มีเรื่องมาเล่า ครั้งแรกมีเพื่อนท่านหนึ่งได้กรุณา ส่งข่าวเรื่องการเขียนมาให้ได้อ่าน Tag และได้บอกว่า ให้อ่านก้พอไม่ต้องเขียนก็ได้ และตัวเองยังคิดว่าดีแล้ว เพราะไม่ค่อยจะถนัดเล่า ต่อมาก็มีเพื่อนอีกคนหนึ่ง ได้ส่งข้อความมาขอเขียนหน่อย ก็เลยไปสังเกต ว่าเขียนอะไรกันบ้าง ก็มาคิดได้ว่าน่าจะเขียนอะไรบ้างเผื่อจะมีประโยชน์ หรือข้อคิด จึงขอเล่าดังนี้ เรื่องที่ 1 เมื่อไปรับรางวัลจากการชิงโชคของรายการเกมไอทีวี หลายปีมาแล้ว มีรายการ เกาะติดเกมทางสถานีโทรทัศน์ ไอทีวี ให้ผู้ฟังตอบคำถามทุกวันๆ ตลอดหนึ่งเดือน ลูกสาวสนใจที่จะเล่น จึงขอใช้ชื่อแม่ ไปเล่น เผื่อว่าได้รับรางวัลจะได้สะดวกในการไปรับรางวัล เราก็ตกลง ก้ใมมาช่วยกันตอบคำถามทุกวันๆ ตลอดทั้งเดือน ปรากฏว่าตอบถูกทุกวัน ในที่สุดก็มีชื่อปรากฏว่าเป็นผู้มีสิทธิได้ไปชิงรางวัลใหญ่ เป็นรถเก๋ง และเราก็ได้ไปตามนัดหมาย แต่เนื่องจากว่าไม่ค่อยถนัดเรื่องเดินทาง จึงขอให้ลูกชายไปส่ง เราก็จัดการลางาน ให้เหตุผลว่ามีธุระส่วนตัว ไม่บอกว่าไปทำอะไรที่ไหน จากเชียงใหม่โดยรถด่วน ไปถึงสถานีหัวลำโพง ไปที่โรงแรมใกล้ๆเพื่อจัดการธุระส่วนตัว เรียบร้อยแล้ว ก็ไปสอบถามร้านขายของใกล้แถวนั้นถึงการเดินทางไปยังศูนย์การค้าสถานที่นัดหมาย ตกลงไปรถเมล์ ไปถึงยังไม่ถึงเวลาห้างเปิด ก็ไปยืนรอ นานมาก ก็เริ่มเห็นคนมากันเรื่อยๆ มากมาย ทั้งผู้ใหญ่ นักเรียน พอได้เวลาเปิดห้างผู้คนก็กรูกันเข้าแล้วก็แยกย้ายไปตามที่ต้องการ เราก็พากันไปที่สถานที่จัดงาน ปรากฏว่ามีรายการก่อนหน้าเราอีก ก็ต้องชมไปเรื่อยๆ จนถึงรายการของเรา พบเพื่อนๆที่มาด้วยเหตุเดียวกันทั้ง 22 คน เขาก็แบ่งพวกเราเป็นสองกลุ่ม ให้ไปเล่นเกมอีก เราอยู่กลุ่มสอง แรกทีเดียวให้แต่ละคนแนะนำตัวเอง เป็นใครมาจากไหน เราโดนคนแรกๆ ก็ทำท่า จืดๆ ดูไม่มีชีวิตชีวา ซึ่งมาได้ชมคนต่อๆมา ว่าเขาทำอาการอย่างไรในการเล่นเกม เมื่อถึงการเล่นเกม จำได้ว่าพิธีกร คุณบุญยอดสุขถิ่นไทย พิธีกรของเกมนั่นเอง เมื่อถึงทีเราจะได้ตอบคำถามเพื่อเข้ารอบต่อไป เขาถาม อายุเท่าไร เราจำได้ว่า ไม่บอกเขา ตอนนั้นคิดว่าเราอายุมากที่สุดในกลุ่ม จึงไม่อยากจะตอบ ซึ่งเราเห็นว่าไม่สมควรจะถาม หรือว่าทั่วไปเขาไม่ได้ถือกัน ซึ่งปัจจุบัน ก็ยังมักถามอายุกันในบางรายการ มาถึงคำถาม ที่พอจำได้ ว่า ข้อใดที่วัยรุ่นต้องเสียเงินจ่ายมากที่สุดในแต่ละเดือน คำตอยคือ อาหาร เราก็ผ่านไปได้ อีกข้อจำไม่ได้ ตอนนี้ แต่คำถามสุดท้ายที่จะคัดคนชนะได้ไปแข่งกับคนที่ชนะ กลุ่มแรก คือ ชายแดนไทยกับพม่ายาวกี่กิโลเมตร ที่มีคำถามอย่างนี้เพราะในตอนนั้น กำลังมีข่าวกับพม่า เราก็ตอบไปแต่ ไม่ใกล้เคียงเท่าผู้แข่งขันรายอื่น เป็นอันตกรอบไป แต่อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ไม่ได้รางวัลก็ได้รับทีวี คนละ 1 เครื่อง แต่ต้องมารับภายหลัง ไม่ใช่วันที่ไปออกรายการ โชคดีที่ คุณพ่อของเพื่อนลูกสาว ที่อยู่กรุงเทพ ให้ความกรุณา ไปรับทีวีให้และส่งทางรถไฟไปถึงเชียงใหม่ให้ภายหลัง เย็นวันนั้นก็กลับเชียงใหม่ ต่อมาอีก สองวัน รายการที่ไปเล่นเกมก้ได้ออกฉาย เราเอง ทันได้ชม ตอนท้ายรายการ สมัยนั้นที่ทำงาน เขาจะเปิดทีวีในเวลาพักเที่ยง คนที่เปิดเจอ จึงมาตามไปชม .... เรื่องนี้ได้ข้อคิดว่า เวลาอ่านข่าวควรจดจำตัวเลขไว้ก้จะได้ใช้ประโยชน์ภายหลัง เรื่องที่ 2 โชคดีได้ทีวีอีกแล้ว อีกปีถัดมา มีโอกาสได้ไปประชุมทางวิชาการ ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ระหว่างพัก ได้ไปหย่อนบัตรชิงโชค ที่บูธของร้านที่มาแสดงสินค้า เย็นวันนั้นมีงานเลี้ยง ผู้เข้าร่วมประชุม และก่อนเริ่มงาน มีการจับรางวัลก่อน มาจากเชียงใหม่ ... พิธีกรประกาศ ผู้โชคดี ได้แก่ ... เป็นเราเอง เป็นอันว่า ได้ทีวีมาอีก เครื่อง โชคดก็คือว่า คุณพ่อ และลูกสาวที่ มาด้วย ช่วยกันมารับของในวันต่อมา นำกลับไปด้วย ถึงเชียงใหม่โดยความเรียยร้อย เรื่องที่ 3 โชคดียังมีอีก ได้คอมพิวเตอร์ ลูกสาวอีกนั่นแหละ ได้ชิงโชค จาก นำมันพืชยี่ห้อดัง ที่ใช้อยู่ประจำ ก็มาเขียนชื่อ ของสมาชิกในบ้านทุกคน ส่งไปหลายใบอยู่ และในใบที่ส่งเขาให้บอกว่า หากเราได้รางวัล เขาก็จะให้ รางวัลเดียวกันกับโรงเรียน อีกเครื่อง เราก็ ใส่ชื่อ โรงเรียนที่สอนคนหูหนวก ในเชียงใหม่ เมื่อถึงเวลา จับรางวัล ก็มีจดหมายมาถึงบ้าน ให้ไปรับ พร้อมกับจะมีการสอนการใช้คอมให้ด้วย ลูกสาวก็จะมารับเอง เราก็ได้เล่าให้เพื่อนที่รู้จักกันทางเน็ต คนหนึ่ง เขาก็ยินดีที่จะเป็นธุระให้ ลูกสาวไปจะลำบากไม่คล่องทาง บอกว่าเขาเป็นเจ้าถิ่น ไปรับและส่งให้ทางรถไฟ ถึงเชียงใหม่ด้วยความเรียบร้อย เรื่องนี้ มีเพื่อนดีที่จริงใจ ก็ช่วยเหลือกันได้ ขอขอบคุณไว้ ณที่นี่ด้วยค่ะ เรื่องที่ 4 ชอบถ่ายรูปเป็นเหตุ เมื่อหลายปีมาแล้ว ได้มีโอกาสไปประชุมที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่เชียงราย ที่ตั้งติดกับแม่น้ำกก เมื่อเดินทางไปถึงก็รีบเข้าห้องพักชั้นที่ ห้า กับเพื่อน หลังจากนั้น จึงออกมา โดยที่เพื่อนเขาก็จะไปว่ายน้ำ เราก็ออกมาพร้อมกัน เราก็ เห็นว่าข้างนอกมองลงไปคงสวยเห็นแม่น้ำก็ผลักประตูออกไป เพื่อนก็แยกกันไปแล้ว พอถ่ายรูปเสร็จจะกลับเข้ามา โอ ประตูเปิดไม่ได้ ทำอย่างไรดีมองลอดกระจกประตูก็ไม่เห็นใครเลย จึงคิดเดินไปทางบันได ลงมาเรื่อยๆ ไปถึงแค่ขั้นสองเท่านั้น ลงไม่ได้ เราก็ เดินขึ้นไปใหม่อีก มาทราบว่าเป็นทางหนีไฟ ที่พอเกิดเรื่องเขาก็จะมารับต่อที่ชั้นสอง มองไปตามทางเดินที่ไร้ผู้คน ใจระทึก สักครู่จึงมีพนักงานเดินมาพอดี เราก็เคาะๆให้เขาเปิดประตูให้ และให้ความรู้เรื่องประตูหนีไฟ โล่งอก .. เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ต้องศึกษา หรือรู้ว่าประตูหนีไฟ ออกไปได้ อย่างเดียว ไม่ควรออกไปในยามปกติ ... เรื่องที่ 5 ไม่แน่เสมอไปที่จะโชคดี อย่างนี้ ....ที่โรงแริมเดิม แต่ต่างปีกัน หลังจากพักในโรงแรมแล้ว รุ่งเช้าเราก็ตั้งใจจะไปตลาดซึ่งอยู่ไม่ห่างจากโรงแรมนัก ก็ตั้งใจจะไปตักบาตร จึงเดินออกจากอาคารโรงแรม ขณะนั้นยังไม่มีผู้คนออกมาเดินกัน เราก้เดินไปคนเดียวตามทางเดิน ทันใดนั้น ก็มีรถปิ๊คอัพ มาจอด แล้วถามว่าจะไปที่ไหน เราก็บอกว่าจะไปตลาด เขาก็ชวนว่า จะไปส่ง ขึ้นมาเถอะ เราก็คิดว่าไม่น่าเป็นอะไรก้เลยขึ้นไปนั่งกับเขาด้านหน้า คุยกันไปเขาก็ถามถึงคนรู้จักที่เชียงใหม่ และเราก็มาทราบว่า เขามาส่งลูกสาวเขาที่ทำงานอยู่ที่โรงแรมนั้เอง เราว่าจะไปซื้ออาหารตักบาตรหรือใส่บาตร เขาก็แนะนำให้ไปซื้อเจ้านั้นนะ และไปส่งถึงตลาด เรื่องนี้ ได้ข้อคิดว่า ไม่จำเป็นก็อย่าไว้ใจใคร แต่คราวนี้ โชคดี ที่พบคนใจดีจริง ขอขอบคุณไว้ ณที่นี่ด้วย และขอส่งให้เพื่อน อีก 5 ท่าน ช่วยเขียนต่อไปอีกค่ะ 1 คุณขามเรียง 2.คุณเปรี้ยวปิ๊ด 3.คุณ s.suk 4.คุณ Aisha 5 คุณ P_ปรัชญา   Create Date : 23 มกราคม 2550 15 comments Last Update : 23 มกราคม 2550 16:49:53 น. Counter : 627 Pageviews. Tweet

แอบมาฟัง   โดย: tai (taibangplee ) 23 มกราคม 2550 17:45:13 น.

เข้ามาอ่านเรื่องสนุกๆครับ แถมยังได้ข้อคิดอีกด้วย น่าตื่นเต้นหวาดเสียวแทนเรื่องที่ถูกขังในโรงแรมนะครับ ตอนแรกผมอ่านไม่ละเอียดดี นึกว่าอ.ดอกสารภีปีนบันไดหนีไฟแบบที่พาดติดกับกำแพงไปโน่น เลย อิอิ   โดย: กะได 23 มกราคม 2550 17:49:03 น.

มาเที่ยวครับ ว่าจะมาแต่ตอนกลางวันแล้ว แต่เข้าไม่ได้   โดย: ต้นโพธิ์ฯ IP: 203.114.122.110 23 มกราคม 2550 21:59:52 น.

มาอ่านเรื่องราวของผู้โชคดีค่ะ   โดย: ดอกแก้ว (อุมาวดี ) 25 มกราคม 2550 18:03:45 น.

ผมดำเนินการตามที่ โดนแตะ แล้วครับ ปี้ดอกสาละปี   โดย: ม้าก้านกล้วย (s.suk ) 25 มกราคม 2550 18:53:37 น.

ผมทำการบ้านให้อาจารย์แล้วละคร๊าบ.....ขอเชิญอ่านเลยครับ   โดย: มะ... (ขามเรียง ) 30 มกราคม 2550 18:20:26 น.

ขอขอบคุณค่ะ คุณtai คุณต้นโพธิ์ คุณดอกแก้ว คุณกะได คุณม้าก้านกล้วย คุณขามเรียง ไปอ่านเรื่องราวที่ประทับแล้วค่ะ เล่าได้สนุกมากค่ะ   โดย: ดอกสารภี (ดอกสารภี ) 31 มกราคม 2550 9:57:37 น.

ขอขอบคุณค่ะ   โดย: ดอกสารภี IP: 202.28.27.3 31 มกราคม 2550 10:51:56 น.

ตามมาอ่านเรื่องสั้นครับพี่ เวลามีไม่มากนัก แต่ก็จะพยายามเขียนให้ครับ   โดย: เปรี้ยวปิ๊ด IP: 124.120.83.116 31 มกราคม 2550 15:52:27 น.

แวะมาแอบฟังค่ะ เป็นคนไม่ค่อยมีดวงทางชิงโชคเลยค่ะ แต่ก็แอบลุ้นๆว่า จะมีบ้างสักวันเหมือนค่ะ อิอิ   โดย: noojew 5 กุมภาพันธ์ 2550 20:36:47 น.

แวะมาเยือน เหมือนทุกครั้ง ยังเหมือนเก่า ขาดเรื่องเ่ล่า เสริมต่อ ขอขานไข ฝากรอยยิ้ม ทายทักกัน ทุกวันไป น้องอยู่ไกล มาเยี่่ยมเยือน ยังเหมือนเดิม (ไปเที่ยว กทม มาครับ เล่าในลิ้งค์นี้ครับ) //msc.thaivi.net/   โดย: P_ปรัชญา 17 กุมภาพันธ์ 2550 11:45:47 น.

วันนี้ผมตามหาดอกมหาบัว ได้พบภาพของคุณสารภีในเวปพันธ์ทิพย์ อยากถามคุณสารภีหรือใครก็ได้ในที่นี้ว่าผมจะหาซื้อต้นมาปลูกได้จากที่ใหนครับ หรือพอจะปันให้ผมได้บ้างใหมครับ จะกรุณามาก จากนาย 0897116900   โดย: นาย IP: 125.26.166.106 3 สิงหาคม 2550 13:56:37 น.

เข้ามานั่งอ่านเรื่องสั้นของพี่สารภี คนอะไรโชคดีจัง ได้รางวัลตั้งหลายครั้งหลายหน แบบนี้พระท่านบอกว่าทำบุญมาดี จึงมีแต่โชคดีบ่อย ๆ ว่าง ๆแวะไปบ้านหนูบ้างนะคะ //luckanawan.spaces.live.com/   โดย: คุณหญิงกระแตแต้แว้ด IP: 125.26.39.85 1 กันยายน 2550 11:12:11 น.

เพิ่งมาอ่านอย่างนี้เขาเรียกว่าคนมีโชค   โดย: ดา ดา 17 กันยายน 2550 4:35:42 น.

เปิดมาเจอคุณสารภีพาไปวัดดงเทวีมา นึกดีใจมากเพราะมีรุ่นพี่คนนึงที่แอบชอบแต่ตอนนี้เขาเสียชีวิตแล้วค่ะบ้านเขาอยู่ที่เชียงดาวหมู่6แต่ไม่เคยไปบ้านเขาหรอกนะคะแต่มันก็เป็นความสุขเล็กๆอย่างนึงที่ได้เห็นวัดที่อยู่หมู่เดียวกับบ้านเขา ตอนนี้ก้ได้คิดถึงเขาอยู่ในใจ( ขอใช้พื้นที่นี้ระบายหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ) ขอให้ดวงวิญญาณพี่เบิร์ดจงไปสู่ภพภูมิที่ดี มีดวงจิตรที่บริสุทธิ์ไปอยู่ในที่ที่ดีนะคะ   โดย: รุ่นน้อง IP: 118.172.219.250 9 กุมภาพันธ์ 2554 23:39:23 น.