change 2 charge
ก้าวเดินมาตามเส้นทางด้วยลำแข้ง ด้วยกำลังใจ ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง โดยไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งรอบๆตัว ก้าวไปด้วยความเชื่อมั่นในเส้นทางสายเก่า แต่มาวันนี้คนเดินร่วมทาง ได้หายไปจากชีวิต อย่างไม่มีวันหวนกลับ ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด ก็เรียกชีวิตกลับคืนมาไม่ได้ เหลือเถ้ากระดูกไว้ให้ดูต่างหน้าเท่านั้นวันปีใหม่ เป็นวันที่เริ่มชีวิตใหม่ของใครหลายๆคน เป็นวันแห่งความสุข สนุกสนาน อยู่กันพร้อมหน้าคนในครอบครัว แต่ตัวเราเองกลับสูญเสียผู้ใหญ่ในครอบครัวไป ช่างหน้าเศร้าจริง แม่...ผู้เป็นคนๆเดียว ที่เหลืออยู่ในชีวิต คอยตักเตือน คอยให้กำลังใจ ก้าวเดินบนหนทางที่ขรุขระไปพร้อมลูกตลอดเวลา ได้จากไปแล้วยอมรับว่าจนถึงขณะนี้ ก็ยังทำใจไม่ได้ เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าจะจากไปเร็วขนาดนี้ ทั้งที่ยังนั่งกินข้าวด้วยกัน นั่งหัวเราะอยู่ด้วยกันดีๆ อยู่ๆก็หยุดลมหายใจไปเฉยๆในอ้อมกอดของลูกสาว(บุญธรรม) คนนี้ มันเกินที่หัวใจจะทนรับได้ จากนี้ไปเส้นทางเดินเส้นเก่า เหลือเพื่อนร่วมทางเพียง 3 คนเท่านั้น สามีผู้ซึ่งไม่เคยพึ่งพาหรือฝากชีวิตไว้ได้เลย จากนี้ไปก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ภาวนาขอให้เค้ากลับตัวเป็นคนใหม่ ดูแลใส่ใจครอบครัวบ้าง (ถ้ายังรักภรรยาและลูกอยู่) เพราะเหลือเพียงคนเดียวที่พอให้เกาะแขน ประคองยามเหนื่อยล้า ยามที่ขาไม่มีแรง ยามที่ต้องการคนพยุงให้ก้าวเดินไปข้างหน้าคงทำได้แค่พึ่งตัวเอง เพื่อดูแลลูกให้ถึงปลายทางของจุดหมาย แม้ในใจจะแอบหวังว่า สามีคงเป็นที่พึ่งได้ ทั้งกายและใจ ก็ตาม ท้ายที่สุด คงต้องพึ่งกำลังขาและกำลังใจของตัวเองก่อนละนะ ชีวิตมันช่างเกิดการเปลี่ยนแปลงได้รวดเร็วจริงๆ แต่ครั้งนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงเพื่อสร้างพลังให้กับตัวเอง ให้ได้ปริญญาชีวิตเพิ่ม ไปอีก 1 ใบแม้จะยังเศร้าโศกเสียใจอยู่ แต่ก็จะกลับมายิ้มให้ได้เร็วที่สุด จะสู้ฝ่าฟันและเดินไปตามเส้นทางสายเก่าให้ได้ ขอดวงวิญญาณแม่จงไปสู่สุคติ ไม่ต้องมีห่วง ไม่ต้องกังวล ลูกคนนี้จะไม่มีวันลืมแม่ จะเก็บสถิตย์เอาไว้ในใจตลอดไป .......ขอให้หลับอย่างสบาย.......รักแม่มากมาย....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
