~~~ ระบาย...แค้น (โครงการ 1)~~~ ที่ตรงนี้เอาไว้ระบายความอัดอั้นตันใจ จะหยิกจะบิดใครก็เอาให้เต็มที่ เผื่อจะรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง แต่อย่าไประบุชื่อล่ะเดี๋ยวเจอสวน ข้อควรจำ! กรุณาอย่าใช้คำหยาบเพราะอาจถูกคนอื่นมองว่าไร้ซึ่งความเป็นศิลปิน เหตุผลสำคัญ... ขี้เกียจตามมาลบ ปล.1 ใครมั่นใจว่าฝีปากจัดจ้าน เป็นอัจฉริยะด้านการทิ่มแทงเชิญเข้าร่วมประชัน วาจาใครเชือดเฉือนโดนใจในรอบเดือนจะยกให้เป็น สุดยอดนักเชือดเฉือน ปล.2 ใครจะสนับสนุนของรางวัลติดต่อหลังไมค์ได้เลย ช่วยส่งเสริมมือจิกกัดอนาคตไกล ถือเป็นแรงใจในการสร้างสรรค์ผลงาน   Create Date : 26 ตุลาคม 2551 13 comments Last Update : 27 พฤศจิกายน 2551 10:58:32 น. Counter : 538 Pageviews. Share Tweet

เบื่อไอ้บ้าข้างบ้าน สงสัยมันเห็นหมาเป็นนักเรียนเฆี่ยนได้เฆี่ยนดี ตีไม่เว้นวันหยุดราชการ สงสัยเพราะหมาถูกหวดทุกวัน แถมถูกขังไว้หน้าบ้าน หรือไม่ก็อดไปกิ๊กสาว มันเลยระบายความแค้นด้วยการเห่าชนิดไม่เกรงใจฟ้าดิน ทั้งคนเดินผ่าน แมลงสาบหลงทาง อึ่งอ่างกระโดด ฯลฯ เอาเป็นว่าขอแค่มีอะไรแวบมาเตะห่างตาเหอะ มันพร้อมจะเห่าไม่ยั้ง สงสัยจะติดยาแก้ไอที่เจ้าของซื้อมาฝาก เห่ากลางวันยังพอทำใจ แต่ไอ้หมาไร้คุณสมบัติผู้ดีชอบเห่าตอนตีสามตีสี่ กำลังหลับเข้าได้เข้าเข็มอยู่เชียว เสียอารมณ์มากกกกกกก จะโดดข้ามรั้วไปงับหูก็กลัวกัดสู้มันไม่ได้ ดีไม่ดีเจ้าของมันหมั่นเขี้ยวอยากเปลี่ยนรสชาติ เอาไม่เรี่ยวมาไล่ตีหลังลายพอดี ทั้งคนทั้งหมาโหดพอกัน คนไม่โหดเลยจำใจต้องหดไปตามระเบียบ เฮ้อ มันจะรู้ไหมเนี่ยว่ามีคนตะโกนด่าอยู่ตรงนี้ ไอ้บ้าเอ๊ย!!!   โดย: ชวนคุย 30 ตุลาคม 2551 18:01:45 น.

-เธอพร้อมเชิญตัวเองไปทุกที่ แม้ไม่มีเทียบเชิญ- ขอเล่าเรื่องคน ๆ หนึ่งที่รู้จักแล้วกัน:) ครั้งแรกที่พบก็ไม่เข้าใจในบุคลิกบางอย่าง แต่พออยู่นานไปความไม่เข้าใจเปลี่ยนเป็นความเอ็นดู และไม่ถือสา เธอผู้นี้มักปรากฏตัวทุกที่ ที่มีวงสนทนาแม้ไม่ใช่เรื่อง แต่เธอก็เปิดปากเอ่ยกับสถานการณ์ที่กลุ่มคนกลุ่มนั้นเล่าได้อย่างเมามัน เธอมักจะแสดงตัวเองว่ารู้ทุกเรื่อง แรก ๆ รำคาญ เพราะระหว่างคุยกับเพื่อนอีกคน เธอเข้ามาแบบรวดเร็วแล้วร่วมวงด้วย เราสนใจหนังสือบางเล่ม เธอก็หยิบฉวยขึ้นไปดูโดยไม่ขออนุญาติ จนครั้งหนึ่ง เรากำลังทำงานอย่างเคร่งเครียด เพราะงานเร่ง เธอเข้ามาแล้วรื้องานของเรา จนเราต้องพูดตรง ๆ ไปว่ากำลังรีบส่งงาน เธอถึงรู้ตัว เธอไม่ใช่คนเลวร้าย แต่ไม่คิดมาก ชอบพูด ชอบแสดงความคิดเห็น หากหนักหน่อยก็เตือนกันไป ทุกวันนี้เพื่อน ๆจึงอยู่ร่วมกับเธออย่างเข้าใจ และมีความสุข :) มองอีกที เธอก็ดูน่ารักในแบบของเธอ เพราะเธอเป็นตัวของตัวเองมาก แต่หากใครพูดใครเตือน เธอจะฟังนี่คือข้อดีของเธอ ที่ทำให้พวกเราโกรธเธอไม่ลง เราว่าทุกคนมีข้อเสียด้วยกัน แต่ถ้าใช้ความรัก ความเข้าใจมองในส่วนดีของแต่ละคน ก็จะพบความน่ารักนะ   โดย: หลักไมล์ 31 ตุลาคม 2551 9:23:08 น.

ตอน.. ทะเลาะกับฮิปโปน้อย ...555555 ขอขำก่อนระบาย.. เพื่อเพิ่มโกร๊ธฮอร์โมนให้สวยเสมอ และรอยเท้ากาที่หางตา .... ไม่มั่นใจว่าฝีปากจัดจ้าน เป็นอัจฉริยะด้านการทิ่มแทง แต่อยากระบายความอัดอั้นมานานปีเรื่องเก่า ๆ ยุคพระเจ้าเหา เรื่องคนใกล้ตัวนี้แหละเพื่อนที่แสนดี ขี้งอน อึดอัด... อึดอัด... อึดอัด... อึดอัด... อึดอัด... อึดอัด... ทำหน้าอย่างกับฮิปโปไม่ได้พ่นน้ำมาหลายเดือน ไม่ได้ถ่ายตอนเช้ารึไงแม่คุณ หน้าเงี๊ยะ ! บูดเน่าเชียว เข้าใกล้ไม่ได้ เธอเป็นยังงี้ฉันไม่กล้าเข้าใกล้หรอก ฮิปโปน้อยเปลี่ยนหน้าใหม่ซะ หน้างอเป็นม้าหมากรุกแล้ว หัดแยกเขี้ยวซะบ้าง............. ไม่รู้แฮะ.. ว่าพูดอย่างนั้นกับเพื่อนทุกคนป่ะ พูดอย่างกับหาเรื่องไง หรือว่าไม่สบอารมณ์อะไรมา แต่... ไม่สบอารมณ์ทั้งเดือน ทั้งปีเลยรึ ฮิปโปน้อยก็ยังไม่หายหน้างอ หรือเราทำตัวผิด... เธอรับไม่ได้ เป็นเช่นนั้นหรือจ๊ะ ฮิปโปน้อย ฉันพยายามทำดีที่สุดแล้ว แต่.. รู้สึกว่า ตอนนี้เข้าหน้าเธอไม่ติด ทำไงดี.. ช่วยบอกที ฮิปโปน้อย ปล. เรื่องราวสมัยเด็กเล็ก ที่อารมณ์ขุ่นมัวทะเลาะกับเพื่อน ตอนนี้ดีกันแล้ว ด้วยทะเลาะกันบ่อยเลยรู้ใจกัน   โดย: เจ้าจัน 4 พฤศจิกายน 2551 11:06:22 น.

