Bloggang.com : aiauannit : Love Interior……..บทที่ 8 หนุ่มน้ำเน่ากับสาวนักออกแบบ

Love Interior……..บทที่ 8 หนุ่มน้ำเน่ากับสาวนักออกแบบ

“เป็นยังไงบ้างพิณ เรือนหอเพื่อนพี่น่ะ ไปถึงไหนแล้ว” พี่โป้งถามขึ้น ขณะเดินสวนกับสายพิณที่กำลังหอบข้าวของพะรุงพะรังออกจากออฟฟิศ

“แบบแปลนบ้านเดิม เทียบเสร็จหมดแล้วค่ะ วันนี้พิณจะเข้าไปคุยรายละเอียดกับเจ้าของบ้านค่ะ เพราะมีโครงงานคร่าวๆที่คิดไว้แล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าจะสอดคล้องกับไอเดียของเค้ารึเปล่า” หญิงสาวตอบเสียงใส

“อืม งานเร็วดีหนิ ไม่ต้องห่วงหรอกพิณ อธิปน่ะถ้าจะรสนิยมเดียวกับเราอยู่แล้ว คงผ่านฉลุย ถ้าเสร็จงานเร็วพี่จะได้เก็บงานรีสอร์ทที่สมุยไว้ให้ ตอนนี้เพิ่งเริ่มคุยงานกับเจ้าของทุนน่ะ” พี่โป้งอธิบายอย่างอารมณ์ดี

หญิงสาวแอบภาวนาในใจว่าขอให้เป็นอย่างที่พี่โป้งคิดเถอะ อีตาอธิปนั่นน่ะ ถ้าจะไม่เท่าไหร่ ไม่รู้ว่าว่าที่เจ้าสาวจะเรื่องมากรึเปล่าน่ะสิ แต่ก็ตอบพี่โป้งไปว่า

“พี่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เพราะถึงแม้ว่าเจ้าของงานจะเรื่องมากขนาดไหน พิณซะอย่างสบายมาก”

เพียงไม่ถึงชั่วโมง รถคันเล็กของสายพิณก็มาจอดอยู่ที่บ้านนพคุณ หญิงสาวลงจากรถพร้อมสอดสายตาหาเจ้าของบ้าน คุณทิพย์เป็นคนออกมารับเธอที่หน้าบ้าน

“อ้าว หนูสายพิณ นัดพ่อธิปไว้เหรอลูก เอ๊ไม่เห็นเค้าบอกแม่เอาไว้เลย นี่ขับรถออกไปไหนแต่เช้าแล้วก็ไม่รู้ โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาติดตัวไป” คุณทิพย์ระบายความเป็นห่วงออกมาจากน้ำเสียง

“ค่ะ คุณป้า นัดเอาไว้ตอนสิบโมงค่ะ หนูมาเร็วไปนิดนึง” เธอพูดพลางเหลือบมองนาฟิกาซึ่งบอกเวลาเก้าโมงห้าสิบพอดี

“งั้นมารอในบ้านลูก ดื่มน้ำดื่มท่าก่อน” คุณทิพย์เดินนำหญิงสาวเข้าบ้าน

“ขอบคุณค่ะ คุณป้า คุณป้าอยู่คนเดียวเหรอคะ วันนี้” หญิงสาวถามขึ้น

“จ้ะหนู คุณย่าไปวัดกับพรรคพวก ส่วนคุณลุงก็ไปทำงาน” คุณทิพย์นั่งลงคุยด้วยอย่างเป็นกันเอง “ชีวิตแม่บ้านน่ะหนู ป้าออกจากงานตั้งแต่มีพ่อธิป อยากเลี้ยงเค้าเอง โน่นรูปตาธิปตอนเด็กๆ” คุณทิพย์ชี้ไปที่กรอบรูปที่ตั้งอยู่บนตู้โชว์ เป็นรูปเด็กชายตัวสูงขายาวยืนเคียงกับเด็กสาวตัวป้อม

“คุณออย ตอนเด็กๆ เหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม

“อ๋อ ใช่แล้วจ้ะ สองคนนี้เค้าสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว หนูออยย้ายมาอยู่ข้างบ้านเรา ก็มาเกาะพ่อธิปแจ เหมือนป้ามีลูกสาวอีกคน”

ความคิดนึงวูบเข้ามาในหัวของสายพิณ “เออ คุณป้าจะว่าอะไรมั๊ยคะ ถ้าหนูจะขอดูรูปบ้านหลังโน้นตอนสมัยสร้างใหม่ๆ น่ะคะ”

