...พักพิง... เคยไหมคะ ที่อยู่ดีๆ ก็เหงาขึ้นมาวูบๆ ทั้งๆ ที่อยู่ท่ามกลางผู้คน ทั้งๆ ที่มีคนให้พูดคุยมากมาย ทั้งๆ ที่จะว่าไปหัวใจก็ไม่ได้ว่างเปล่ามากนัก อาจเป็นเพราะบางทีเรายังไม่เคยวางใจใครพอที่จะใช้ชีวิตคู่กับเขาคนนั้นได้ อาจเป็นเพราะบางทีเราอยู่คนเดียวมานานเกินไป หรือบางทีเราได้สถาปนาโลกและพื้นที่ส่วนตัวของเราไว้ชัดเจน แล้วก็ก่อปราการสูง หนา หนัก กั้นทุกๆ คนออกไปจากพื้นที่ของเราอย่างมั่นใจ เคยมีหลายครั้งที่คิดจะก้าวออกไปจากปราการอันมั่นคงนี้ แล้วในที่สุด ก็ต้องเดินกลับเข้ามาหลังปราการเงียบๆ เมื่อค้นพบตัวเองว่าปรับตัวกับโลกภายนอกไม่ได้ และใครบางคนข้างนอกกำแพงนั้น ก็ไม่ได้ต้อนรับเราอย่างจริงใจ และมีบ้างที่เผลอเปิดประตูใจรับใครบางคนให้เข้ามาในโลกของเรา ก่อนที่จะรู้ใจตัวอย่างชัดเจนว่า คนที่เราเปิดประตูรับนั้น ไม่สามารถทำความเข้าใจกับโลกของเราได้ และแน่นอนที่สุด เขาย่อมไม่มีความสุขกับการที่จะต้องทน สุดท้าย เราก็เป็นคนเปิดประตู... วิงวอนและเชื้อเชิญให้เขากลับออกไป ไปใช้ชีวิตในพื้นที่ของเขาอย่างมีความสุข เวลาที่ผ่านมาช่างนานเสียเหลือเกิน นานจนบางทีมันสร้างความเคยชินให้กับเราเสียแล้ว ใจที่เคยอ่อนไหว ใจที่เคยโหยหา บัดนี้มันช่างเฉยชา เข้าใจตัวเอง และยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองเลือก เลือกที่จะอยู่คนเดียวหลังปราการสูงหนาหนักเช่นเดิม ใจดวงนี้เข้มแข็งเหลือเกินแล้ว บางทีตอนนี้อาจเป็นฤดูร้อน บางทีลมร้อนที่พัดผ่านมาเพียงวูบเดียวนี้ คงพัดจากเบื้องบนลงมาเบื้องล่าง ลมร้อนจึงกระตุ้นเตือนให้ใจที่แข็งๆ ดวงนี้ คิดถึงสภาวะขณะหนึ่ง... ที่จะได้เอนกายลง พักผ่อนพิงแนบอยู่ที่อกแข็งแกร่งของใครบางคน ที่จะไม่ทำให้ใจดวงนี้เจ็บปวด ที่พร้อมจะปกป้องดูแล แม้เวลานั้น จะมีเพียงเสี้ยวหนึ่งของชีวิต แม้เจ้าของใจแข็งๆ ดวงนี้ จะรู้อยู่เต็มอก เสี้ยวเวลาหนึ่งของชีวิตนี้ จะใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด เพื่อที่เมื่อต้องเอ่ยปากจากลา เมื่อถึงเวลาที่เจ้าของอกจะเอ่ยปากขอตัวจากไป เจ้าของใจแข็งๆ ดวงนี้ จะเก็บงำ และจำจารไว้เพียงช่วงเวลาที่ดีที่สุด ที่น้ำตาไม่อาจลบเลือนความทรงจำส่วนนี้ไปได้ ตราบชั่วนิรันดร =+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+= ข้อมูลภาพถ่าย โดยส่วนตัวเข้าใจว่าการถ่ายภาพอาศัยฝีมือกว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์ ส่วนที่เหลือคือ อุปกรณ์ อารมณ์ศิลปิน การเตรียมพร้อมในการถ่ายภาพ และดวง (คงไม่เกี่ยวกับหน้าตาคนถ่ายกระมัง) ภาพนี้ได้มาอย่างบังเอิญที่สุด เมื่อเดือนธันวาคมปีที่แล้ว ขณะกำลังหามุมถ่ายภาพดอกดาวกระจายอย่างขะมักเขม้นอยู่เพียงลำพัง เพราะคนที่ไปด้วย เดินแยกไปหามุมส่วนตัวที่อื่น มองไปทางหอรัชมังคลา กลางน้ำ สายตาเหลือบไปเห็นดอกไม้สองดอก อิงแอบกันอย่างในภาพที่เห็น มือไวเท่าความคิด กดชัตเตอร์ไว้ทันที ภาพนี้ crop มาจากภาพเต็ม ที่ด้านซ้ายมียอดดอกอ่อนเกินเข้ามา หลังจากหมุนภาพให้เส้นขอบฟ้าตรง (ภาพเดิมเบี้ยวไปราวๆ ๑ องศา) ปรับ level โดยเพิ่มสี blue เล็กน้อย แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก เนื่องจากภาพที่ได้โดนอิทธิพลของแสงอาทิตย์เข้าไปเต็มๆ ฟ้าที่เห็นจึงแบ่งโซนเป็นสองสีอย่างชัดเจน ภาพนี้ถูกนำไปอัดเป็น ส.ค.ส. เมื่อตอนปีใหม่ แจกให้หลายๆ คนที่รู้จักและคุ้นเคยด้วยความภาคภูมิใจ เป็นภาพที่คงได้เห็นกันบ่อย พอๆ กับภาพ "เหนือปีกนกนางนวล" อย่างที่เล่าไว้ข้างต้นไงคะ ...ใจที่แข็งๆ ดวงนี้ คิดถึงสภาวะขณะหนึ่ง... ที่จะได้เอนกายลง พักผ่อนพิงแนบอยู่ที่อกแข็งแกร่งของใครบางคน ที่จะไม่ทำให้ใจดวงนี้เจ็บปวด ที่พร้อมจะปกป้องดูแล แม้เวลานั้น จะมีเพียงเสี้ยวหนึ่งของชีวิต ก็ตาม...   Create Date : 08 เมษายน 2548 23 comments Last Update : 19 เมษายน 2548 10:51:39 น. Counter : 1063 Pageviews. Share Tweet

ภาพสวยมากครับ เรื่องก็เหงาจริงๆด้วย เป็นทั้งนักถ่ายภาพและถ่ายทอด   โดย: prakorbs IP: 203.150.97.156 8 เมษายน 2548 6:11:50 น.

บางครั้งในใจลึกๆ เราก็ไม่อยากค้นหาหัวใจของตัวเอง เพราะไม่อยากจะเจ็บอีกครั้ง ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 8 เมษายน 2548 7:03:17 น.

ถ่ายรูปออกมาได้สวยมาก ๆเลยค่ะ ส่วนเรื่องอาการเหงา มันมาหาเราประจำเลยล่ะ โดยเฉพาะใกล้ค่ำ หรืออีกทีก็ ช่วงฝนตก เหงาสุดยอด   โดย: น.ส.มารร้าย 8 เมษายน 2548 7:10:12 น.

เป็นอะไรไปล่ะเนี่ยะ ยิ่งเหงา ก็ยิ่งเศร้า ไม่ใช่เหรอ   โดย: p o c k e t (pocket ) 8 เมษายน 2548 8:07:30 น.

เหงาบ่อยมากๆค่ะ เหงา และอ่อนไหว บางทีก็เข้าขั้นอ่อนแอ... แต่ทั้งนี้...ส่วนใหญ่ก็เก็บไว้คนเดียว บางทีชีวิตเราอาจถูกกำหนดมา...ให้เหงาแบบนี้ อยากเข้มแข็งมากกว่านี้จัง...   โดย: แครอทเค้ก 8 เมษายน 2548 8:23:22 น.

อ้อ....... กลับมาเพิ่มอีกนิด แม้จะไม่ได้ทำให้ดีที่สุด แต่ก็จะทำให้ได้มากที่สุด นอนดึกอีกแล้ว.... รักษาสุขภาพด้วยนะครับ   โดย: pocket 8 เมษายน 2548 8:37:03 น.

ขอให้พบเจอสิ่งที่ดีดีนะคะ..   โดย: prncess 8 เมษายน 2548 8:40:44 น.

ความเหงามันแอบอยู่ในซอกลึกของจิตใจ รอเวลาที่เราอ่อนแอ มันจะออกมาทักทาย ภาพสวยมากค่ะ ชอบ ถ่ายให้หลังเบลอเรายังหัดไม่ได้เลย พรุ่งนี้จะไปลองดูที่สวนใกล้บ้าน   โดย: อยู่ไกลบ้าน 8 เมษายน 2548 9:41:55 น.

เข้ามาปลอบคนเหงา ๆ   โดย: Mr. Fusion 8 เมษายน 2548 9:54:50 น.

สุดท้าย เราก็เป็นคนเปิดประตู... วิงวอนและเชื้อเชิญให้เขากลับออกไป ไปใช้ชีวิตในพื้นที่ของเขาอย่างมีความสุข นับถือจัง คนนิสัย ตรงๆ แบบนี้ ส่วนรูป สวยมากเลย ดอกไม้ก็สีเดียว กะเสื้อที่ใส่ใน Profile เลยนะ   โดย: merf1970 8 เมษายน 2548 11:03:02 น.

บางสิ่งธรรมดา แต่ต่างกันที่สายตาคนมอง บางคนมองสิ่งธรรมดาให้ไม่ธรรมดา...ภาพสวย งาม ค่ะ   โดย: Big Hug IP: 203.151.140.111 8 เมษายน 2548 11:22:23 น.

ยอดเยี่ยมครับ :-)   โดย: ตะเกียงลาน 8 เมษายน 2548 12:02:52 น.

ความเงียบ .... ไม่จำเป็นต้องเหงาเสมอไป ความเหงา .... ไม่จำเป็นต้องเงียบเสมอไป บางครั้งในความเหงา ... เราก็ได้พบความเงียบ บางครั้งในความเงียบ ... เราก็ได้พบความเหงา พิมพ์ไปพิมพ์มา เริ่มสับสนในตัวเอง แวะมาเยี่ยมป้าแอนคร้าบ ^^ ออกไปถ่ายรูปแก้เหงาดีกว่าครับ แหะ ๆ   โดย: Kenshin 8 เมษายน 2548 16:28:53 น.

ภาพสวยมากเลยค่ะ และคงยินดีมากค่ะ หากได้รับ สคส ที่ทำมือภาพนี้ "เมื่อค้นพบตัวเองว่าปรับตัวกับโลกภายนอกไม่ได้ และใครบางคนข้างนอกกำแพงนั้น ก็ไม่ได้ต้อนรับเราอย่างจริงใจ" อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ โลกภายนอก อาจจะซับซ้อนเกินไปที่เราจะปรับตัวให้เข้ากับโลกทั้งหมดได้ แต่เสี้ยวหนึ่งของโลกภายนอก น่าจะทำให้เรามีความสุขได้นะคะ   โดย: MDA 8 เมษายน 2548 17:16:25 น.

เหงาเหมือนกันอ่าพี่ ลัลล้า~*   โดย: * ค น พ เ น จ ร * 8 เมษายน 2548 18:25:57 น.

ตามมาเหงาด้วยคนค่ะ..... บางครั้งเคยนั่งนึกเหมือนกันว่า เหงา ๆอยู่เนี่ย คิดถิงใครอยู่หรือเปล่า คิด คิด คิด แล้วไม่ยักจะมีใครผ่านเข้ามาในใจ   โดย: pretty.ne (pretty.ne ) 8 เมษายน 2548 23:12:46 น.

รูปนี้สวยสุดตั้งแต่เห็นงานถ่ายภาพของ จขบ.มา   โดย: หมาร่าหมาหรอด 8 เมษายน 2548 23:45:37 น.

เข้ามาลงชื่อค่ะ ...... เอิ้ก เอิ้ก ร้อนมากๆๆๆๆๆ จาเมาอากาศร้อนแย่อยู่แล้วค่ะ เดี๋ยวเย็นๆ กลับบ้านเข้ามาใหม่อีกรอบค่ะ นี่แอบแวบมานั่งหน้าคอมฯ อ่ะค่ะ   โดย: หญิง (ซาลาเปา+โรซ่า) IP: 161.200.255.162 12 เมษายน 2548 14:41:39 น.

กลับมาถึงบ้านแล้วค่ะ ..... รูปสวยค่ะ ชอบจัง ..... ข้อความอ่านแล้วรู้สึกเศร้าๆ ว้าเหว่ๆ นะคะ แต่ตอนนี้โลกของพี่แอนเป็นสีชมพูแล้น ..... ใช่ไม๊คะ @*.*@   โดย: เปา โรซ่าค่ะ IP: 61.90.5.120 12 เมษายน 2548 23:16:41 น.

มาเยี่ยมบ้านป้าแอนครั้งแรกก็เจอข้อเขียนเศร้าๆ เลยอะ T_T ปล. รูปเคยเห็นแล้วแต่ขอบอกอีกทีว่า... แจ่ม ^_^   โดย: DogRobo 18 เมษายน 2548 14:54:44 น.

เราก็เข้มแข็งเกินไปเหมือนกัน   โดย: 26 เมษายน 2548 IP: 17:19:24 202.176.118.17 น.

เศร้าเนอะ .... เราคงคาดหวังจากเขามากเกินไป ทั้งที่เค้าบอกว่า เค้าเหมือนเดิมตลอด ..... ทั้งที่อยู่ใกล้กัน แต่ทำไมเหมือนไกลกันก้อไม่รู้ ....   โดย: หนูชล 31 สิงหาคม 2548 13:05:51 น.

แม้ว่า เราจะอยู่กลางที่ห้อมล้อมด้วยผู้คน มากมาย สักเพียงใด ความเหงา ยังอยู่เป็น เงา เรา เสมอตลอดเวลานั้น   โดย: เกดจัง 27 ตุลาคม 2548 12:53:54 น.