"นิทานของ 4 สาวแห่งห้องแพรวพราว" ห้องแพรวอยู่บนชั้น 2 ของออฟฟิศ เป็นห้องที่ทุกคนอยากขึ้นมาทำงาน เพราะเป็นห้องรวมมิตรภาพ ที่พักใจ ทุกเที่ยงเพื่อนร่วมงานบางคนที่สนิทจะขึ้นมาร่วมวงรับประทานอาหารด้วย และเริ่มต้นคุยคล้ายมีปาร์ตี้ปลาร้าน้อย ๆ (ทานไม่เป็นค่ะ) นู๋แพร...เป็นคนที่น่ารัก ร่าเริง เป็นแม่บ้าน แม่เรือน เย็บปักถักร้อย ทำกับข้าวเก่งมากกก และอุทิศหัวใจให้กับแฟนหนุ่ม สำหรับเธอความรักยิ่งใหญ่กว่าเรื่องใด วันไหนที่มีนัดกับแฟน นู๋แพรจะเหมือนดอกไม้ได้น้ำ ผลิบาน สวยงาม สดใส เมื่อถึงเวลาเลิกงานเธอจะแต่งหน้าอย่างแพรวพราวและเลือกชุดที่ดูดีที่สุดเพื่อไปพบกับแฟน น้องครีม...น้องนุชคนสุดท้อง เป็นคนแข็ง ๆ แต่ก็มีความอ่อนสุภาพบ้าง เธอมีความมั่นในตัวเอง และไม่ค่อยง้อแฟนเท่าไหร่ แต่เธอก็รักมั่นคงในแฟนหนุ่มตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ล่าสุดรองเท้าส้นสูงสีขาว นาฬิกาข้อมูล และแหวนเป็นเครื่องประดับที่เปล่งรัศมีแพรวพราวในตัวเธอ เธอบอกว่าแฟนซื้อให้ เราต่างร่วมดีใจกับเธอด้วย บอกแฟนรักดีเนอะ เธอยิ้มแบบเขิน ๆ พี่แอฟ...สาวผู้มั่นคงในความเป็นโสด แกร่งเยี่ยงชาย ทำงานคล้ายหน่วยเดนตาย ไปไหนไปคนเดียว ลุยเดี่ยวแบบไม่ง้อใคร (จริงๆอยากง้อต้องการเพื่อนไป แต่เจ้านายเห็นว่าดูแลตัวเองได้ไปเถอะไป) เธอยังไม่มีแฟน แต่ก็มีคนมาชอบเธออยู่หลายคน เพียงแต่เธอชอบคนตรง ๆ เป็นผู้ชายแมน ๆ ประเภทออดอ้อน เธอไม่มอง หากไม่พบชายที่ตรงใจเธอ เธอก็ไม่โดดร้อน เพราะสมัครเป็นนายกสมาคมบ้านบางแค พาเพื่อนคนชราออกกำลังกายแพรวพราวได้อยู่แล้ว (แม้ฉันจะแปลก แต่ฉันก็เร้าใจ และประมาณแปลกแบบเลือกได้นะฮ่ะ) ดรีม...สาวผู้นี้ช่างฝัน และเป็นอีกคนที่เชื่อมั่นในความรัก ความรักคือแรงบันดาลใจ ทำให้เธอสร้างสรรค์อะไรได้มากมาย แต่วันหนึ่งเหมือนเป็นวันนรกแตกสำหรับแอฟอย่างมาก เพราะเธอเหมือนส่องกระจกหกด้าน และไม่มีใครสนใจเธอสักคน เพราะเนื่องจากน้ำท่วมห้องแพรวพราว วิดเท่าไหร่ก็ยังท่วม แอฟเกือบจะจมน้ำตายอยู่คนเดียว ทำไมน่ะเหรอเพราะต้นเหตุมาจาก 3 สาวเพื่อนร่วมห้อง โดยเฉพาะสาวดรีมนั่นแหละตัวดี เช้าวันนั้นแอฟเปิดประตูห้องเข้ามา เหมือนกำลังอยู่ในสำนักชี เพราะห้องเงียบกริบไม่มีใครหันหน้ามาทักทายเธอสักคน เธอหันไปมองนู๋แพรสาวผู้ร่าเริงที่สุดในห้อง นู๋แพรไม่พร้อมคุยเพราะกำลังสะอึกสะอื้นอยู่ หันไปมองน้องครีม...