“ได้สิลูก ถ่ายไว้เยอะเหมือนกัน เดี๋ยวป้าไปหยิบมาให้นะ” คุณทิพย์เดินไปที่ตู้โชว์ พร้อมหยิบอัลบั้มตั้งเบ้อเริ่มออกมาเลือกให้หญิงสาว

สายพิณพลิกรูปดูอย่างตั้งใจ เธอพบว่าแทบจะทุกรูปที่มีอธิปจะมีเด็กสาวตัวน้อยยืนข้างๆ

“อ้าว มาถึงแล้วเหรอ คุณสายพิณ” ชายหนุ่มส่งเสียงมาก่อนตัว

“ต้องขอโทษที่กลับมาช้าไปนิดนึงนะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ได้คุยกับคุณป้า แล้วก็เลยขอดูรูปบ้านเก่าด้วยน่ะค่ะ” สายพิณหันไปหาชายหนุ่ม วันนี้อธิปดูสบายๆ ในชุดอยู่บ้านกางเกงขาสั้น

“ไปไหนมาล่ะลูก จู่ๆ ก็หายออกไปเลย ไม่บอกแม่ซักคำ” คุณทิพย์แกล้งทำหางเสียงน้อยใจ

“ธิปออกไปซื้อของมาทำอาหารกลางวันไงครับแม่ ลืมไปเลยว่าซุปเปอร์มาเก็ตเปิดสิบโมง เลยต้องผิดเวลานัดคุณสายพิณเลย” ประโยคหลังหันมาทำสีหน้าผิดสุดๆ ใส่เธอด้วย สายพิณอดคิดในใจไม่ได้ว่า ท่าทางอีตาอธิปนี่คงเป็นคนตรงต่อเวลาเอามากๆ ทีเดียว แล้วก็เลยพาลนึกไปถึงวันแรกที่ได้พบกัน อีกแล้ว นี่เธอช่างจดช่างจำรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ได้ถึงเพียงนี้เซียวหรือนี่

“เอาเป็นว่าผมจะขอโทษด้วยการทำสปาเกตตี้เลี้ยงคุณตอนกลางวันนี้ละกันนะครับ”

“เอ่อ.....ค่ะ” ตอบรับพลางนึกในใจว่า จะท้องเสียมั๊ยเนี่ยคุณหนูสายพิณ

เหมือนชายหนุ่มตรงหน้าจะล่วงรู้ถึงความคิดในใจเธอซะด้วย เพราะเค้ารีบตอบออกมาอย่างมั่นใจว่า

“พ่อครัวมือหนึ่งภัตตาคารในโรมนะครับ คุณไม่ต้องกลัวท้องเสียหรอก”

“เอาล่ะ เดี๋ยวแม่จะไปหาคุณน้าข้างบ้านก่อนนะลูก จะกลับมาทานข้าวเที่ยงด้วยจ้ะ ทำให้อร่อยๆ หล่ะ” คุณทิพย์ทิ้งท้าย ก่อนออกจากบ้าน

“คุณแอบดูรูปสมัยเด็กๆ ของผมไปเยอะแล้วนี่ มันเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างไอเดียให้คุณด้วยรึเปล่า” ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เมื่อเหลือกันอยู่สองคนแล้ว

หญิงสาวรู้สึกเหมือนโดนต่อว่า เลยรีบละล่ำละลักตอบว่า “นี่คุณ ชั้นน่ะไม่ได้อยากดูรูปคุณซักหน่อย ชั้นขอคุณแม่ดูรูปบ้านสมัยยังใหม่ๆอยู่ต่างหาก ทำไมชั้นต้องอยากดูรูปคุณด้วย”

“อ้าว ไม่รู้นี่ครับ เห็นคุณเปิดหน้าผมตอนสมัยหนุ่มเอ๊าะๆ อยู่ก็ต้องคิดว่าคุณดูรูปผมอยู่น่ะสิ” เธอก้มลงมองดูอัลบั้มในมือซึ่งตอนนี้ทั้งหน้าเป็นรูปอธิปไล่เรียงตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยม ก่อนที่จะเดินทางไปอิตาลี
และแทบทุกรูปจะมีรูปหญิงสาวข้างบ้านอยู่ด้วย

“แต่ก็ดีครับ ผมว่าการที่คุณรู้จักผมมากขึ้นก็จะออกแบบให้สนองความต้องการผมมากขึ้น” ชายหนุ่มอมยิ้มแล้วทำท่ายักไหล่กวนประสาทเธอน่าดูชมหล่ะท่าเนี๊ย “คุณหอบอะไรมาเยอะแยะเลยนี่ แบบทั้งนั้นเลย อย่าบอกผมนะว่าคุณออกแบบบ้านผมไปเสร็จเรียบร้อยแล้ว”

“ยังหรอกค่ะ จะให้ดิชั้นเริ่มทำงานโดยที่ยังไม่ได้รับรู้รสนิยมเจ้าของบ้านเลยเนี่ยนะคะ ดิชั้นไม่ทำหรอกค่ะ เดี๋ยวต้องเสียเวลามานั่งแก้ไขอีกซะเปล่าๆ” สายพิณตอบไปแบบไม่รู้ตัวว่าตัวเองทำท่าค้อนประหลับประเหลือกใส่เขาด้วย

ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ดีเมื่อได้ต่อปากต่อคำกับสาวตรงหน้า อาจจะเป็นเพราะว่าเขาเองมีหนูออยตามแจตั้งแต่เล็กๆ เขาเลยได้พัฒนาการในการรับมือกับสาวที่ยังไม่โตตามวัยอย่างสายพิณได้ดีทีเดียว

“งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ” สายพิณรีบเข้าเรื่อง

กว่าชั่วโมงที่สายพิณทำหน้าที่สัมภาษณ์ชายหนุ่มถึงสิ่งที่ชอบและไม่ชอบ จากแบบบ้านในหนังสือที่เธอเตรียมมาด้วย อธิปแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเธอในหลายๆ เรื่องนอกเหนือจากแบบบ้าน ทำให้สายพิณได้รับรู้ว่า ชายหนุ่มตรงหน้าเธอเป็นคนที่ดูเรียบง่าย รักอิสระ แถมมีแบบแผนชีวิตที่ดูธรรมดาเหลือเกินและหาได้ยากจากชายหนุ่มที่เธอเห็นในแวดวงสังคมเดียวกับเธอ

จะมีที่ไหน ที่หนุ่มวัยอย่างเขาคิดแค่เพียงได้ทำงานที่รักเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัวให้ไม่ลำบาก และใช้ชีวิตอย่างเงียบๆ อยู่ที่บ้านกับคนที่เขารัก ประโยคที่โดนใจสายพิณที่สุดในการสนทนาก็คือ “ผมไม่ชอบอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายที่ไม่ได้รักผม ขอแค่ได้อยู่กับคนไม่กี่คนที่ผมรักก็เพียงพอแล้ว” นี่ถ้าเป็นเพื่อนหนุ่มคนใดคนหนึ่งของเธอพูดล่ะก็ สายพิณคงทำท่าอาเจียนใส่พร้อมพูดแซวด้วยว่า “น้ำคลองข้างบ้านยังเน่าไม่พออีกเหรอแก โอ๊ว เน่าได้ใจจริงๆ” แต่นี่เมื่อได้ยินจากปากชายหนุ่มเจ้าของงานซึ่งเปรียบเสมือนเป็นเจ้านายคนที่สองของเธอ เธอจึงทำได้แต่เพียงจ้องมองหน้าเขาแล้วแกล้งทำหน้าแบบเข้าใจสุดๆ ก็เท่านั้น

ในที่สุดอธิปก็ตัดบทการสนทนา “เอาหล่ะคุณ เดี๋ยวค่อยมาต่อดีกว่า ผมหิวแล้ว มาเป็นลูกมือหน่อย” พูดจบก็เดินนำออกไปโดยไม่ได้เหลียวมามองเลยว่าเธอเดินตามไปรึเปล่า ปล่อยให้หญิงสาวรีบรวบรวมข้าวของให้เป็นระเบียบก่อนเดินตามเขาเข้าไปในครัว

อธิปหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมให้ตัวเองก่อนจะยื่นอีกชุดนึงให้เธอ สายพิณต้องรีบกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าในชุดฟอร์มแม่บ้านแบบนี้ ก็แหมมันดูเข้ากันซะ! แต่มองไปมองมาอธิปก็ดูมีเสน่ห์เหมือนกันนะ อุ๊ย! หญิงสาวตกใจกับความคิดของตัวเอง เธอไม่รู้ตัวหรอกว่าตอนนี้น่ะแก้มเธอแดงแจ๋เซียวหล่ะ

อธิปมองเห็นอาการแปลกๆ ของหญิงสาวตรงหน้าเหมือนกัน แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้คราวนี้เขาไม่ได้ทักออกไปเหมือนอย่างเคย แต่แกล้งทำขรึมสั่งโน่นสั่งนี่ให้ลูกมืคนใหม่ช่วยตลอดเวลา

“คุณ แกะกุ้งเป็นรึเปล่าเนี่ย ผมไม่ใช่เศรษฐีนะครับเล่นตัดเอาหัวกุ้งผมหายไปแบบเนี๊ย” ชายหนุ่มบ่นยิ้มๆ ดูท่าก็รู้แล้วว่าหญิงสาวตรงหน้าคงทำอะไรไม่เป็นเหมือนหญิงสาวสมัยใหม่ทั่วไป “มาๆ ผมทำเองดีกว่า ผมลวกเส้นสปาเกตตี้เสร็จแล้ว คุณไปยืนอยู่ตรงโน้นก่อน”

สายพิณไม่ได้รู้สึกขัดเขินหรอกที่เธอทำอะไรไม่เป็น ก็พระเจ้าไม่ได้สร้างให้เธอเกิดมาทำกับข้าวนี่นา

ในที่สุดสปาเกตตี้ทะเลก็เสร็จเรียบร้อยพร้อมเสิรฟ กลิ่นหอมฉุยเลยทีเดียว ดูจากหน้าตาแล้ว สายพิณว่ามันคงต้องอร่อยเอามากๆ แน่ๆ นี่ถ้านังปุ้ม แม่สปาเกตตี้เลิฟเวอร์รู้ว่าสุดหล่อของมันนอกจากหล่อโคตรแล้ว ยังทำสปาเกตตี้ด้วยท่าทางเหมือนเซฟมือหนึ่งแบบนี้ คงต้องใช้เครนฉุดมันขึ้นจากหลุมรักแน่นอน

ช่างเป็นอาหารมื้อเที่ยงที่อร่อยเหลือเกิน ชายหนุ่มลอบมองหญิงสาวตรงหน้าที่ทานแบบไม่ได้ระวังมารยาทมากนัก สายพิณดูเป็นธรรมชาติเอามากๆ ผิดกับสาวๆ วัยเดียวกัน นี่ถ้าเป็นสาวคนอื่นๆ เขาคงได้เห็นการเอียงอาย เก็บกริยาตอนทานเส้นสปาเกตตี้เป็นแน่

“ผมทำ คุณล้าง ok?” อธิปแกล้งพูดขึ้นมา

“แหมพ่อธิป หนูพิณเค้ามาเป็นแขกบ้านเรานะลูก นี่ใช้เค้าเป็นลูกมือ แล้วยังจะใช้เค้าล้างจานอีก เดี๋ยวป้าจัดการเองลูก” คุณทิพย์รีบขัดลูกชาย

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณป้า หนูทำเองดีกว่านะคะ ตอบแทนอาหารมื้อนี้ เพราะหนูมือหนึ่งการล้างจานอยู่แล้ว” นี่ล่ะมารยาทของสายพิณหล่ะ จานที่บ้านยังกองไว้เต็มอ่างเลย โดยปกติแล้วงานบ้านที่สายพิณเกลียดที่สุดก็คือการล้างจาน ในจำนวนงานเดียวที่เหลืออยู่ เพราะสองพี่น้องจ้างซักรีด และจ้างแม่บ้านรายอาทิตย์มาปัดกวาดเช็ดถูห้องอยู่แล้ว

อธิปมองตามหญิงสาวที่เก็บจานเข้าไปในครัว ด้วยสายตากังวลนิดๆ

เพล้ง! โอ๊ว สายพิณทำไมมือต้องมาลื่นเอาตอนนี้ด้วยนะ ทำจานบ้านเค้าแตกอีก ช่างซุ่มซ่ามจริงๆ เลย เธอกระวีกระวาดเก็บเศษกระเบื้องที่แตกละเอียด มือเลยพลาดโดนกระเบื้องบาดเป็นแผล

สองแม่ลูกรีบวิ่งมาในครัว คุณทิพย์รีบกันหญิงสาวให้ออกมาทำแผล

“อืม มือหนึ่งล้างจานจริงๆ เหรอคุณเนี่ย” อธิปล้อขณะที่ทำแผลที่นิ้วให้สายพิณ

หญิงสาวทำได้แต่ก้มหน้างุดหลบสายตาอ่อนโยนที่ชายหนุ่มมองมา ตอนนี้อาการเจ็บที่แผลน่ะ มันหายไปหมดแล้วหล่ะ เพราะรอยสัมผัสอันอบอุ่นเมื่อครู่ เขาจะรู้มั๊ยน๊าว่ามันอุ่นวาบไปถึงหัวใจของเธอเลยหล่ะ

Create Date : 18 พฤษภาคม 2549

Last Update : 18 พฤษภาคม 2549 13:05:28 น.

3 comments

Counter : 311 Pageviews.