 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
...อาหารปลา...ภาค ๒...ตอนที่๒...
........ เหล้าถูก..ชง..แจกจ่ายอย่างทั่วถึง....ไอ้แจ้...ปลีกตัวไปนั่งย่างเนื้อ
อย่างสบายอารมณ์ส่วนไอ้สามตัวนั้นก็โม่เหล้ากันอย่างสนุกสนาน....เวลาผ่านไป
อย่างรวดเร็วราวกับจะไม่อยากรั้งรอใคร ๆ ...เหล้าก็หมดไปหลายขวด...หรือว่า
..เวลากับสุรามีส่วนสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน....ใช้เวลามาก กินมากก็เมามาก
....ทุกคนเริ่มเมา...อาการเมาทำให้ผู้คนขาดสติ แล้วการหยอกล้อก็เริ่มแรงขึ้น
เรื่อย ๆ ...ไอ้แจ้ดูเหมือนจะโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเพื่อนมักคอยห้ามปรามเพื่อน ๆ
เสมอ...เป้าหมายของการกลั่นแกล้งก็ไม่พ้นหูที่กลางอย่างผิดปกติของพิพัฒน์
นั่นเอง....ส่วนพิพัฒน์ได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ไม่ได้มีทีท่าที่จะตลกไปกับเพื่อน ๆ เลยมิ
หนำซ้ำ....อารมณ์ของพิพัฒน์กลับคุกรุ่นขึ้นไม่ใช่น้อย
“ เฮ้ย!...ไอ้กาง...เนื้อแดดเดียวของมึงนี่มันเด็ดจริง ๆ ว่ะ”...ไอ้ธงพูดชมหลังจาก
ที่พูดเผาเพื่อนมานาน
“ เออ...ช่าย...ตั้งแต่กูกินมาไม่ว่าที่ไหน...กูว่าของมึงนี่มันสุดยอดจริง ๆ ว่ะ”...
ไอ้เป็ดเสริม
“ นี่มันเนื้อวัวหรือเนื้อหมูวะ...กูกินตั้งนานแล้วยังไม่รู้เรื่องเลยว่ะ”...ไอ้เท่งถามขึ้น
“ เนื้อคน!”....พิพัฒน์ตอบหน้าตาเฉย
“ เฮ้ย!...ไอ้เหี้ยนี่เล่นมุข”...ไอ้ธงอุทานแล้วยังมิวายด่าทอ
“ จริง ๆ....เนื้อไอ้ครูชาติ” ....พิพัฒน์กลับปล่อยมุขต่อสีหน้ายังจริงจังเหมือนเดิม
“ เออ..ท่าจะจริงของมันว่ะ..กูได้ข่าวว่าครูสุชาติหายตัวไปจนบัดนี้ยังตามไม่พบ
เลย”...แจ้พูด
“ ไอ้เหี้ย....มึงก็เอากะมันด้วย”...ไอ้เท่งหันมาด่าไอ้แจ้
“ แม่งพูดกัน..จนกูเริ่มแดกไม่ลงแล้ว”...ไอ้เป็ดพูด
“ ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..กูเห็นมึงแดกเอา..แดกเอา....แล้วบอกแดกไม่ลง...นี่...กูจะเล่าให้
พวกมึงฟัง....กู...ต้มไอ้ครูสุชาติให้ปลาแดกหมดแล้วแล้วที่มึงแดกอยู่น่ะ...เนื้อ
สะโพกของมัน...กูเหลือเอาไว้ฝากพวกมึง...อร่อยมั๊ยล่ะ...ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า...”
พิพัฒน์พูดจบก็แหกปากหัวเราะร่าด้วยความสะใจ
“ นี่แน่ะ...กูก็เอามาฝากมึง”...ไอ้เท่งงอนิ้วชี้แล้วดีดเข้าที่ใบหูของพิพัฒน์เต็มแรง
“ ปุ”....เสียงดังแน่น ๆ
“ โอ๊ย!....ไอ้เหี้ย...หูของกูมันหนักหัวโคตรพ่อโคตรแม่งพวกมึงรึไงวะ”...พิพัฒน์
พูดพลางยกมือคลำหูป้อย ๆ เหล่าเพื่อน ๆ ต่างส่งเสียงฮากันตรึม เมื่อเห็น
พิพัฒน์เริ่มมีอารมณ์โกรธ
“ กูจะไปต้มยำปลาดุกเพิ่ม”...พิพัฒน์พูดพลางผลุดผลัดลุกขึ้น
“ เฮ้ย...พอแล้วมั๊ง...นี่ก็กินกันไม่หมดแล้ว”...แจ้ว่า
“ ช่างมัน ๆ ...ลาภมาถึงปาก..มึงอย่าขัดซีวะ”...ไอ้เป็ดพูด
“ มึงไม่เอาเหรอ...ซดน้ำต้มยำร้อน ๆ”....พิพัฒน์พูด
“ เอา..เอา...ให้กูไปช่วยหรือเปล่า”...ไอ้เท่งรีบพูดพลางขันอาสา
“ ไม่ต้องหรอก...พวกมึงแดกเหล้าเข้าไปเถอะ..เดี๋ยวกูไปทำเอง...อ้อ...แล้วไอ้
เหล้าขวดนี้น่ะ...ถ้ากูกลับมาแล้วยังไม่หมดล่ะก็...ลูกหมากันทั้งสี่ตัวเลยนะโว๊ย”
“ ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...ไอ้นี่มันร้าย”...ไอ้เท่งหัวเราะร่วน
“ มึงไปทำมาเถอะ...เดี๋ยวมึงกลับมากูจะเปิดขวดใหม่ให้มึงดู”...ไอ้ธงพูด
“ ให้มันแน่เถอะวะ”...พิพัฒน์พูดจบก็เดินเข้าไปในครัว
......................................................................................
