Group Blog |
เส้นทางที่ผ่านมา1 เอาหล่ะค่ะ เข้าเรื่องการลดน้ำหนักกันเสียที จริงๆการพยายามลดน้ำหนักได้อยู่กับบีมาอย่างยาวนาน(แต่ที่ผ่านมาไม่ค่อยจะต่อเนื่อง) เริ่มครั้งแรกน่าจะตอนประถมค่ะ จำรายละเอียดไม่ได้มาก จำได้แค่ว่าคุณแม่พาไปพบคุณหมอที่โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง คุณหมอส่งไปตรวจนู่นนี่นั่นเยอะมาก ที่จำได้คือให้เป่าลมในเครื่องอะไรไม่รู้ เพื่อวัดความสามารถของปอด เพราะอ้วนมากๆไขมันจะไปเกาะทำให้ปอดทำงานได้ไม่ดีเท่าที่ควร (อั๊ยน่ากลัวนะ) แล้วคุณหมอก็ให้จดว่าทานอะไรบ้าง ไปหาอยู่ไม่กี่ครั้งค่ะ จำไม่ได้แล้วว่าไม่ได้ไปต่อเพราะอะไร ตอนนั้นเด็กอยู่ คุณแม่ให้ไปก็ไปค่ะ อีกครั้งที่โรงพยาบาลของรัฐ(คนละแห่งกับที่แรก) อันนี้จำแม่นมากชนิด จำจนวันตาย ตอนมัธยมปลาย ไปหาคุณหมอ ก็แนะนำให้ปฏิบัติตัว ทานอาหารให้ถูกส่วน แนะนำเรื่องอาหาร ไป2-3ครั้งแรกไม่เท่าไหร แต่ครั้งสุดท้ายที่ไป คือคุณหมอประจำไม่อยู่ ได้ไปพบหมออีกคน ก้าวแรกที่เข้าไปนั่ง คำแรกที่ออกจากปากหมอ(จริงๆไม่อยากเรียกหมอเลย ให้ตายเถอะ) "เลว เลวมาก" ไอ้เราก็งงๆ แต่ไม่คิดว่าหมอพูดกับเราๆก็นั่งเอ๋อๆอยู่ "เลวมาก เป็นคนไข้ที่เลวจริงๆ น้ำหนักตัวไม่ลดบราๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เราหูอื้อไปแล้วค่ะ แม่งด่าเรา เสร็จมันก็เขวี้ยงแฟ้มเราแล้วบอกว่าไม่ต้องรักษาแล้ว เสียเวลา เราเดินออกมาน้ำตาไหลพราก (ตอนนั้นยังเด็กค่ะ ประกอบกับตกใจทำอะไรไม่ถูก ถ้าเป็นตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า มันตายแน่ค่ะ) ยายเราที่นั่งรออยู่หน้าห้องก็ตกใจ ทั้งเสียงหมอที่ดังและเห็นหลานเดินร้องไห้ออกมา ยายเราจูงเราออกมาเลยค่ะ โกรธมาก ยายบอกไม่ต้องรักสงรักษามันแล้วหมอปากหมาอย่างนี้ ตอนนั้น แม่เดินมาถึงพอดี เห็นอาการของเรากับยาย แม่พูดอะไรกับยายไม่รู้ พยาบาลวิ่งออกมาคุยกับแม่ จะพาเรากลับเข้าไป แต่เราไม่กลับค่ะ หัวเด็ดตีนขาดเราก็ไม่เอาแล้ว บอกแม่กลับอย่างเดียว เป็นอันว่าการลดน้ำหนักที่เราคิดจะลดกับหมอโรงพยาบาลรัฐบาลก็เป็นอันปิดฉากลง เราก็ใช้ชีวิตอ้วนๆของเราต่อไป
 โดย: ดินสอสีม่วง
 วันที่: 19 เมษายน 2556 เวลา:8:35:19 น. |
Link |
||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [