อักษรจีน 汉字

อักษรจีน 汉字（ฮั่นจื่อ）นับเป็นอักษรที่เก่าแก่ที่สุดอักษรหนึ่งของโลก มีปรากฏในประเทศจีนนานกว่า 4,000 ปี นักโบราณคดีได้ค้นพบตัวอักษรจีนเจี่ยกู่เหวิน甲骨文ที่สลักลงบนกระดูกในสมัยราชวงศ์ซาง และยังได้พบตัวอักษรบนเครื่องมือหินแบบตัวเครื่องมือสำริดของสมัยราชวงศ์โจวด้วย ในสมัยราชวงศ์ฉิน พระเจ้าฉินสื่อหวง หรือจิ๋นซีฮ่องเต้ ได้รวบรวมวิธีการเขียนอักษรจีนให้เป็นแนวทางเดียวกัน และนับตั้งแต่นั้นมาโครงสร้างของตัวอักษรจีนเกือบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกเลย

หลักในการสร้างอักษรจีน ตามหลักลิ่วซู六书
1. อักษรภาพ象形字มีลักษณะคล้ายภาพวาดตามเค้าโครงสิ่งต่างๆ เช่น
日ยรือ พระอาทิตย์ , 月 เย่ว พระจันทร์

2. อักษรแสดงความหมาย指事字ตัวอักษรแสดงความคิดในเชิงนามธรรม แม้ว่าอักษรนี้ไม่ใช่ภาพวาด แต่พอดูแล้วจะรู้ความหมายทันที เช่น 一 อี หนึ่ง, 二 เอ้อ สอง,
上ซ่าง บน , 下เซี่ยะ ล่าง

3. อักษรรวมกัน 会意字ใช้อักษรที่มีความหมายของแต่ละตัวมารวมกันเพื่อให้เกิดความหมายใหม่ เช่น 日พระอาทิตย์ กับ 月พระจันทร์ รวมแปลว่า明 หมิง แสงสว่าง

4. อักษรภาพและเสียง形声字ตัวอักษรชนิดนี้คือตัวอักษรข้างหนึ่งให้ความหมายที่มาจากรูปร่าง ส่วนอีกข้างหนึ่งให้เสียง เช่น คำว่า 河เห๋อ แปลว่า แม่น้ำ ตัวอักษรด้านซ้ายหมายถึง 水 แม่น้ำ ข้างขวาเป็นคำว่า 可เค๋อ เหมาะสม

5. อักษรที่ขยายความแก่กัน转注字 นั่นคือตัวหนังสือที่มีความหมายเหมือนกัน มีส่วนประกอบใกล้เคียงกันต่างอธิบายความแก่กันและกัน เช่นคำว่า 考ข่าว แปลว่า การสอบ หรือ บิดา และ 老เหล่า แปลว่า แก่ หรือ ผู้อาวุโส อักษรสองตัวนี้ในภาษาโบราณจะมีความหมายเหมือนกัน

6. อักษรยืม假借字 ในภาษาจีนเดิมคำบางคำมีแต่เสียงอ่าน แต่ไม่มีตัวอักษร จึงมีการไปยืมคำที่มีเสียงอ่านเหมือนกันและมีอักษรมาใช้ หรือการใช้ตัวอักษรออกเสียงเหมือนกัน แต่ความหมายไม่เหมือนกัน ดังเช่นการยืมคำว่า 棒ปั้ง ซึ่งแปลว่า เยี่ยม ได้ยืมมาจากคำว่า 棒ปั้ง ที่แปลว่า ท่อนไม้
ตัวอักษรจีนมีลักษณะพิเศษหลายอย่าง เช่น ตัวอักษรจีนเป็นเหลี่ยม การเขียน ตัวอักษรจีนมักจะเขียนจากบนลงล่าง จากซ้ายไปขวา อักษรแต่ละตัวมีความหมายในตัวเอง และในการเขียนอักษรจีนถือว่าเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง

ในปีค.ศ 1716 มีการตีพิมพ์พจนานุกรมคังซีออกมา พจนานุกรมเล่มนี้มีอักษรจีนรวมทั้งสิ้น 47,035 ตัว แต่ตัวอักษรจีนที่ใช้ในชีวิตประจำวันกลับมีประมาณ 4-5 พันตัว เท่านั้น ถ้าเรารู้อักษรจีนเพียงหนึ่งพันกว่าตัวก็สามารถอ่าหนังสือได้แล้ว อักษรจีนมีวิวัฒนาการมาจากตัวหนังสือรูปภาพในสมัยโบราณมีตัวอักษรจีนจำนวนไม่น้อยที่เขียนค่อนข้างยุ่งยาก แต่ในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาผู้คนได้คิดหาวิธีการที่ทำให้การเขียนอักษรจีนสะดวกและง่ายขึ้น นั่นคือการลดจำนวนตัวหนังสือ และอีกด้านลดจำนวนขีด หรือเรียกว่าอักษรย่อ简体 เจี่ยนถี และอักษรที่เดิมเรียกว่าอักษรเต็ม 繁体ฟ๋านถี แต่ได้ทำให้มีอักษรจีนที่ต้องเรียนรู้เพิ่มอีกจำนวนไม่น้อย ในช่วงหลังประเทศจีนได้เปลี่ยนแปลงการปกครอง รัฐบาลต้องการพัฒนาประเทศ โดยรณรงค์ให้ประชาชนให้ เรียนรู้หนังสือเพิ่มขึ้น จึงส่งเสริมเรื่องการเรียนภาษาจีนใหม่ คือการเรียนอักษรจีนแบบตัวย่อ นับตั้งแต่นั้นมาคนจีนได้เริ่มต้นเขียนอักษรจีนด้วยภาษาจีนแบบใหม่ ในปัจจุบัน ประเทศที่ใช้อักษรจีนแบบย่อ ได้แก่ ประเทศจีน มาเลเชีย สิงคโปร์ และประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนประเทศที่ยังใช้อักษรจีนแบบดั้งเดิม หรืออักษรจีนแบบตัวเต็ม ได้แก่ ไต้หวัน ฮ่องกง มาเก๋า และชุมชนคนจีนโพ้นทะเลแถบยุโรปและอเมริกา ส่วนประเทศไทยในปัจจุบันส่วนใหญ่ หนังสือพิมพ์ภาษาจีนเกือบทุกฉบับยังคงใช้อักษรจีนแบบตัวเต็มอยู่ เพราะว่าผู้อ่านส่วนใหญ่เป็นคนรุ่นก่อน แต่ในปัจจุบันตามโรงเรียน และสถาบันการศึกษาหลายแห่งได้จัดการเรียนหลักสูตรภาษาจีนโดยใช้อักษรจีนแบบย่อ เพื่อสะดวกและเข้าใจง่าย แก่ผู้ต้องการเรียนรู้ภาษาจีน และอีกไม่นานคนรุ่นใหม่จะมีความรู้ทักษะทางด้านภาษาจีนอย่างกว้างขวางมากขึ้น พร้อมกับภาษาจีนที่เป็นที่แพร่หลายทั่วทุกแห่งในโลก ตัวอย่างอักษรตัวย่อ 简体และอักษรตัวเต็ม 繁体
汉字 ตัวย่อ 漢字ตัวเต็ม อ่านว่า ฮั่นจื้อ แปลว่า อักษรจีน
แหล่งข้อมูล
ผศ.พรพรรณ จันทโรนานนท์ ภาษาจีนระดับกลาง 1 กรุงเทพฯ สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง ปี พ.ศ.2539
เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ พจนานุกรมจีน-ไทย กรุงเทพฯ บริษัทรวมสาส์น(1977) จำกัด ปีพ.ศ2546
//zh.wikipedia.org/wiki/%E6%B1%89%E5%AD%97
//en.wikipedia.org/wiki/Chinese_character

Create Date : 22 กรกฎาคม 2550 Last Update : 22 กรกฎาคม 2550 21:08:02 น. Counter : 11907 Pageviews.		10 comments
Share Tweet