หวัดดีค่ะคุณเอ๋....คุณคิดแปลกดีนะคะ เพิ่งเคยเจอค่ะ เพราะมีแต่คนเค้าอยากจะเจอตัวจริงและโลกแห่งความเป็นจริงหน่ะค่ะ
แต่ว่าไปแล้ว เพื่อนๆในนี้ก็เป็นตัวจริงนะคะ
บุ๋มเกือบจะตรงกันกับคุณเอ๋เชียวค่ะ อัพบล๊อกใหม่ตอนแรกจะเอาเพลงนี้ใส่แล้วเหมือนกัน แต่พอดีมันไม่เข้ากันกับรูปวิว set นี้หน่ะค่ะ เลยเอาเพลงบรรเลงมาใส่แทน
แต่ของบุ๋มเป็นคุณโจ้ วงพอช เค้าร้องไว้ก่อนเสียชีวิตหน่ะค่ะ เพราะไปอีกแบบ คราวหน้าจะเอามาใส่ในบล๊อกบ้างค่ะ ชอบมาก เพราะดีค่ะ

รักษาสุขภาพนะคะ

ครับผม
แวะมาเยี่ยมครับ

อืม เชอรี่กับแจน เจ็ดปีก่อน ก็เจอกันในอินเตอร์เนตนี่หละ่ค่ะ

และแล้ววันเวลาก็ทำให้เราสองคน กลับมารักกันใหม่ ทั้งๆที่เราสองคน

ก็มีตัวตนในโลกแห่งความเป็นจริงค่ะ

หวัดดีจ๊ะ

วันนี้ไม่โดนสกัดดาวรุ่งจ๊ะ เข้ามาทางบล็อกได้

แต่แอนว่าโลกไซเบอร์รู้หน้าไม่รู้ใจนะ..ผ่านแค่ตัวหนังสือ เจอคนดีก็ดีไป เจอคนหลอกลวงก้เจ็บช้ำใจ...

เข้ามาอ่านค่ะ...แต่โลกแห่งความเป็นจริงประเภทรู้หน้าแต่ไม่รู้ใจก็น่ากลัวเหมือนกันนะ

^
^

คนนี้เป็นข้อยกเว้น อยากเจอๆ อิอิ

ดีจัง

เราก็คิดอย่างคุณค่ะ ทุกวันนี้เรามีเพื่อนในโลกไซเบอร์นี้ที่ คุยกันเกือบทุกวัน บอกรัก คุยความลับที่ไม่สามารถเล่าให้ใครอื่นฟังได้ นอกจากเค้าคนเดียว และเค้าก็เช่นกัน แต่กฏของเราทั้งคู่ตั้งอยู่บนเงื่อนไขที่ว่า ไม่มีทางที่เราจะมาพบมาเจอกันเลย ผ่านมาจากวันเป็นเดือนและเป็นปีแล้ว เรารู้สึกดีค่ะ อย่างน้อยก็รู้สึกว่ามีคนหนึ่งบนโลกใบนี้ที่รับฟังเรื่องเราทุกเรื่องโดนที่เราไม่จำเป็นต้องปั้นหน้า เสแสร้ง ...

ชอบเพลงนี้ค่ะ

อืม...บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ เพื่อนในเน็ทที่เรารู้สึกดีๆ ด้วย บางทีเราก็อยากเจอนะคะ คืออยากเจอเฉพาะผู้หญิงน่ะค่ะ แหะ แหะ แต่ก็กลัวเหมือนกันว่าตัวจริงจะไม่เหมือนในเน็ทน่ะค่ะ เพระในเน็ทเราเขียนอะไรไปก็ได้ ยางทีดีกว่าหรือแย่กว่าตัวจริงของเรา แล้วแต่อารมณ์

ถ้าเจอกันกันแล้วจะทำให้ความสัมพันธ์ดีๆ ในเน็ทแย่ไปเพราะผิดหวังก็ไม่อยากเจอค่ะ แต่ถ้าเน็ทจะส่งให้เรามีเพื่อนในโลกความจริงดีๆ เพิ่มขึ้นอกีคนก็ยิ่งดีนะคะ

สวัสดีครับ นึกว่าเลิกเล่นบล็อกไปแล้ว ที่จริงตัวผมในโลกไซเบอร์กะตัวจริงก็ไม่ได้ต่างกัน ชื่อก็ชื่อเล่นจริงๆ สถานภาพก็จริง แต่ไม่ได้เห็นหน้าจริงๆ เพราะกลัวจะตกใจไปเสียปล่าวๆ

ลองออกไปเจอเพื่อนจากโลกไซเบอร์ดูมั่งสิคะ
เมือ่ก่อนหนูก็ไม่เคยคิดจะไปเจอนะ
เคยคิดเหมือนพี่ BM ว่า อยากให้เนตมันเป้นโลกส่วนตัวของเรา

แต่พอเจอกับพี่ๆ ที่อัพบลอคไปอ่ะค่ะ ก็น่ารักกันทุกคนเลย

ป.ล. หนุก็นึกว่า พี่BM จะเลิกอัพบลอคแล้วนะ

มาทักทายนะคุณ ....มาช้าอีกตามเคย

ส่วนผมก็คิดว่าเหมือนๆกัน เพียงแต่อินเตอร์เนททำให้ผมได้รู้จักคนอีกมากมาย

ต่างๆสังคมออกไป ต่างฐานะ

ซึ่งปกติเค้าเหล่านั้นอาจไม่มองผมด้วยซ้ำ เมื่อเจอกันตามที่ต่างๆโดยไม่รู้จักกัน


ดีที่สุดก้คือเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องสร้างภาพใดๆ

เจอกันหรือไม่เจอ ผมก็เป็นงี้แหละ

ผมก็เลยเจอก็ได้ ไม่เจอก็ได้

การพิมพ์ืโต้ตอบกันทำให้ผมมีเวลาคิด มีเวลาตรองมากกว่า แค่นี้เอง

แต่บางคนก็อยากเจอนะ น่าร้ากกกก

^
^

แหม อยากรู้จริงว่าใครเหรอที่ น่าร้ากกกก

อิ อิ

เราคิดแบบค.ห.ที่ 15 นะ .......ไปแย้ว....งานเยอะ..คิดถึงค่า

^
^

ไม่เจอกันนานเลยนะครับ

เพลงเพราะมากครับ

ไม่อยากเจอเราบ้างเหรอคะ

อิ อิ

หวัดดจ๊ะ
แวะมาทักทายเช้าวันจันทร์ค่ะ...

อินเทอร์เน็ทก็เป็นสื่อกลางอีกทางที่ให้เราได้รู้จักคนแปลกหน้า แถมง่ายมากซะด้วย แต่มันก็ต้องเลือกคบแหละครับ

ชอบมีเพื่อนในเน็ตแต่ก็เลือกเหมือนกันนะคะ บางคนคุยได้เรื่อยๆ ไม่อยากเจอเท่าไหร่ แต่บางคนไม่ค่อยได้คุยเท่าไหร่ แต่ได้เจอ ก็มีหลายแบบค่ะ

หลงรักคนมีเจ้าของแอบมองอยู่ทุกวัน...


เห็นกันอยู่หลัด ๆ ...


หนีเค้าลงจากคานซะแล้ว


แล้วเค้าจาอยู่กะครายยยยย

so lovely :)

มาส่งแทคค่ะ...


อิอิ

มาตรวจการบ้าน...

มัวแต่ทำการบ้านไรเนี่ย ..

เมื่อไหร่จะส่งการบ้านนู๋ซะทีละค่ะพี่เอ๋