เช้าวันที่ 1 มาตลุยกันต่อครับ หลังจากนัดรวมพลและเดินทางไปเติมพลังด้วยอาหารเช้าติ๋ำมซำและละลายทรัพย์กันอย่างจริงจังที่ Franz Jewelery Factory เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทุกคนเสียทรัพย์หลับสบายกันแล้ว (นี่ยังเห็นภาพกังหันติดตาอยู่เลย) เราก็เดินทางกันต่อไปยัง Mid-Level Victoria Peak
Mid-Level Victoria Peak ครับ ตอนแรกนั่งเถียงกับแฟนว่ามันคืออะไร เพราะฟังจากชื่อตอนแรกนึกว่าจะพาไป Mid-Level Escalator หรือจะขึ้น Victoria Peak ก็ไม่รู้ ??? ??? ที่แท้ที่หมายนี้คือจุดชมวิวกึ่งกลางทางขึ้น Victoria Peak นั่นเอง งงกันอยู่ตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้วครับ
แต่เหมือนมากับทัวร์คุณหญิงคุณนายยังไงไม่รู้ ซักพัก 2 สาวกับ คุณชายน้อยก็ทนร้อนไม่ไหว แว๊บไปนั่งตากแอร์บนรถ ทิ้งเราให้ถ่ายรูปอยู่คนเดียว
เราเดินทางมายัง Repulse Bay ครับ รถเยอะพอสมควรเนื่องจากวันหยุดที่ฮ่องกงครับ แดดแรงและร้อนมากครับขอบอก มันฮ่องกงหรือพัทยาฟ่ะเนี่ย
พอข้ามสะพานมา ก็ตรงรี่มายังปลาสีเหลืองตัวนี้ครับ ตั้งใจว่าจะมาอธิฐานและโยนเหรียญเข้าปากปลาที่นี้ ของผมโยนไม่กี่ทีก็เข้าปากปลาเป็นที่เรียบร้อย แฟนผม, น้องเบลล์ และเจ้าบรู๊ค ก็ไม่รอช้า พยายามโดยเหมือนกัน แต่ด้วยความที่แดดร้อน โยนไปสองสามทีก็ทำท่าจะเลิก ผมเลยแกล้งกระซิบหลอกไปว่า "เค้าบอกว่าถ้าโยนเหรียญเข้าปากปลาแล้วจะได้กลับมาเที่ยวฮ่องกงอีกครั้ง" เท่านั้นแหล่ะ มหกรรมการโยนก็เกิดขึ้น ป้อม และเบลล์โยนกันอย่างเต็มเหนี่ยว ไม่ห่วงสวยห่วงร้อนอีกต่อไปแล้ว ทั้งโยน ทั้งขว้างกันสุดแรง ประมาณว่าถ้าโดนฟันหรือตาปลามันคงแตกกระจายแน่ๆ ทั้งโยนทั้งชูตกันพัลวัน ตอนนี้คนก็เริ่มแห่กันมาโยนกันอย่างล้นหลาม คงเห็นว่า ครอบครัวนี้มันเป็นอะไรกันฟ่ะ โยนกันเอาเป็นเอาตายมาก ทั้งโยนและหลบเหรียญที่หล่นลงมาไม่ให้โดยหัว วุ่นวายไปหมด
หลังจากเดินกันจะละลายที่ Stanley Market คณะเราก็เดินทางต่อมาถึง Ngong Ping Cable Car Terminal จนได้
เติมพลังกันด้วย ทาร์ตไข่จาก HKFC ครับ โซ้ยหมดอย่างรวดเร็วเพราะความหิวจัด อีกทั้งปาเข้าไปเกือบบ่ายโมงแล้ว เจ้าบรู๊คไม่ชอบกิน...ชิ้นที่เหลือเลยเสร็จโจร
ออกเดินทางได้...ขึ้นไปกระเช้าเดียวกันกับน้องนิดและน้องภัทร ที่มาทริปเดียวกัน (ความจริงทำงานที่เดียวกับภัทรแล้วรู้จักกันมาก่อนด้วย แต่ไม่รู้ว่าจะมาทริปเดียวกัน อุตสาห์แอบหนีมาแล้วเชียว ยังตามมาหลอกมาหลอนกันอีก
) เจ้าบรู๊คติดน้องนิดมากแกะแน่นไม่ยอมปล่อยเลย (โชคร้ายหน่อยนะครับน้องนิด)
นั่งมาเกือบ 20 นาทีก็เห็นองค์พระแล้ว แสดงว่าใกล้ถึงแล้ว ข้างล่างมีทางเดินด้วย
(สงสัยจังจะมีคนเดินมั๊ยเนี่ย ไกลคล๊อดๆ)
ในที่สุดก็ถึงจนได้...Ngong Ping Village ครับ ว่าแต่ว่า หิวมากกกก
เดี๋ยวแวะหาอารายกินก่อนที่นี่ดีกว่า ไม่มีแรงเดินต่อและ ที่สำคัญ ร้อนมากๆครับขอบอก
ต้องหาห้องแอร์เป็นที่สิงสถิตก่อน เพราะมนุษย์หิมะเริ่มละลายแล้วจ้า...
บรรยากาศในหมู่บ้าน Ngong Ping ครับ
ท้องฟ้าสวยจริงๆครับวันนั้น ถ่ายรูปนี้กลับมาดูแล้วชอบมากๆเลยครับ ฟ้าเป็นสีน้ำเงินอีกแล้ว