|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ทานตะวันสีทอง...โสภาค สุวรรณ
เรื่องนี้ของคุณโสภาค สุวรรณค่ะ เป็นเรื่องของนักเรียนไทยในอเมริกาอีกเรื่องหนึ่งที่มีมุขขำๆมาให้ได้หัวเราะตลอด พระเอก "ติโรธ" เป็นหมอที่เรียนจบแล้วได้ทุนไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ "แคนซัสซิตี" ดินแดนแห่งทุ่งทานตะวันสีทอง และดันไปตกหลุมรักสาวไทย "ดอกแก้ว" ที่เข็ดขยาดกับความรักและตั้งป้อมต่อต้านวางฟอร์มกับหนุ่มๆที่เข้ามาจีบ พระเอกเรื่องนี้ไม่เหมือนพระเอกนิยายทั่วไปค่ะ สูงแค่ห้าฟุตสองนิ้ว ไม่หล่อ แถมยังมีผมน้อยอีกต่างหาก เลยถูกขนานนามว่า "ขุนช้าง" มาตั้งแต่เล็ก ขุนช้างได้พบกับดอกแก้วที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับหลานชายของเขาที่อยู่ต่างเมืองที่ไม่ไกลกันนัก เพราะว่าขุนช้างต้องหมั่นมาคอยช่วยเป็นหูเป็นตาให้พี่สาวดูแลหลานที่ชื่อ "พฤช หรือ เจ้าเบิ้ม" ตัวแสบที่ไปเรียนอยู่ที่อเมริกาก่อนแล้ว ทีแรกเจ้าเบิ้มผู้ซึ่งสูงยาวเข่าดีผมดก (ชนิดตรงข้ามกับน้าชายสุดๆ) จีบดอกแก้วก่อนแล้วก็ต้องอกหักเพราะสาวเจ้าไม่ยอมให้จีบ แต่ก็ถูกอัธยาศัยไมตรีกับเจ้าเบิ้มดี เจ้าเบิ้มไม่ถึงกับเศร้าโศกมากมายนัก เอามาเล่าให้น้าชายฟังแล้วเลยคอยช่วยลุ้นน้าชายให้จีบแทน เนื้อเรื่องก็จะเป็นการเล่าถึงเหตุการณ์ต่างๆตอนที่ขุนช้างมาเยี่ยมเจ้าเบิ้มและถือโอกาสมาพบดอกแก้วไปในตัว และเหตุการณ์ตอนไปเที่ยวสถานที่ต่างๆด้วยกันระหว่างพักเรียน ขุนช้างกว่าจะทำให้ดอกแก้วยอมรับและเปิดใจได้ก็ต้องมีการอบรมกันถึงขนาดทำให้สาวโกรธ แต่สาวเจ้าก็เข้าใจปัญหาของตัวเองมากขึ้น ดอกแก้วทำคล้ายประชดขุนช้างโดยควงชายอื่นที่รูปร่างหน้าตาได้เปรียบขุนช้างสุดๆ แต่แท้จริงแล้วเป็นการร่วมมือกับทางญาติๆของหนุ่มนั้นกันสาวๆผมทองต่างหาก แต่ขุนช้างไม่รู้ทำเอาเศร้า เลยหันไปโหมทำงานจนป่วย ดอกแก้วเมื่อภาระกิจช่วยเหลือญาติเสร็จสิ้นก็แสดงออกให้เจ้าเบิ้มพอจับทางได้ว่าเป็นห่วงขุนช้างเอามากๆ แล้วก็มีเหตุทำให้เข้าใจผิดคิดว่าเขามีคู่หมั้นแล้ว เธอจึงกลับเมืองไทยหลังเรียนจบโดยที่ยังไม่ได้เฉลยความในใจกัน แต่แล้วก็มาสารภาพยอมรับกันและกันที่เมืองไทยนั่นเอง เพราะขุนช้างและเจ้าเบิ้มต้องกลับเมืองไทยระหว่างปิดภาคเรียนด้วยเหตุจำเป็นเลยได้เจอกันด้วยความบังเอิญ เมื่อเข้าใจกันแล้วก็เจออุปสรรคอีกเมื่อพ่อของดอกแก้วหาคนที่เหมาะสมให้ลูกแล้ว ขุนช้างเลยเกือบแห้วเล่นเอาถอดใจ แต่ด้วยความกล้าหาญชาญชัยชนิดคาดไม่ถึงของดอกแก้ว ทำให้ทั้งคู่ได้จับพลัดจับผลูได้แต่งงานกันอย่างฉุกละหุกก่อนขุนช้างและเจ้าเบิ้มจะกลับไปเรียนต่อ
นิยายเรื่องนี้เราเช่าอ่านก่อน หยิบมาเปิดๆดูทีแรกเกือบจะวางคืนเพราะความที่พระเอกไม่หล่อไม่เท่ห์นี่แหละ เปิดเรื่องมาก็บอกว่าพระเอกมีดีอยู่อย่างเดียวคือเรียนเก่ง แล้วเล่าละเอียดเลยถึงรูปร่างลักษณะไว้ช่วงแนะนำตัวกันเลย บวกกับหนังสือเก่าปกแข็งไม่มีปกหลังให้อ่านให้พอเดาพล็อตเรื่องได้เลย แต่นิยายไทยให้เช่าที่ต่างแดนมีให้เลือกไม่มากนัก จะสั่งซื้อทางไปรษณีย์จากแอลเอก็เสียดายตังค์เพราะแพงกว่าเมืองไทยมาก เลยตัดสินใจเช่ามาอ่านเพราะชอบงานเขียนของคุณโสภาค และก็ไม่ผิดหวังค่ะ อ่านไปแล้วชอบขุนช้างเลย เจ้าเบิ้มก็อีกคนกวนดีแท้ สองน้าหลานตัวเอกของเรื่องน่ารักมากๆ ดอกแก้วนางเอกน่าหมั่นไส้หน่อยๆ แล้วก็มีนักเรียนไทยคนอื่นมาสลับฉากพอประมาณให้ได้รู้กันว่าคนไทยจับกลุ่มกันแล้วเขาทำกิจกรรมอะไรกันมั่ง นอกจากนี้ยังได้ข้อคิดดีๆเกี่ยวกับครอบครัวและความรู้ทั่วไปของการไปเป็นนักเรียนในต่างแดนด้วย เรื่องนี้แนวการเขียนเป็นเหมือนบันทึกของขุนช้างที่เอาเรื่องรักของตัวเองมาแต่งหนังสือลงในนิตยสารให้คนทั่วไปอ่าน การใช้คำทั้งหลายเลยเป็นในเชิงการเล่าเรื่องจากมุมมองของขุนช้างเอง เหตุการณ์ต่างๆในเรื่องทำให้คนอ่านเข้าใจได้เองว่าทำไมดอกแก้วถึงเลือกที่จะรักขุนช้าง นิยายเรื่องนี้ฉีกแนวจากไพรัชนิยายของคุณโสภาคที่เราอ่านประจำ ทำให้รู้ว่าคุณโสภาคแต่งเรื่องขำๆได้ใจดี อ่านได้สบายๆไม่เบื่อค่ะ เราหลุดหัวเราะออกมาในที่สาธารณะบ่อยๆ |
|
| Create Date : 05 เมษายน 2551 |
| Last Update : 7 เมษายน 2551 15:57:58 น. |
|
22 comments
|
| Counter : 1797 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: แม่หมูกี้  วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:19:43:15 น. |
|
|
|
| โดย: สายป่าน (Doungtawan ) วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:19:48:58 น. |
|
|
|
| โดย: nikanda วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:20:11:49 น. |
|
|
|
| โดย: รัตตมณี (kulratt ) วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:20:47:43 น. |
|
|
|
| โดย: นัทธ์ วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:21:06:41 น. |
|
|
|
| โดย: asukichang วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:21:13:46 น. |
|
|
|
| โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:23:22:08 น. |
|
|
|
| โดย: อ้อแอ้ (cadeau ) วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:12:38:54 น. |
|
|
|
| โดย: ญามี่ วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:16:13:30 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ไก่ วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:17:13:34 น. |
|
|
|
| โดย: ครีมหวาน (PoPcream ) วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:17:51:43 น. |
|
|
|
| โดย: peijing วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:21:09:31 น. |
|
|
|
โดย: ลุงแมว  วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:21:23:29 น. |
|
|
|
| โดย: จูน (MaGaRiTa_Gal ) วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:21:31:47 น. |
|
|
|
| โดย: หอมกร วันที่: 7 เมษายน 2551 เวลา:8:48:12 น. |
|
|
|
| โดย: อ้อแอ้ (cadeau ) วันที่: 7 เมษายน 2551 เวลา:10:37:26 น. |
|
|
|
| โดย: jar_pnoom วันที่: 7 เมษายน 2551 เวลา:11:21:47 น. |
|
|
|
| โดย: SunnyMind IP: 58.137.129.220 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:03:11 น. |
|
|
|
| โดย: pu IP: 202.57.132.197 วันที่: 23 มกราคม 2558 เวลา:5:48:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
...You should have faith in people; but most importantly, YOU SHOULD HAVE FAITH IN YOURSELF...
ได้เป็นพระเอกหลังน้าชาย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [