นิทานใบไม้ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ... ดอกไม้และใบ้ไม้ยังไม่ได้รวมอยู่บนต้นเดียวกันอย่างเช่นทุกวันนี้ ...มันต่างก็แยกกันอยู่ ... อีกทั้งเหล่าใบไม้ก็ไม่ได้มีแต่สีเขียวหากแต่มีหลากหลายสีสัน งดงามนัก แต่ดอกไม้กลับมีเพียงสีขาวเท่านั้น ใบไม้รวมอยู่กับ หมู่ใบไม้ด้วยกันมีแต่ความร่าเริงมีนิสัยรักสนุก ต่างจากดอกไม้ที่อยู่อย่างเงียบเหงา เดียวดาย แม้จะอยู่รวมกันคุยกันกับหมู่ดอกไม้ด้วยกัน แต่ดอกไม้แต่ละดอกต่างมีความคิด และวาดฝันเป็นของตัวเอง เธอเฝ้ารอบางสิ่งบางอย่าง ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร บ่อยครั้งที่เธอมองไปที่ใบไม้แล้วนึกอยากเป็นส่วนหนึ่ง ของสีสันสวยงามนั้นบ้าง แต่ดอกไม้ดอกเล็กและเสียงเบาเกินกว่าที่จะเรียกใบไม้ให้หันมา กระทั่งวันหนึ่ง ...ใบไม้เกิดรู้สึกเบื่อสีสันของตัวเองขึ้นมา อย่างไม่มีเหตุผล พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นดอกไม้น้อยสีขาวบริสุทธิ์ดอกหนึ่งเข้า ใบไม้ไม่รู้จักสีขาวมาก่อน เขาไม่รู้ว่าสีขาวเป็นอย่างไร เพราะใบไม้ต่างก็มีสีสันกันทุกใบ ใบไม้เกิดหลงใหลใน ความอ่อนหวาน ละมุนละไม ของดอกไม้น้อยในทันที... แต่ในความอ่อนหวานนั้นดูเหมือนจะมี...ความเหงา...แฝงอยู่ด้วย ใบไม้จึงเข้าไปถามดอกไม้ว่า "ดอกไม้ เธอช่างมีสีขาวสวยเหลือเกิน แต่ทำไมเธอจึงดูเงียบเหงาอย่างนี้เล่า" ดอกไม้น้อยแหงนมองใบไม้กิ่งใหญ่ แข็งแรง ก่อนจะตอบกลับไปว่า "สีขาวซีดอย่างนี้หรือสวย ฉันอยากจะมีสีสันอย่างเธอบ้างจัง มันคงจะทำให้ฉันมีชีวิตชีวาขึ้นมาก" ใบไม้ได้ฟังแค่นั้นก็รู้สึกเหมือนกับว่า..มันเป็นหน้าที่ของเขา ที่จะต้องช่วยเหลือดูแลและปกป้อง ดอกไม้น้อยดอกนี้ เขาจึงบอกเธอไปว่า "มาซิดอกไม้ ฉันช่วยเธอ ได้นะ ถ้าเพียงเธอมาอยู่กับฉัน ฉันจะทำให้เธอมีชีวิตชีวาขึ้นเอง" ดอกไม้น้อยไม่รอช้ารีบตอบตกลงในทันที เมื่อดอกไม้ไปอยู่กับใบไม้แล้ว ใบไม้ก็ให้การดูแลเธอ อย่างดี ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำเพื่อเธอ ถ่ายทอดออกมาเป็นสีสันสวยงามให้กับดอกไม้ แล้ววันหนึ่งเมื่อดอกไม้น้อย มองลงไปในลำธาร เธอก็เห็นเงาตัวเองเปลี่ยนเป็นดอกไม้สีสวย ที่มีชีวิตชีวา แต่เมื่อหันไปมองที่ใบไม้ เขากลับกลายเป็นสีเขียวที่ดูอบอุ่นนัก ดอกไม้น้อยถามใบไม้ว่า "ใบไม้ นี่ฉันแย่งสีสันในชีวิตเธอมารึเปล่านะ" ใบไม้ยิ้มแล้วตอบ กลับไปว่า "ไม่หรอก ทุกวันนี้เธอคือสีสันในชีวิตฉัน ฉันไม่ต้องการสีสันอะไรอีกแล้ว ฉันมีเพียงความสบายใจที่ได้เห็นเธอมีความสุข" จากนั้นมา...ดอกไม้กับใบไม้...ก็อยู่ร่วมกันเป็นต้นไม้ที่อบอุ่น บนรากของความรัก ที่หยั่งลึกลงไปในผืนดินของหัวใจ ***ด้วยเหตุนี้ ใบไม้จึงมีสีเขียว*** สีเขียวที่มองแล้วให้ความรู้สึก สบายตา เพราะเมื่อเรามองดูสีเขียวเมื่อไรเราจะรับรู้ได้ถึง ...ความสบายใจของใบไม้ที่เห็นดอกไม้น้อยของเขามีความสุข ส่วนดอกไม้ขาวที่แสดงถึงความบริสุทธิ์ อ่อนหวาน ละมุนละไมนั้น ดอกไม้คงไม่อยากให้ความรู้สึกเหล่านี้หายไป จึงยังคงมีดอกไม้สีขาวให้เราเห็นมาจนทุกวันนี้ด้วยเช่นกัน...   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2554 5 comments Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2554 9:41:03 น. Counter : 1777 Pageviews. Share Tweet

เอาดอกไม้สีขาว 3 ชนิด มาฝากค่ะ ยี่หุบชื่อดอกไม้....................โบราณ ฟังชื่อเหมือนไม่บาน..............แต่แย้ม สีขาวกลีบงามปาน................ประดุจ ปรางเนอ ชวนจูบทั้งสองแก้ม...............นิ่มน้องนวลเอย สีเขียวขาวชื่อเจ้า..................จำปูน กลีบดอกดุจเพิ่มพูน...............แต่งปั้น เสมือนดั่งเกื้อกูล...................เคียงคู่ พี่เนอ พร้องชื่อจำปานั้น...................คู่สร้างสองเรา กลีบขาวสะอาดแท้...............กาหลง เอ่ยชื่อให้งวยงง...................จิตน้อง ประดุจดั่งพะวง.....................เวียนว่าย ให้หนึ่งใครร่วมพ้อง...............แต่นี้ถวิลหา   โดย: พธู 23 เมษายน 2554 11:27:20 น.

ดอกไม้สีขาวอีกชนิดหนึ่ง กลีบเรียวขาวดอกนี้...............มะลุลี ประดุจดั่งดัชนี......................จากน้อง รอคอยหนึ่งคนดี...................มาเกี่ยว ก้อยเนอ ก้าวย่างทางร่วมพ้อง..............สนิทแนบตราบนิรันดร์   โดย: พธู 27 เมษายน 2554 6:54:37 น.

พอเป็นดอกไม้ขาว ก็จะเอามาฝากคนแถวๆ นี้ค่ะ ดอกขาวสลับนั้น................เขียวใบ ซ้อนกลีบใช่ซ้อนใจ............แทรกซ้ำ งามรูปร่าง, งามใจ..............พุดจีบ ใจไม่ทำใครช้ำ..................จิตนี้รักเดียว   โดย: พธู 3 มิถุนายน 2554 11:55:52 น.

งดงาม..   โดย: ขอบคุณครับ IP: 183.89.152.82 27 เมษายน 2560 11:44:43 น.

สุคันธชาติไร้สีมีกลิ่นหอม ยังหยาดย้อมหยอดโยงด้วยโคลงสี่ เพียง พธู ระบัดร้อยถ้อยวจี ห้องนอนนี้ก็อบอวลคล้ายนวลนาง แม้เวลาเนิ่นนานไม่พานพบ ใช่จะจบความคิดถึงซึ่งพราวพร่าง ในสายลมแสงตะวันฝนเบาบาง เป็นรอยจางไล้แก้มยามแย้มยิ้ม.   โดย: อักษราฯ IP: 223.24.94.79 30 สิงหาคม 2562 17:59:23 น.