|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
....ชีวิตในเมืองใหญ่......
.....สวัสดีค๊าคู๊ณณณ ช่วงนี้อากาศน่านอนสุดๆเลยค๊า ทำให้ป้าคนสวยขี้เกียจตื่นมากๆเลย แต่ทำไงได้ล่ะค๊าในเมื่อยังเป็นมนุษย์เงินเดือน งานคือเงิน เงินคืองาน เอิ๊กสสสสสสส......
....เรามาว่ากันต่อเรื่องของเรากันดีกว่าเนอะ หลังจากที่ป้าสอบเลือกชั้นเป็นที่เรียบร้อย ป้าได้เรียนห้องที่ไม่มีคนไทยเลยค่ะ ขอย้ำ...โอว์โนว์...อุแม่เจ้ามีแต่คนจีนแอนด์คนตุรกีเพียบ ((แล้วตรูจะพูดกับมันรู้เรื่องไหมเนี้ย)) วันแรกที่เริ่มเรียนก็เอ๋อๆๆเล็กน้อยถึงปานกลาง ครูที่สอนห้องป้าเป็นคนอังกฤษค่ะ สำเนียงฟังโค-ตะ-ระ ยากแถมคนที่นั่งกับป้าเป็นคนจีน เวลาพูดก็ต้องตั้งใจฟังสุดๆเนื่องจากมันพูดฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง เอิ๊กสสสสสสส ((หรือตรูเองฟระที่โง่)) ที่จริงไม่มีคนไทยก็ดีเหมือนกัน เพราะว่าที่บ้านก็คนไทยอยู่เพียบ ถ้าที่เรียนมีแต่คนไทย ก็ไม่ต่างอะไรกับเรียนที่เมืองไทยใช่ไหมค๊าคู๊ณณณณ ป้าเริ่มเรียนตั้งแต่ 9.00-15.00 ค๊า แรกๆก็ต้องใช้เวลาปรับตัวเยอะเหมือนกัน ให้เวลาพักกินข้าวแค่ 20 นาทีเอง ที่นี่ส่วนมากเค้าก็จะห่อข้าวมากินกันเองค๊า ที่โรงเรียนเค้าก็จะมีส่วนที่เป็นห้องกินข้าว พร้อมมีไมโครเวฟไว้อุ่นอาหาร พูดถึงไมโครเวฟ ก็นึกถึงศึกแย่งชิงไมโครเวฟกับพวกเด็กจีนนี่แหละค๊า เนื่องจากพี่แกใช้เวลาในการอุ่นอาหารนานมากๆ แล้วพี่แกก็เล่นอุ่นทีเป็น 10 กล่อง หวิดจะวางมวยกับเด็กไทยหลายทีแล้ว คิดดูน่ะค๊ากังฟูกับมวยไทยอะไรจะชนะ ((ไม่อยากคิดเลยตรู)) ระบบการเรียนที่นี่ค่อนข้างต่างจากเมืองไทยเนื่องจากครูที่นี่ชอบให้นักเรียนแสดงความคิดเห็น ป้าเป็นอีกคนที่ถูกครูเรียกถามบ่อยๆ เนื่องจากเด็กไทยเป็นชาติที่ขี้อายไม่ค่อยกล้าแสดงความคิดเห็น ครูเค้าเลยต้องค่อยกระตุ้นอยู่เรื่อยๆ ถามว่าแรกๆที่ไปป้ามีเพื่อนไหม ขอตอบว่าไม่มีค๊าเนื่องจากเรียนเสร็จปุ๊ปก็กลับบ้านเลยค๊า เนื่องจากบ้านไกล แต่พอเรียนไปได้สักเดือนกว่าๆ สวรรค์ก็เข้าข้างคนสวยๆอย่างป้า โฮะๆๆๆๆๆ ส่งเพื่อนที่น่ารักมาให้ป้า กลายเป็นว่าตอนนี้เราไม่ใช่ชนกลุ่มน้อยในห้องอีกต่อไปแล้ว โฮะๆๆๆๆๆ เพื่อนป้าอายุน้อยกว่าป้าเกือบ 2 ปี แต่เราสนิทกันแบบเพื่อนมากกว่า