Bloggang.com : ap186 :

ลึกๆ แล้ว..เราแอบโหยหาที่ที่เราจากมาอยู่ไม่คลาย

เมื่อคืนได้มีโอกาสคุยกับพี่ชายคนหนื่ง
ที่ห่างหายกันไปนานนับสิบปี
เค้าทำให้แสงไฟเล็กๆ ที่ริบหรื่รอการดับส่ว่างขึ้นอีกครั้ง
หลังจากวางโทรศัพท์ไปแล้ว รู้สึกคิดถึงบ้านจับใจ
แน่นอนแม้เราจะบอกใครต่อใครว่าหลายๆ สิ่งของเรา
ได้เปลี่ยนไปแล้วตามถิ่นที่อยู่ใหม่
แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่อาจปฎิเสธได้ คือธรรมชาติของเรา
ที่ยังคงดำเนินอยู่อย่างเงียบๆ ภายในตัว
ในวันที่มีลมพัดเบาๆ มาต้องกายเราถึงได้รู้ว่า
ลึกๆ แล้วเราแอบโหยหาที่ที่เราจากมาอยู่ไม่คลาย
....

บ้านกลางไพร - ธวัชชัย ชูเหมือน

ยามเช้าลมหนาวแผ่วมา
จับต้องกายาหนาวเย็นจับใจ
กระท่อมน้อยเริ่มมีแสงใต้
กองฟืนสุมไฟ
สัญญาณวันใหม่เริ่มมา

เสียงไก่ขันระงมใกล้ไกล
กล่อมพฤกษ์พงไพรมีชีวิตชีวา
ดาวน้อยลาลับจากฟ้า
แสงทองส่องมา
แลเพลินตาเพลินใจ

เป็นชีวิตบ้านดงพนา
อยู่กันมาปู่ย่าตายาย
ตั้งนมนานหลายรุ่นผ่านไป
อยู่อย่างสุขสบายเรียบง่ายกันเอง

มีพันธุ์ไม้มีปลาจากคลอง
ข้าวจากท้องนาเสียงนกร้องเพลง
เก็บผักเก็บฟืนครื้นเครง
ไร่นาทำเองพอมีเลี้ยงกาย

ยามเย็นแดดร่มลมโชย
สายลมโบกโบยเฉียวฉิวเสียดกาย
ร่ำสุราล้อมวงญาติสหาย
แค่เพียงกระสายหายเหนื่อยหายเพลีย

หมู่เพื่อนผองบ้านเรือนเคียงกัน
รวมกลุ่มประสานเสียงเพลงเสียงเชียร์
เด็กร่ายรำผัวหยอกล้อเมีย
อยู่อย่างสุขถึงจนไม่เคยสนใจ

บ้านกลางไพรประสาป่าดอย
ความสุขเล็กน้อยแต่ดูยิ่งใหญ่
มีแต่รักและความจริงใจ
แบ่งปันกันไปไม่เคยทิ้งกัน

ไม่หลอกลวงไม่เห็นแก่ตัว
ไม่หลงเมามัวแก่งแย่งแข่งขัน
สนุกสนานอยู่ไปวันวัน
หลังเสร็จสิ้นงานก็ชื่นบานใจ

กลับเข้านอนพักผ่อนพวกเรา
เก็บเรี่ยวแรงรอรุ่งต่อไป
ครอบครัวเราแสนสุขสบาย
ลำคลองท้องนาป่าไพร
หล่อเลี้ยงชีวี

Create Date : 24 มีนาคม 2551

0 comments

Last Update : 15 กรกฎาคม 2551 13:33:25 น.

Counter : 550 Pageviews.