วันวานก่อนมีห้าง The Mall บางกะปิ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ราวๆ 20 กว่าปี ในย่านแฮปปี้แลนด์ บางกะปิ (โอว ย้อนไปนานแฮะ) ผมจำได้ว่าสมัยผมเรียนประถมศึกษานั้น ห้างดังที่เคยแอบหนีพ่อไปเที่ยวกับเพื่อนก็คือ The Mall รามคำแหงครับ ตอนกระโน้นนั้นสาขารามคำแหงเป็นสาขาที่คนเดินเที่ยวกันขวักไขว่ มีร้านรวงมากมายตั้งเปิดขาย ซึ่งผิดกับปัจจุบันอย่างมาก และไอ้ที่ผิดไปจากปัจจุบันอย่างมากก็คือ พื้นที่บริเวณแฮปปี้แลนด์ ครับ ในสมัยนั้น ผมจำได้ว่าตอนไปรร. ปานะพันธ์ เราต้องให้พ่อบึ่งรถมาส่งที่อู่ต้นทางสาย 44 หรือ สาย 8 ซึ่งยังอยู่สถานที่เดียวกัน ก็เลือกเอาว่าอยากซิ่งไปเร็วจี๋ก็นั่งสาย 8 กันไป ถ้าชิวๆ หน่อยก็ 44 เพราะเป็นรถของขสมก. ยังจำได้ว่า ก่อนจะมาถึงอู่รถสาย 44และสาย 8 นั้น ต้องผ่านอารยธรรมโบราณของสวนสนุกแฮปปี้แลนด์ ที่รุ่นผมนั้นเค้าก็เลิกราสวนสนุกแห่งนี้ไปแล้ว เหลือแต่พวกตุ๊กตาปั้นรูปตัวหุ่นต่างๆ ให้เห็น พอผ่านมาถึงแยกแฮปปี้แลนด์นั้น ก็จะพบร้านขายต้นไม้ ปลาตู้ ตั้งเรียงรายติดถนนลาดพร้าว ผมมักจะไปเดินเล่นหาซื้อปลาตู้อยู่เป็นประจำ ซึ่งในปัจจุบันมันก็คือสถานที่ตั้ง The Mall บางกะปินั่นเอง ใครจะรู้ได้ว่าในสมัยก่อนพื้นที่ของห้างดังนี้ เป็นร้านรวงขายต้นไม้ประดับบ้าน และร้านขายปลาตู้มาก่อน สำหรับฟากตรงกันข้ามคือ ห้างน้อมจิตต์ ห้างนี้เค้าดังมานานมาก ในสมัยก่อนโน้น ห้างน้อมจิตไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็นกันหรอกครับ มีกันตั้งหลายชั้น ชั้นล่างก็เป็นซุปเปอร์มาร์เกต ชั้นต่อมาก็เป็นชั้นเสื้อผ้าผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก และเสื้อผ้านักเรียน ซึ่งเป็นสินค้าหลักของห้างน้อมจิตต์เค้าคือชุดนักเรียน จำได้ว่า ก่อนเปิดเทอมใหม่ จะมีโฆษณาสารพัดอย่างเกี่ยวกับชุดนักเรียนบ้าง รองเท้านักเรียนบ้าง ซึ่งสิ่งที่เด็กๆ อย่างผมพวกรอคอยนั้น ไม่ใช่ชุดนักเรียนเสียทีเดียวหรอกครับ (ฮา) โน่น พวกเรารอคอยว่าของแถมที่มาพร้อมรองเท้าจะเป็นอะไร ซึ่งแต่ละปีก็จะไม่ซ้ำกัน อาทิจรวดแรงดันน้ำ ไอ้ตัวคล้ายกิ้งกือเอาไว้เล่นให้มันปืนลงบันได โอย....ในสมัยนั้นของเล่นพวกนี้มีแถมกันเป็นธรรมเนียมนิยมที่ทุกยี่ห้อต้องมีกัน ต่างจากสมัยนี้ที่ลดต้นทุนของแถมหายหมด (เด็กๆ เลยไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตารอของแถมกันเลย) หลังจากนั้นไม่นาน The Mall บางกะปิก็ได้รับความนิยม กอรปกับมีทางยกระดับที่ถนนรามคำแหงเกิดขึ้น ผู้คนเลยไปที่ The Mall รามฯ กันน้อยลงๆ และกลับถ่ายเทจำนวนคนมาเดินที่สาขาบางกะปิแทน มันก็เลยกลายเป็นว่าห้างน้อมจิตต์เองก็เริ่มลดขนาดลง จนในปัจจุบันผมได้กลับไปเดินตามรอยเท้าเล็กๆ ของผมที่เคยเดินไว้เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน น้อมจิตต์ในปี 54 นี้ มันเหลือเพียงพื้นที่ไม่มากสำหรับเสื้อผ้านักเรียน ส่วนพื้นที่อื่นทางห้างก็ปรับเป็นขายของแฟชั่นและจิปาถะอีกมากมาย คิดไปคิดมาก็คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ที่ไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว บล๊อกผมวันนี้ก็เลยจะสื่อให้ท่านๆ ได้รู้กันว่า ของทุกสิ่งมันก็มีเวลาเกิด และดับไปตามกาลเวลาของมัน แต่วงจรการเกิดขึ้นและดับลงนั้น หากได้รับการพัฒนาและปรับเปลี่ยนตัวเองตลอดเวลา มันก็อาจชะลอวันดับได้ไปอีกมาก ตัวเราเองก็เหมือนกันครับ เติบโตผ่านยุคสมัย ได้เห็นสิ่งของหลายอย่างเกิดและดับไป เราเองก็ต้องยึดถือแนวคิดการปรับเปลียนตัวเองให้ก้าวทันยุคสมัยเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นยุคสมัยมันจะกลืนตัวเราให้หายไป รู้กันอีกทีก็สายเกินแก้ไข บางทีการเกิดก่อน มันก็ทำให้เราเห็นภาพที่เด็กรุ่นใหม่ไม่มีโอกาสได้เห็น บางครั้งมันก็รู้สึกโหวงเหวงเมื่อเห็นภาพที่เคยรุ่งเรืองในอดีตมันเป็นภาพที่หดหู่ในปัจจุบัน เอาว่าเกิดก่อน ให้เป็นพวกที่ได้ประสบการณ์ชีวิตก่อน แต่อย่าทำตัวแก่ให้เด็กที่เกิดทีหลัง ก้าวข้ามไปโดยไม่เคารพและหยุดฟังคติดีดีจากคนรุ่นเรากันนะครับ ปอลิง จำกันได้ไม๊ จำได้อะป่าว ว่าครั้งหนึ่งถุงเท้านักเรียนที่ฮิตสุดๆ และต้องซื้อมาใส่กันให้ได้คือ ถุงเท้านักเรียนคาร์สัน และรองเท้าที่เท่ห์มากคือ BM 2000 แต่ก็ไม่วายเป็นรอง รองเท้านักเรียนชาย นันยาง นะจะบอกให้ .........   Create Date : 29 มกราคม 2554 7 comments Last Update : 29 มกราคม 2554 16:39:18 น. Counter : 2988 Pageviews. Share Tweet