พี่น้องเนื่องจากนิสัยหลายๆอย่างที่ค่อนข้างจะเหมือนกัน หลังจากวันนั้นป้าก็มีคนตะลุยซิดนีย์เป็นเพื่อนแล้วค๊า หลังจากเลิกเรียน เราสองคนก็กางแผนที่เดินเที่ยวกับรอบเมืองเลยค๊า อยู่ที่นี่ส่วนมากใช้เดินกันค๊า เนื่องจากมลพิษไม่เยอะเหมือนกรุงเทพฯ ยิ่งหน้าหนาวด้วยแล้วอากาศดีสุดๆ เราสองคนชองไปเดินเล่นกันที่สวนสาธารณะค๊า สวนที่นี่ร่มรื่นบางที่ก้อแอบไปงีบหลับกันบ้าง อยู่ที่นี่ไม่ต้องแคร์สายตาว่าคุณจะทำอะไร เนื่องจากไม่มีใครเค้ามาสนใจคุณหรอกค๊า จะกินจะนั่งจะเดินตามใจฉัน โฮะๆๆๆ ที่โปรดของเราอีกทีหนึ่งก็คือ Opera House ค่ะ เพราะที่นั้นนอกจากจะได้ชมวิวแล้ว ก็ยังมีร้านอาหารอร่อยๆหลายร้านด้วย ส่วนจะมีร้านอะไรบ้างนั้น เอาไว้พรุ่งนี้ป้ามาเล่าให้ฟังใหม่น่ะค๊า .....
| Create Date : 01 กันยายน 2549 |
| Last Update : 12 กันยายน 2549 13:12:16 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 620 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ดะ...ดะ...ดะ....เดยย IP: 203.188.62.161 วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:19:11:34 น. |
|
|
|
| โดย: ใน IP: 61.47.96.210 วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:9:54:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
....ความรักก็เปรียบเสมือนการเดินทาง ที่สักวันหนึ่งมันก็ต้องมีจุดสิ้นสุด บางคนสามารถหาจุดหมายของตัวเองได้เร็ว ในขณะที่บางคนอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตในการตามหาสิ่งนั้น......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แต่ทำไงได้ล่ะค๊าในเมื่อยังเป็นมนุษย์เงินเดือน งานคือเงิน เงินคืองาน เอิ๊กสสสสสสส......
วันแรกที่เริ่มเรียนก็เอ๋อๆๆเล็กน้อยถึงปานกลาง ครูที่สอนห้องป้าเป็นคนอังกฤษค่ะ สำเนียงฟังโค-ตะ-ระ ยากแถมคนที่นั่งกับป้าเป็นคนจีน เวลาพูดก็ต้องตั้งใจฟังสุดๆเนื่องจากมันพูดฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง เอิ๊กสสสสสสส ((หรือตรูเองฟระที่โง่)) ที่จริงไม่มีคนไทยก็ดีเหมือนกัน เพราะว่าที่บ้านก็คนไทยอยู่เพียบ ถ้าที่เรียนมีแต่คนไทย ก็ไม่ต่างอะไรกับเรียนที่เมืองไทยใช่ไหมค๊าคู๊ณณณณ ป้าเริ่มเรียนตั้งแต่ 9.00-15.00 ค๊า แรกๆก็ต้องใช้เวลาปรับตัวเยอะเหมือนกัน