Alone in Hochimin #5 ดาลัทหนาวแค่ไหน แต่ใจไม่เคยจะเหงา ปวดหัวมาหลายวัน...จนอาทิตย์นึงได้แล้วซินะ แต่ก็วันนี้ก็ดีขึ้นเยอะ จนหมดอาการปวดหัวไปแล้ว เพราะปกติจะเป็นตอนกลางคืน ปวดหัวลงตาทุกที ตาก็บวมๆ เป่งๆ เมื่อวันก่อนนวดๆหัว ลามไปถึงท้ายทอย ก็เจอกับเส้นเลือดปูด ๆ ที่กดไปเพียงเล็กน้อย กลับเจ็บปวดซะเหลือเกิน.. เลยพอ...เพราะกลัวว่า เดี๋ยวมันจะแตก เอิ๊กๆ วันนี้หายดีแล้ว ก็เลยมาได้โอกาสมาเขียนบล็อกต่อซะที หลังจากไปชมดอกไม้ให้สดชื่นแล้ว ไกด์ก็จะพาไปที่น้ำตก Datanla ซึ่งโยจำสลับกันอยู่เรื่อย เป็น Dalanta เพราะมันจำง่ายกว่า ซึ่งน่าจะเพี้ยนมาจากคำว่า Dalat นั่นแล นี่นะ เลยจำเป็นจะต้องใช้รูปยืนยัน มาแย้งกับการมองเพียงผิวเผิน เลยทำให้เข้าใจผิด และจดจำแบบผิด ๆ ดีกว่า ไกด์บอกเราว่า การเดินทางไปดูน้ำตกที่นี่มี 2 แบบ คือจะเดินไปเอง หรือว่าใช้เจ้าเครื่องเล่นนี่... โยไม่แน่ใจว่าเค้าเรียกว่าอะไร คนส่วนมาก เลือกที่จะนั่งเจ้านี่ไปแหล่ะ ยกเว้นพี่เล้ง และสาวชาวสวิสฯ ที่จะเดินไปเอง โยตกลงใจที่จะนั่งเจ้านี่ไป...ทั้งขึ้น และ ลง โดยจะต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่ม 40,000 vnd รวมๆ แล้วก็สนุกดี เหมือนกับเล่นลูจ ที่ทองสมบูรณ์ สระบุรี เพียงแต่มันมีราง และเราสามารถบังคับได้โดยการเลื่อนคันโยกไปด้านหน้าเพื่อให้รถไหล และโยกคันบังคับกลับมาเข้าหาตัว เพื่อเบรค จำกัดความเร็วที่ไม่เกิน 25 km/h แต่จะเล่นได้ก็เฉพาะตอนลงนี่ล่ะ เพราะตอนขึ้นจะเป็นอัตโนมัติ โยก้อเลยต้องรอให้คันหน้าไปก่อนไกลๆ แล้วค่อยเลื่อนคันโยก เพื่อปล่อยออกตัวแรงสักหน่อย มาถึงทางโค้งด้วยความหวาดเสียวพิลึก แต่ก็ไม่ตกรางหรอกนะ หนุกมาก ขอบอก แอบเสียวอยู่เล็ก ๆ เพราะมือนึงถือคันโยก มือนึงก้อยากได้ภาพสวยๆ อินี่มันจะเยอะไปไหน กรักๆ สุดท้าย เราก็มาถึงน้ำตกซะที อากาศเย็นๆ สบายๆ รู้สึกสดชื่นเป็นที่สุด ขึ้นมาตรงนี้แล็วก็ได้นั่งพักสักพัก บ้างก็เดินไปตรงสะพานเพื่อถ่ายรูป พอจะเข้าไปใกล้ๆ ก็เห็นกลุ่มเกย์ และกระเทย กลุ่มนึงเดินมา เลยเลี่ยงออกไปดีกว่า เพราะเหมือนหลงไปอยู่ในอณาจักรพวกเค้า เหมือนเราไม่เข้าพวกยังไงก็ไม่รู้ เจอพี่เล้ง...พี่เล้งเลยเล่าให้ฟังว่า ที่แกจะเดินมาเอง เพราะอยากถ่ายรูปเก็บบรรยากาศ แต่สาวชาวสวิสฯ กลับบอกว่าที่บ้านเค้าเองก็มีเครื่องเล่นแบบนี้ ก็ยังเกิดอุบัติเหตุเลย เธอจึงคิดว่าขนาดบ้านเธอที่คิดว่าน่าจะปลอดภัย ยังมีปัญหาเลย แล้วกับที่เวียดนามนี่.... เธอเลยเลือกที่จะเดินดีกว่า....โอ้ว แล้วทำไมไม่บอกกันล่ะ แต่จริงๆ โยก็ถามไกด์ไปนะว่าปลอดภัยแน่รึป่าว เพราะดู ๆ แล้วก็นึกไปถึงสวนสยามที่เครื่องเล่นมีปัญหาตอนนั้นเหมือนกัน แต่ก็เลือกมาแล้ว คงไม่เลวร้ายกระมัง... เที่ยงแล้ว...แวะทานข้าวกันดีกว่า เราก็เลยได้นั่งกัน 4 คน ที่เป็นคนไทยทั้งหมด เราทั้ง 4 มีอะไรเหมือนกัน คือ จองตั๋วมาแบบโปร 0 บาท และพี่น้อยกับพี่เล็ก ก็มีแพลนอีกหลายที่ที่จะไปเลยทีเดียว พอๆ กันกับพี่เล้งเลย...นึก ๆ แล้วก็แอบอิจฉา เพราะเราคงไม่มีกะตังและเวลามากพอที่จะเที่ยว และพี่ ๆ เค้าก็ชมใหญ่ว่า โยยังเด็ก กล้ามาเที่ยวคนเดียวอีก พี่เค้าว่าเค้าหมดวัยแล้ว.... แต่ใจโยคิดว่า อยากจะเก่งแบบสาวสวิสฯ ที่อยู่ในกรุ๊ปทัวร์เดียวกันวันนี้มากกว่า เพราะแลดูเธอจะเป็นพวกแบคแพค จริงๆ อยากได้อารมณ์แบบนั้น รูปนี้ยึดมาจากพี่เล้งอีกแล้วววว แวะไปเที่ยวต่ออีกที่...จำไม่ได้แล้วว่าที่ไหน แต่คาดว่าน่าจะเป็น Valley of Love ล่ะมั้ง วิวสวยๆ อากาศเย็นๆ น่านอนเป็นที่สุดล่ะ มาถึงตรงนี้ ไม่ค่อยมีอารมณ์อยากจะถ่ายรูปสักเท่าไร อยากจะนอนพักซะมากกว่า แต่ก็แอบได้รูปดอกไม้สวยๆ มาฝากคุณลำเนา และคุณพู่ อีกใบนะ ต่อไปแวะที่ศูนย์หัตถกรรมงานปัก ขอบอกว่า "สุดยอด" คือเข้าไปแล้วโยได้แต่ตะลึงงัน ... ผลงานทุกสิ่งที่ออกมาคืองานปักมือ ซึ่งงามมาก ๆ จนอยากจะซื้อกลับมามากมาย แต่ก็คงทำได้เพียงเก็บภาพสวย ๆ ของศิลปะเบี้องหน้านี้ไว้ในใจดีกว่า เพราะทุนทรัพย์ไม่เอื้อให้เลยจริง ๆ ล่ะ เดินเล่นที่นี่อยู่นาน เพลินมาก ๆ มีหลากหลายแบบ แต่ไม่อยากถ่ายรูป เพราะภาพของความจริง สิ่งประดิษฐ์ที่สรรสร้างมา มันสวยกว่าภาพเป็นไหน ๆ ขนาดว่าเป็นคนที่ไม่ค่อยจะอินอะไรกับพวกศิลปะ หรือของตกแต่งไรเทือกนี้ แต่สิ่งนี้ชอบมาก และทึ่งในความสามารถของคนปักจริง ๆ ขนาดว่าผ้าบางมาก ยังปักออกมาได้งดงามและมีชีวิตชีวา โอ๊ย....นึกแล้วอยากจะได้กลับมาเสียจริง ๆ เลยเหอะ... ต่อมาไปดูโบสถ์ของคนเวียดนามากัน ก็ดูสวยงามดี อากาศตอนนี้เริ่มเย็นมากแล้ว ประกอบกับผู้คนที่มาสวดในโบสถ์ก็เริ่มออกมา มองเผิน ๆ ก็คงเหมือนกับอยู่ในยุโรปล่ะมั้ง เพียงแต่โยไม่เคยไป.... เป็นอันว่าจบทัวร์ของวันนี้ลง และก็เลยเดินเล่นกันต่อที่ตลาดที่เหมือนปายบ้านเรา ตอนนี้ผู้คนเอาเสื้อกันหนาวมากอง ๆ ขายไว้เพียบเลยล่ะ เลยทำให้อบอุ่นขึ้นมาอีกหน่อย พี่เล้งซื้อเสื้อได้ตัวนึงล่ะมั้งจำไม่ได้ ส่วนโยหรอ...ได้แต่มอง ๆ ไม่ได้อยากซื้ออะไร เพราะคิดว่าไม่จำเป็นได้ใช้อีก พรุ่งนี้เช้าก็จะไปมุยเน่แล้ว... เดินดูบรรยากาศเพลิน ๆ อากาศก็เย็นลงมากขึ้น พี่เล้งถามไม่เอาไรจริงหรอ ก็เลยบอกว่ายังไม่มีอะไรถูกใจ เลยลองเข้าไปเดินในตลาดตรงด้านหลังนี้ ร้านค้าอัดแน่นกันไปหมด ประมาณแถวประตูน้ำ ไม่ก็สวนจตุจักรบ้านเรา เดิน ๆ ดูไปก็ยังไม่วาย ไม่อยากได้อะไร พอเดินออกมาเห็นคนขายเค้าทำคล้าย ๆ กับข้าวจี่บ้านเรา เพียงแต่เป็นแผ่นแป้งกลม ๆ เหมือนแผ่นปอเปี๊ยะ แล้วทาด้วยไข่เจียวที่ปรุงรส แล้วปิ้งลงบนเตาถ่าน ใจอยากจะลองมากมาย เลยยุให้พี่เล้งลองซื้อ เพราะโยอยากจะชิมแค่คำสองคำ ไม่กล้ากินเยอะ กลัวท้องเสีย เพราะเราจะต้องเดินทางอีกไกล ส่วนพี่เล้งยังอยู่ที่ดาลัทต่อไง แผนการอันยอดเยี่ยมจริงๆ ล่ะ ซื้อมาชิมได้สองคำ อร่อยดีนะ ชอบ ๆ แต่ก็นั่นแหล่ะ แอบหวั่น ๆ ไว้ก่อน ไม่อยากไปกระวนกระวาย หาห้องน้ำระหว่างทาง...เพราะคงจะสื่อสารกันลำบาก และต้องทำให้คนอื่นรอนี่...ไม่ดีแน่ ฉะนั้น เราไปกินอะไรที่น่าจะปลอดภัยต่อพุงดีกว่า ก็เลยนี่ล่ะ ไปกินฝั่งตรงข้ามกับโรงแรม ร้านติดกันกับร้านขนมปังนั่นแล รูปด้านล่างนี้ขโมยมาจากพี่เล้ง จะมองเห็นสีหน้าแห่งความตะกละ ส่วนอันนี้เป็นบะหมี่ของพี่เล้งเค้า น่าหม่ำอีกเช่นกัน แววตาอิจฉาเล็กน้อย เพราะทำไมของพี่เค้าดูเยอะกว่า.. ฮ่า ๆ ไม่ยอมๆๆๆ อิ่ม อร่อย อีกมื้อ.... พี่เล้งว่าจะไปเล่นต่อ... แต่โยขอตัว เพราะรู้สึกล้าเหลือเกิน อากาศหนาวเย็นอีกแล้ววว เป็น "เกโยในผ้าห่ม" ประหนึ่งว่า "ทูน่าในน้ำเกลือ" คงจะอบอุ่นไม่น้อย อิอิ วันนี้อากาศหนาว... แต่ไม่เคยเหงาเลยสำหรับโย คราวต่อไปจะพาไปเที่ยวมุยเน่ต่อนะ ขอบคุณอย่างสูงกับภาพจากพี่เล้ง ที่แอบยึดมาโดยที่เจ้าตัวคงไม่รู้.. 555 ล่ะมั้ง ลาละ สวัสดี   Create Date : 23 เมษายน 2554 3 comments Last Update : 23 เมษายน 2554 22:48:25 น. Counter : 1430 Pageviews. Share Tweet

มาร่วมเดินทางด้วย เขียนเรื่องสนุกค่า แอบตื่นเต้นกะเครื่องที่พาขึ้นน้ำตกนะคะ ใจกล้ามั่ก ๆ แล้วจะตามอ่านต่อนะคะ   โดย: mariabamboo 24 เมษายน 2554 12:11:48 น.

เหมือนไปเที่ยวสวนสนุกเลยจ้ะที่รัก น่าสนใจนะเนี่ย เดี๋ยว.. หาเวลา จะขอรายละเอียดจากเกโย ไปตามรอย และ ดอกไม้ที่เอามาฝาก สีหวานเศร้าจัง.. เดี๋ยวแบ่งกับคุณจิ๋วนิด เด็ดทีละกลีบว่า รัก ไม่รัก ดีกั่ว อิอิ ป.ล. ลำเนาก็ปวดหัวมา 4-5 วันแล้ว รวมกับท้องเสียเป็นบ้าเป็นหลัง ท่าจะเปื่อยด้วยโรคร้อน แหะ แหะ..   โดย: ลำเนา 29 เมษายน 2554 8:19:44 น.

เอ .. สงสัยนะค่ะนี่ว่า .. ดอกไม้ ที่เอามาฝากแล้วจะเด็ดแบ่งกันนี่ "รัก" จะตกที่ใคร ระหว่างคุณลำเนา และเรา ฮาๆ ..เอาค่ะ .. ไม่ว่าจะตกที่ใคร คุณโยก็เป็นที่ร้ากกกกกกกกกกกก ของใครๆ อีกหลายๆ คน เอิ๊กๆ เหม่ จะเม้นท์เรื่องผ้าปักก่อนเพื่อน มาเจอเม้นท์คุณลำเนาเลยเขว ที่สำคัญเจอบะหมี่ ..โอ๊ย หิวจ๊าดนัก แถมมาเจอเอาผ้าปักงามล้ำ หูย ของเค้า ฝีมือจริงๆ นะค่ะคุณโยเห็นแล้ว อยากเอามาเย็นเป็นกระเป๋าในดีไซน์ที่ แบบว่าสามารถทำเองได้ โอ้ว ไอเดียบรรเจิดมากค่ะ ขอบคุณที่พาเที่ยวนะค่ะ ... ปล.สีหน้าตะกละของคุณโยนี่ น่ารักนา ... (ชมหน่อยเดี๋ยวจะได้พาไปเที่ยวต่อ)   โดย: JewNid 1 พฤษภาคม 2554 10:04:19 น.