เช็คอายุฤๅ   โดย: i love my boss 29 มกราคม 2554 22:15:34 น.

จำสภาพ ทุ่งนา ร้าง ระหว่างทางได้อยู่   โดย: labor_pu IP: 182.52.215.168 30 มกราคม 2554 9:56:33 น.

ช่วง 10 ปีที่ผ่านมาผมแวะไปเที่ยวที่ The Mall บางกระปิบ่อยๆ แทบทุกอาทิตย์ เรียนวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์ครับ จบจากมหานครก็ไปเรียนที่ลาดกระบัง เที่ยวหนักเลยก็ว่าได้ รู้สึกว่าผู้ค้าจะมาจากที่ต่างๆ ขายของพวกของใช้ หรือสำหรับกิจกรรมยามว่าง ช่วงแรกที่แวะได้ซื้อนิตยาสารอิเล็กตรอนเก่า ดูหนังสือพวกธรรมชาติวิทยาซึ่งไม่เกี่ยวกับผมหรอกครับ แต่ก็แปลกตาดี ผมเรียนวิศวกรรมคนละด้านเลย ที่ร้างมากขึ้น อาจเป็นเพราะห้างตะวันนาย้ายไป ถึงแม้จะเป็นห้างเล็กๆ แต่ก็อยู่ติดห้างดัง ผู้คนก็ชอบเพราะไปมาสะดวกไม่ต้องเดินไกล ถึงแม้พันธุ์ทิพย์ 2 เกิดขึ้นแทนแต่ดูเงียบเหงานะครับผมว่า แบบนี้ผู้ค้าอาจจะว่าเปลี่ยนไม่มาก แต่ผู้ซื้อรู้สึกมากกว่านะ ธุรกิจจึงซบเซา เห็นด้วยครับ แต่มาเห็นไม่ทันยุคทุ่งนาเท่าไหร่   โดย: ก้อง IP: 125.26.210.108 30 มกราคม 2554 15:57:08 น.

เมื่อก่อนตรงที่ตั้ง THE MALL บางกะปิ แต่เดิม เป็นบริเวณขายพวกพรรณไม้ ต้นไม้นานาชนิด ร้านค้าต้นไม้มากมาย ผมไปซื้อครั้งสุดท้ายก็ตอนอยู่ ม2 (20 ปีนิด ๆ ได้และ) ผมยังทันได้ไปเล่นเครื่องเล่นที่ แฮปปี้แลนด์ตอนเด็กๆ เลย......   โดย: torti 30 มกราคม 2554 21:17:32 น.

เชคอายุกันหรือเปล่านะบล็อกนี้ ป้าแอ๊ดอยู่บางกะปิมา 33 ปีแล้วค่ะ แฮบปี้แลนด์น่ะ ยังเคยพาลูกๆ ไปเล่นของเล่นในนั้นเลย เดอะมอลล์บางกะปิก็ไปเดินหาซื้อต้นไม้แถวนั้นไปปลูกที่บ้านออกบ่อยๆ ห้างใกล้บ้านที่สุดก็น้อมจิตต์นี่แหละ เคยเป็นสมาชิกด้วย ยินดีที่ได้รู้จักคนบางกะปิ บ้านเดียวกันนะคะ   โดย: addsiripun 18 กุมภาพันธ์ 2554 16:44:28 น.

ปอลิง. ปานะพันธ์ของคุณน่ะ เขารื้อไปแล้วนะคะ   โดย: addsiripun 18 กุมภาพันธ์ 2554 16:45:36 น.

ใช่เลยคับ ตอนนี้กลายเป็นห้าง คาร์ปู ไปเสียแล้ว นึกถึงก็เสียดายมากครับเพราะปพ. เป็นที่ประสิทธิ์ประศาสตร์วิชา และระเบียบวินัย ได้ภาษาอังกฤษที่ใช้ทำมาหากินได้ก็เพราะรร.นี้ล่ะครับ ต้องท่องศัพท์ภาษาอังกฤษกับคุณครูทุกวันวันละ 5 คำ ห้ามวิ่งในรร. จะมีแขนแดงแขนเขียว สั่งทำโทษ ว่ายน้ำเป็นก็เพราะสระว่ายน้ำโรงเรียน และชอบไดโนเสาร์และวิทยาศาสตร์ ก็เพราะห้องสมุด รร.มีหนังสือให้ยืมกลับบ้านมาอ่าน คิดถึงรร.เลยคับ   โดย: ปอง IP: 125.27.113.160 24 กุมภาพันธ์ 2554 18:11:25 น.