แสงเทียนแห่งรัก จุดประกายในหัวใจ เพื่อนทุกดวง
ที่คีรีวง นครศรีธรรมราช

ในความรู้สึกหนึ่งที่ได้ไปร่วมพบปะสังสรรค์กับชาวโดมทักษิณ
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ไปร่วมงาน ใจอยากจะไปหลายครั้งแล้ว
แต่ด้วยภารกิจเรื่องลูก เรื่องครอบครัว เรื่องเศรษฐกิจ
ทำให้พลาดเสียทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ว่างจากภารกิจทั้งปวง
และสถานที่พบปะสังสรรค์เป็นภูมิลำเนาบ้านเกิด ก็เหมือน
ได้คืนสู่เหย้าอีกครั้งหนึ่ง

ขับรถออกจากสงขลา ในวัน ที่ 2 พฤษภาคม ได้ฝากพ่อเฒ่า
วัย 95ปีไว้กับหลาน แล้วมุ่งตรงสู่ คีรีวง

เข้าร่วมกิจกรรมแรกที่ศูนย์มัดย้อม ทุกคนได้แสดงความสามารถ
ผลิตลายดอก บนเสื้อยืดสีขาวที่ผู้เตรียมค่าย ได้เตรียมไว้ให้
ที่รู้ ๆ ก็มี น้าหยวด น้ามาตร ได้ปูพื้นเตรียมค่ายไว้ต้อนรับคณะ
ทั้งจากจังหวัดกรุงเทพและจากจังหวัดภาคใต้ไว้เป็นอย่างดี
นำทีมทั้งหมดได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้วิถีชีวิตของชาวบ้าน คีรีวง
ซึ่งมีแหล่งธรรมชาติ ป่าเขาลำเนาไพร น้ำตก ลำธาร น้ำไหล
ต้นไม้หลากหลาย ต้นมังคุด ต้นทุเรียน ต้นสะตอ เป็นต้น

จาก ศูนย์มัดย้อม ก็ได้ไปร่วมพิธีสงฆ์ สวดมนตร์ไหว้พระกันที่วัดคีรีวง
สมาชิกได้ทำบุญกันถ้วนหน้า และร่วมร้บประทานอาหารกันที่วัด
กลับจากวัดก็นัดกันไปรับเสื้อที่ประดิดประดอยด้วยฝีมือของตนเอง
สำหรับครอบครัวเรานี้ได้ภูมิใจในการทำ ได้ใช้ในงานภาคกลางคืน

มาค่ายนี้ครั้งแรกได้พบปะเพื่อนฝูงมากมาย ที่ห่างหายกันไป
ไม่ได้พบกันนานแสนนาน เช่น พี่หญิง พี่บูร ลุงดำ น้าจำแลง อ้วน หลุย
แดง เล็ก เพ็ญ นิตย์ ยุทธ์ จุ๋ม บุญฤทธิ์ ล้าน ม่อน น้องหนา พุดซี่ ที่มุกดาหาร

และอีกหลาย ๆ คนที่ไม่สามารถออกนามทั้งหมดได้
ทำให้นึกถึงเพื่อนที่อยากมาแต่ไม่ได้มา เพราะติดภารกิจการเจ็บป่วย
คือ น้องกุล พี่วัฒน์ ปุ้ย สุราษฎร์ธานี
มีกลุ่มกิจกรรมช่วงกลางวันตามความสนใจในวันที่ 2 เช่น กลุ่มเล่นน้ำตก
กลุ่มกิจกรรมโดมทักษิณ กลุ่มเดอะสตาร์ให้อะไร
กลุ่มอนาคตเด็กไทย ใครรับผิดชอบ กลุ่มอะไร ๆ อีกก็จำไม่ได้
อ้อ อีกกลุ่มพิเศษคือ กลุ่มสับแจก
เหลือบไปเห็น ลุงหนุ่ย เป็นประธานกลุ่มอยู่พอดี
กลุ่มนี้คงเวียนกันเป็นประธานกลุ่มอยู่หลายคน

สำหรับเราเลือกอยู่กลุ่มกิจกรรมโดมทักษิณ คุยกันได้เนื้อหาสาระพอควร
มี อ้วน ดำ แดง ตา หญิง พุดซี่ และน้องใหม่ ปี 2552 คือ น้องหน่อย น้องออม น้องปาน และเด็ก ๆ อีก 2 คน คือ น้องโรส และน้องภรณี
ลูกน้ามาตร

นอกจากนี้ก็ยังมีกิจกรรมดู ผลิตภัณฑ์สบู่เปลือกมังคุด
โดยชาวบ้านในชุมชนก็ได้มีการอุดหนุนซื้อสบู่กันถ้วนหน้า
มีกิจกรรมเดินขึ้นภูเขา ประมาณ 2 ถึง 3 กิโลเมตร
ใครที่ไม่มีโอกาสได้ออกกำลังกายก็ได้โอกาสเดินขึ้นภู
สูดอากาศที่บริสุทธิ์ ที่สุดในโลก น้ามาตรว่าอย่างนั้น สุขภาพก็แข็งแรงกัน
ถ้วนหน้า

พวกแก่ ๆ หน่อยก็เข็ดหัวเข่ากันเป็นธรรมดา แล้วพักผ่อนตามอัธยาศัย
ชมนก ชมไม้ เด็ก ๆ ก็ลงเล่นน้ำในแอ่งน้ำมีปลาหลายพันตัว
ไม่มีปลาตัวใดถูกรังแกโดยทัวร์คณะนี้

สิ่งที่น่าประทับใจก็คือ ค่ายครั้งนี้มีแต่คำว่า “เพื่อน” จริง ๆ
ทุกคนถอดกรอบ ถอดหัวโขนออกหมด ไม่มีผู้พิพากษา(จำแลง)
ไม่มีอัยการจังหวัด(ม่อน) ไม่มีนายอำเภอ(โภช) ไม่มีนายตำรวจ(แดง)
ไม่มีรองผู้ว่า เพราะ รองผู้ว่าไม่ได้มา ทุกคนเป็นเพื่อน ชาวธรรมศาสตร์ ชาวใต้
ไม่มีช่องว่างระหว่างวัย ถามความรู้สึกได้จากน้องหน่อย อายุ 20 ปี
ประธานโดมทักษิณคนล่าสุด ซึ่งกำลังเรียนอยู่ปีที่ 2 รัฐศาสตร์
ซึ่งน้องเขามีความโดดเด่นด้านวิธีคิด กิจกรรมสร้างสรรค์สังคม

และมีกิจกรรมภาคกลางคืนอีกหลาย ๆ กิจกรรม มีซุ้มอาหารในตอนเย็น
เป็นอาหารคาวหวานพื้นบ้าน เช่น ขนมโค หมี่ผัด ข้าวเกรียบปิ้ง ข้าวหลาม
ข้าวแกงส้ม ปลาต้มส้ม น้ำพริก แกงจืด ไข่เจียว กินกันอย่างอิ่มหมีพีมัน
หลังจากนั้นก็ร่วมกันสังสนสรรค์ภาคกลางคืน ด้วยมโนราห์สาว ลูกศิษย์
อาจารย์เปี๊ยก มีอาจารย์คอยบอกบท ท่ารำอยู่ใกล้ ๆ
ทราบว่า ซ้อมกันไม่ถึงชั่วโมง

สุดได้ใจอีกรายการหนึ่งคือ หนังตะลุงบุญฤทธิ์ เล่นบทการเมือง
เรื่องเจ๊เพ็ญ เจ๊พา วงการฆ่าผู้บริสุทธิ์ วกไปถึงชุมนุมนุมทางการเมือง
เรื่องยึดหลัก พร 4 ประการ และหลักประชาธิปไตย
ซึ่งก็เพิ่งได้ยินความหมายที่แท้จริงในคืนนี้เป็นครั้งแรก
จากหนังตะลุงบุญฤทธิ์ ธนาคาร ธ.ก.ษ. จังหวัดสตูล
สุดยอดอัจฉริยะด้านวัฒนธรรมท้องถิ่น

นอกจากนี้ก็ยังมีกลุ่มลูกหลานวงดนตรีสมัครเล่น ของพวกเรา
มีกล่มกิจกรรมเด็ก ฮุลลาฮุลล่าร์ กิจกรรมโยนบอลใส่ห่วงชิงรางวัล
นำโดยน้องภรณีและเพื่อน ๆ

จะเห็นได้ว่าค่ายครั้งนี้ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่มีความสำคัญหมด
ทุกหน้าที่มีคุณค่า จนสิ้นสุดกิจกรรม มีการแนะนำตัวสมาชิกใหม่
ที่ได้ไปกันครั้งแรก รวมถึงครอบครัวเราซึ่งได้จัดไว้เป็นกิจกรรมสุดท้าย
ลุงหนุ่ย พิธีกร

น้ามาตร ผู้ดำเนินรายการ ได้ให้ครอบครัวพี่ขวด พี่ตา เล่าประสบการณ์ใน
การเลี้ยงลูกพิการทางสายตา คือน้องโรส พี่ขวดจะเป็นคนเล่า
เพราะมีบทบาทการเลี้ยงลูกมาโดยตลอด ตั้งแต่น้องโรสเกิด ด้วยน้ำหนักเพียง 900 กรัม
คลอดก่อนกำหนด ทำให้เขาตาบอด
และคุณพ่อต้องเสียสละเพื่อครอบครัวโดยไม่มีเงื่อนไข
แต่ครอบครัวเราก็สามารถประคับประคองต่อสู้สร้างครอบครัวมาได้
อย่างมีความสุข ด้วยกำลังใจจากกันและกันและกำลังใจจากเพื่อน ๆ ทุกคน

และที่สำคัญ คือ การมีวิธีคิดเชิงบวก และความอดทน
ในค่ำคืนนี้ กิจกรรม แสงเทียนแห่งรัก ก็ได้จุดประกายในหัวใจของเรา
และของทุก ๆ คนให้พวกเราได้มีพลังที่จะต่อสู้กับปัญหา
และของทุก ๆ คน ให้เรามีพลังที่จะต่อสู้กับปัญหา อุปสรรคของชีวิต
ความเหน็ดเหนื่อย ความทุกข์ทั้งหลายให้แปรเปลี่ยนไปเป็นความรัก
ความสุข ความสดชื่น ให้เบ่งบานอยู่ในหัวใจของเรา

และสุดท้ายก็ขอขอบคุณผู้ที่เหน็ดเหนื่อยอยู่เบื้องหลังของงานค่ายครั้งนี้
ขอบ คุณลุงสุวิทย์ เจ้าของบ้านผู้ใจดี มีคำดี ๆ ที่ชื่นชมพวกเราที่มาพักว่า
ทุกคนเป็นคนที่มีคุณภาพ ขอบคุณน้านิ่ม น้าหยวด ที่ได้พาพวกเราไปรู้จัก
กับเจ้าของบ้านใจดี และมีคุณภาพมากเช่นกัน

ขอบคุณ น้ายุทธ์ ที่มอบทุนการศึกษาแก่น้องโรสอย่างมากมาย
จนเกือบหมดตัว ขอขอบคุณสำหรับความรัก ความเอื้ออาทร ที่ทุก ๆ คน
มีให้กันและกัน ซึ่งเป็นพลังใจอันยิ่งใหญ่ที่จะเยียวยาหัวใจให้แข็งแรงไป
จนสุดทางของชีวิต

ปีหน้าพบกันใหม่ ที่ไหนก็คงรู้กัน ไปกันมาก ๆ นะคะ

ที่ไหนมีรัก ที่นั่นมีความสุขนะ จะบอกให้

ผมขาว
อ่าน ความในใจของพี่หยวด ผู้จัดกิจกรรมนี้

อ่าน กิจกรรมนี้ ในทรรศนะของพี่ขวด




ที่บ้าน ต้นปอ กอจาก


เตรียมพร้อม ที่จะลงไปเดินป่า


ดำ กับ แดง สบายดีนะ


ใครเป็นใคร ดูเอาเองนะครับ

a href="//img210.imageshack.us/my.php?image=downfromthehill.jpg" target="_blank">
เดินป่ากัน น้องโรสก็ไปด้วย




ปลาที่วังปลา เยอะมาก

Create Date : 08 พฤษภาคม 2553
Last Update : 8 พฤษภาคม 2553 11:52:41 น.		7 comments
Counter : 861 Pageviews.
Share Tweet