............ น้ำในกระทะต้มอาหารปลากำลังเดือดพล่าน.....หม้อต้มยำปลาดุก
ก็กำลังเดือดพล่าน...พิพัฒน์กำลังปรุงต้มยำปลาดุก...เขาแคะขี้มูก ขี้หู ขี้เตา
ขี้ไคลและถ่มเสมหะลงในหมอต้มยำเป็นพัลวัล ปากก็ก่นด่าพึมพำ
“ ไอ้สัตว์...พวกมึงกลั่นแกล้งกูได้...กูก็ทำพวกมึงได้...ไอ้เหี้ย...พวกมึงแดกขี้
มูกของกูกันเถอะมึง..แดกกันให้สำราญเถอะมึง เดี๋ยวตากูมั่งแล้วมึงจะรู้สึก”
.......... ไม่นานนัก...ต้มยำปลาดุกย่างก็แซบอีหลีและพร้อมเสริฟส่งกลิ่น
กรุ่นอยู่บนโต๊ะ
“ เฮ้ย...เสร็จแล้วเหรอ”...ไอ้ธงพูดพลางคว้าช้อนตักน้ำต้มยำซด
“ โอ้โฮ....แหล่มเลยวุ๊ย...โล่งสมองดีจริง ๆ แจ๋วไปเลยว่ะเพื่อน”...ไอ้ธงพูด
พลางตักน้ำต้มยำซดเป็นการใหญ่ อีกสามคนก็เลยลองชิมบ้าง
“ เฮ้ย...ไหนว่ามึงจะเปิดขวดใหม่ไงวะ...พวกมึงนี่ลูกหมาหรือลูกคน”..พิพัฒน์
ทวงถามเมื่อเห็นเหล้าขวดเก่ายังไม่หมด
“ โธ่...ไอ้กางเอ๊ย...เหล้าแค่นี้กูจะแดกเมื่อไหร่ก็ได้”..ไอ้ธงพูดจบก็คว้าขวดขึ้น
เทเข้าปาก
............. เหล้าเพียว ๆ เกือบครึ่งขวดไหลรี่ลงสู่กระเพาะของไอ้ธงจนหมด
สิ้น พิพัฒน์มองตามด้วยสีหน้าที่พึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง
............ ใบหน้าที่เหยเกของไอ้ธงบ่งบอกถึงสรรพคุณของเหล้าเพียว ๆ ได้ดี
ยิ่ง...ความเมาทำให้ไอ้ธงขาดสติและกล้าบ้าบิ่นได้ถึงขนาดนั้น....มันรีบตักน้ำต้ม
ยำซดล้างคอเป็นการใหญ่ส่วนไอ้สามคนก็กลัวจะเสียหน้าเลยยกแก้วเหล้าขึ้น
กระดกบ้าง....พิพัฒน์ปรากฏรอยยิ้มขึ้นวูบหนึ่งแล้วรีบชงเหล้าให้เพื่อน ๆ อย่าง
ไม่รอรี
............. ยี่สิบนาทีผ่านไป...อิทธิฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เพียว ๆ ก็สำแดงเดช
...ไอ้ธงเดินเซแซด ๆ แล้วหงายท้องล้มลงไปบนพื้นดิน...พร้อมกับสติที่ขาดหาย
ไปตั้งแต่บัดนั้น
“ ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..นี่พึ่งทุ่มเดียวเอง...ไอ้อ่อนหัดไปซะแล้วโว๊ย...ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..”
พิพัฒน์พูดขึ้นแล้วหัวเราะลั่นด้วยความสะใจ...เพื่อน ๆ ก็หัวร่อกันลั่น ไอ้แจ้
พยายามเข้าไปปลุกเพื่อนแต่ไอ้ธงกลับหลับสนิทแถมยังส่งเสียงกรนดังลั่น ไอ้
แจ้เลยต้องล้มเลิกความตั้งใจ
‘ เสร็จไปหนึ่ง”...พิพัฒน์คิดในใจ
“ เอ้า...ชนแก้วกันหน่อยโว๊ย”...พิพัฒน์พูดพร้อมยกแก้วขึ้นชู
“ ชน...ชน..”ไอ้เป็ดยกแก้วเหล้าชูหรา หน้าตาแดงกล่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
....แล้วเหล้าก็ถูกกรอกลงกระเพาะจนหมดสิ้น....อ่าห์....
...................................................................
ต่อพรุ่งนี้จ้า
| Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2553 |
| Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2553 10:26:26 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 392 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| cumpreram |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ตามมาอ่านค่ะ