สาวผู้นี้ตกอยู่ในภวงค์ แล้วความโศกเศร้า แอฟกะจะคุยกับคนที่ช่วยทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นความหวังสุดท้ายที่ดูจะมีปัญหาน้อยที่สุด แต่กลายเป็นว่าเธอคิดผิดอย่างมหันต์ เพราะดรีมร้องไห้อยู่หน้าคอมพ์แบบไม่เงยหน้าขึ้นเลย แอฟมึนงง แล้วคิดว่าตัวเองเข้าผิดห้อง เกิดอะไรขึ้นกันนี่ สักพักนู๋แพรอาการดีขึ้นก่อนใคร "พี่หนูขอโทษนะ หนูโมโหแฟนนัดกับไว้อย่างดิบดีว่าจะเจอกัน คิดดูดิไม่ว่างแล้วต้องเล่นปิงปองเฉยเลย เขาเห็นกีฬาสำคัญกว่าหนู" "ก็กีฬาคือยาวิเศษ ทำคนให้เป็นคนนี่นู๋แพร" แอฟลืมตัวปล่อยมุกออกมา หากหลบไม่ทันเธออาจโดนค้อนโครมใหญ่ได้ "นั่นแหละพี่แอฟ หนูเลยเจ็บใจ หลายครั้งแล้วนะ ทำไมผู้ชายถึงได้เป็นแบบนี้นะ" "ก็อยู่อย่างพี่เถอะดีแล้ว หันหน้าสู่บ้านบางแคดีกว่า เพื่อนเยอะไปไหมพี่แนะนำได้นะ" น้องครีมดีขึ้นตามมา เริ่มสารภาพอย่างแผ่วเบาว่าแฟนไม่มาพบหลายวันแล้ว ไม่ได้คุยกันเลยวันนี้ก็ยังไม่คุย เลยโศก "ไม่อยากจะพบกับเรา เราก็ไม่ต้องพบเขาบ้างสิ ใจแข็งเข้าไว้เดี๋ยวเคยตัว" "พี่เผื่อเขางอนแล้วไปแล้วไปลับ หนุจะทำยังไงล่ะ อุตส่าห์รักกันมาหลายปี งอนมากเกิดเขาหนีไป หนูก็แย่สิ" พี่แอฟเงียบ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อไม่มีประสบการณ์อะไรเลย หันไปมองครีม ขานั้นยังไม่มีวี่แววจะดีขึ้น ยิ่งมองคอมพ์เธอยิ่งหลั่งน้ำตาออกมา ไม่มีใครกล้าถามเธอ จนน้อง ๆ ออกไปหมด แอฟจึงเริ่มต้น "ครีมมีอะไรก็บอกเราได้นะ ร้องไห้แบบนี้ เราจะร้องตาม" "ขอบใจนะ เดี๋ยวก็ดีขึ้นจ๊ะ" เท่านั้นจบข่าว!!! แอฟตกอยู่ในความเงียบงัน มองไปทางไหนก็เหมือนกระจกห้องด้าน และฝันร้ายสำหรับเธอ เฮ๊ยความรักเป็นยังไงนี่ เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวสุข แบบนี้ยิ่งทำให้เธอมั่นใจว่า ยังไงเสียเธอจะไปกอบกู้อิสรภาพให้ตัวเองที่บ้านบางแคชัวร์!!   โดย: หลักไมล์ 5 พฤศจิกายน 2551 19:38:11 น.

แวะมาทักทายเพื่อนบ้านค่ะ หวังว่าคงสบายดีนะคะ   โดย: หลักไมล์ 8 พฤศจิกายน 2551 15:10:40 น.

เจ้าบ้าน หายยยยย หยุดตาม วันเวลาราชการเลยนิ   โดย: เจ้าจัน 10 พฤศจิกายน 2551 8:22:12 น.

แหะ แหะ แหะ ไม่ได้หยุดตามราชการครับ หยุดตามใจฉันมากกว่า หยุดไปหาเรื่องมาด่าในห้องนี้ไงครับ แบบว่าอยู่บ้านแล้วไม่รู้จะด่าใคร ต้องหาทำเลด่าใหม่ๆ   โดย: ชวนคุย 10 พฤศจิกายน 2551 17:21:40 น.

เจ้าจันกับชวนคุยกันสนุก ทำให้หลักไมล์หัวเราะไม่หยุด 555 คุณชวนคุย คุณนี่ช่างคิด ช่างจำนรรจานะ "หาทำเลด่า" ใหม่ ๆ ฉันขำจริง ๆ นะนี่ โศกๆอยุ่นี่น้ำตาไหลย้อนไม่ไหลกลับเลย 555 หัวเราะแทนร้องไห้ ส่วนเรื่องที่คุณไปเข้าไปอ่านลำนำที่ฉันเขียน แล้วบอกว่าอยากให้มีใครมาบอกคุณแบบนี้บ้าง บอกเขาก่อนสิค่ะ แล้วหากเขามีใจกับคุณ เขาจะบอกคุณเองแหละ อิอิ   โดย: หลักไมล์ 11 พฤศจิกายน 2551 10:25:17 น.

เบื่อๆๆๆๆๆ.... คนข้าง ๆ เจง ๆๆ (มิกล้าเอ่ยนาม เพราะเด๊ยวจะโดนมิน้อย) ชอบเหลือเกินพูดว่า " ตั้งใจทำงานดี ๆ หน่อยสิ .... อย่ามาพูดพล่อย ๆ นะ ..." โหยยยย ไอ้ที่เราทำให้เนี่ยจะขอบคุณเรารึก็ไม่มี แล้วมาว่าอีก อยากจะทิ้งโครมให้ตรงนั้นเลย นี้ถ้าไม่เห็นแก่หน้านะ ชิชะ โยนตรงนั้นแล้ว .... .... คนเราอ่ะ เวลาทำอารายให้ก็ตั้งใจทำให้แล้ว หากไม่ดีพอก็ค่อย ๆ บอกดิฟระ.. วุ้ย .... เห็นเราเป็นอะไรคำก็ว่าสองคำก็ว่า เรื่องพูดจาก็เหมือนกัน ตัวเองไม่ดูให้ดี ๆ ว่าของวางตรงไหน มาถามเรา เราบอกไป แล้วมาว่าเราพูดพล่อย ๆๆๆ โหยยยยย วุ้ย ช่วยเหลือบตาไปดูหน่อยสิว่า ของมานตั้งตรงที่บอกหรือปล่าว ทำไมหนอ ????? ปากคนเราช่างพูด ช่างว่า ไม่ได้ดูตัวเองเล๊ยยยยย ให้ตายสิ เฮ้อออออออ ...... ... ต้องอดทนกันไปอีกนานไหมเนี่ยกับไอ้ 2 ประโยคนี้ .... ตั้งใจหน่อย...... พูดพล่อย ๆ นา...... ขอได้ไหม 2 คำนี้ ยกหนีไปไกล ๆ ข้าพเจ้าทีเถิดดดดดดดด.....ขนาดทำให้ขนาดนี้ เธอยังติดปาก ว่าคนอื่น ไม่เฉพาะเรานะ เพื่อนร่วมงานคนอื่นก็โดนไปด้วย..... ขนาดมีคนเอากระจกไปให้เธอส่อง เธอยังไม่ส่องดูตัวเองเลย แล้วเมื่อไรจะรู้จักตัวเอง..... ถ้าลดวาจาไม่น่าฟังนี้ได้ เธอจะน่ารักสำหรับเพื่อนขึ้นเยอะเลย.... เมื่อไรเธอจะรู้ตัวนะ ยังไงเธอก็เป็นคนดีของฉัน แม้ปากเธอจะร้ายกาจ... ... ขอโมธนา สาธุ ให้เธอหยุดการกระทำอันทำร้ายตัวเองและเพื่อน ๆ ด้วยเถิด .....เธอจะรู้ไหมนะว่าเพื่อนเป็นห่วง เพื่อน ที่รัก และทนเธอมานานหลายสิบปี และจะทนต่อไป   โดย: เจ้าจัน 26 พฤศจิกายน 2551 9:09:54 น.

คุณเคยรอโทรศัพท์จากใครบ้างไหมคะ รอแบบว่านานมากค่า สงสัยว่าเกิดมาเนี่ยพ่อเจ้าประคุรเป็นบอสอย่างเดียวไม่เคยง้อใคร ไม่เคยโทรหาใคร ถึงได้ใจร้ายใจดำไม่โทรหากันบ้างเลย นี่..เวลาผ่านไปแล้วตั้ง 2 อาทิตย์นะ ไม่รู้หรือไงว่ามีคนเค้าคิดถึง..หรือว่า..เธอไม่เคยคิดถึงใครเลย อย่างนั้นจริงๆหรือนี่..ทำไมไม่มีหัวใจขนดนั้นเลยหรือไร ..ถึงว่าทำไมถึงยังไม่มีแฟน..   โดย: chabori 1 ธันวาคม 2551 15:52:48 น.

วันจันทร์ที่ทำงานของแฟนให้ใส่เสื้อสีเหลืองตราสัญลักษณ์ฯ ต่อด้วยวันอังคารต้องใส่เสื้อทีมของบริษัทซึ่งเป็นสีแดงแป๊ด และแล้วก็เดือดร้อนกันถ้วนหน้า บริษัทไม่ได้ใส่ใจเรื่องความสำคัญของสีกับชีวิตพนักงานน้อยๆ ทุกคนต้องหาเสื้อคลุมสวมทับไป วันแล้ววันเล่า เจ้าก็ยังไม่สน จนกระทั่งเมื่อวันจันทร์นี้ เพิ่งจะประกาศว่าให้ใส่เสื้อสีอื่นๆ มาแทนก่อนก็ได้ พอดีกับที่บ้านเมืองเข้าสู่ภาวะปกติอีกครั้ง นะ เป็นลูกน้องเขาก็งี้แหละ   โดย: เอม (บุษบาหน้าจอ ) 3 ธันวาคม 2551 23:27:14 น.

เบื่อการทำงานที่ไม่มีระบบระเบียบมากเลย ไม่ชอบการทำงานแบบสคริปสดๆๆ เหนื่อยกับการแก้ไขตลอดเวลา เหนื่อยกับการแก้ไขงานคนอื่น เบื่อกับการที่....สั่งงานไม่รู้เรื่อง เหนื่อยมากเลย หง่ะ ขอบคุณนะที่ให้ระบาย   โดย: ระหัสส่งข้อความ IP: 124.120.2.222 14 ธันวาคม 2551 15:35:30 น.

ตอน เหนื่อย...สุดใจ ... เจ้านายทะเลาะกัน แล้วกรรมตกที่จันอ่ะ กระซิก ๆๆๆ ไม่รู้รึไง ว่ามานเหนื่อยมาก ๆๆๆๆๆๆ งานต่าง ๆ นานา ที่ท่านโยนมาให้ มากมาย (เพราะท่านไม่ทำ แบบว่า อารมณ์ไม่จอยอ่ะ) จนผู้หญิงตัวน้อย ๆ อย่างจันจะทนไหว .........แต่จันสามารถค่ะ... อดทนทำงาน ทนอดหลับอดนอน เพื่อให้งานเสร็จทันเวลา..... เจ้านายที่รัก จะเห็นความดีของจันบ้างไหมหนอ..... เหนื่อยนะ รู้ไหม ...   โดย: เจ้าจัน 17 มีนาคม 2552 2:14:14 น.