บทสวดมนต์ประจำบ้าน
บทสวดมนต์ประจำบ้าน เมื่อพระพุทธเจ้าทรงปลีกวิเวกหลีกเร้นอยู่แต่เพียงผู้เดียว พระองค์มักทรงสาธยายธรรม(สวดมนต์) ปฏิจจสมุปบาท บ้านสวนสบาย ขอแนะนำให้เป็นบทสวดมนต์ที่ท่านทั้งหลายควรสวดอยู่เป็นนิจ ขอขอบคุณข้อมูลจากวัดนาป่าพง บ ท ส ว ด ป ฏิ จ จ ส มุ ป บาท อิธะ ภิกขะเว อะริยะสำวะโก ปะฏิจจะ- สะมุปปำทัญเญวะ สำธุกัง โยนิโส มะนะสิกะโรติ ภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ย่อมกระทําไว้ในใจโดยแยบคายเป็นอย่างดี ซึ่งปฏิจจสมุปบาทนั่นเทียว ดังนี้ว่า อิมัส๎มิง สะติ อิทัง โหติ ด้วยอาการอย่างนี้ เมื่อสิ่งนี้มีสิ่งนี้ย่อมมี อิมัสสุปปำทำ อิทัง อุปปัชชะติ เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น อิมัส๎มิง อะสะติ อิทัง นะ โหติ เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ย่อมไม่มี อิมัสสะ นิโรธำ อิทัง นิรุชฌะติ เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป ยะทิทัง ได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ อะวิชชำปัจจะยำ สังขำรำ เพราะมีอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขารทั้งหลาย สังขำระปัจจะยำ วิญญำณัง เพราะมีสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ วิญญำณะปัจจะยำ นำมะรูปัง เพราะมีวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป นำมะรูปะปัจจะยำ สะฬำยะตะนัง เพราะมีนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ สะฬำยะตะนะปัจจะยำ ผัสโส เพราะมีสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ ผัสสะปัจจะยำ เวทะนำ เพราะมีผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา เวทะนำปัจจะยำ ตัณหำ เพราะมีเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา ตัณหำปัจจะยำ อุปำทำนัง เพราะมีตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน อุปำทำนะปัจจะยำ ภะโว เพราะมีอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ ภะวะปัจจะยำ ชำติ เพราะมีภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ ชำติปัจจะยำ ชะรำมะระณัง โสกะปะริ- เทวะทุกขะโทมะนัสสุปำยำสำ สัมภะวันติ เพราะมีชาติเป็นปัจจัย ชรามรณะ โสกะ- ปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสะทั้งหลาย จึงเกิดขึ้นครบถ้วน เอวะเมตัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ สะมุทะโย โหติ ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมีด้วยอาการอย่างนี้ อ ะ วิ ช ชำย ะ เต๎ว ว ะ อ เ ส ส ะ วิ รำค ะ นิ โร ธำ สังขำระนิโรโธ เพราะความจางคลายดับไปโดยไม่เหลือ แห่งอวิชชานั้นนั่นเทียว จึงมีความดับ แห่งสังขาร สังขำระนิโรธำ วิญญำณะนิโรโธ เพราะมีความดับแห่งสังขาร จึงมีความดับแห่งวิญญาณ วิญญำณะนิโรธำ นำมะรูปะนิโรโธ เพราะมีความดับแห่งวิญญาณ จึงมีความดับแห่งนามรูป นำมะรูปะนิโรธำ สะฬำยะตะนะนิโรโธ เพราะมีความดับแห่งนามรูป จึงมีความดับแห่งสฬายตนะ สะฬำยะตะนะนิโรธำ ผัสสะนิโรโธ เพราะมีความดับแห่งสฬายตนะ จึงมีความดับแห่งผัสสะ ผัสสะนิโรธำ เวทะนำนิ โรโธ เพราะมีความดับแห่งผัสสะ จึงมีความดับแห่งเวทนา เวทะนำนิโรธำ ตัณหำนิ โรโธ เพราะมีความดับแห่งเวทนา จึงมีความดับแห่งตัณหา ตัณหำนิโรธำ อุปำทำนะนิโรโธ เพราะมีความดับแห่งตัณหา จึงมีความดับแห่งอุปาทาน อุปำทำนะนิโรธำ ภะวะนิโรโธ เพราะมีความดับแห่งอุปาทาน จึงมีความดับแห่งภพ ภะวะนิโรธำ ชำตินิโรโธ เพราะมีความดับแห่งภพ จึงมีความดับแห่งชาติ ชำตินิโรธำ ชะรำมะระณัง โสกะปะริเทวะ- ทุกขะโทมะนัสสุปำยำสำ นิรุชฌันติ เพราะมีความดับแห่งชาตินั่นแล ชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสะ ทั้งหลายจึงดับสิ้น เอวะเมตัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ นิโรโธ โหตีติ ความดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมีด้วยอาการอย่างนี้ ดังนี้
สํ. นิทาน. ๑๖/๘๕/๑๕๙
ท่านผู้อ่านสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่
//www.watnapp.com/
| Create Date : 15 เมษายน 2555 |
| Last Update : 2 มิถุนายน 2555 21:28:06 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 2572 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
สาธุ สาธุ สาธุ