|
เลี้ยงไม่โต
เลี้ยงไม่โต โดย เดชา เวชชพิพัฒน์ วันนี้ตรงกันวันเกิดของข้าพเจ้า แม้เป็นปีที่แปดสิบแล้วแต่ข้าพเจ้ายังรู้สึกแข็งแรงกระชุ่มกระชวยอยู่ ในขณะที่บางคนบอกว่าเหมือนเด็กเลี้ยงไม่โต ข้าพเจ้าไม่ใส่ใจคำพูดเหล่านั้นหรอก เพราะข้าพเจ้ารู้ตัวดีว่าเป็นอย่างไร ขอถามคนเหล่านั้นว่าจะคาดหวังอะไรนักหนากับข้าพเจ้าที่เกิดขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ ก่อนข้าพเจ้าเกิด ... ญาติฝ่ายพ่อบอกว่าสมควรแก่เวลาที่จะมีข้าพเจ้าได้แล้ว ญาติฝ่ายแม่บอกว่ายังไม่ถึงเวลา ขอให้รออีกนิด แต่ญาติพ่อเป็นฝ่ายชนะ ข้าพเจ้าจึงเกิดขึ้นมาท่ามกลางสองฝ่ายที่ขัดแย้งกัน มีทั้งขัดแย้งแบบเถียงกันไปเถียงกันมาพอหอมปากหอมคอ มีทั้งแบบลงไม้ลงมือให้อายเพื่อนบ้าน ข้าพเจ้าเห็นญาติฝ่ายพ่อและฝ่ายแม่ทะเลาะกันมาแต่เด็กแบบนี้ หากข้าพเจ้าเป็นเด็กอารมณ์ปกติก็เรียกว่าปาฏิหาริย์ แต่ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง ข้าพเจ้าจึงเป็นเหมือนเด็กทั่วไป เติบโตขึ้นมาตามบรรยากาศที่ผู้ใหญ่สร้างไว้ อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าไม่ได้มีใจก้าวร้าวอย่างเต็มร้อย อีกครึ่งหนึ่งคือความอ่อนหวาน ซึ่งเกิดขึ้นเพราะบรรดาญาติๆทั้งหลายเอาอกเอาใจ ปรนเปรอ และยกย่องข้าพเจ้า มีทั้งที่ทำแบบหวังผลประโยชน์ มีทั้งที่ทำแบบเอาหน้า มีทั้งที่ใช้ข้าพเจ้าเป็นเกราะกำบัง ล้วนแล้วแต่เป็นพวกเสแสร้ง เจอเข้าแบบนี้ ข้าพเจ้าไม่เสียคนก็เป็นปาฏิหาริย์อีกนั่นแหละ แต่อย่างที่บอก ปาฏิหาริย์ไม่มีจริงๆ อย่างไรก็ตาม ญาติที่จริงใจกับข้าพเจ้าก็มี แต่น่าเสียดายว่าพวกเขาอ่อนแอเกินไป ทุกครั้งที่ญาติสองฝ่ายทะเลาะกัน มักลงเอยด้วยญาติฝ่ายนี้เป็นผู้แพ้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ข้าพเจ้าจะต้องใส่ใจ ใครแพ้ใครชนะล้วนไม่เกี่ยวข้องกับชีวิตของข้าพเจ้า ถึงอย่างไรข้าพเจ้าก็เติบโตขึ้นมาตามกาลเวลาและยถากรรม แม้แขนขาลีบ หัวโต พุงโร ก้นปอด เป็นที่อับอายขายขี้หน้าเพื่อนบ้านก็ตาม แต่ญาติฝ่ายที่หวังผลประโยชน์จากข้าพเจ้าก็ยังภาคภูมิใจในตัวข้าพเจ้า พูดถึงข้าพเจ้าอย่างชื่นชม ในขณะที่ข้าพเจ้ารู้ดีว่าเพื่อนบ้านมองข้าพเจ้าอย่างสมเพชเวทนา พวกเขาคงเปรียบเทียบข้าพเจ้ากับลูกของตัวเอง ทำนองว่าข้าพเจ้าอยู่มานานขนาดนี้ แต่มีพัฒนาการแค่นี้ ในขณะที่ลูกของพวกเขาอายุน้อยกว่าข้าพเจ้า บางรายน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง บางรายแค่หนึ่งในสี่ของข้าพเจ้า แต่กลับมีพัฒนาการที่โดดเด่นกว่าข้าพเจ้า แตกต่างกันอย่างหน้ามือหลังมือ ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็ไม่ใส่ใจ ข้าพเจ้าจะเป็นของข้าพเจ้าแบบนี้แหละ หาได้ทำให้ใครเดือดร้อนไม่ พวกที่มีพัฒนาการสูงน่ะเหรอ ความจำเป็นบังคับทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่พวกบ้านแตกสาแหรกขาดมาก็ก่อนก็เป็นพวกที่เคยถูกยึดบ้านยึดที่ดิน ข้าพเจ้าต่างหากที่โชคดีกว่าใครๆ เกิดมาในที่ที่ไม่เคยถูกใครครอบครอง แถมยังอุดมสมบูรณ์จนเลื่องลือไปทั่วทั้งหมู่บ้าน ข้าพเจ้าจึงหวังว่าจะรู้สึกเช่นนี้ทุกครั้งที่ครบรอบวันเกิด ... ๒๔ มิถุนายน ไม่ว่าจะเก้าสิบปี ร้อยปี หรือพันปี - จบ - เลี้ยงไม่โต โดย เดชา เวชชพิพัฒน์ วันนี้ตรงกันวันเกิดของข้าพเจ้า