แต่ครั้งสุดท้ายที่นั่งสมาธิก็นานจนเธอเกือบจำไม่ได้

เมื่อมีคนมาชวนนั่งสมาธิใกล้ๆบ่อน้ำในมหาวิทยาลัย
เธอก็ตกลงที่จะลองดู แม้มันจะเช้าเหลือเกินสำหรับเธอ

สิบนาทีที่เคยคิดว่าผ่านไปเร็ว กลับผ่านไปค่อนข้างช้า
เธอมีเวลาสำรวจลมหายใจเข้าออก ว่าเข้าอย่างไร ออกอย่างไร

เธอวอกแวกบ้าง ด้วยแดดร้อนทำให้มีเหงื่อ

ครั้งสุดท้ายที่เธอรับรู้ถึงเหงื่อที่ค่อยๆไหลจากหน้าผาก
ไปด้านข้างของใบหน้า และค่อยๆไหลตามรูปหน้าของเธอ
..มันเมื่อไหร่กันนะ

เธอคิดว่า แม้นี่จะไม่ใช่การนั่งสมาธิที่สำเร็จ
แต่มันก็น่าจะถือได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ใช่ไหม