ความเหงา อ้างว้าง ยังเกาะติดมาถึงวันนี้ แม้ยามคำคืนที่ผ่านมา รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ จะถูกแสดงออกมา อย่างคุ้นเคย ....

ความเปนตัวตน เริ่มน้อยลง ยึดติดกับสิ่งอื่น มากขึ้นหรือเปล่า ....

หรือบางทีฉันลืม ไปแล้วว่าฉันเปนใคร .... นั่นสิ .... เราเหมือน ตามหาอะไรอยู่สักอย่าง แต่มันเหมือน ตั้งรับ มากกว่า ตามหานะ

เฮ้อ .... ถ้ายังคงเปน แบบ นี้ ต้องแย่ แน่ๆ

นอน..สักพัก อะไรคงดีขึ้น นะ

การนอน .... ทำให้เรา ระลึกถึงความตาย .... คำพระท่านว่าไว้

อืม .... มีอารมณ์ อยากตาย อยู่พอดี ลองนอน ดูก่อนละกัน

แล้วตื่นยังอ่ะเนี่ย

เค้าจ้างมาทำงานนะ ไม่ได้มานอน

วันนี้ ก็เหงาๆ มาเยี่ยมปาทู
ยิ่งเหงากว่าเดิมอีก

อืม ปลาทู ....
บางที เราสนุกมากไป
พออาการถัดมามันจะเกิดอาการ อ้างว้างอ่ะ

น่าเศร้า

ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ในสถานที่วุ่นวายเพียงไร แต่หากใจเราหดหู่ .. มันก้ยังคงเป็นเช่นนั้น
.... ปล่าวเปลี่ยวในงานเลี้ยงที่ร้าเริง ...