ไปส่งคนที่รักที่สนามบิน
เมื่อวานไปรอที่สุวรรณภูมิตั้งแต่สามทุ่ม ตัวเองคะกลับเมืองจีน ความรู้สึกในตอนนั้นเศร้ามากเพราะคิดว่าคงได้เจอกันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ถ้าเราไม่ไปเที่ยวเมืองจีน รึเค้าไม่มาเที่ยวเมืองไทยคงไม่ได้เจอกัน พอถึงเวลานัดดันหากันไม่เจออีกโทรศัพท์มือถือเราก้อแบตหมด ซิมของตัวเองก้อให้ที่ออฟฟิตไว้ใช้ หาตั้งนานกว่าจะเจอ น้ำตาเจ้ากรรมก้อดันไหลคิดว่าจะไม่ได้เจอกันแล้ว แต่ในที่สุดก้อได้เจอกัน อิอิ ตัวเองรอเชคอินอยู่ เราก้อรีบเดินเข้าไปหาทันทีเฮ้อใจหายหมด พอถึงคิวเชคอินตั๋วของตัวเองที่จองไว้ดันเต็มหมดแล้ว เลยต้องกลับชั้นบิซิเนสคลาส เพิ่มอีกห้าพัน ซีดไปหมด ตัวเองหันมาถามว่ามีเงินพอรึป่าว เรารู้สึกเสียใจนิดหน่อยที่ไม่สารารถช่วยได้ เพราะมีอยู่ทั้งตัวแค่พันเดียว ตัวเองเลยไปแลกจากเงินหยวนที่ติดตัวมา รีบกันใหญ่กลัวไม่ได้กลับบ้าน ถึงเวลาที่ตัวเองเข้าไปข้างในยังดีได้กอดทีนึง ความรู้สึกนี้ขอบอกยังจำได้ไม่ลืมเลย โชคดีนะเฉิน ขอให้มีความสุข ยังมีคนที่นี่รออยู่
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:59:50 น.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
มันใจหายนะคะ
คนที่อยู่ในหัวใจ
แต่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว