บทสวด ก่อนนอน
สะยำนัสสะ เจปิ ภิกขะเว ภิกขุโน
ชำคะรัสสะ
ภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุนอนตื่นอยู่
อุปปัชชะติ กำมะวิตักโก วำ
พ๎ยำปำทะวิตักโก วำ วิหิงสำวิตักโก วำ
ถ้ามีกามวิตก พยาบาทวิตก
หรือวิหิงสาวิตกเกิดขึ้น
ตัญจะ ภิกขุ นำธิวำเสติ ปะชะหะติ
วิโนเทติ พ๎ยันตีกะโรติ
และภิกษุนั้นก็ไม่รับเอาวิตกเหล่านั้นไว้
อะนะภำวัง คะเมติ
แต่สละทิ้งไป ถ่ายถอนออก
ทำให้สิ้นสุดลงไปจนไม่มีเหลือ
สะยำโนปิ ภิกขะเว ภิกขุ ชำคะโร เอวังภูโต
อำตำปี โอตตัปปี สะตะตัง สะมิตัง
อำรัทธะวิรโย ปะหิตัตโตติ วุจจะตีติ
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุที่เป็นอย่างนี้
แม้กำลังนอนตื่นอยู่ ก็เรียกว่า
เป็นผู้ปรารภความเพียร
รู้สึกกลัว (ต่อบาปอกุศล)
อุทิศตนในการเผากิเลสอยู่เนืองนิตย์
ตัสสะ เจ อำนันทะ ภิกขุโน อิมินำ
วิหำเรนะ วิหะระโต
อานนท์ ถ้าเมื่อภิกษุนั้นอยู่ด้วยวิหารธรรมนี้
สะยะนำยะ จิตตัง นะมะติ
จิตน้อมไปเพื่อการนอน
โส สะยะติ เอวัง มัง สะยันตัง
นำภิชฌำโทมะนัสสำ ปำปะกำ อะกุสะลำ
ธัมมำ อันวำสสะวิสสันตีติ
ภิกษุนั้นก็นอนด้วยการตั้งจิตว่า
อกุศลธรรมอันเป็นบาปทั้งหลาย
คือ อภิชฌาและโทมนัส
จักไม่ไหลไปตามเราผู้นอนอยู่
ด้วยอาการอย่างนี้ ดังนี้
อิติหะ ตัตถะ สัมปะชำโน โหติ
ในกรณีอย่างนี้ ภิกษุนั้นชื่อว่า
เป็นผู้มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม
ในกรณีแห่งการนอนนั้น
ม. อุปริ. ๑๔/๒๓๘/๒๔๘
ท่านผู้อ่านสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่
//www.watnapp.com/
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [