|
|
นิสัยขององค์กร
นิสัยไม่ดีเราคงไม่ชอบกันโดยเฉพาะนิสัยไม่ดีที่เกิดในองค์กร เพราะองค์กรเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงตัวตนของคนที่ทำงานอยู่ในองค์กรนั้น องค์กรเป็นอย่างไรก็พอจะเหมารวมกันว่าคนที่ทำงานอยู่ในนั้นก็น่าจะเป็นอย่างนั้น คุณอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นแต่ก็จะถูกมองอย่างนั้นไว้ก่อน
!
เวลาเราจะดูนิสัยขององค์กรเราจะดูที่ตรงไหน ยากอยู่เหมือนกันนะครับคนที่มาพบเห็นแบบผิวเผินก็จะรับรู้นิสัยองค์กรแบบหนึ่ง แต่คนที่อยู่ในองค์กรมานานก็จะรับรู้นิสัยองค์กรอีกแบบหนึ่ง
ผมเคยบอกกับลูกศิษย์ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้บริหารสถานศึกษา ว่าพวกท่านเคยสังเกตโรงเรียนที่ท่านบริหารอยู่หรือไม่ว่าโรงเรียนของท่านมีนิสัยอย่างไร ส่วนใหญ่ตอบไม่ได้หรือไม่กล้าตอบก็ไม่ทราบ ผมก็จะบอกว่าลองกลับไปดูที่บ้านของท่านซิเป็นอย่างไร บ้านท่านสะอาดไหม ? โรงเรียนของท่านก็จะสะอาด ท่านชอบปลูกตนไม้โรงเรียนของท่านก็จะปลูกต้นไม้เหมือนท่าน ท่านชอบดุด่าลูกเมียของท่านที่บ้านท่านก็จะมาดุด่าลูกน้องในที่โรงเรียนเช่นเดียวกัน มีอีกมากมาย ฯลฯ สรุปได้ว่าท่านผู้บริหารมีนิสัยเป็นอย่างไร ก็จะทำให้องค์กรก็มักจะมีนิสัยอย่างนั้น
บางท่านอาจจะเถียงว่าไม่จริ๊งและไม่จริง ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ เพราะในองค์กรมีคนมากกว่าหนึ่งคนไม่ใช่เฉพาะผู้บริหารหรือกลุ่มผู้บริหาร(Board: บอร์ด นะครับ ไม่ได้แปลว่า บอด) แต่ก็อย่างว่าละครับท่านผู้บริหารมีนิสัยอย่างไร คนรอบข้างก็มักจะเอาอกเอาใจ ก็เลยพลอยเอานิสัยของผู้บริหารเป็นต้นแบบในการปฏิบัติ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนก็ไม่มีนิสัยแบบนั้นซึ่งอาจจะมีทั้งดีและไม่ดี พยายามทำตัวแบบจิ้งจกตุ๊กแก (เปลี่ยนสีหลอกเจ้านายไปวันๆ เพราะนิสัยคนเรามันเปลี่ยนยากครับ ) แต่ก็ไม่แน่นะครับ
ส่วนใหญ่ท่านผู้บริหารเขามักจะเลือกคนที่นิสัยเหมือนกัน ประเภทเดียวกัน คุยกันรู้เรื่องมาทำงานด้วยกันเพราะพฤติกรรมการทำงานเหมือนกันชอบอะไรเหมือนๆ กัน คิดเหมือนกัน ไม่ต้องเสียเวลามาปรับตัว... ถ้าเป็นไปในทางดีก็เป็นความโชคดีขององค์กร แต่ถ้าเป็นทางไม่ดีก็เป็นความโชคร้ายขององค์กร (ซวย)
นิสัยขององค์กรจะดีหรือไม่ดีจึงขึ้นอยู่กับผู้บริหารในองค์กรนั้นเป็นสำคัญ นิสัยที่เกิดขึ้นนั้นจะเป็นภาพรวมขององค์กรที่ก่อตัวให้เกิดเป็นพฤติกรรมในการทำงานของคนในองค์กร นิสัยองค์กรเป็นอย่างไรผลผลิตและผลลัพธ์ขององค์กรก็เป็นไปตามนั้น จะชอบหรือไม่ชอบก็ต้องยอมรับ จะโทษใครก็ไม่ได้
