทำงานเพื่อส่วนรวมของพระสงฆ์
พระพุทธองค์ทรงตรัสคาถาบทหนึ่งว่า....
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเที่ยวจาริกไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนหมู่มาก เพื่อความสุขแก่ชนหมู่มาก เพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย .... ดูกรภิกษุทั้งหลายเธอทั้งหลายจงแสดงธรรม งามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุดจงประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้งอรรถพร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง สัตว์ทั้งหลายผู้มีธุลีในจักษุน้อยมีอยู่ เพราะไม่ได้ฟังธรรมย่อมเสื่อมรอบผู้รู้ทั่วถึงซึ่งธรรม จักมี
ดูกรภิกษุทั้งหลายเธอทั้งหลายจงแสดงธรรม งามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุดจงประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้งอรรถพร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง
|
หน้าที่และบทบาทของพระภิกษุสงฆ์ที่มีต่อส่วนรวมคือการประกาศธรรมที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ดีแล้วแก่สาธุชนรุ่นหลัง ส่วนใครจะเห็นคุณค่าและยกย่องให้เป็นศาสนาประจำในที่ไหนๆนั้นไม่ใช่กิจของพระภิกษุสงฆ์ในธรรมวินัยนี้ควรจะใส่ใจ หากพระภิกษุสงฆ์นั้นเป็นผู้ปฏิบัติดีจริง หากพระธรรมที่เทศนาสั่งสอนนั้นดีจริง สาธารณะชนย่อมเห็นคุณค่าและเทอดทูนไว้เหนือเศียรเกล้าด้วยตนเองไม่ใยที่ต้องให้กฏหมายบังคับ ศาสนาพุทธเป็นสากลและเป็นอกาลิโกที่มนุษย์ผู้มีปัญญาทุกคนสามารถเข้าถึงและกราบไหว้บูชายึดถือเอาเป็นสรณะที่พึ่งที่เคารพสูงสุดได้ แม้ศาสนาพุทธจะมิได้อยู่ประจำในที่ใดๆสถานไหนๆ แต่ศาสนาพุทธก็ยังเป้นศาสาพุทธอยู่วันยันค่ำ พระสัทธรรมย่อมเป็นสากลมีอยู่ในทุกสถานที่ ทั้งในป่าเขาดงดิบและที่ราบสูงฯลฯ
พระภิกษุสงฆ์ก็ไม่ต่างอะไรกับดอกไม้ หากภิกษุสงฆ์เพียรกระทำตนให้งามด้วยวัตรปฏิบัติ เพียรแพร่กลิ่นหอมแห่งพระสัทธรรมให้มาก เมื่อนั้นคุณค่าของภิกษุสงฆ์และพระศาสนาย่อมเป็นที่ต้องการกราบไหว้แก่สาธารณะชนทั่วไปอันเป็นส่วนรวมอย่างแท้จริง โดยมิต้องเรียกร้องให้ใครมากราบไหว้บูชา
|
Create Date : 29 เมษายน 2550 |
Last Update : 29 เมษายน 2550 5:19:55 น. |
|
0 comments
|
Counter : 548 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
โลกธรรมแปด...
ได้ลาภ...๑ เสื่อมลาภ...๑ ได้ยศ...๑ เสื่อมยศ...๑ ได้สุข...๑ ได้ทุกข์...๑ ได้รับการสรรเสริญ...๑ ได้รับการนินทาว่าร้าย...๑
บุคคลใดไม่ยินดียินร้ายในโลกธรรมทั้งแปดประการได้ บุคคลนั้นได้ชื่อว่าเป็นผู้ฝึกมาดีแล้ว ได้ชื่อว่า"ผู้พ้นโลก"
|
|
|
|
|
|
|