Bloggang.com : aoigata : หลับให้สบายนะหมาอ้วน

หลับให้สบายนะหมาอ้วน

เมื่อวานหัวค่ำ กำลังทำการบ้านอยู่ ด้วยความเหงา ๆ เพราะอยู่คนเดียว เลยกดโทรศัพท์หาแม่ ครั้งแรกที่ยินเสียงแม่ พลก็ถามแม่ว่า ทำไมเสียงเหมือนคนไม่สบายเลย แค่นั้นแหละ แม่ก็ร้องไห้ แล้ก็บอกว่า "หนู มะกอกตายแล้ว" พลร้องไห้ด้วยความตกใจ หลังจากนั้น น้ำตาก็ไหลไม่หยุดเลย

คนเลี้ยงหมา แมว คงจะพอเข้าใจอารมณ์พลตอนนี้ว่าเป็นอย่างไร เราเลี้ยงเค้า โดยที่เราไม่เคยคิดว่าเค้าเป็นแค่สัตว์เลี้ยง เรามองเค้าเป็นสมาชิกคนนึงในบ้าน โดย เฉพาะแม่ ด้วยความที่ตอนนี้ พลกับแม่อยู่ไกลกัน เค้าก็จะมี มะกอก ไมโล มะดัน นี่แหละ ที่อยู่เป็นเพื่อนกะเค้า เวลาแม่ไปไหนไกล ๆ ก็จะบอกตลอดว่าคิดถึงมะกอก เพราะมะกอกเนี่ย ลูกรักเค้า เค้าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก อยู่ด้วยกันตลอด ไมโล มะดันเนี่ย เค้าก็รัก แต่สำหรับมะกอกจะพิเศษกว่าสองตัวนั่นนิดนึง อารมณ์ประมาณ ลูกรักแม่เค้าละ

บ้านพลเลี้ยงหมาในบ้าน ใครจะมองว่าสกปรกก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะทุกเย็นก่อนเข้าบ้าน แม่จะเช็ดตัวให้หมาสองตัวนั่นทุกวัน เช็ดไปก็คุยกะหมาไป อาบน้ำให้ประมาณอาทิตย์ละครั้ง เวลาคลุกข้าวก็นั่งกันสลอน ไม่ต้องให้เรียกมากินข้าว แม่ว่าขนาดตอนที่มะกอกป่วยและกินข้าวไม่ได้ ตอนแม่คลุกข้าวในครัว มันยังเดินตามไมโล มะดันเข้าไปในครัวเลย ทั้ง ๆ ที่มันกินไม่ได้

พลอยู่กับมะกอกตั้งแต่เล็ก อายุตอนนั้นน่าจะประมาณสักเดือนเดียว ตอนที่พามะกอกเข้าบ้าน แม่เห็นครั้งแรกก็บ่น ว่าเอามาทำไม มีไมโลตัวเดียวก็พอแล้ว แต่ที่ไหนได้ ไป ๆ มา ๆ แม่รักมะกอกกว่าไมโลสะอีก

ตอนที่พามะกอกเข้าบ้าน จำได้ดีเลยว่า ไมโลดีใจ และรักน้องมาก ไมโลเธอจะชอบตัวอะไรที่มันเล็ก ๆ อย่างมะดันแมวน้อยเนี่ย ไมโลก็ชอบเล่นด้วย ส่วนกับมะกอกเนี่ยหรอ ไมโลเธอรักน้อง เล่นกะน้องทุกวัน ยิ่งตอนโตเนี่ย สองตัวเค้าจะเล่นด้วยกันทุกวัน เมื่อก่อนที่บ้านมีหมาบางแก้วอีกตัวชื่อ บ็อบบี้ ไม่รู้ทำไม แต่มันไม่ชอบไมโล ทุกครั้งที่ไมโลเข้าใกล้ บ็อบบี้จะเกิดอาการสังแขยงทุกที ต้องแยกเขี้ยวใส่ หนัก ๆ ก็กัดเลย แต่พอบ็อบบี้กัดไมโลที่ไร มะกอกก็จะช่วยไมโลทุกที ทั้ง ๆ ที่ธรรมดา มะกอกไม่เคยกัดใครเลยนะ หมาพันธ์โกลเด้นเนี่ย เป็นหมาใจดี ไม่กัดใครทั้งนั้น คนแปลกหน้ามันยังกระดิกหางใส่เลย

ครั้งที่แล้วที่กลับเมืองไทย เย็นวันหนึ่งจะพาไมโล กับมะกอกไปว่ายน้ำ แล้วหมาหน้าบ้าน มันมารุมเห่าสองตัวนี่ใหญ่เลย พลก็เลยยุไมโลว่าเอาเลย กัดพวกมันเลย ไมโลซึ่งเป็นหมาบ้ายุอยู่แล้ว พอยุปุ๊บ กัดกับพวกเค้าปั๊บ มะกอกเห็นไมโลโดนรุม เลยเข้าไปช่วย เห็นภาพนั้นแล้วรู้เลยว่าสองตัวเค้ารักกัน

สำหรับความสุขของคนไม่มีลูกอย่างพล ก็ไม่พ้นเรื่องหมาเรื่องแมวนี่แหละ ทุกครั้งที่เห็นหมาสองตัวเค้าเล่นกัน พลจะรู้สึกเลยว่าร่างกายพลหลั่งสารเอ็นโดฟิน มันมีความสุขซาบซ่านทุกครั้งที่ได้เห็นสองตัวนี่เค้าเล่นกัน ความสุขง่าย ๆ ที่พลหาได้ทุกครั้งที่กลับเมืองไทย แค่พาหมาสองตัวไปว่ายน้ำ กลับบ้าน เห็นสองตัวนี่เล่นกัน พลก็มีความสุขแล้ว

ตอนมะกอกยังเด็ก จำได้ว่า มีอยู่วันเห็นฟันเธอหัก ตอนนั้นตกใจอะ เล่น ๆ กันอยู่ ฟันเธอหัก มีเลือดไหลออกมาสะด้วย แต่ในใจก็คิดอยู่ว่า คงจะเป็นฟันน้ำนมเหมือนของคนนี่แหละน้อ แต่ของไมโลก็ไม่ยักกะมีฟันหักเหมือนมะกอกแหะ แต่หลังจากนั้น ก็มีฟันแท้ขึ้นมาแทนจนได้ แถมโตขึ้นมาอีกหน่อย ฟันซี่ที่เป็นฟันเขี้ยวของเธอ ดันหักอีกแนะ ด้วยความที่เธอกินแหลก อะไรจะใหญ่จะแข็งแค่ไหน มะกอกแทะแหลก กัดแหลก ด้วยเหตุนี้ เขี้ยวเธอจึงหักไปซี่นึง แถมตาข้างขวาเธอเนี่ย เหมือนว่าขนตามันกลับด้านเข้าไปทิ่มในตาเธอ เพราะฉะนั้นตาข้างขวาเธอจะมีน้ำตา ขี้ตาไหลออกมาเนือง ๆ พลก็ใช้หูเธอนั้นแหละเช็ด เพราะบางทีมันหาอะไรไม่ได้จริง ๆ

ตอนมะกอกยังเด็กอยู่ แม่เคยเอามะกอกใส่ตะกร้าหน้ารถจักรยานไปหาหมอ แม่ว่า มีเด็ก ๆ เห็นว่าแม่เอาหมาเล็กใส่ตะกร้าไป ก็โบกไม้โบกมือ จะเข้าเล่นกับเธอ ก็เธอน่ารักอะน้อ ใครเห็นก็อยากเล่นอยากจับ แต่โตมา มะกอกตัวใหญ่มากกกกกกกกก เคยบอกแม่ให้ลด ๆ อาหารให้มะกอกหน่อย เพราะเธอตัวใหญ่เกิน แม่ก็ว่า จะลด ๆ แต่ไป ๆ มา ๆ กลับบ้านทีไร มะกอกตัวใหญ่ขึ้น ๆ ทุกที

โดยนิสัย มะกอกจะเป็นหมาที่ชอบกิน (หมาเกือบทุกตัวแหละน้อที่ชอบกิน) ขี้กลัว ขี้ตกใจ ใครเสียงดังหรือได้ยินเสียงดังไม่ได้ มะกอกจะวิ่งหนีไปหลบไกล ๆ เลยละ มีอยู่ครั้ง เอาสองตัวนี่ไปเดินเล่น แล้วหมาพ่อพล นังขาวผ่อง มันวิ่งตามไปด้วย สองตัวเนี่ยเข้าไม่ดื้ออยู่แล้ว แต่นังขาวผ่อง วิ่งเตลิดเปิดเปิงไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้น ด้วยความโมโห พลเลยตะคอกนังขาวผ่อง มะกอกได้ยินก็กลัว นอนหมอบอยู่กลาง ๆ ถนน รถกระบะวิ่งมาเข้าก็คงไม่กะชนหรอก คงกะว่าถ้าหมาเห็นรถพุ่งเข้าหา มันคงจะหลบ แต่มะกอกไม่หลบ เค้าเลยชนไปปึง เบา ๆ นะ มะกอกตกใจทีนี้วิ่งเตลิดข้ามถนนใหญ่ พลละใจหายใจคว่ำ ดีว่าไม่ถูกรถชน ข้ามถนนไปหมอบในป่าข้างถนน เรียกกันตั้งนาน กว่าจะเจอตัว หรือบางทีตอนไปว่ายน้ำกัน เดิน ๆ อยู่ริมคลอง เธอไปเหยียบกิ่งไม้หักเสียงดัง เป๊าะ เธอยังตกใจวิ่งหนีเองเลย

มะกอกเริ่มตามพลกับไมโลไปว่ายน้ำตั้งแต่ตอนไหนจำไม่ได้ละ แต่ทุกครั้งที่เธอไปว่ายน้ำเนี่ย เธอก็จะกระโดดลงน้ำไปงั้น ๆ แหละ ไม่ได้โดดเอาโล่ห์เหมือนไมโล เพราะไมโลเธอจะเอาบอลที่พลขว้างไปในน้ำอย่างเดียว แต่มะกอกเนี่ย แค่ลงน้ำตามไมโล ว่ายอยู่ริมคลองแป็บเดียวขึ้นแล้ว บอกให้ไปเก็บบอลยังไงก็ไม่ไป ยิ่งตอนเล่นน้ำกะพลนะ เธอจะมองพลไม่คลาดสายตา เรียกว่าพลอยู่ไหน มะกอกอยู่นั้น พลว่ายไปไหน มะกอกตามตลอด แต่อย่าหวังจะให้มะกอกว่ายไปไหนไกล ๆ โดยไม่มีพลเด็ดขาด หัวเด็ดตีนขาด มะกอกไม่ไปไหนทั้งนั้น