คนเรามักไม่ชอบที่จะถูกคนอื่นพูดในทางไม่ดี องค์กรก็ไม่ชอบให้คนอื่นพูดในทางไม่ดีเหมือนกัน แต่คนส่วนใหญ่ก็มีนิสัยที่ไม่ดีเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคือ ความดีของตัวเองและพวกพ้องนั้นเหลือล้น แต่ความไม่ดีนั้นมีอยู่ก็รู้อยู่เต็มอกแต่มองไม่เห็นแต่ถ้าเป็นของคนอื่นแล้วละก็ ความดีมักมองไม่ค่อยเห็น แต่ถ้าไม่ดีก็กลายเป็นเลว
! ใครๆ ก็ไม่อยากให้องค์กรเป็นแบบนี้ เพราะจากนิสัยมันจะกลายเป็นสันดาน พฤติกรรมการทำงานองค์กรก็ไม่ดี มีแต่การนินทาว่าร้าย ยุแยงตะแคงรั่ว พูดเอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่น ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ. ปั้นน้ำเป็นตัว ฯลฯ ซึ่งส่งผลให้กลายเป็น วัฒนธรรมองค์กร เพราะทุกคนจะคิดว่าการกระทำอย่างนี้เป็นสิ่งดีงาม
!!!
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่โลกนี่ก็สร้างคนมาแปลก ให้มี นักพูด นักคิด และนักทำ แต่ไอ้คนที่ได้ดีมักจะเป็น นักพูด พูดให้ดำเป็นขาว และให้ขาวเป็นดำ เรื่องไม่จริงก็กลายเป็นเรื่องจริงได้ !!! ผมไม่อยากให้มีนิสัยแบบนี้เกิดขึ้นในองค์กรใดๆ เลย...
ก่อนจบผมขอยกประโยคหนึ่งที่เขียนไว้ในบทความ การบริหารทรัพยากรมนุษย์ ของ ท่านบุญคลี ปลั่งศิริ ท่านเขียนได้ดีมากครับ ว่า ถายังลงโทษคนเลวไมได ตองใหรางวัลคนดีไวกอน ถาไมลงโทษคนเลว และไมใหรางวัลคนดีดวย คนดีจะหนีจากองคกร นอกจากนั้น จะตองแยกแยะและใหรางวัลกับมนุษยใหถูกพันธุ์ ระหวางนักพูด นักคิด และนักทํา เชน ถาใหรางวัลกับนักพูดมาก คนจะเลิกทํางาน และหันมาพูดอยางเดียว สวัสดี....
| Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2551 |
| Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 16:37:14 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 323 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นัด IP: 118.172.65.12 วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:0:24:43 น. |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | Smember |  | ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
ยินดีต้อนรับสู่ อมรรัตน์บล๊อค
บล๊อคที่มีแต่เพื่อนสว. (สูงวัย)
แต่ใจยังขบเผาะ......
.....................................................
ความจริงที่ผ่านเลยมา...กาลเวลาที่เปลี่ยนเวียนไป
อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาใจ...เฝ้าน้อยใจอยู่ทุกคืนวัน
ตัวเราเฝ้าแต่คอยฝัน...ว่าสักวันนั้นคงเป็นจริง
พากเพียรทำไปทุกสิ่ง...สุดประวิงหวั่นในหัวใจ
ใครเขาเข้าใจเราบ้าง...สุดอ้างว้างในดวงฤดี
ขอเปลี่ยนเป็นเสียงดนตรี...เพื่อกล่อมชีวีของชีวิตเรา
เราจึงร้อยแก้วเสกสรร...สร้างความฝันให้เป็นเสียงเพลง
ถึงทุกข์หรือจะครื้นเครง...เราจะบรรเลงด้วยเพลงของเรา
....................................คำร้อง ทำนอง ดร.แมว
|
|
|
|