แม้เป็นปีที่แปดสิบแล้วแต่ข้าพเจ้ายังรู้สึกแข็งแรงกระชุ่มกระชวยอยู่ ในขณะที่บางคนบอกว่าเหมือนเด็กเลี้ยงไม่โต ข้าพเจ้าไม่ใส่ใจคำพูดเหล่านั้นหรอก เพราะข้าพเจ้ารู้ตัวดีว่าเป็นอย่างไร ขอถามคนเหล่านั้นว่าจะคาดหวังอะไรนักหนากับข้าพเจ้าที่เกิดขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ ก่อนข้าพเจ้าเกิด ... ญาติฝ่ายพ่อบอกว่าสมควรแก่เวลาที่จะมีข้าพเจ้าได้แล้ว ญาติฝ่ายแม่บอกว่ายังไม่ถึงเวลา ขอให้รออีกนิด แต่ญาติพ่อเป็นฝ่ายชนะ ข้าพเจ้าจึงเกิดขึ้นมาท่ามกลางสองฝ่ายที่ขัดแย้งกัน มีทั้งขัดแย้งแบบเถียงกันไปเถียงกันมาพอหอมปากหอมคอ มีทั้งแบบลงไม้ลงมือให้อายเพื่อนบ้าน ข้าพเจ้าเห็นญาติฝ่ายพ่อและฝ่ายแม่ทะเลาะกันมาแต่เด็กแบบนี้ หากข้าพเจ้าเป็นเด็กอารมณ์ปกติก็เรียกว่าปาฏิหาริย์ แต่ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง ข้าพเจ้าจึงเป็นเหมือนเด็กทั่วไป เติบโตขึ้นมาตามบรรยากาศที่ผู้ใหญ่สร้างไว้ อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าไม่ได้มีใจก้าวร้าวอย่างเต็มร้อย อีกครึ่งหนึ่งคือความอ่อนหวาน ซึ่งเกิดขึ้นเพราะบรรดาญาติๆทั้งหลายเอาอกเอาใจ ปรนเปรอ และยกย่องข้าพเจ้า มีทั้งที่ทำแบบหวังผลประโยชน์ มีทั้งที่ทำแบบเอาหน้า มีทั้งที่ใช้ข้าพเจ้าเป็นเกราะกำบัง ล้วนแล้วแต่เป็นพวกเสแสร้ง เจอเข้าแบบนี้ ข้าพเจ้าไม่เสียคนก็เป็นปาฏิหาริย์อีกนั่นแหละ แต่อย่างที่บอก ปาฏิหาริย์ไม่มีจริงๆ อย่างไรก็ตาม ญาติที่จริงใจกับข้าพเจ้าก็มี แต่น่าเสียดายว่าพวกเขาอ่อนแอเกินไป ทุกครั้งที่ญาติสองฝ่ายทะเลาะกัน มักลงเอยด้วยญาติฝ่ายนี้เป็นผู้แพ้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ข้าพเจ้าจะต้องใส่ใจ ใครแพ้ใครชนะล้วนไม่เกี่ยวข้องกับชีวิตของข้าพเจ้า ถึงอย่างไรข้าพเจ้าก็เติบโตขึ้นมาตามกาลเวลาและยถากรรม แม้แขนขาลีบ หัวโต พุงโร ก้นปอด เป็นที่อับอายขายขี้หน้าเพื่อนบ้านก็ตาม แต่ญาติฝ่ายที่หวังผลประโยชน์จากข้าพเจ้าก็ยังภาคภูมิใจในตัวข้าพเจ้า พูดถึงข้าพเจ้าอย่างชื่นชม ในขณะที่ข้าพเจ้ารู้ดีว่าเพื่อนบ้านมองข้าพเจ้าอย่างสมเพชเวทนา พวกเขาคงเปรียบเทียบข้าพเจ้ากับลูกของตัวเอง ทำนองว่าข้าพเจ้าอยู่มานานขนาดนี้ แต่มีพัฒนาการแค่นี้ ในขณะที่ลูกของพวกเขาอายุน้อยกว่าข้าพเจ้า บางรายน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง บางรายแค่หนึ่งในสี่ของข้าพเจ้า แต่กลับมีพัฒนาการที่โดดเด่นกว่าข้าพเจ้า แตกต่างกันอย่างหน้ามือหลังมือ ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็ไม่ใส่ใจ ข้าพเจ้าจะเป็นของข้าพเจ้าแบบนี้แหละ หาได้ทำให้ใครเดือดร้อนไม่ พวกที่มีพัฒนาการสูงน่ะเหรอ ความจำเป็นบังคับทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่พวกบ้านแตกสาแหรกขาดมาก็ก่อนก็เป็นพวกที่เคยถูกยึดบ้านยึดที่ดิน ข้าพเจ้าต่างหากที่โชคดีกว่าใครๆ เกิดมาในที่ที่ไม่เคยถูกใครครอบครอง แถมยังอุดมสมบูรณ์จนเลื่องลือไปทั่วทั้งหมู่บ้าน ข้าพเจ้าจึงหวังว่าจะรู้สึกเช่นนี้ทุกครั้งที่ครบรอบวันเกิด ... ๒๔ มิถุนายน ไม่ว่าจะเก้าสิบปี ร้อยปี หรือพันปี - จบ -
| Create Date : 25 มิถุนายน 2555 |
|
0 comments |
| Last Update : 25 มิถุนายน 2555 12:57:51 น. |
| Counter : 1431 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [