เพราะทุกข์จึงทำร้าย

....ไม่มีใครตั้งใจทำร้ายใครหรอก....

นี่คือเรื่องที่แม้แต่ตัวผมเองยังไม่อยากยอมรับในหลายๆ ครั้ง
แต่ถึงอย่างนั้นผมก็รู้ว่ามันเป็นความจริง

คำถามที่เกิดขึ้นก็คือ ถ้าโดยพื้นฐานไม่มีใครอยากทำร้ายใคร
แล้วทำไมเราถึงต้องทำร้ายกันด้วย

เหตุผลคงมีหลายอย่าง ขึ้นกับว่าเรากำลังพูดถึงสถานการณ์แบบไหน
แต่ที่ผุดขึ้นมาในความรู้สึกเช้านี้ก็คือ

เราทำร้ายกันเพราะความทุกข์

ความทุกข์จะแฝงมาในหลายร้อยพันรูปแบบ
ตั้งแต่ความว้าวุ่นไม่สบายใจไปจนถึงอารมณ์ด้านลบเต็มรูป
และเมื่อเราทุกข์เราก็มักส่งผ่านความทุกข์ต่อไปยังคนอื่น
....ด้วยการทำร้าย....

ธรรมชาติของความทุกข์นั้นเป็นเหมือนอะไรบางอย่างที่ใจเกินรับไหว
เมื่อใครมีแล้วก็ต้องหาทาง "ขับ" ออกไปไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เพื่อความอยู่รอดทางใจ
คล้ายๆ กับที่ร่างกายก็ต้องขับถ่ายของเสียภายใน เพื่อให้ตัวเองทำงานต่อไปได้

หลายครั้งเราจึงขับของเสียในใจออกด้วยการไปทำร้ายคนอื่นโดยไม่เจตนา

เช้านี้...ขอยกประโยชน์ให้ "จำเลย" ทุกท่านในชีวิตผม
และพยายามจะยกโทษให้ตัวเองไปพร้อมๆ กัน
น่าประหลาดที่รู้สึกว่า อย่างหลังทำยากกว่าอย่างแรก
แม้จะอยู่ในอารมณ์แบบเช้านี้ก็ตาม

แต่ไม่ว่าอย่างแรกหรืออย่างหลัง
ผมก็คงต้องพยายามย้ำเตือนตัวเองถึงเหตุแห่งการทำร้ายข้อนี้
เพื่อจะไม่ไปทำร้ายใครโดยไม่จำเป็น ...ทั้งด้วยกาย วาจา ใจ
และจะได้มองผู้คนด้วยสายตาอาทรมากขึ้นกว่าเดิม

Create Date : 05 พฤษภาคม 2551		2 comments
Last Update : 5 พฤษภาคม 2551 20:52:10 น.
Counter : 431 Pageviews.
Share Tweet