ทุกครั้งที่พลไกลบ้าน เวลาโทรหาแม่ทีไร ก็จะให้แม่เรียกสองตัวมาฟังพลพูดโทรศัพท์เสมอ มันจะฟังหรือไม่ฟังไม่รู้ละ แต่อยากคุย แค่ให้เค้าได้ยินเสียงก็พอ และทุกครั้งที่กลับบ้าน สองตัวนี่เค้าจะดีใจเสมอ ยิ่งมะกอกด้วยแล้วจะทำเสียงครางเฉพาะตัว บอกไม่ถูกว่าเสียงยังไง แต่เธอจะดีใจมากที่เห็นพลกลับบ้าน ขนาดว่าอยู่ด้วยกัน บางทีพลก็ดุเธอ บางทีชอบแกล้งเธอนะ คือเวลาเล่นกันอยู่ในบ้าน เธอจะชอบคลานเข้ามาซุกตักพล พลก็จะแกล้งผลักเธอออกไป เธอก็ไม่สนใจ คลานกลับมาเสมอ อยากจะมาอยู่ใกล้ ๆ ว่างั้นเถอะ บางทีแกล้งเขกหัวเธออีกแนะ นิสัยเสียอย่างห่าเลยพลเนี่ย

ครั้งหลังสุดที่กลับบ้าน ด้วยความที่เธออ้วนมาก ก็จะไม่ค่อยอยากว่ายน้ำเท่าไร แต่ทุกครั้งที่พลจับเชือกคล้องตัวหมาทีไร เธอจะต้องมีอาการดีใจ อยากไปด้วยเสมอ เคยคิดว่า ไหน ๆ ก็ไม่ชอบว่ายน้ำแล้ว ก็ไม่อยากเอาไป แต่พอเห็นอาการดีใจของเธอแล้วก็อดไม่ได้ ที่จะเอาไปด้วย แถมพอไปว่ายน้ำแล้ว มีการแอบขี้โกงอีกต่างหาก คือมันจะมีจุดปล่อยน้ำลงคลองเล็กอยู่จุดนึง พลจะว่ายน้ำกับสองตัวตรงนั้นเสมอ เธอก็จำไง ว่าไม่ว่าจะว่ายไปไกลแค่ไหน ก็จะกลับมาตรงนี้เสมอ ทีนี้พอพลเห็นว่าเธอไม่ค่อยว่ายน้ำ ก็จะมีการเรียกเธอให้ไปว่ายที่อื่น มะกอกเนี่ย ยังไงก็ไม่ไป รออย่างเดียว ผิดกะไมโล ถึงไหนถึงกัน มะกอกนะหรอ รออยู่ที่เดิม พอพลไปแอบดู ไม่เรียกเธอ ดูสิจะทำยังไง มองหาพลใหญ่เลย แต่ก็ไม่ขยับตูดออกตามหานะ เพราะรู้ว่ายังไงก็ต้องกลับมา มันขี้โกงไหมละนั่น

มีบางครั้งมะกอกนอนแล้วเหมือนฝัน ทำเสียงอื๊อ ๆ อะ ๆ ปากกระตุก ๆ พลก็เอ๊ะ หมากูเป็นอะไร เห็นท่าหมาจะฝันร้ายแน่เลย เข้าไปจับตัวเธอ เธอก็สะดุ้งตื่นมายิ้ม ๆ แล้วก็กระดิกหางใหญ่เลย แล้วที่สำคัญมะกอกเนี่ย เธอจะชอบเข้ามานอนในห้องพล เวลาเห็นพลเข้าห้องนอนปุ๊บ เธอจะตามปั๊บ แต่มาหลัง ๆ เธอก็ไม่ค่อยจะตาม เรียกก็ไม่มา แต่พอปิดประตูปั๊บ เธอจะมานอนเฝ้าหน้าห้องเลย เป็นอย่างนี้ประจำ แต่หลัง ๆ ที่พลไม่อยากให้เธอเข้าเนี่ย เพราะห้องพลมันเล็ก ไมโล มะกอกสองตัว ก็เต็มห้องแล้วไง แถมร้อนอีกต่างหาก ขนเธอเยอะ เลยไม่อยากให้เข้ามา มันร้อนสงสารเธอ

ตามปกติ มะกอกจะเป็นหมาขี้ร้อนมากกกกกกกก เพราะขนเธอเยอะ เมื่อปีที่แล้วพอมีเงินเหลือ พลเลยติดแอร์ในห้องแม่ กะว่าหน้าร้อนคงช่วยคลายความร้อนให้เธอได้บ้าง ก็สมใจนึกบางลำพูกันไป ทั้งคนทั้งหมา ไม่ต้องร้อนมากนักยามหน้าร้อน

ยามหน้าหนาว มะกอกเนี่ยไม่มีปัญหากับเค้าหรอก ไม่เหมือนไมโล ซึ่งจะขี้หนาวมาก แต่ด้วยความอยากให้น้องกอกกิ๋บเก๋ พลก็ซื้อเสื้อให้ใส่ สมใจเจ้าของไป ส่วนหมาจะชอบหรือเปล่าก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น เห็นมันน่ารักดีอะน้อ

ยามหน้าร้อนก็พาเธอไปว่ายน้ำ อะไรจะสุขใจเท่ากับได้ว่ายน้ำกับหมา ไม่มีแล้วจริง ๆ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยว่ายอะไรนักหนาก็ตาม ครั้งแรกที่พาเธอไปว่ายน้ำ จำได้เลยว่า เธอจด ๆ จ้อง ๆ กล้า ๆ กลัว ๆ มองดูไมโลกระโดดตูม ๆ เอาขาหน้าแตะ ๆ น้ำ จะโดดก็ไม่โดด จะพลต้องไปลากเธอมาลงน้ำนี่แหละ แถมครั้งหลังสุด ด้วยความหมั่นไส้เธอ เห็นว่าไม่ค่อยลงน้ำ พลแกล้งลากเธอไปอยู่ริม ๆ คลอง แล้วก็ผลักเธอลงน้ำไปสะงั้นตั้งสองสามที มานึกตอนนี้ ทำไมกูเลวอย่างนี้

ความที่เธออ้วนมาก พลจะชอบเรียกเธอว่า อีหมาอ้วน เรียกเธออีอ้วนแล้วก็กอดเธอ จับเธอนอนหงาย แล้วเธอจะดิ้นกระแด่ว ๆ จามอีกต่างหาก นึกถึงภาพนั้นแล้วมันน่ารัก มันมีความสุขจริง ๆ

แต่กลับบ้านคราวหน้าคงไม่ได้เห็นภาพ หมาสองตัว แมวหนึ่งตัว และแม่เหมือนเดิมแล้ว

กลับบ้านคราวหน้า ก็คงไม่มีหมาอ้วนเดินงก ๆ เงิ่น ๆ ตามพลเข้าไปในสวนผักของแม่อีกแล้ว

อีกอย่างนึงที่ต้องนึกถึงความแสนรู้ของเธอ ถึงแม้ว่าพลจะชอบว่าเธอเสมอ ๆ ว่าหมาโง่ แต่จริง ๆ แล้วเธอไม่โง่เลยนะ ทุกครั้งที่พลพาเธอไปว่ายน้ำ ก่อนถึงถนนใหญ่สายเอเชีย เราต้องข้ามถนนกัน เธอจะจำเสมอ ว่าก่อนถึงถนนใหญ่ เธอต้องให้พลเอาเชือกมาคล้องตัวเธอ ถึงจุดข้ามถนนทีไร มะกอกจะหยุดปุ๊บ ไม่ยอมไปไหนเด็ดขาด ต้องให้พลเอาเชือกคล้องคอสะก่อน ไม่งั้นมะกอกไม่ไป ไม่ข้ามถนน เธอจำได้อะ ทุกครั้งที่ไปก็จะเป็นอย่างนี้ ไม่เคยดื้อ ไม่เคยวิ่งไปก่อนพล เธอจะตามอยู่ข้างหลังตลอด แต่ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว

ครั้งก่อนสุดท้ายที่โทรหาแม่ แม่ก็เล่าให้ฟังนะว่าเธอไม่ค่อยกินข้าว พลก็คิดแค่ว่า เธอคงเบื่ออาหารมั้ง พอหลายวันเข้า แม่ก็ไปตามหมาที่รักษาประจำมาดูอาการ หมอก็ไม่มาทันทีนะ เพราะเค้าติดธุระ มาดูอีกทีวันศุกร์ที่แล้ว แล้วก็กลับมาฉีดยาวันเสาร์ แม่ว่าพอฉีดยาแล้วเธอก็นอนหลับไป มาตื่นเอาตอนห้าทุ่ม เพราะอาเจียน แม่ก็คอยเช็ดให้มันตลอดคืน จนวันอาทิตย์แม่ว่าก่อนตายเธอมีอาการเกร็ง ๆ กระตุก ๆ พยายามจะยกหัวขึ้นมองแม่ เหมือนจะให้แม่ช่วย แม่ก็ไม่อยากให้เธอยกหัวมากนัก เพราะทุกครั้งที่ยกหัวขึ้น เวลานอนลงเธอจะทิ้งหัวลงอย่างแรง แม่กลัวเธอเจ็บอะ แล้วสุดท้าย มะกอกก็จากไปด้วยความทรมาน แม่ร้องไห้ตั้งแต่วันนั้นจนถึงทุกวันนี้
เธอว่าไม่อยากกินข้าวเลย คิดถึงมะกอกทุกวัน เมื่อคืนตอนที่รู้ข่าวจากแม่ ทั้งพลทั้งแม่ ร้องไห้แข่งกันใหญ่เลย

ตัวแม่เอง เหมือนเค้าโทษตัวเองว่าทำให้มะกอกตาย เพราะไปตามหมอมาฉีดยาแล้วตายเลย พลก็ไม่อยากจะโทษใคร เพราะหมอคนนี้เค้าก็รักษาสองตัวนี้มาตั้งแต่เล็ก ๆ แล้ว หมอเค้าก็คงไม่อยากให้สัตว์ที่รักษาตายหรอก แต่ทำไงได้ แม่ว่า ถ้ามันแก่ตายคงทำใจได้ แต่นี่มันมาตายตั้งแต่อายุไม่กี่ปีเอง มะกอกเกิดเดือนธันวาคม 2549 ยังไม่ทันจะครบ 4 ขวบดีเลย ต้องมาจากพลกะแม่ไปสะแล้ว

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่หมาตัวนึงในสายตาของคนอื่น แต่เธอเป็นเหมือนสมาชิกคนนึงในครอบครัวของพล ทำใจไม่ได้จริง ๆ กลับไปคราวหน้าก็คงไม่มีหมาอ้วนมาครางหงิง ๆ เวลาพลกลับบ้านอีกแล้ว คงไม่มีหมาอ้วนดีใจเวลาพลซื้อกระดูกปลอมไปให้แทะอีกแล้ว

ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ คำนี้นี่มันเป็นความจริงแท้ ๆ ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ความรักระหว่างคนกับคนเสียด้วย ไม่ว่าเรารักอะไร พอมีการสูญเสียเกิดขึ้น มันก็เสียใจทั้งนั้น พลพยายามทำความเข้าใจกับความจริงข้อนี้เสมอ ๆ แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ และก็อาจจะไม่มีวันทำได้ด้วย เข้าใจนะ แต่ทำใจไม่ได้ ที่จะไม่รักไม่ผูกพันธ์กับสิ่งใดเลย เกิดมาในครอบครัวเล็ก หมา แมวนี่แหละ ที่อยู่รอบกายพลเสมอ เคยเลี้ยงหมาจนแก่ตายก็ไม่เสียใจเท่านี้นะ นี่มาป่วยตายตั้งแต่เล็ก มันเสียใจจริง ๆ เลี้ยงมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ ไม่น่าเลย

ชาติหน้ามีจริงไหมพลไม่รู้ แต่ถ้ามีจริงขอให้มะกอกไปเกิดในภพภูมิที่ดี เป็นไปได้ขอให้มาเจอะเจอกันอีก

ส่วนว่าจะหาตัวใหม่มาเลี้ยงแทนมะกอกอีกไหมยังไม่รู้ ไม่แน่ใจว่าแม่เค้าจะเอาอีกไหม กลัวว่าเค้าจะไม่เอาอีกแล้ว เพราะเธอคงกลัวเสียใจอีก เลี้ยงเค้าก็รักเค้า ความจริงของธรรมชาติข้อนี้มันโหดร้ายสิ้นดี เมื่อไรพลจะทำใจยอมรับกับความจริงข้อนี้ได้นะ มีรักก็ต้องมีวันจาก ไม่จากเป็นก็จากตาย บอกตัวเองเสมอนะ แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะมะกอกเป็นคนใกล้ตัวคนแรก ๆ ที่จากกันมั้ง ในชีวิตไม่เคยเจอความสูญเสียใกล้ตัวอย่างนี้มาก่อนสะด้วย

มะกอกสำหรับพลและแม่คือคน ๆ นึงไม่ใช่แค่หมา ใครจะคิดอะไรยังไงก็ช่าง แต่มะกอกเปรียบเสมือนลูกของพล

ความรู้สึกสูญเสียมันโหดร้ายจริง ๆ

หมาอ้วนหลับให้สบายนะ พี่พลรักมะกอกนะ

สิ่งไม่ดีใด ๆ ที่เคยทำกับมะกอก ขออโหสิกรรมด้วยนะ

เกิดชาติหน้าฉันใดขอให้เกิดมาเจอกันอีกนะ

ปล.มะกอกเธอไม่ใช่ดาราหน้ากล้องสักเท่าไร เวลาเจอกล้องทีไร เธอเมินหน้าหนีทุกที คิดถึงมะกอกจริง ๆ

Create Date : 13 ตุลาคม 2553

Last Update : 13 ตุลาคม 2553 13:56:56 น.

18 comments

Counter : 2566 Pageviews.

โถ..น้องมะกอก น้องพล..

เห็นชื่อหัวบล็อกป้าโซรีบกระโจนเข้ามาอ่านทันที เพราะรู้ว่าพลรักน้องหมามากกกกก..

อ่านไปน้ำตาซึมไป แต่ถึงตอนที่พลเล่าอภินิหารที่พลทำกับมะกอกแล้วก็ขำนะ แต่แล้วก็วนมาเศร้าตามพลอีก

สงสารแม่อ้ะ เคยชินกับการมีหมาสองแมวหนึ่งอยู่ตลอด เศร้าแย่เลย .. ไมโลเธอก็ต้องเหงาด้วย

ไม่เอาๆ ไม่พูดเรื่องเศร้าดีกว่า .. เปลี่ยนโหมดเนาะ..

น้องมะกอกเธออย่างอั๋นเลยนะนั่น พลก็เหลือเกิน เอาเสื้อไปบังคับใส่เค้า น่าจะอึดอัดแย่ ดูรัดเปรี๊ยะเชียะ

ตัวใหญ่อย่างนี้เห็นแล้วคิดว่าอายุเยอะแล้วนะนั่น เพิ่งสี่ขวบเองเหรอ รูปแรกตอนเล็กๆนั่น หยั่งกะตุ๊กตาเลย น่าร้ากกกก

ขอให้น้องมะกอกไปสู่สุคติ เกิดชาติหน้าขอให้ได้มาอยู่กับน้องพล แม่ ไมโลและมะดันอีกเถอะ

โดย: ป้าโซ

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:13:20:07 น.

มาแร้นนนน ฮือๆๆ น้ำตาคลออ่านแล้วคิดถึงอ้วนดำและเจ้านาคที่บ้าน นาคตายแล้วแต่อ้วนดำยังเป็นลูกรักของทุกคนที่บ้านอยู่ ตอนเจ้านาคตายทุกคนร้องให้ไม่เป็นอันทำอะไรเหมือนกันเลย

คนไม่เคยเลี้ยงหมาไม่รู้สึกหรอกว่าเศร้าและเสียใจขนาดไหน ขอให้มะกอกมีความสุขมากๆ นะ ดูหน้าเค้าก็รู้ทุกภาพเค้ายิ้มอ่ะ เค้าเป็นหมาที่มีความสุขและโชคดีมากๆ นะพล มะกอกเป็นโรคเดียวกันกับ Marley เลยเคยดูไหมหนังเรื่อง Me and Marley อ่ะ รีทรีพเวอร์หรือหมาที่มีอายุมากเค้าจะมีปัญหาตรงท้องกะลำไส้จ้ะ สุดท้ายในหนังหมอเค้าบอกเจ้าของมาร์ลี่ย์เลยว่าต้องฉีดยาให้เค้าไปอย่างสงบไม่งั้นเค้าจะทรมาน พี่ว่าหมอคงทำให้มะกอกเหมือนกัน อย่าให้แม่โทษตัวเองเลยเพราะเค้าทรมานมากนะโรคนี้

มาเรื่องเจ้ อิอิ ไม่ได้อยากฮิโซอะไรหรอกจ้า เพียงอยากได้ห้องใหม่ที่ใหญ่กว่าหน่อย ไม่มีสนามหรือสวนก็ไม่เป็นไรเพราที่เดิมตอนนี้ทั้งสร้างตึกและคาร์ฟูร์ พลนึกออกไม้ว่าทรมานมากเวลามันตอกมันเคาะ ฮือๆ เมาท์มากแระ ไปล่ะ อิอิ

โดย: Thairabian

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:13:33:13 น.

อ่านแล้วเศร้าเนาะ เลี้ยงมาแล้วก็รัก ยิ่งน้องหมาเป็นสัตว์ฉลาด น่ารัก ดีใจแบบเวอร์ ๆ เวลาเห็นเรากลับบ้าน เลี้ยงแล้วก็ผูกพันจริง ๆ

สงสัยตอนนี้พลคงภาษาจีนคล่องปรื๋อเป็นธรรมชาติแล้วละน้อ มีเพื่อนเพิ่งให้แผ่นซีดีภาษาจีนมา 1 แผ่น เหมือนเขาไปลงเรียนมา ยังว่าจะเอามาเปิดฟังเลย เฮ้อ ภาษาจีน (เบื้องต้น) ที่เคยเรียนมาคืนเหล่าซือไปหมดแล้ว

โดย: รัชชี่ (รัชชี่

) วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:13:51:38 น.

น้องพล ป้ามาร้องไห้เป็นเพื่อนค่ะ
ป้าโซบอกว่าให้ช่วยมาปลอบใจน้องหน่อยเห็นเป็นคนรักหมาแมวเหมือนกัน
ค่ะป้าน่ะร้องไห้มาหลายรอบแล้ว ตอนแรกก็นึกว่านิดหน่อยหมาตายตัวเดียวเอง
ก็น้องบรรยายซะเห็นความผูกพันของน้องมะกอกกับเพื่อนรอบข้างซะป้าต้องร้องไห้ตาม
ป้ามีคำพูดนึง ป้าได้จากหนังสือหรือภาพยนต์อะไรซักอย่าง
เอาไว้ปลอบใจตัวเองให้คลายเศร้าโศกไปได้บ้าง
เขาบอกว่า หมาทุกตัวตายแล้วขึ้นสวรรค์ ป้าก็เห็นด้วยนะ เพราะเค้าเกิดมาทำให้เรามีความสุข เพราะฉะนั้นเค้าต้องได้สิ่งดีดีตอบแทน

โดย: kim_tiger

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:15:13:28 น.

เสียใจกะน้องมะกอกด้วยน่ะพล

คนเคยเลี้ยงหมา เวลามันจากไปนี่ ต้องเสียน้ำตากับมันไม่รู้เท่าไหร่ แล้วก็จะบ่นทุกครั้งว่าจะไม่เอามาเลี้ยงอีก เพราะหมามันอายุสั้นกว่าคน พอมันจากเราไปเราก็ร้องไห้ทุกที สุดท้ายเหงาก็ไม่พ้นที่จะเอามาเลี้ยงอีก แล้วก็หลงรักมันอีกไม่จบไม่สิ้นค่ะ

เพื่อนของน้าคนนึงไม่เคยเลี้ยงหมา น้าเล่าว่าคุกกี้โดนรถชนตาย แล้วน้าก็น้ำตาไหล เขาบ่นว่าอะไรนักหนาแค่หมาตาย ตอนนี้เขามาสารภาพว่า เพิ่งรู้น่ะว่าความรู้สึกนี้เป็นไง เพราะเขาเองก็เพิ่งจะเสียหมาที่เอามาเลี้ยงได้แค่สองปี แค่สองปียังรู้สึกเลย แล้วเราเลี้ยงมาตั้งหลายปี จะรู้สึกไง

ตั้งใจจะมาตอบคำถามของพล แต่มาเจอเรื่องมะกอกก็เลยสาธยายยาวไปเลย

พลอยากจะมีพี่เลี้ยงให้ลูก น้าว่าคุณคำรณคงคิดไปหลายมุมมั๊งถึงได้เฉย ๆ พลต้องพูดให้ชัดเจน เน๊าะ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดคิดว่าพลเบื่อเขาแล้ว จะไปเลี้ยงลูกแล้วจะเอาพี่เลี้ยงใหม่มาอยู่ดูแลคุณคำรณ เอ๊ะเป็นไปได้ไหมหว่า อิอิ

ล้อเล่น...... น้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกะพลแหละค่ะ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:17:29:25 น.

ตามมาจากบล๊อกป้ากิ๋ม...เข้ามาปลอบใจคุณพลให้คลายเศร้า
เมื่อก่อนไม่เคยเลี้ยงหมาแบบดีๆเลย..พอได้มาเลี้ยงดาเนีย
จึงเข้าใจคนที่รักหมา รักแมว เพราะว่าไม่ได้เลี้ยงให้แค่เฝ้าบ้าน
แต่เลี้ยงเหมือนเพื่อน เหมือนน้อง เหมือนลูก..

ดาเนียกะมะกอกก็มีอะไรคล้ายกันหลายอย่าง
ให้ดาเนียช่วยคุณพลคลายเศร้าได้นะคะ ดาเนียยินดีค่ะ

โดย: kamaron

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:18:35:26 น.

จริงค่ะ ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์
การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์
การประสบกับสิ่งที่ไม่ชอบใจ ก็เป็นทุกข์
ทุกข์นี่ มันอยู่รอบตัวเราทั้งวันเลยนะคะ

ขอให้ความทุกข์ที่ได้พบเจอ ทำให้จขบ. มีภูมิคุ้มกันในใจมากขึ้นนะคะ

ตอนนี้ ไม่ว่าอยู่กับหมาหรืออยู่กับคน มักจะคิดบ่อยๆว่า เราจากกันเมื่อไหร่ก็ได้ เราจากเขาหรือเขาจากเรา... เร็วหรือช้า สุดท้ายก็ต้องจากกันค่ะ

โดย: saifan

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:21:10:46 น.

ฮือๆๆๆๆ ชั้นอ่านแล้วก็น้ำตาคลอ ใช่มันเศร้าทุกครั้งเลยเวลาหมาที่เราเลี้ยงตายอ่ะ

ชั้นก็เพิ่งเสียหมาเจ้าขนุนที่เลี้ยงมาสิบเจ็ดปี
ชั้นรู้เลยว่าแม่และเธอเลี้ยงเค้ามาดีจริงๆ เเค้หน้าตามีความสุขมากเลย เหมือนก็รู้เช่นกันว่าบ้านนี้มีแต่คนรักเค้า เค้าต้องดีใจมากที่ได้มาอยู่กับครอบครัวเธอ เธออย่ากังวลนะ อุทิศส่วนกุศลให้เค้าได้เปลี่ยนภพเปลี่ยนชาติ ไปเกิดในที่ดีๆนะ...

โดย: anchesa IP: 202.176.98.78 วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:21:28:36 น.

เสียใจด้วยนะคะพี่พลเรื่องน้องหมา ตอนแรกที่ได้ฟังหนูยังตกใจ เพราะก็รู้เรื่องมะกอกพอประมาณจากที่พี่เล่าให้ฟัง
น่าใจหาย....เพราะว่าไม่มีอะไรแน่นอนเลยในชีวิตของเรา

สุ้ๆ นะพี่พล

โดย: ฝังเข็มๆ IP: 65.49.2.150 วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:21:35:50 น.

ชั้นมาเป็นกำลังใจให้เธอ รู้หรอกน่าว่าเธอยังเศร้าอยู่ แต่ชั้นก็อยากให้เธอเข้มแข็งนะ ทำบุญซะจะได้รู้สึกว่าสบายใจ
เจ้ามะกอกไปดีแล้ว เหลือแต่พวกเราต่างหากที่ยังทนทุกข์อยู่ในโลกมนุษย์นี้...

โดย: anchesa

วันที่: 17 ตุลาคม 2553 เวลา:18:47:08 น.

มาอีกรอบจ้าพล ห้าปีก็ไม่นานนะสำหรับสัตวืเลี้ยงที่เรารัก ถือซะว่าเค้าทำบุญมาอยู่กับเราแค่นี้ มัหมาเป็นเพื่อนดีกว่ามีเพื่อนบ็อกๆ เรื่องนี้พี่เชียร์หัวทิ่ม อยู่กับเค้าแล้วสบายใจนะ หมาแมวมันช่วยให้เราผ่อนคลายและมีความสุขได้จริงๆ จะดึกดื่นค่ำคืนแค่ไหน ก็จะมีมันรอคอยการกลับบ้านของนายอย่างเราเสมอ ซื่อสัตย์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง พูดแล้วคิดถึงเจ้าอ้วนที่บ้านจัง ไปแระ เศร้า

โดย: Thairabian

วันที่: 18 ตุลาคม 2553 เวลา:11:13:28 น.

คุณพล

เราเสียใจด้วยนะค่ะสำหรับเรื่องของมะกอกค่ะ ... เราเข้าใจเลยคุณพล เพราะว่าอารมณ์เสียน้องหมาซึ่งเป็นสมาชิกในบ้านไปเราก็เป็นก่อนจะย้ายกลับมาเมืองไทยได้ 1 ปีค่ะ .. แล้วที่สำคัญเค้ามาตายวันเกิดเราด้วย พ่อโทรมายังร้องไห้แข่งกันเลย ... แต่เมื่อเวลาผ่านไป ... มันก็ช่วยได้ค่ะ ... และความคิดถึงของเราที่เคยมีให้เค้าก็ไม่หายไปไหนค่ะ ...

วีรกรรมของมะกอด และก็ความน่ารักของมะกอดที่มีกับครอบครัวเยอะเหมือนกันนะค่ะ น่ารักมาก น้องหมาเราว่าเค้าไม่โง่หรอกค่ะ เราว่ายิ่งฉลาดกว่าเราจะคาดเดาได้ซะด้วยซ้ำ ขี้เล่น ... ขี้อ้อน ... ไม่มีลูกแต่ว่าเลี้ยงน้องหมาแบบนี้้ก็เป็นทางเลือกเหมือนกันนะค่ะคุณพล (เราคิดงั้นนะ)..

ป่านนี้คุณพลหายร้องไห้หรือยังเอ่ย ... อย่าร้องไห้เยอะน๊า เดี๋ยวตาบวมค่ะ ที่สำคัญมะกอกคงไม่ชอบถ้าหากว่าเค้าเห็นทั้งคุณพลและคุณแม่เศร้าใจเน๊าะ ... รักเค้า คิดถึงและระลึกถึงเค้าได้เสมอๆ ค่ะ ...

โดย: JewNid

วันที่: 18 ตุลาคม 2553 เวลา:21:14:03 น.

แวะมาเยี่ยมน้องสุดที่ร้ากกก..

เป็นไงมั่งแล้วจ๊ะพล? ค่อยยังชั่วหรือยัง?
พลจะรักจะคิดถึงมะกอกก็รัก ก็คิดถึงไปเถอะ เก็บความรู้สึกดีๆนี้ไว้กับเรา อย่าพยายามไปคิดถึงว่าเค้าจากเราไปแล้ว มันจะทำให้เราเศร้า คิดถึงช่วงดีๆที่เค้าเคยอยู่กับเราก็แล้วกันนะพลนะ

มาให้กำลังใจน้องจ้า.. กัมบะเระ.. พลคุง!!

โดย: ป้าโซ

วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:11:35:11 น.

มะกอกไปดีแล้วล่ะอ้าย
คิดซะว่าภพชาติของเค้าสั้นลงหนึ่งชาติแระเนอะ

เท่าที่ได้อ่านบล๊อกก็ไม่แปลกใจที่อ้ายพ๊นจะผูกพันกันเจ้าสี่ขามะหมาเหล่านี้ เพราะแต่ละตัวน่ารักซะไม่มี

ไม่ได้คุยกันซะนาน สงสัยลืมน้องคนนี้แระ
หรือไม่อีกที ไม่กล้าแวะไปที่บล๊อกใช่มะเพราะมันเริ่มมีกลิ่นตุ ตุ แระ สิครับ

โดย: peeradol33189

วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:14:08:58 น.

โอ้ย..ปวดหัวกะคอมฯไปหลายวันค่ะพล

ตอนนี้ดีแล้วจ่ายไป 850 ค่ะ

แถมเน็ตตอนนี้ก็จ่ายค่าเน็ตอย่างเดียวไม่ต้องต้องจ่ายค่ารักษาเครื่องโทรฯ เพราะ 3BB เขาเดินสายแบบไม่ง้อโทรศัพท์แล้วค่ะ ประหยัดไปอีก 107 บาทต่อเดือน

เห็นพลเรียนภาษาจีน น้าเองก็ยังอยากเรียนเลย เสียดายที่เคยเรียนมา คืนอาจารย์ไปหมด แต่ก่อนพ่อแม่ บังคับให้เรียน เราก็ไม่เอาไหน เกเรแอบหนีเรียนประจำ ท่านพูดประจำว่าคนจีน อยู่เสียทั่วโลก อีกหน่อยภาษาจีนต้องยิ่งใหญ่ ไม่รู้ท่านรู้ได้ไงเน๊าะ ถ้าเชื่อฟังเราก็สบายแล้วไปไหนก็เจอแต่คนจีน

พลตั้งใจเรียนเถอะ เป็นโอกาสอันวิเศษแล้วค่ะ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:18:30:59 น.

พลจ๋า หายอีกแล้วเหรอ หนาวรึไง

พรุ่งนี้มีงานเขียนค่ะ ไปอ่านน่ะ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 22 ตุลาคม 2553 เวลา:18:33:46 น.

ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้มะกอกเป็นน้องชายพลด้วยเถิดครับ

โดย: แม็ค IP: 101.108.54.184 วันที่: 18 ธันวาคม 2554 เวลา:16:16:06 น.

หมูหยองเราก็ป่วยตายเหมือนกัน เสียใจที่สุดไม่เคยลืมมันได้เลย เสียใจเรื่องมะกอกด้วยค่ะ แต่เราทำดีที่สุดแล้วนะ

โดย: ae2010 IP: 182.53.178.145 วันที่: 16 กันยายน 2555 เวลา:21:07:32 น.