ให้เวลาพักกินข้าวแค่ 20 นาทีเอง ที่นี่ส่วนมากเค้าก็จะห่อข้าวมากินกันเองค๊า ที่โรงเรียนเค้าก็จะมีส่วนที่เป็นห้องกินข้าว พร้อมมีไมโครเวฟไว้อุ่นอาหาร พูดถึงไมโครเวฟ ก็นึกถึงศึกแย่งชิงไมโครเวฟกับพวกเด็กจีนนี่แหละค๊า เนื่องจากพี่แกใช้เวลาในการอุ่นอาหารนานมากๆ แล้วพี่แกก็เล่นอุ่นทีเป็น 10 กล่อง หวิดจะวางมวยกับเด็กไทยหลายทีแล้ว คิดดูน่ะค๊ากังฟูกับมวยไทยอะไรจะชนะ ((ไม่อยากคิดเลยตรู))
ระบบการเรียนที่นี่ค่อนข้างต่างจากเมืองไทยเนื่องจากครูที่นี่ชอบให้นักเรียนแสดงความคิดเห็น ป้าเป็นอีกคนที่ถูกครูเรียกถามบ่อยๆ เนื่องจากเด็กไทยเป็นชาติที่ขี้อายไม่ค่อยกล้าแสดงความคิดเห็น ครูเค้าเลยต้องค่อยกระตุ้นอยู่เรื่อยๆ ถามว่าแรกๆที่ไปป้ามีเพื่อนไหม ขอตอบว่าไม่มีค๊าเนื่องจากเรียนเสร็จปุ๊ปก็กลับบ้านเลยค๊า เนื่องจากบ้านไกล แต่พอเรียนไปได้สักเดือนกว่าๆ สวรรค์ก็เข้าข้างคนสวยๆอย่างป้า โฮะๆๆๆๆๆ ส่งเพื่อนที่น่ารักมาให้ป้า กลายเป็นว่าตอนนี้เราไม่ใช่ชนกลุ่มน้อยในห้องอีกต่อไปแล้ว โฮะๆๆๆๆๆ เพื่อนป้าอายุน้อยกว่าป้าเกือบ 2 ปี แต่เราสนิทกันแบบเพื่อนมากกว่า พี่น้องเนื่องจากนิสัยหลายๆอย่างที่ค่อนข้างจะเหมือนกัน หลังจากวันนั้นป้าก็มีคนตะลุยซิดนีย์เป็นเพื่อนแล้วค๊า หลังจากเลิกเรียน เราสองคนก็กางแผนที่เดินเที่ยวกับรอบเมืองเลยค๊า อยู่ที่นี่ส่วนมากใช้เดินกันค๊า เนื่องจากมลพิษไม่เยอะเหมือนกรุงเทพฯ ยิ่งหน้าหนาวด้วยแล้วอากาศดีสุดๆ เราสองคนชองไปเดินเล่นกันที่สวนสาธารณะค๊า สวนที่นี่ร่มรื่นบางที่ก้อแอบไปงีบหลับกันบ้าง
อยู่ที่นี่ไม่ต้องแคร์สายตาว่าคุณจะทำอะไร เนื่องจากไม่มีใครเค้ามาสนใจคุณหรอกค๊า จะกินจะนั่งจะเดินตามใจฉัน โฮะๆๆๆ ที่โปรดของเราอีกทีหนึ่งก็คือ Opera House ค่ะ เพราะที่นั้นนอกจากจะได้ชมวิวแล้ว ก็ยังมีร้านอาหารอร่อยๆหลายร้านด้วย ส่วนจะมีร้านอะไรบ้างนั้น เอาไว้พรุ่งนี้ป้ามาเล่าให้ฟังใหม่น่ะค๊า
.....
ได้อ่านเรื่องของคุณป้าแล้วนะ.......โหหหหห ไม่น่าเชื่อเลยว่า คุณป้าจะไม่มีเพื่อนเป็นคนไทยเลย คุณป้าเก่งจังเลย ทำไงให้ เก่งอย่างคุณป้าบ้างอ่ะ
อ้อ รู้แล้ว ถึงว่าสิ ไม คุณป้า ตุ้ยนุ้ยจัง ก็ มีเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวนี่เองอ่ะ ว่าแต่ว่า คุณป้า หลานยังอยากเห็นรูปอยู่นะคะ อิอิอิ ยังไม่ลืมนะ