I'm fine. Thank you and you?

...เมื่อวานพี่ที่ทำงานชวนไปดูหนังแก้เครียด..เนื่องจากช่วงที่ผ่านมารู้สึกเบื่ออย่างบอกไม่ถูก...เมื่อพี่เค้าชวนมีเหรอที่ป้าคนสวยจะปฏิเสธ โฮ๊ะๆๆๆๆ...หนังที่ว่านี้ไม่ใช้พวกหนังธรรมดาตามโรงหนังทั่วไป...แต่เป็นหนังสารคดีเรื่องสั้น ((ใจคิดว่าจะดูรู้เรื่องไหมตรู เอิ๊กสสสสสสสสส))..เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กที่เป็นทะเร็งในระยะสุดท้าย..ใจแรกที่คิดคือว่าต้องเศร้าแน่เลยค๊างานนี้..แต่ป้าคนสวยคิดผิด...

...เมื่อไปถึงสถานที่ที่เค้าจัด มันเป็นตึกแถวเล็กๆ ที่ชั้นบนทำเป็นห้องฉ่ายภาพยนต์เล็ก..คนส่วนมากที่ไปดูก็จะเป็นพวกเด็กๆที่เค้าสนใจการทำภาพยนต์เป็นส่วนใหญ่..หลังจากที่ลงทะเบียนเป็นที่เรียบร้อย..น้องเค้าก็ให้เลือกที่นั่งได้ตามใจชอบโดยมีเบาะรองนั่งให้คนละหนึ่งอัน ((ขอบอกว่าเมื่อยสุดๆ))ประมาณทุ่มกว่าๆหนังก้อเริ่มฉาย..เนื้อเรื่องก็เหมือนหนังสารคดีทั่วไปที่ตามถ่ายการใช้ชีวิตของเด็กที่เป็นมะเร็ง..รู้ไหมคะป้าได้ข้อคิดอะไรดีๆจากหนังเรื่องนี้หลายอย่าง..เด็กบางคนเค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าต้องตาย..หรือไม่บางคนที่รู้เค้าก็มีความฝันคะ..มีความหวัง..ดูได้จากไหนรู้รึเปล่าคะ..แววตากับสีหน้าที่เค้าแสดงออกมาไงคะ..เค้าไม่เคยบอกเลยว่าเค้าสิ้นหวัง แม้ว่ามันจะไม่มีเหลืออยู่เลยในชีวิตของเค้า...อย่างเช่นน้องเจมส์..เค้าเลือกที่จะหยุดให้คีโมแล้วใช้เวลาที่เหลืออยู่เก้าเดือน ((อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจ)) ทำในสิ่งที่เค้าอยากทำ..ไปในที่ๆเค้าอยากไป..แล้วเค้าก็จากไปอย่างมีความสุข..นี่ไงคะ..บางครั้งผู้ใหญ่ก็คิดมากเกินไป..ทำชีวิตให้มันยุ่งยาก..ไปคิดแทนเด็ก..ในขณะที่เด็กเค้าคิดแค่ว่า..ทำอย่างไงให้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ของเค้า..ให้เค้ามีความสุขที่สุดแค่นั้นก็พอแล้ว..บางครั้งเด็กก็ตัดสินใจถูกกว่าผู้ใหญ่คะ..บางครั้งเด็กก็มีมุมมองที่ดีกว่าผู้ใหญ่..มองอะไรไม่ซับซ้อน..ดูตั้งแต่ต้นจนจบป้าคิดว่าปัญหาที่ป้าเจออยู่มันช่างน้อยนิดจริงๆเมื่อเทียบกับเด็กเหล่านี้...บางครั้งก็นึกอายว่าทำไมเรามองอะไรที่มันแคบจนน่าหัวเราะ

...ป้าชอบตอนไหนที่สุดรู้ไหมคะ..ชอบตอนสุดท้าย...ที่ในหนังพูดว่าเมื่อผ่านไปสี่เดือนหลังจากการถ่ายทำ..พวกเค้ากลับไปหาเด็กพวกนี้อีกครั้ง..บางคนก็เสียชีวิตแล้ว..บางคนก็ยังอยู่..พวกเค้าถ้ามว่าเป็นอย่างไรบ้าง..คำตอบที่ได้คืออะไรรู้ไหมคะ..ผม/นู๋สบายดีขอบคุณ..แล้วพวกพี่ล่ะสบายดีรึเปล่า...ไม่ต้องมีคำอธิบายคะ..มันตอบทุกอย่างในตัวได้ดีที่สุดอยู่แล้ว..ฟังแล้วน้ำตาจะไหล...

...บอกได้เลย..ว่าใครที่คิดว่าชีวิตตัวเองไม่มีค่า..สิ้นหวัง..ชอบเอาความตายมาเป็นตัวตัดสินทุกอย่างในชีวิต..ลองหาโอกาสไปดูหนังสั้นเรื่องนี้..แล้วคุณจะรู้ว่า..ขนาดเด็กตัวเล็กๆเค้ายังอยากมีชีวิตอยู่..ยังสู้ทั้งๆที่รู้ว่าโอกาสรอดเป็นศูนย์..ลองมองย้อนกลับมาที่ตัวพวกคุณสิ..คุณสู้ได้ครึ่งหนึ่งของเด็กพวกนี้รึเปล่า...

Create Date : 26 กรกฎาคม 2551		2 comments
Last Update : 26 กรกฎาคม 2551 12:51:14 น.
Counter : 692 Pageviews.
Share Tweet